memento schreef:Het is interessant dat in deze discussie alleen Hebreeën wordt aangehaald. Dat is nogal eenzijdig. Het NT is immers veel groter. De rest van het NT wekt nu niet echt het idee dat het verbond alleen maar ware gelovigen bevat (zoals Afgewezen stelt).
Memento, ik ga me bijna afvragen of je deze topic echt gevolgd heb. Er is beslist niet uitsluitend uit Hebreeën geciteerd, dus hoe je daarbij komt, is mij een raadsel. Met stellingen als “de rest van het NT wekt nu niet echt het idee dat…” kun je natuurlijk weinig beginnen. Je kunt beter concrete Schriftplaatsen noemen.
memento schreef: Als ik deze discussie lees, wordt steeds benadrukt dat het nieuwe verbond anders is dan het oude. Dat is zo. Maar daarmee is niet bewezen dat alleen gelovigen deel uitmaken van dat nieuwe verbond.
Nee, daarmee niet. Maar het ís wel bewezen. Door mij en door Fjodor. Wat zeg je in feite tegen Fjodor? “O, je citeert alleen maar uit de Hebreeënbrief. Nou ja, de rest van het NT lijkt wat anders te zeggen.” Zo kun je geen behoorlijke discussie voeren natuurlijk.
memento schreef: * Sowieso interessant om te zien dat de Messiaanse belofte van het nieuwe verbond in het OT bijna altijd gekoppeld wordt aan de terugkeer naar het land. Of je dit nu fysiek of eschatologisch interpreteert, in beide gevallen is het iets wat niet vervuld is met Christus komst, maar nog geheel of grotendeels plaats moet vinden.
Het laat ook weer duidelijk zien dat het oude verbond schaduwachtig is. Zélfs de vervulling van de belofte van het nieuwe verbond kent nog een schaduwachtige vóórvervulling, namelijk de terugkeer in Kanaän.
learsi schreef:Jij noemt hier een kind dat uit christelijke ouders geboren wordt. Zo zegt de bijbel dat niet. In 1Kor.7:14 staat er:.....¨de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door de man, want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn ze heilig¨.......En daar bedoelt de apostel iets te zeggen over hoe hij naar dat kind kijkt? Ik denk dat Paulus daar zegt hoe de Heere naar zo´n kind kijkt. Niet als onrein, maar als heilig, apart gezet voor Hem. Als dat niet zo zou zijn, dan had Paulus er natuurlijk geen woord aan vuil gemaakt! Dan had hij er direct achter aan moeten zeggen, dat dat verder geen enkele inhoud had voor de Heere. Dus, apart gezet en dan wordt de vraag:...... met welk doel doet de Heere dat?
De vraag waar het hier om gaat, is met name dát het kind apart gezet is. En Paulus laat de mogelijkheid open dat de ongelovige man of vrouw door zijn of haar gelovige echtgenoot tot geloof wordt gebracht. Dit zal dan ongetwijfeld ook van toepassing zijn op de kinderen, al wordt het door Paulus niet expliciet gezegd.
Overigens is het wel goed erop te wijzen dat in Ezra 10:2,3 de vreemde vrouwen met de uit hen geboren kinderen weggezonden moesten worden! Dat hoeft onder het nieuwe verbond niet meer. Nee, echtgenoten en kinderen zijn geheiligd door de gelovige echtgenoot resp. ouder(s)!
learsi schreef:In vers 16 is sprake van¨zalig worden¨. Ik neem daarom aan, dat Paulus het heeft over een man of een vrouw die ¨gelovig¨ zijn, en een vrouw of een man hebben die ongelovig is. Gelovig neem ik hier dan in de zin van een waarachtig geloof, het zaligmakend geloof(vers16) En van zo´n ouder is het kind heilig(geheiligd, apart gezet) Apart gezet, zodat, naar de belofte (U en uw kinderen) de Heere dit kind het Verbond kan bedienen(daarom noemt de apostel het kind heilig). En daar is dan nog niet mee gezegd dat dit kind werkelijk de zaligheid zal beerven.
Zeker heeft dit kind een bevoorrechte positie, doordat het leeft in de lichtkring van het Evangelie en in de nabijheid van een gelovige vader en/of moeder. Inderdaad leeft het daarmee onder de bediening van het verbond. Maar, zoals gezegd, aan
iedereen die het Evangelie hoort, wordt het verbond
bediend. Dat is echter wat anders dan
in het verbond
zijn.
learsi schreef:Verder zeg je,dat er eerst een relatie is, als iemand tot geloof komt, want eerst dan richt de Heere het genade Verbond op met zo iemand. Je zegt hier,dat het moment van tot geloof komen, hetzelfde moment is, waarop de Heere met die persoon het genade Verbond opricht. Onduidelijk blijft echter in je formulering wanneer nu het moment is dat iemand tot geloof komt.
Bedoel jij met de Heere nu de Heere God, of de Heere Jezus? Ik ga er van uit dat je Als je ¨Heere¨ zegt, dat je de Heere God bedoelt, en dat als je zegt dat iemand tot geloof komt, dat hij tot geloof in de Heere Jezus komt. Dan zeg je dus, dat het moment waarop God een relatie met die mens aan gaat , hetzelfde moment is als dat die mens tot geloof in Christus komt. En daar ben ik het dus niet mee eens. Van God de Heere uit gezien is er vanaf Zijn kant dan al een relatie met die mens(die het van de Vader gehoord heeft komt tot Mij), want anders had die mens niet tot geloof in
de Heere Jezus kunnen komen. Joh.6:44......Niemand kan tot Mij komen(= in Mij geloven!), tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft hem trekke(Gods werk in de mens die tot geloof in de Heere Jezus aan het komen is). En in dat trekken wordt reeds de relatie gezien, die de Vader met diegene heeft , Die Hij aan het trekken is! Het kan natuurlijk zo zijn, dat jij vindt, dat er dan nog geen relatie is. Kan ik vanuit de mens bezien ook nog wel meemaken. Als God de Heere zo een mens tot Christus aan het brengen is(tot Christus trekt) dan beseft die mens niet dat hier reeds de Vader Zijn onwederstandelijke werk aan het uitvoeren is. Van God de Heere uit gezien is er wel een relatie, anders zou Hij niet kunnen trekken. Er is een weg, waarin iemand voor de Heere Jezus ingewonnen wordt, en die weg is niet tot een moment te verkleinen!
Hoe dan ook, ik vind dat jij te weinig oog hebt voor dat wat er onder de bediening van het genade Verbond in mensen gewerkt wordt. Als ik denk aan de gelijkenis van de zaaier, dan kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat de bediening van het verbond, door de prediking, ook al is dat werk niet onwederstandelijk, er toch iets gewerkt wordt in hen die uiteindelijk niet tot de Zijnen blijken te behoren.
Het is wellicht goed om de belofte van het nieuwe verbond, zoals verwoord in Jer. 31, nog eens weer te geven:
Jer. 31:33,34
Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.
En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE! want zij zullen Mij allen kennen, van hun kleinste af tot hun grootste toe, spreekt de HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet meer gedenken.
Dit neemt een aanvang in het zondaarshart wanneer iemand tot geloof komt. Gaat daar niet een weg aan vooraf? Zeker wel, maar daar gaat de discussie toch niet over? Ik zeg toch niet dat God pas bemoeienissen met een mens heeft op het moment dat deze tot geloof komt, deze overgaat in het nieuwe verbond (de verbondsrelatie met de HEERE God)?
Je moet ook niet het verbond zelf en de bediening van het verbond met elkaar verwarren. Dat laatste is breder, geldt al degenen die het Evangelie horen. En inderdaad kun je ook de weg van de bekering als een bijzondere bediening van het verbond karakteriseren. Maar dat alles raakt niet de zaak waar het over gaat.
Waar het in deze topic over gaat, is het verschil tussen het oude en nieuwe verbond. En wat ik heb gezegd en nog steeds zeg, is dat het nieuwe verbond, in tegenstelling tot het oude, alleen de ware gelovigen betreft, en dat deze gelovigen ook een andere status hebben ten opzichte van de gelovigen onder het oude verbond. En dat de gemeente van Jezus Christus dus alleen uit ware gelovigen bestaat, wat ook in de NGB terecht beleden wordt.