• De kleine lettertjes van het Evangelie

Zeeuw schreef:
GerefGemeente-lid schreef:
Bertiel schreef:ik vraag om jouw definitie, niet om iets wat je recent hebt gelezen.
Als je dit zo poneert in een discussie moet je het ook kunnen verklaren, anders papagaai je maar wat
Ik kan er wel wat over zeggen, al hoop ik niet dat het op een weegschaaltje wordt neergelegd en tot in detail wordt ontleed. Want dan zou ik graag zien dat de moderators het direct weer verwijderen.

Zondag 5 begint er mee, notabene in het stuk der verlossing! In vraag 12 belijdt de vraagsteller dat wij allen naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straffen hebben verdiend. Als je daar iets van leert zien, als God in je gaat werken, dan moet je belijden dat je nooit meer voor God kunt bestaan, dat het rechtvaardig is als Hij je als een wandelaar voor eeuwig voorbijgaat en dat je dat ook hebt verdiend. Als je dat leert inzien en leert belijden, drijft dat uit tot Christus en dan maakt Christus in die weg van het toevallen van Gods recht ook plaats voor Zichzelf als Hij (zie Zondag 6) gaat wijzen op Jezus Christus, Die Zich in het Evangelie openbaart tot een volkomen verzoening van al mijn zonden.
Vind je dit terug in deze zondagen? Waar vind je dit 'dan moet je belijden dat etc'?

In de vraag van vraag 12 erkent de vraagsteller dat wij naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straffen hebben verdiend. Dat erkent hij. Waarom zouden jij en ik dat dan niet hoeven te erkennen?

Volgens mij kent iedere gelovige daar in meer of mindere mate iets van. In het paradijs stonden wij in een rechte verhouding tot God. Die rechte verhouding is tenietgedaan door de zondeval. We zijn onrechtvaardig geworden. God eist Zijn evenbeeld van ons terug. Maar wij kunnen daar van onszelf nooit meer aan voldoen. En daarom zo eist Zijn gerechtigheid dat de zonde, welke tegen de allerhoogste majesteit Gods gedaan is, ook met de hoogste, dat is met de eeuwige straf aan lichaam en ziel gestraft worde (antwoord 11, Zondag 4). Vanuit dat antwoord volgt de vraag van Zondag 5. En dat is een vraag die evenzo belangrijk is als vraag 21 uit Zondag 7.

Th. Boston schreef:Hoe staat uw hart tegenover de oneindige zuiverheid en heiligheid van God? De consciëntie zal hier een antwoord op geven, dat de tong niet uit wil spreken. Indien u geen deelgenoten zijt van Zijn heiligheid, kunt u daarmee niet verzoend zijn. De heidenen, die bemerkten dat zij hun goden niet gelijk konden zijn in heiligheid, maakten hun goden aan hen gelijk in vuilheid, en lieten daardoor blijken, wat voor soort God de natuurlijke mens wilde hebben. Kan een onheilig schepsel zijn onbesmette heiligheid liefhebben? Nee, het zijn alleen de rechtvaardigen die lof kunnen spreken ter gedachtenis Zijner heiligheid (Psalm 97:12). God is licht. Kunnen schepselen der duisternis zich daarin verblijden? Nee, want een iegelijk die kwaad doet, haat het licht (Joh. 3:20). Want wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis? (2 Kor. 6:14)

GerefGemeente-lid schreef:
Zeeuw schreef:
GerefGemeente-lid schreef:
Bertiel schreef:ik vraag om jouw definitie, niet om iets wat je recent hebt gelezen.
Als je dit zo poneert in een discussie moet je het ook kunnen verklaren, anders papagaai je maar wat
Ik kan er wel wat over zeggen, al hoop ik niet dat het op een weegschaaltje wordt neergelegd en tot in detail wordt ontleed. Want dan zou ik graag zien dat de moderators het direct weer verwijderen.

Zondag 5 begint er mee, notabene in het stuk der verlossing! In vraag 12 belijdt de vraagsteller dat wij allen naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straffen hebben verdiend. Als je daar iets van leert zien, als God in je gaat werken, dan moet je belijden dat je nooit meer voor God kunt bestaan, dat het rechtvaardig is als Hij je als een wandelaar voor eeuwig voorbijgaat en dat je dat ook hebt verdiend. Als je dat leert inzien en leert belijden, drijft dat uit tot Christus en dan maakt Christus in die weg van het toevallen van Gods recht ook plaats voor Zichzelf als Hij (zie Zondag 6) gaat wijzen op Jezus Christus, Die Zich in het Evangelie openbaart tot een volkomen verzoening van al mijn zonden.
Vind je dit terug in deze zondagen? Waar vind je dit 'dan moet je belijden dat etc'?
In de vraag van vraag 12 erkent de vraagsteller dat wij naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straffen hebben verdiend. Dat erkent hij. Waarom zouden jij en ik dat dan niet hoeven te erkennen?

Volgens mij kent iedere gelovige daar in meer of mindere mate iets van. In het paradijs stonden wij in een rechte verhouding tot God. Die rechte verhouding is tenietgedaan door de zondeval. We zijn onrechtvaardig geworden. God eist Zijn evenbeeld van ons terug. Maar wij kunnen daar van onszelf nooit meer aan voldoen. En daarom zo eist Zijn gerechtigheid dat de zonde, welke tegen de allerhoogste majesteit Gods gedaan is, ook met de hoogste, dat is met de eeuwige straf aan lichaam en ziel gestraft worde (antwoord 11, Zondag 4). Vanuit dat antwoord volgt de vraag van Zondag 5. En dat is een vraag die evenzo belangrijk is als vraag 21 uit Zondag 7.

Dat klopt. Maar maak er geen voorwaarde tot zaligheid van. Want waar de ene zondaar in de Bijbel zeer verslagen was, lezen we dit van de ander niet. Ik denk ook dat het meer gevoeld zal worden, naarmate we meer zien van Gods liefde en goedheid. Hoe groter en genadiger Hij voor ons wordt, hoe meer pijn onze hardnekkigheid doet. Wat ons weer naar Hem uitdrijft.

Het is de volgordelijke weg wáárlangs God werkt en dat is in wezen en in aard hetzelfde, al is de trap en mate onderscheiden. En dat heeft toch een begin wat niet aangenaam is voor de natuurlijke mens, maar wat wel eindigt in de eeuwige heerlijkheid. Dus ik blijf bij mijn eerdere opmerking 'genade dóór recht'!

GerefGemeente-lid schreef:Het is de volgordelijke weg wáárlangs God werkt en dat is in wezen en in aard hetzelfde, al is de trap en mate onderscheiden. En dat heeft toch een begin wat niet aangenaam is voor de natuurlijke mens, maar wat wel eindigt in de eeuwige heerlijkheid. Dus ik blijf bij mijn eerdere opmerking 'genade dóór recht'!

Denk je dat de moordenaar aan het kruis een dergelijk begin heeft meegemaakt? Ik denk dat je erg moet uitkijken met Gods genade in een/jouw schema te gieten. De Heere is er helemaal vrij in. Ik ga er vanuit dat jij ook mensen met allerhande verschillende bekeringen kent. Waarin ze vooral hetzelfde zullen zeggen over 1 ding: 'het was 100% genade vanuit Zijn kant'.

Zeeuw schreef:
GerefGemeente-lid schreef:Het is de volgordelijke weg wáárlangs God werkt en dat is in wezen en in aard hetzelfde, al is de trap en mate onderscheiden. En dat heeft toch een begin wat niet aangenaam is voor de natuurlijke mens, maar wat wel eindigt in de eeuwige heerlijkheid. Dus ik blijf bij mijn eerdere opmerking 'genade dóór recht'!
Denk je dat de moordenaar aan het kruis een dergelijk begin heeft meegemaakt? Ik denk dat je erg moet uitkijken met Gods genade in een/jouw schema te gieten. De Heere is er helemaal vrij in. Ik ga er vanuit dat jij ook mensen met allerhande verschillende bekeringen kent. Waarin ze vooral hetzelfde zullen zeggen over 1 ding: 'het was 100% genade vanuit Zijn kant'.

Lukas 23: 41a: En wij toch rechtvaardiglijk, want wij ontvangen straf, waardig hetgeen wij gedaan hebben (...). Dat waren woorden van de moordenaar aan het kruis. Dus mijn antwoord is een volmondig 'Ja!'

Zeeuw schreef:
GerefGemeente-lid schreef:Het is de volgordelijke weg wáárlangs God werkt en dat is in wezen en in aard hetzelfde, al is de trap en mate onderscheiden. En dat heeft toch een begin wat niet aangenaam is voor de natuurlijke mens, maar wat wel eindigt in de eeuwige heerlijkheid. Dus ik blijf bij mijn eerdere opmerking 'genade dóór recht'!
Denk je dat de moordenaar aan het kruis een dergelijk begin heeft meegemaakt? Ik denk dat je erg moet uitkijken met Gods genade in een/jouw schema te gieten. De Heere is er helemaal vrij in. Ik ga er vanuit dat jij ook mensen met allerhande verschillende bekeringen kent. Waarin ze vooral hetzelfde zullen zeggen over 1 ding: 'het was 100% genade vanuit Zijn kant'.

Het begin was zeker niet aangenaam. Hij moest aan kruis tijdens enorme pijn zeggen dat hij er om eigen schuld hing.

MGG schreef:
Zeeuw schreef:
GerefGemeente-lid schreef:Het is de volgordelijke weg wáárlangs God werkt en dat is in wezen en in aard hetzelfde, al is de trap en mate onderscheiden. En dat heeft toch een begin wat niet aangenaam is voor de natuurlijke mens, maar wat wel eindigt in de eeuwige heerlijkheid. Dus ik blijf bij mijn eerdere opmerking 'genade dóór recht'!
Denk je dat de moordenaar aan het kruis een dergelijk begin heeft meegemaakt? Ik denk dat je erg moet uitkijken met Gods genade in een/jouw schema te gieten. De Heere is er helemaal vrij in. Ik ga er vanuit dat jij ook mensen met allerhande verschillende bekeringen kent. Waarin ze vooral hetzelfde zullen zeggen over 1 ding: 'het was 100% genade vanuit Zijn kant'.
Het begin was zeker niet aangenaam. Hij moest aan kruis tijdens enorme pijn zeggen dat hij er om eigen schuld hing.

Ja, maar was dat fysieke pijn of de zielenpijn zoals GG-lid beschrijft? Ik neig toch naar dat eerste. Ik lees de eigen schuld meer om de daad zelf, namelijk de moord, waarvoor hij straf ontving. Vervolgens stelde hij de vraag aan de Heere Jezus of Hij aan Hem wilde gedenken. Hij zag in Hem de Verlosser en zag de ernst van hun situatie duidelijk in. En direct zei de Heere tegen hem 'Heden zult gij met Mij in het paradijs zijn'.

Zeeuw schreef:
MGG schreef:
Zeeuw schreef:
GerefGemeente-lid schreef:Het is de volgordelijke weg wáárlangs God werkt en dat is in wezen en in aard hetzelfde, al is de trap en mate onderscheiden. En dat heeft toch een begin wat niet aangenaam is voor de natuurlijke mens, maar wat wel eindigt in de eeuwige heerlijkheid. Dus ik blijf bij mijn eerdere opmerking 'genade dóór recht'!
Denk je dat de moordenaar aan het kruis een dergelijk begin heeft meegemaakt? Ik denk dat je erg moet uitkijken met Gods genade in een/jouw schema te gieten. De Heere is er helemaal vrij in. Ik ga er vanuit dat jij ook mensen met allerhande verschillende bekeringen kent. Waarin ze vooral hetzelfde zullen zeggen over 1 ding: 'het was 100% genade vanuit Zijn kant'.
Het begin was zeker niet aangenaam. Hij moest aan kruis tijdens enorme pijn zeggen dat hij er om eigen schuld hing.
Ja, maar was dat fysieke pijn of de zielenpijn zoals GG-lid beschrijft? Ik neig toch naar dat eerste. Ik lees de eigen schuld meer om de daad zelf, namelijk de moord, waarvoor hij straf ontving. Vervolgens stelde hij de vraag aan de Heere Jezus of Hij aan Hem wilde gedenken. Hij zag in Hem de Verlosser. En direct zei de Heere tegen hem 'Heden zult gij met Mij in het paradijs zijn'.

Ik denk zowel pijn in het lichaam als in zijn ziel. Hij vloekte eerst ook en daarna riep hij tot Jezus. Het lijkt mij duidelijk dat hij stil gezet werd en berouw had van zijn daden. Als hij in Jezus de verlosser zag, dan moet hij toch berouw hebben gehad van zijn vloeken (en alle andere zonden).

MGG schreef:
Ik denk zowel pijn in het lichaam als in zijn ziel. Hij vloekte eerst ook en daarna riep hij tot Jezus. Het lijkt mij duidelijk dat hij stil gezet werd en berouw had van zijn daden. Als hij in Jezus de verlosser zag, dan moet hij toch berouw hebben gehad van zijn vloeken (en alle andere zonden).

Dat laatste denk ik ook. Ik lees er alleen niet het hele schema in als 'Als je daar iets van leert zien, als God in je gaat werken, dan moet je belijden dat je nooit meer voor God kunt bestaan, dat het rechtvaardig is als Hij je als een wandelaar voor eeuwig voorbijgaat en dat je dat ook hebt verdiend'
Hij zag in de Heere Jezus de Verlosser. Hij vroeg Hem of Hij hem wilde gedenken en ontving vele malen meer dan hij had verwacht vermoed ik zo.

De studieBijbel geeft weer:
Met de woorden in dit vers richt de misdadiger zich tot Jezus. Als stervende vraagt hij of Jezus hem na hun dood wil gedenken. Dit verzoek (aan de Here gesteld) herinnert aan Ps.106:4 en wordt vaak aangetroffen op Joodse grafinscripties.
Met de woorden ‘wanneer Gij in uw Koninkrijk komt’ geeft deze misdadiger niet alleen uiting aan zijn geloof dat Jezus wel degelijk Koning is (vgl. vs.23,37,38), maar ook dat Jezus na Zijn dood Zijn Koningschap verder zal gaan uitoefenen (vgl. Mat.20:21 en Joh.18:36). Hij belijdt dat Jezus’ Koninkrijk zich uitstrekt tot over de grenzen van de dood. Zijn verzoek ‘gedenk mij’ houdt dan ook een bescheiden bede om genade in, dat hem vergeving geschonken mag worden zodat hij door Jezus’ koninklijke macht toch nog een plaats mag krijgen in Zijn Koninkrijk, wat volgens de Joden zou aanbreken met de opstanding der doden. De aanspreektitel ‘Heer’ komt weliswaar niet in alle handschriften voor, maar geeft nogmaals uitdrukking aan het geloof van deze man in Jezus als Iemand die hem heil kan geven. Tezamen met de belijdenis van het vorige vers wordt op deze wijze de wonderlijke bekering van deze gekruisigde misdadiger getekend.

Zondag 7 geeft duidelijk genoeg de kenmerken aan van een waar geloof. En zondag 7 is nooit los verkrijgbaar van de waarachtige bekering conform zondag 33. Voor mij is dat wezenlijk: er is geen waar geloof zonder ware bekering en geen ware bekering zonder geloof.

Iets anders is dat niemand tot ware geloof zal komen zonder het overtuigend werk door de Heilige Geest. Daartoe is de wetprediking nodig, maar bovenal het werk door de Geest Die van zonde overtuigt, in het bijzonder van de zonde van ongeloof. De prediking van het Evangelie stelt echter geen voorwaarden in de mens, al is het wel de weg dat een mens niet tot Christus zal komen zonder door de Heilige Geest ontdekt en van zonden overtuigd te zijn. Daarbij gaat de toepassing van de zaligheid gepaard met kracht en de trekking door de Heilige Geest, waardoor het geloof geschonken en de wedergeboorte tot vernieuwing wordt uitgewerkt.

Wanneer het bovenstaande geleerd wordt, volgen we naar mijn overtuiging de leer van de Schrift en van onze belijdenis zonder enerzijds te vervallen in één voorwaardelijk Evangelie of anderzijds in een eenzijdig Evangelie waarin de waarachtige bekering en vernieuwing door de Heilige Geest ontbreekt. Dan kunnen we deze discussie ook achter ons laten (omdat zij eenzijdig gevoerd wordt).

@Zeeuw, kun je ook citeren wat die Studiebijbel zegt over vers 41(a) van Lukas 23? Want dat heb ik geciteerd.

GerefGemeente-lid schreef:@Zeeuw, kun je ook citeren wat die Studiebijbel zegt over vers 41(a) van Lukas 23? Want dat heb ik geciteerd.

Waarom moet ik citeren wat jij al hebt gedaan? Oh, wacht, je bedoelt dat je alleen het vers hebt geciteerd. Zeker:

De ene misdadiger komt nu met schuldbelijdenis. Hij belijdt dat zij tweeën terecht veroordeeld zijn tot de kruisdood. De misdaden die zij bedreven hebben, verdienen een dergelijke zware straf. Er wordt nergens precies omschreven wat deze misdaden waren geweest; wellicht lagen deze in de lijn van die van Barabbas: oproer en moord (vs.19). In Mattheüs en Marcus worden zij ‘rovers’ genoemd (Mat.27:38,44; Mar.15:27).
Maar van Jezus zegt de ene misdadiger dat ‘Deze niets onbehoorlijks heeft gedaan’, dus in het geheel niets waardoor Hij deze doodstraf zou hebben verdiend (vgl. Hand.25:5). Hiermee geeft hij het zoveelste getuigenis van Jezus’ onschuld (vgl. vs.4,14,15,22). Tegelijk stelt hij zo ook overduidelijk dat Jezus niet met hen op één lijn kan worden gesteld (zie vs.32,33 en comm.). De woorden van deze misdadiger vormen een bestraffing voor de andere misdadiger (vgl. vs.40) in die zin, dat laster en spot voor Jezus niet op hun plaats zijn.

De moordenaar wist dat hij op geen andere wijze zalig kon worden dan door Christus. En dat ging gepaard met overtuiging van zonden. Voor hem gold hetzelfde als voor Lydia: welker hart de Heere geopend heeft. Daar ligt alles in. Met minder kan het niet en meer is niet nodig. Moeten we hier nog discussie over voeren?

Valcke schreef:De moordenaar wist dat hij op geen andere wijze zalig kon worden dan door Christus. En dat ging gepaard met overtuiging van zonden. Voor hem gold hetzelfde als voor Lydia: welker hart de Heere geopend heeft. Daar ligt alles in. Met minder kan het niet en meer is niet nodig. Moeten we hier nog discussie over voeren?

Nee, wat mij betreft niet. Ik legde het alleen naast het 'Als je daar iets van leert zien, als God in je gaat werken, dan moet je belijden dat je nooit meer voor God kunt bestaan, dat het rechtvaardig is als Hij je als een wandelaar voor eeuwig voorbijgaat en dat je dat ook hebt verdiend'. Ik lees hier alleen een verloren zondaar die tot Christus vlucht en niet spreekt over voor eeuwig voorbij gaan etc.

De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie

Re: De kleine lettertjes van het Evangelie