Ja, als je de algemene opinie moet geloven, zou je dat denken. Maar de vierschaarbeleving is niets anders dan het tot geloof komen in Christus, als de van God gegeven Middelaar, Die de schuld verzoend en de straf gedragen heeft.uitgeworpen schreef:Hoe leg je de vierschaarbeleving dan bijbels uit?
Ik dacht dat het puur onbijbels was?
Dat is een gebeurtenis in je leven. Dan gaat het licht op in je ziel.
Het is Gods Geest die ons ontdekt aan het feit dat we in de duisternis leven; het is Gods Geest Die het licht in ons leven op doet gaan.2 Kor. 4:6. Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.
De rechtvaardigmaking is niet het punt dat iemand ‘tot volle zekerheid van het geloof komt’. Zo wordt het vaak voorgesteld, maar dat acht ik niet juist. Wanneer wij God als een verzoend God in Christus mogen zien (met geestelijke ogen welteverstaan), dan zijn wij gerechtvaardigd. Al is ons geloof nog zo klein.Geka schreef:Ik zeg daarmee overigens niet dat alle geestelijke ervaringen die mensen met de term vierschaarervaring geduid hebben geen waar werk van de Geest zouden zijn. Ik acht het heel goed mogelijk dat iemand een zodanige plotselinge verdieping van de kennis van Christus meemaakt dat hij daarom tot volle zekerheid van het geloof komt.
Het gaat er maar om dat we vrede met God hebben door het geloof in Christus. En zolang we dat niet hebben, lopen we inderdaad nog met een ‘openstaande schuld’ rond. En moeten we inderdaad met een 'geopenbaarde Christus' (namelijk het zien van de mogelijkheid van zalig worden door Hem) onder het recht verloren gaan.Geka schreef:Wel moeten we op grond van de Schrift zeggen dat je een zodanige ervaring niet mag 'voorschrijven' als de weg die al Gods kinderen gaan, en evenmin mag je stellen dat die ervaring de rechtvaardigmaking zou zijn, en dat mensen die dit niet kennen nog met een openstaande schuld rondlopen en nog met de geopenbaarde Christus onder het recht verloren moeten gaan.
De Schrift spreekt zeer ‘bevindelijk’ over het geloof:Geka schreef:De Schrift leert ons overduidelijk dat alleen het ware zaligmakende geloof (hoe zwak en bestreden ook), dat in de nood van zonde zaligheid zoekt bij Christus, ons met Christus verenigt en doet delen in al Zijn weldaden. Daarom is het geloof per definitie rechtvaardigend van aard, omdat het de band is tussen Christus en de zondaar.
We kunnen die vrede wel naar ons toe redeneren, maar daarmee hébben we die vrede en de blijdschap nog niet. De mensen in het NT die tot geloof kwamen, hadden die blijdschap wél. En zo is het nog: als Christus wordt geopenbaard in de ziel als de Hoop der heerlijkheid, dan is er een hemelse vreugde in de ziel en een vrede die alle verstand te boven gaat.Rom. 5:1,2: Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus;
2 Door Welken wij ook de toeleiding hebben door het geloof tot deze genade, in welke wij staan, en roemen in de hoop der heerlijkheid Gods.
Ik betwist dus je stellingname dat het hier om onschriftuurlijke bewoordingen gaat. Het gaat hier om bijbelse woorden en een bijbelse zaak!Geka schreef:En gezien het zeer grote belang van dit onderwerp, het hart van de genadeleer, heb ik er moeite mee om deze onschriftuurlijke bewoordingen te vergoelijken of te verdedigen.
Hier mag geen onduidelijkheid over bestaan!
Ja, maar vergeet niet dat dit niet alleen de identiteit van de GG is. Het gaat hier om iets universeels: hoe komt een mens tot God bekeerd!Erasmiaan schreef:Ik denk dat je hiermee ook de identiteit van de Gereformeerde Gemeenten aangeeft.Geka schreef:Kortom; Kersten heeft bewust aansluiting willen zoeken bij de gereformeerde oudvaders, maar heeft zich tegelijkertijd nooit los kunnen maken van de opvattingen die in de Kruisgemeenten gehuldigd werden.
