De prediking van het Evangelie

[Afgewezen]

3. Hoe verhoudt de nu veel gebruikte term van de "Ik zal beloften" zich nu met het "algemeen aanbod van genade"? Is dat gelijk?

Ik denk dat er twee soorten ik-zalbeloften zijn: voorwaardelijk, gelden een ruime kring van hoorders, onvoorwaardelijk, gelden alleen hun in wie de beloften ook daadwerkelijk vervuld zullen worden.
Zo vinden we in het OT de belofte: "En al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn..."
In het NT betrekt de Heere Jezus deze op het geloof in Hem: "Er staat geschreven... " En dan de uitleg: "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij."
Hier zien we in wie de belofte uiteindelijk vervuld wordt: degenen die in Christus zullen geloven.

Precies. De vervulling van de beloften is dus niet algemeen gelden voor iedereen. De belofte wordt vervuld in de gelovigen. De voorwaarde is dus: "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft".

Concluderend kan er worden gesteld dat de "Ik zal" beloften niet onvoorwaardelijk gepredikt kunnen worden. Daarentegen dat het algemeen welmenend aanbod van genade aan alleen gepredikt dient te worden.

Ik zou toch willen zeggen dat er twee soorten "Ik zal"-beloften zijn: de Heere heeft destijds aan geheel Israël beloofd hen in het land Kanaän te brengen. Dat was - lees het maar na in Exodus - een 'onvoorwaardelijke' belofte.

Ex. 3: 7 En de HEERE zeide: Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks, hetwelk in Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers; want Ik heb hun smarten bekend.
8 Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig, tot de plaats der Kanaänieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Ferezieten, en der Hevieten, en der Jebusieten.

Uiteindelijk blijkt deze belofte toch voorwaardelijk te zijn: velen konden niet ingaan vanwege hun ongeloof (aan deze belofte).
Maar er zijn óók "Ik zal"-beloften", die wél onvoorwaardelijk zijn. In zo'n belofte lezen we wat God doen zal aan een persoon, opdat deze de 'voorwaardelijke' belofte in bezit zal krijgen.

Het klinkt wat theoretisch, maar dit is wat ik in de Bijbel zo vind. Ex. 3/Hebr. 3-4, voorwaardelijk, en Jes. 54:13/Joh. 6:45, onvoorwaardelijk.

[Afgewezen]

@Willem, hoe lees jij onderstaand Schriftgedeelte? Hieruit blijkt toch duidelijk dat het Evangelie een beloftekarakter heeft? De belofte aan Israël dat zij in het land Kanaän zouden wonen was hier een voorafschaduwing van.

Hebr. 3:17 Over welke nu is Hij vertoornd geweest veertig jaren? Was het niet over degenen, die gezondigd hadden, welker lichamen gevallen zijn in de woestijn?
18 En welken heeft Hij gezworen, dat zij in Zijn rust niet zouden ingaan, anders dan dengenen, die ongehoorzaam geweest waren?
19 En wij zien, dat zij niet hebben kunnen ingaan vanwege hun ongeloof.
Hebr. 4:1 Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn.
2 Want ook ons is het Evangelie verkondigd, gelijk als hun; maar het woord der prediking deed hun geen nut, dewijl het met het geloof niet gemengd was in degenen, die het gehoord hebben.
3 Want wij, die geloofd hebben, gaan in de rust, gelijk Hij gezegd heeft: Zo heb Ik dan gezworen in Mijn toorn: Indien zij zullen ingaan in Mijn rust! hoewel Zijn werken van de grondlegging der wereld af al volbracht waren.
4 Want Hij heeft ergens van den zevenden dag aldus gesproken: En God heeft op den zevenden dag van al Zijn werken gerust.
5 En in deze plaats wederom: Indien zij in Mijn rust zullen ingaan!
6 Dewijl dan blijft, dat sommigen in dezelve rust ingaan, en degenen, dien het Evangelie eerst verkondigd was, niet ingegaan zijn vanwege de ongehoorzaamheid,
7 Zo bepaalt Hij wederom een zekeren dag, namelijk heden, door David zeggende, zo langen tijd daarna (gelijkerwijs gezegd is): Heden, indien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet.
Overigens geldt de belofte nu allen die het Evangelie horen, niet een geselecteerde groep, te weten de kerk.

Afgewezen, ik ontken nergens het algemeen welmenend aanbod van genade. Hoe kom je er toch bij?

Oké. De discussie was wat brijig, dus vandaar wellicht.

[memento]

We komen wel verder zo. Maar m.i. moeten er eerst 3 dingen opgehelderd worden.

1. Als we spreken over de "Ik zal" beloften geld dan hetzelfde voor de "Ik zal" bedreigingen? (die toch ook bij velen in het Woord staan).

Waar de "Ik zal" beloften hetzelfde adres hebben in de Schrift als de "Ik zal" bedreigingen, moeten zij uiteraard beiden aan iedere hoorder verkondigd worden.

2. Dat de "Ik zal" beloften gepredikt worden en de "Ik zal" bedreigingen eveneens sta ik achter wat betreft het prediken tegen de gemeente of tegen hoorders. Maar ik ben wel benieuwd hoe de predikant preekt tegen b.v. Piet die op de 3e bank plaatsnummer 24 zit. Daar kan men toch niet - igg niet onvoorwaardelijk - tegen zeggen dat de "Ik zal" beloften hem persoonlijk gelden. Netzom als dat men kan zeggen dat de "Ik zal" bedreigingen hem persoonlijk gelden. Hem dient gepreekt te worden "Bekeert u en geloof het Evangelie". Of zie ik dat verkeerd?

Nee, je haalt hier weer de "Ik zal" woorden weg, en wil alleen "bekeert u en gelooft" als voorwaarden prediken.

Luther onderscheid 2 dingen: Wet en evangelie (zie het boekje: De geknechte wil). Alle oproepen in de Schrift noemt hij wet, omdat de mens opgeroepen wordt om iets te doen, wat slechts één doel dient, namelijk hem te ontdekken aan het feit dat hij volstrekt onmachtig is. Onder evangelie schaart Luther alle onvoorwaardelijke Schriftwoorden.

In de termen van Luther preek jij dus alleen wet, en geen evangelie.

3. Hoe verhoudt de nu veel gebruikte term van de "Ik zal beloften" zich nu met het "algemeen aanbod van genade"? Is dat gelijk?

De "Ik zal" beloften maken een wezenlijk onderdeel uit van het "algemeen aanbod van genade". Luther zou zeggen: Alle oproepen (oa de oproep tot geloof en bekering) laten mij zien dat ik mijzelf niet zalig maken kan. Het evangelie (waaronder de "Ik zal" beloften) laten mij zien dat ik mijn zaligheid geheel en al alleen van God moet verwachten, en aan Hem moet overlaten.

Wel is het nodig om te benadrukken dat het aanbod van de beloften aan allen niet betekend dat de belofte aan allen vervult wordt. Velen wijzen deze beloften af, en komen nooit tot het punt dat zij hun zaligheid geheel toeverlaten aan God. De beloften worden aan allen onvoorwaardelijk en welgemeend aangeboden, maar worden slechts door een weg van geloof en bekering vervult. Geloof is hierbij in de eerste plaats en voornamelijk een ongereserveerd vertrouwen op God en Zijn evangeliebeloften.

[Afgewezen]

Er wordt, ter onderscheiding van de twee soorten beloften, ook wel gesteld dat de 'onvoorwaardelijke' beloften eigenlijk geen beloften zijn, maar profetie. Ik vind dat onderscheid wat gekunsteld, eerlijk gezegd. Maar het gegeven is helder: het ene wordt beloofd onder voorwaarden, het andere wordt gezegd onvoorwaardelijk te zullen gebeuren. Als God zegt "Al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn", dan gebeurt dat ook. En wat is het gevolg? Dat zo iemand zich bekeert en tot Christus komt (volgens Jezus' eigen uitleg). Dus kun je voor deze belofte nooit het geloof als voorwaarde stellen: het is juist de belofte dát het geloof geschonken worden zál.

[Willem]

We komen wel verder zo. Maar m.i. moeten er eerst 3 dingen opgehelderd worden.

1. Als we spreken over de "Ik zal" beloften geld dan hetzelfde voor de "Ik zal" bedreigingen? (die toch ook bij velen in het Woord staan).

Waar de "Ik zal" beloften hetzelfde adres hebben in de Schrift als de "Ik zal" bedreigingen, moeten zij uiteraard beiden aan iedere hoorder verkondigd worden.

2. Dat de "Ik zal" beloften gepredikt worden en de "Ik zal" bedreigingen eveneens sta ik achter wat betreft het prediken tegen de gemeente of tegen hoorders. Maar ik ben wel benieuwd hoe de predikant preekt tegen b.v. Piet die op de 3e bank plaatsnummer 24 zit. Daar kan men toch niet - igg niet onvoorwaardelijk - tegen zeggen dat de "Ik zal" beloften hem persoonlijk gelden. Netzom als dat men kan zeggen dat de "Ik zal" bedreigingen hem persoonlijk gelden. Hem dient gepreekt te worden "Bekeert u en geloof het Evangelie". Of zie ik dat verkeerd?

Nee, je haalt hier weer de "Ik zal" woorden weg, en wil alleen "bekeert u en gelooft" als voorwaarden prediken.

Luther onderscheid 2 dingen: Wet en evangelie (zie het boekje: De geknechte wil). Alle oproepen in de Schrift noemt hij wet, omdat de mens opgeroepen wordt om iets te doen, wat slechts één doel dient, namelijk hem te ontdekken aan het feit dat hij volstrekt onmachtig is. Onder evangelie schaart Luther alle onvoorwaardelijke Schriftwoorden.
In de termen van Luther preek jij dus alleen wet, en geen evangelie.

Het wordt ingewikkeld. Maar wat zou jij nu tegen Piet zeggen?

3. Hoe verhoudt de nu veel gebruikte term van de "Ik zal beloften" zich nu met het "algemeen aanbod van genade"? Is dat gelijk?

De "Ik zal" beloften maken een wezenlijk onderdeel uit van het "algemeen aanbod van genade". Luther zou zeggen: Alle oproepen (oa de oproep tot geloof en bekering) laten mij zien dat ik mijzelf niet zalig maken kan. Het evangelie (waaronder de "Ik zal" beloften) laten mij zien dat ik mijn zaligheid geheel en al alleen van God moet verwachten, en aan Hem moet overlaten.

Wel is het nodig om te benadrukken dat het aanbod van de beloften aan allen niet betekend dat de belofte aan allen vervult wordt. Velen wijzen deze beloften af, en komen nooit tot het punt dat zij hun zaligheid geheel toeverlaten aan God. De beloften worden aan allen onvoorwaardelijk en welgemeend aangeboden, maar worden slechts door een weg van geloof en bekering vervult. Geloof is hierbij in de eerste plaats en voornamelijk een ongereserveerd vertrouwen op God en Zijn evangeliebeloften.

Dat kan men toch, zonder er een woordspelletje van te maken. "voorwaardelijk" noemen?

[Afgewezen]

Dat kan men toch, zonder er een woordspelletje van te maken. "voorwaardelijk" noemen?

Drs. Rouwendal heeft in zijn boekje 'Het aanbod van genade' verschillende manieren laten zien waarop je over 'voorwaarden' kunt spreken.
In de GGiN zegt men in feite dat je eerst aan een bepaalde voorwaarde moet voldoen, voordat de belofte zelfs maar aan jou gericht is. Een voorwaarde 'vooraf' dus.
In andere behoudende kerken zegt men dat de belofte wel aan jou wordt gepredikt, maar dat die wordt vervuld in de weg van geloof en bekering, en dát is dan de voorwaarde. Een voorwaarde 'waardoor' dus.

[Willem]

Dat kan men toch, zonder er een woordspelletje van te maken. "voorwaardelijk" noemen?

Drs. Rouwendal heeft in zijn boekje 'Het aanbod van genade' verschillende manieren laten zien waarop je over 'voorwaarden' kunt spreken.
In de GGiN zegt men in feite dat je eerst aan een bepaalde voorwaarde moet voldoen, voordat de belofte zelfs maar aan jou gericht is. Een voorwaarde 'vooraf' dus. In andere behoudende kerken zegt men dat de belofte wel aan jou wordt gepredikt, maar dat die wordt vervuld in de weg van geloof en bekering, en dát is dan de voorwaarde. Een voorwaarde 'waardoor' dus.

Fijn. Dat zijn we alvast uit deze discussie. Er is dus iig een voorwaarde. Nu noch uitzoeken welke voorzetsels of nadere aanduidingen van de voorwaarde gebruikt dienen te worden.

[memento]

We komen wel verder zo. Maar m.i. moeten er eerst 3 dingen opgehelderd worden.

1. Als we spreken over de "Ik zal" beloften geld dan hetzelfde voor de "Ik zal" bedreigingen? (die toch ook bij velen in het Woord staan).

Waar de "Ik zal" beloften hetzelfde adres hebben in de Schrift als de "Ik zal" bedreigingen, moeten zij uiteraard beiden aan iedere hoorder verkondigd worden.

2. Dat de "Ik zal" beloften gepredikt worden en de "Ik zal" bedreigingen eveneens sta ik achter wat betreft het prediken tegen de gemeente of tegen hoorders. Maar ik ben wel benieuwd hoe de predikant preekt tegen b.v. Piet die op de 3e bank plaatsnummer 24 zit. Daar kan men toch niet - igg niet onvoorwaardelijk - tegen zeggen dat de "Ik zal" beloften hem persoonlijk gelden. Netzom als dat men kan zeggen dat de "Ik zal" bedreigingen hem persoonlijk gelden. Hem dient gepreekt te worden "Bekeert u en geloof het Evangelie". Of zie ik dat verkeerd?

Nee, je haalt hier weer de "Ik zal" woorden weg, en wil alleen "bekeert u en gelooft" als voorwaarden prediken.

Luther onderscheid 2 dingen: Wet en evangelie (zie het boekje: De geknechte wil). Alle oproepen in de Schrift noemt hij wet, omdat de mens opgeroepen wordt om iets te doen, wat slechts één doel dient, namelijk hem te ontdekken aan het feit dat hij volstrekt onmachtig is. Onder evangelie schaart Luther alle onvoorwaardelijke Schriftwoorden.
In de termen van Luther preek jij dus alleen wet, en geen evangelie.

Het wordt ingewikkeld. Maar wat zou jij nu tegen Piet zeggen?

Het wordt pas ingewikkeld, als je gaat zeggen: De ene belofte geldt wel voor Piet, de andere belofte niet. Terwijl in de Schrift beide beloften hetzelfde adres hebben.

Ik zou tegen Piet zeggen: Ik verkondig je dat God u oproept tot bekering en geloof, dat je zulks totaal onmachtig en onwillig ben om te doen. Beste Piet, laat je wapens vallen, en stop met werken om zelf je zaligheid te verdienen. Want God roept u toe: "Ik zal". Piet, jij mist misschien ellendekennis, en hebt een koud en gevoelloos hart. God roept je toe "Ik zal mij doen overhouden een ellendig en arm volk". Piet, jouw situatie is hopeloos, en er is maar één weg, één middel tot behoudt, namelijk Gods genade zoals geopenbaard in Christus Jezus. Smeek Hem, of Hij Zijn evangeliebelofte ook in jou vervullen wil. Ware bekering is, dat God in jou Zijn "Ik zal" belofte vervult.

3. Hoe verhoudt de nu veel gebruikte term van de "Ik zal beloften" zich nu met het "algemeen aanbod van genade"? Is dat gelijk?

De "Ik zal" beloften maken een wezenlijk onderdeel uit van het "algemeen aanbod van genade". Luther zou zeggen: Alle oproepen (oa de oproep tot geloof en bekering) laten mij zien dat ik mijzelf niet zalig maken kan. Het evangelie (waaronder de "Ik zal" beloften) laten mij zien dat ik mijn zaligheid geheel en al alleen van God moet verwachten, en aan Hem moet overlaten.

Wel is het nodig om te benadrukken dat het aanbod van de beloften aan allen niet betekend dat de belofte aan allen vervult wordt. Velen wijzen deze beloften af, en komen nooit tot het punt dat zij hun zaligheid geheel toeverlaten aan God. De beloften worden aan allen onvoorwaardelijk en welgemeend aangeboden, maar worden slechts door een weg van geloof en bekering vervult. Geloof is hierbij in de eerste plaats en voornamelijk een ongereserveerd vertrouwen op God en Zijn evangeliebeloften.

Dat kan men toch, zonder er een woordspelletje van te maken. "voorwaardelijk" noemen?

Een lange gereformeerde traditie kan je niet afdoen als "een woordspelletje". Er is een wezenlijk verschil tussen het zeggen:
1. Piet, de "Ik zal" beloften worden ook jou aangeboden
2. Piet, als je je bekeerd en gelooft (iets wat je niet kan, daarvoor heb je de vervulling van de "Ik zal" beloften immers nodig) dán krijg je de "Ik zal" beloften aangeboden.

[Afgewezen]

Dat kan men toch, zonder er een woordspelletje van te maken. "voorwaardelijk" noemen?

Drs. Rouwendal heeft in zijn boekje 'Het aanbod van genade' verschillende manieren laten zien waarop je over 'voorwaarden' kunt spreken.
In de GGiN zegt men in feite dat je eerst aan een bepaalde voorwaarde moet voldoen, voordat de belofte zelfs maar aan jou gericht is. Een voorwaarde 'vooraf' dus. In andere behoudende kerken zegt men dat de belofte wel aan jou wordt gepredikt, maar dat die wordt vervuld in de weg van geloof en bekering, en dát is dan de voorwaarde. Een voorwaarde 'waardoor' dus.

Fijn. Dat zijn we alvast uit deze discussie.

Dat hangt ervan af. Met de opvatting van de GGiN kan ik niet mee, met de tweede wel.

[Willem]

Ik zou tegen Piet zeggen: Ik verkondig je dat God u oproept tot bekering en geloof, dat je zulks totaal onmachtig en onwillig ben om te doen. Beste Piet, laat je wapens vallen, en stop met werken om zelf je zaligheid te verdienen. Want God roept u toe: "Ik zal". Piet, jij mist misschien ellendekennis, en hebt een koud en gevoelloos hart. God roept je toe "Ik zal mij doen overhouden een ellendig en arm volk". Piet, jouw situatie is hopeloos, en er is maar één weg, één middel tot behoudt, namelijk Gods genade zoals geopenbaard in Christus Jezus. Smeek Hem, of Hij Zijn evangeliebelofte ook in jou vervullen wil. Ware bekering is, dat God in jou Zijn "Ik zal" belofte vervult.

Hier kan ik me prima in vinden hoor! Onze "theoretische" verschillen van inzicht leiden m.i. niet tot significante praktische verschillen in dezen.

3. Hoe verhoudt de nu veel gebruikte term van de "Ik zal beloften" zich nu met het "algemeen aanbod van genade"? Is dat gelijk?

De "Ik zal" beloften maken een wezenlijk onderdeel uit van het "algemeen aanbod van genade". Luther zou zeggen: Alle oproepen (oa de oproep tot geloof en bekering) laten mij zien dat ik mijzelf niet zalig maken kan. Het evangelie (waaronder de "Ik zal" beloften) laten mij zien dat ik mijn zaligheid geheel en al alleen van God moet verwachten, en aan Hem moet overlaten.

1. Piet, de "Ik zal" beloften worden ook jou aangeboden
2. Piet, als je je bekeerd en gelooft (iets wat je niet kan, daarvoor heb je de vervulling van de "Ik zal" beloften immers nodig) dán krijg je de "Ik zal" beloften aangeboden.

Ik zie het verschil niet zo, het m.i. een lood om oud ijzer discussie. Praktisch gezien, of je nu punt 1 of punt 2 voorstaat: De oproep "Smeek Hem, of Hij Zijn evangeliebelofte ook in jou vervullen wil" ligt toch bij beide gelijk.

[refo]

Moet je ergens om smeken wat je aangeboden wordt? Dat is wel heel onbeleefd richting de Aanbieder.

[Willem]

Dat kan men toch, zonder er een woordspelletje van te maken. "voorwaardelijk" noemen?

Drs. Rouwendal heeft in zijn boekje 'Het aanbod van genade' verschillende manieren laten zien waarop je over 'voorwaarden' kunt spreken.
In de GGiN zegt men in feite dat je eerst aan een bepaalde voorwaarde moet voldoen, voordat de belofte zelfs maar aan jou gericht is. Een voorwaarde 'vooraf' dus. In andere behoudende kerken zegt men dat de belofte wel aan jou wordt gepredikt, maar dat die wordt vervuld in de weg van geloof en bekering, en dát is dan de voorwaarde. Een voorwaarde 'waardoor' dus.

Fijn. Dat zijn we alvast uit deze discussie.

Dat hangt ervan af. Met de opvatting van de GGiN kan ik niet mee, met de tweede wel.

Het is flauw om een antwoord deels te citeren waardoor het een andere betekenis krijgt. Er is dus een voorwaarde. Daar zijn we het over eens. Nu is het nog de vraag waar de voorwaarde geplaatst moet worden.

[memento]

Moet je ergens om smeken wat je aangeboden wordt? Dat is wel heel onbeleefd richting de Aanbieder.

Zie het gebed van Daniël 9. Of is Daniël daar op een verkeerde manier aan het bidden?

[Afgewezen]

1. Piet, de "Ik zal" beloften worden ook jou aangeboden/

Dat kun je niet van elke "Ik zal"-belofte zeggen. Als God belooft het geloof te schenken (zie mijn eerdere posts), dan is dat geen belofte die afhankelijk is van ons geloof. Dat zou immers betekenen dat God het geloof schenkt... áls ik geloof.

[Ander]

De discussie neemt een interessante wending. Verrassend maar wel duidelijk.