Geloofsbelijdenis

[samanthi]

In de vroege kerk werd belijdenis gedaan om toegang tot het Heilig Avondmaal te krijgen.
Nu is dat heel anders, het is meer om je kinderen te kunnen dopen, maar kun je wel dopen als je niet aan het HA gaat?
Je wordt aangesproken als Geliefde in de Heere Jezus Christus!
Moeilijk allemaal, het is allemaal scheef gegroeid.

[Orchidee]

Ik weet niet welke predikant dit zo gezegd heeft, maar ik krijg hier wel de rillingen van.
Daar veel mensen belijdenis afleggen op basis van hun historisch geloof.
Hoort iedereen die belijdenis heeft afgelegd aan te gaan?
Wat moet je zeggen tegen die mensen die hiermee worstelen en geen vrijmoedigheid krijgen?

Bidden!!!
Je belijd je geloof, niet alleen het historisch geloof en door deel te nemen aan het HA word je geloof versterkt!

Het is precies zoals @Samanthi vraagt...... je kunt ook niet dopen als je geen belijdenis kunt doen!

[samanthi]

In de vroege kerk werd belijdenis gedaan om toegang tot het Heilig Avondmaal te krijgen.
Nu is dat heel anders, het is meer om je kinderen te kunnen dopen, maar kun je wel dopen als je niet aan het HA gaat?
Je wordt aangesproken als Geliefde in de Heere Jezus Christus!
Moeilijk allemaal, het is allemaal scheef gegroeid.

Ik wil wel benadrukken dat het geen automatisme is, maar het moet opwekken tot bezinning.
Waarom doe ik belijdenis?
Kan ik mijn kind wel dopen?
Kan ik wel onbekeerd verder leven?

Ik heb destijds belijdenis gedaan in onkunde
Mijn eerste kinderen uiteraard gedoopt, dat was echt niet zo van zelf sprekend, maar de jongste kinderen is toch heel anders gegaan.

Ik ben gaan nadenken het klopt niet: Waar heb ik nu eigenlijk belijdenis van gedaan?
Een kerkenraad kan niet in iemands hart kijken, dus zal het altijd een spanningsveld blijven.

[Mara]

Ik weet niet welke predikant dit zo gezegd heeft, maar ik krijg hier wel de rillingen van.
Daar veel mensen belijdenis afleggen op basis van hun historisch geloof.
Hoort iedereen die belijdenis heeft afgelegd aan te gaan?
Wat moet je zeggen tegen die mensen die hiermee worstelen en geen vrijmoedigheid krijgen?

Bidden!!!
Je belijd je geloof, niet alleen het historisch geloof en door deel te nemen aan het HA word je geloof versterkt!

Het is precies zoals @Samanthi vraagt...... je kunt ook niet dopen als je geen belijdenis kunt doen!

Dacht je nu echt dat de mensen die geen vrijmoedigheid krijgen, er niet voor bidden om die wel te verkrijgen?
In de voorbereidingspreken lag meer de nadruk op het zelfonderzoek, de week van voorbereiding.
Maar dat hoor ik nauwelijks nog, iedereen kan aangaan.
Er hoeft amper nog genodigd worden, men staat al.
Wordt er nog wel eens ergens geworsteld op de zondagochtend?

Ik was een paar jaar geleden in een GKv en daar werd afgekondigd dat het H.A. van de komende zondag geen doorgang kon vinden, wegens "interne" hindernissen.
Waar hoor je dat verder?

Eén van mijn kinderen worstelde vlak voor zijn toelating, na een jaar catechese, enorm met zijn belijden.
Hij had geen vrijmoedigheid en ik heb hem aangeraden om dit met de dominee te bespreken. Die toonde alle begrip en hij heeft daarna nog een jaar catechese gevolgd, toen was hij er "rijp" voor.
Dit heeft mij diep getroffen. Mijn andere, oudere, kind begreep er niets van.
Zoiets is dus strikt persoonlijk.

[Orchidee]

Geen voorbereiding?
Natuurlijk is er elke keer weer een week van voorbereiding en zelfbeproeving en een bezinningsuur.
En natuurlijk heeft niet iedereen het altijd "op zak", wij zijn geen hartenkenners, wij zien ook alleen maar wat voor ogen is.

[Mara]

Geen voorbereiding?
Natuurlijk is er elke keer weer een week van voorbereiding en zelfbeproeving en een bezinningsuur.
En natuurlijk heeft niet iedereen het altijd "op zak", wij zijn geen hartenkenners, wij zien ook alleen maar wat voor ogen is.

Je kunt een theoretische week van voorbereiding hebben, en een daadwerkelijke Orchidee.
En je laatste zin toont precies aan waar dat onbegrip voor de "zittenblijvers" vandaan komt.
Men blijft niet zomaar zitten om het H.A. te verachten.
Het kan een levenslange worsteling zijn.
Ik hoorde laatst een voorbereidingspreek waarin de dominee bad voor de mensen die geen vrijmoedigheid hadden.
Dat zou vaker moeten!

[samanthi]

Ik weet niet welke predikant dit zo gezegd heeft, maar ik krijg hier wel de rillingen van.
Daar veel mensen belijdenis afleggen op basis van hun historisch geloof.
Hoort iedereen die belijdenis heeft afgelegd aan te gaan?
Wat moet je zeggen tegen die mensen die hiermee worstelen en geen vrijmoedigheid krijgen?

Bidden!!!
Je belijd je geloof, niet alleen het historisch geloof en door deel te nemen aan het HA word je geloof versterkt!

Het is precies zoals @Samanthi vraagt...... je kunt ook niet dopen als je geen belijdenis kunt doen!

Dacht je nu echt dat de mensen die geen vrijmoedigheid krijgen, er niet voor bidden om die wel te verkrijgen?
In de voorbereidingspreken lag meer de nadruk op het zelfonderzoek, de week van voorbereiding.
Maar dat hoor ik nauwelijks nog, iedereen kan aangaan.
Er hoeft amper nog genodigd worden, men staat al.
Wordt er nog wel eens ergens geworsteld op de zondagochtend?

Ik was een paar jaar geleden in een GKv en daar werd afgekondigd dat het H.A. van de komende zondag geen doorgang kon vinden, wegens "interne" hindernissen.
Waar hoor je dat verder?

Eén van mijn kinderen worstelde vlak voor zijn toelating, na een jaar catechese, enorm met zijn belijden.
Hij had geen vrijmoedigheid en ik heb hem aangeraden om dit met de dominee te bespreken. Die toonde alle begrip en hij heeft daarna nog een jaar catechese gevolgd, toen was hij er "rijp" voor.
Dit heeft mij diep getroffen. Mijn andere, oudere, kind begreep er niets van.
Zoiets is dus strikt persoonlijk.

Wat een vreugde dit in je kind te zien.

[Mara]

Wat een vreugde dit in je kind te zien.

Zeker! Al moeten we ervoor waken om iemand niet te snel de handen op te leggen.
Zo is ons dat altijd geleerd.

[samanthi]

In de vroege kerk werd belijdenis gedaan om toegang tot het Heilig Avondmaal te krijgen.
Nu is dat heel anders, het is meer om je kinderen te kunnen dopen, maar kun je wel dopen als je niet aan het HA gaat?
Je wordt aangesproken als Geliefde in de Heere Jezus Christus!
Moeilijk allemaal, het is allemaal scheef gegroeid.

Ik wil wel benadrukken dat het geen automatisme is, maar het moet opwekken tot bezinning.
Waarom doe ik belijdenis?
Kan ik mijn kind wel dopen?
Kan ik wel onbekeerd verder leven?

Ik heb destijds belijdenis gedaan in onkunde
Mijn eerste kinderen uiteraard gedoopt, dat was echt niet zo van zelf sprekend, maar de jongste kinderen is toch heel anders gegaan.

Ik ben gaan nadenken het klopt niet: Waar heb ik nu eigenlijk belijdenis van gedaan?
Een kerkenraad kan niet in iemands hart kijken, dus zal het altijd een spanningsveld blijven.

Ik vond dit op refoweb en vond het een evenwichtig antwoord, zoals ik het bedoelde:



Zonder geloof is het onmogelijk God te behagen. Daarom kan het ongelovig belijdenis doen of ongelovig laten dopen van onze kinderen op geen enkele manier kerkelijk worden gesanctioneerd. Even krachtig moet worden benadrukt dat het onmogelijk is om geen geloofsbelijdenis af te leggen of om onze kinderen ongedoopt te laten. Ons geloof of onze wedergeboorte is geen voorwaarde voor belijdenis of doop. Op deze wijze blijft het evenwicht gehandhaafd door de paradox: beide aspecten moeten evenzeer worden benadrukt. Buiten het geloof om is er geen oplossing. In de God van het verbond wordt het zo eenvoudig. Dan gaat het niet om onze oplossingen, maar om de waarachtigheid van de God. Vanuit God gezien is er enkel ruimte en zekerheid.

Ds. W. van Vlastuin

[Orchidee]

Geen voorbereiding?
Natuurlijk is er elke keer weer een week van voorbereiding en zelfbeproeving en een bezinningsuur.
En natuurlijk heeft niet iedereen het altijd "op zak", wij zijn geen hartenkenners, wij zien ook alleen maar wat voor ogen is.

Je kunt een theoretische week van voorbereiding hebben, en een daadwerkelijke Orchidee.
En je laatste zin toont precies aan waar dat onbegrip voor de "zittenblijvers" vandaan komt.
Men blijft niet zomaar zitten om het H.A. te verachten.
Het kan een levenslange worsteling zijn.
Ik hoorde laatst een voorbereidingspreek waarin de dominee bad voor de mensen die geen vrijmoedigheid hadden.
Dat zou vaker moeten!

Het klinkt allemaal heel vroom en oprecht maar in principe is het een tegenstribbelen en opstandigheid naar God toe!
Hoe weet je dat mensen "theoretisch" een week van voorbereiding hebben, ik ervaar andere dingen!

"Indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven dat Hem God uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden." Romeinen 10:9

[ejvl]

Geen voorbereiding?
Natuurlijk is er elke keer weer een week van voorbereiding en zelfbeproeving en een bezinningsuur.
En natuurlijk heeft niet iedereen het altijd "op zak", wij zijn geen hartenkenners, wij zien ook alleen maar wat voor ogen is.

Je kunt een theoretische week van voorbereiding hebben, en een daadwerkelijke Orchidee.
En je laatste zin toont precies aan waar dat onbegrip voor de "zittenblijvers" vandaan komt.
Men blijft niet zomaar zitten om het H.A. te verachten.
Het kan een levenslange worsteling zijn.
Ik hoorde laatst een voorbereidingspreek waarin de dominee bad voor de mensen die geen vrijmoedigheid hadden.
Dat zou vaker moeten!

Toch is de drempel voor het heilig avondmaal in de loop der tijden hoger geworden, of dit positief of negatief is blijf ik af.
In de notulen van de Dordtse wordt gesproken over "tenminste eens in de twee maanden". De apostelen hielde elke week op zondag avondmaal. Ik geloof niet dat ze altijd voorbereidingsweek hadden. In deze jachtige tijd kan dat wel zinvol zijn natuurlijk.
In vroegere tijden was het 1 op 1, belijdenis is aangaan. Als je dat niet deed kon je bezoek verwachten. Ik denk dat de drempel voor belijdenis enorm naar beneden is gehaald (helaas). Als is jou kind hier heel serieus mee bezig (geweest) en dat vind ik heel mooi om te lezen.

Toch is het zo dat de Meester roept. Als je afblijft geef je daarmee te kennen: "Nee Jezus, ik kom niet naar u". Dat is een heel stuk. Daarom is het ook altijd een dienst voor degenen die niet aan kunnen gaan.
Zitten blijven is iets vreselijks. Onbekeerd aangaan ook.

[Mara]

Het klinkt allemaal heel vroom en oprecht maar in principe is het een tegenstribbelen en opstandigheid naar God toe!

Nee heeft met opstandigheid niets te maken. Dan begrijp jij het niet.

Hoe weet je dat mensen "theoretisch" een week van voorbereiding hebben, ik ervaar andere dingen!

Met theoretisch bedoelde ik alleen maar dat er in (vrijwel) elke kerk een voorbereiding is, in de week daarop volgend is er soms een extra gebedsdienst.
Maar hoe beleeft iemand zo'n week?

Toch is de drempel voor het heilig avondmaal in de loop der tijden hoger geworden, of dit positief of negatief is blijf ik af.

O nee, die is veel lager.
Iemand die deelnam, kon daarover bevraagd worden, dat was heel normaal.
Menig keer stond de dominee of een ouderling op maandag op de stoep, de ene keer bij die en de andere keer bij die.
Kom daar nu maar eens om, er zal soms geprikkeld worden gereageerd. Of is dat alleen op fora?

Als is jou kind hier heel serieus mee bezig (geweest) en dat vind ik heel mooi om te lezen.

Opmerkelijk genoeg had ik het van hem niet verwacht (shame) en meer van de andere, die er echter "lichtvoetiger" mee omging.
Zo zie je maar, als ouder denk je soms alles te weten van je kind, maar dat is niet zo.

Toch is het zo dat de Meester roept. Als je afblijft geef je daarmee te kennen: "Nee Jezus, ik kom niet naar u". Dat is een heel stuk. Daarom is het ook altijd een dienst voor degenen die niet aan kunnen gaan.

Je kunt Hem pas Meester noemen, als je leerling bent geworden.
De Heere Jezus is naar ons toe gekomen. Maar als iemand nu worstelt met die persoonlijke toeëigening?

[RefoCalvinist]

Wat een vreugde dit in je kind te zien.

Zeker! Al moeten we ervoor waken om iemand niet te snel de handen op te leggen.
Zo is ons dat altijd geleerd.

Wij hoeven ook niemand de handen op te leggen, dat doet God wel.
Als daar tekenen van te zien zijn, mag je vreugde koesteren.
We hoeven met ons mens-zijn niet te klein te denken van wie God wil zijn voor arme zondaarskinderen.

[Mara]

Wat een vreugde dit in je kind te zien.

Zeker! Al moeten we ervoor waken om iemand niet te snel de handen op te leggen.
Zo is ons dat altijd geleerd.

Wij hoeven ook niemand de handen op te leggen, dat doet God wel.
Als daar tekenen van te zien zijn, mag je vreugde koesteren.
We hoeven met ons mens-zijn niet te klein te denken van wie God wil zijn voor arme zondaarskinderen.

Een vriend van onze kinderen heeft besloten om van zijn openbare belijdenis af te zien (voorlopig). Hij worstelt met zijn homoseksuele gevoelens.
Hij heeft momenteel geen relatie, wel gehad.
In hoeverre mag je daar de handen dan opleggen?

[RefoCalvinist]

Je kunt Hem pas Meester noemen, als je leerling bent geworden.
De Heere Jezus is naar ons toe gekomen. Maar als iemand nu worstelt met die persoonlijke toeëigening?

Hier heb je gelijk in Mara. Het is er niet altijd en ook niet bij iedereen. En lang niet alle mensen zullen met het ware geloof in hun hart belijdenis doen. Maar waar het mij omgaat is om de ernst te benadrukken van belijdenis doen. Het is niet zo maar wat, nee het is een ja uitspreken tegen de Allerhoogste. En dat besef mis je soms zo erg, dan is het meer een traditie.

Maar dat te beseffen dat jij in je belijdenis het tegen over de Almachtige en Alwetende God uitspreekt. En dan kunnen we alleen bestaan in het allesreinigende Bloed van Christus. Met die wetenschap en die schreeuw en strijd in het hart en leven staat de deur open tot belijdenis doen. Eerder niet. En dat wil ook niet zeggen dat men gelijk ten Avondmaal moet gaan, maar dan zijn belijdenis en Avondmaal nauw aan elkaar verbonden. En dat mogen we nooit uit elkaar houden. Want dat kerkelijke recht is verbonden aan het Goddelijke recht. Niet andersom. Dus het mag nooit automatisme worden: belijdenis gedaan en ik ga aan het avondmaal. Nee "zij komen aan door het Goddelijk licht geleid". En dan weet ik dat deze woorden in een andere context staan, maar God roept toe aan Zijn tafel. Op Zijn tijd en op Zijn wijze.