Geloofsbelijdenis

[Mara]

Toch voel ik me soms best een beetje verdrietig. Als ik zie dat jongeren ( onder andere mijn eigen kind ) wel ja zeggen voor in de kerk, maar toch besluiten naar een totaal andere kerk te gaan met een andere verbondvisie, dan denk ik: Had nog even gewacht met belijdenis doen tot je echt volwassen was ...

Helaas herkenbaar Dalia.

[helma]

Ik ben er nog over na blijven denken.
Het heeft toch niet in de eerste plaats met leeftijd te maken.
Wanneer ben je volwassen? Stel dat ze belijdenis doen rond hun 18e; en ze veranderen een jaar of 2-3 later van kerk.
Dan zijn ze toch wel 'volwassen'?

Ik denk dat het meer met de tijd te maken heeft waarin we leven.
Vroeger namen we toch meer aan van wat ons geleerd werd. Zonder kritische vragen te stellen, want die vrijmoedigheid hadden we niet.
Nu is dat allemaal veel opener. De jeugd is open, ze zijn mondig en zelfstandig.
En ze komen met veel meer in aanraking dan wij vroeger. Ook op godsdienstig gebied. Grenzen gaan open, niet alleen in ons eigen land maar ook wereldwijd komen ze in aanraking met allerlei gelovigen die ook weer hun geloof beleven op een eigen manier. Kan ook heel aantrekkelijk zijn (en verwarrend).

Er wordt minder gelezen, dus er ontbreekt meer kennis. Dan gaat het gevoel een grotere rol spelen.
En argumenten van 'dat hebben we altijd zo gedaan' spelen echt geen enkele rol.

Het is gewoon een verwarrende tijd. En niet alleen voor onze jeugd. Je ziet veel ouderen ook tasten.
En ik herken dat zelf ook wel een beetje. Het is soms zo verwarrend allemaal.
Wie zal ons het goede doen zien? Verhef Gij over ons het licht Uws aanschijns, o Heere.

[Mara]

Ik ben er nog over na blijven denken.
Het heeft toch niet in de eerste plaats met leeftijd te maken.
Wanneer ben je volwassen? Stel dat ze belijdenis doen rond hun 18e; en ze veranderen een jaar of 2-3 later van kerk.
Dan zijn ze toch wel 'volwassen'?

Ik denk dat het meer met de tijd te maken heeft waarin we leven.
Vroeger namen we toch meer aan van wat ons geleerd werd. Zonder kritische vragen te stellen, want die vrijmoedigheid hadden we niet.
Nu is dat allemaal veel opener. De jeugd is open, ze zijn mondig en zelfstandig.
En ze komen met veel meer in aanraking dan wij vroeger. Ook op godsdienstig gebied. Grenzen gaan open, niet alleen in ons eigen land maar ook wereldwijd komen ze in aanraking met allerlei gelovigen die ook weer hun geloof beleven op een eigen manier. Kan ook heel aantrekkelijk zijn (en verwarrend).

Er wordt minder gelezen, dus er ontbreekt meer kennis. Dan gaat het gevoel een grotere rol spelen.
En argumenten van 'dat hebben we altijd zo gedaan' spelen echt geen enkele rol.

Het is gewoon een verwarrende tijd. En niet alleen voor onze jeugd. Je ziet veel ouderen ook tasten.
En ik herken dat zelf ook wel een beetje. Het is soms zo verwarrend allemaal.
Wie zal ons het goede doen zien? Verhef Gij over ons het licht Uws aanschijns, o Heere.

Nou nee, op de catechisatie en j.v. stelden wij toch echt wel kritische vragen.
Zeker als dominee of leider er serieus mee omging en het ook aanmoedigde.
Het is een verwarrende tijd ja, daar is iedereen het wel over eens.
En ook hoef je niet levenslang in een kerk persé te blijven zitten, waar je ooit belijdenis in hebt gedaan, als daar zwaarwegende redenen zijn om weg te gaan.

Maar ik zie dat er geen 2-3 jaar tussenzit! Soms enkele weken en dat vind ik nogal schokkend.
Maar als je als ouders hierin min of meer voorgaat, door te gaan kerkshoppen, vind ik dat niet verwonderlijk.
Je kunt dus wel naar de jeugd wijzen, die er oppervlakkiger over lijkt te denken, maar ga eens na hoe serieus je je eigen kerkgang neemt.

Het is lastig, zeker en vergt discipline. Ik zit smorgens wel eens (een dienst uit) onder een dominee dat ik denk, pffft, en dat vanmiddag weer?
Wat doe je dan, blijf je thuis, ga je een dorp verderop?
Ik kan dat dan niet.
Vind je dat voor jezelf verantwoord, moet je niet raar kijken als je kinderen hier nog gemakkelijker over gaan denken.
Voor mezelf vind ik het heel, echt heel moeilijk, om je los te maken van een kerk waarin je van harte belijdenis hebt gedaan, dus ook van de leer.

[Dalia]

Ik ben er nog over na blijven denken.
Het heeft toch niet in de eerste plaats met leeftijd te maken.
Wanneer ben je volwassen? Stel dat ze belijdenis doen rond hun 18e; en ze veranderen een jaar of 2-3 later van kerk.
Dan zijn ze toch wel 'volwassen'?

Ik denk dat het meer met de tijd te maken heeft waarin we leven.
Vroeger namen we toch meer aan van wat ons geleerd werd. Zonder kritische vragen te stellen, want die vrijmoedigheid hadden we niet.
Nu is dat allemaal veel opener. De jeugd is open, ze zijn mondig en zelfstandig.
En ze komen met veel meer in aanraking dan wij vroeger. Ook op godsdienstig gebied. Grenzen gaan open, niet alleen in ons eigen land maar ook wereldwijd komen ze in aanraking met allerlei gelovigen die ook weer hun geloof beleven op een eigen manier. Kan ook heel aantrekkelijk zijn (en verwarrend).

Er wordt minder gelezen, dus er ontbreekt meer kennis. Dan gaat het gevoel een grotere rol spelen.
En argumenten van 'dat hebben we altijd zo gedaan' spelen echt geen enkele rol.

Het is gewoon een verwarrende tijd. En niet alleen voor onze jeugd. Je ziet veel ouderen ook tasten.
En ik herken dat zelf ook wel een beetje. Het is soms zo verwarrend allemaal.
Wie zal ons het goede doen zien? Verhef Gij over ons het licht Uws aanschijns, o Heere.

Bij mij was degene die belijdenis deed nog geen 18.
En ik denk een beetje aan deze belijdenisvraag: "Wilt u in gemeenschap met de algemene christelijke kerk -waarvan ook de ....kerk gestalte is- getrouw zijn onder de bediening van het woord en van de sacramenten, volharden in het gebed en in het lezen van de Heilige Schrift, en door de u geschonken gaven medewerken aan de opbouw van de gemeente van Christus?

Je zegt daar wel ja op als je belijdenis doet. Ook als jongere.

[helma]

Ja dat klopt. Maar hoeveel ouderen veranderen niet van kerk? Heeft dat echt voornamelijk met leeftijd te maken? (dat vroeg ik me af).

[Posthoorn]

Ja dat klopt. Maar hoeveel ouderen veranderen niet van kerk? Heeft dat echt voornamelijk met leeftijd te maken? (dat vroeg ik me af).

Goed beschouwd kun je niet 'veranderen' van Kerk: er is er maar één.

[Dalia]

Ja dat klopt. Maar hoeveel ouderen veranderen niet van kerk? Heeft dat echt voornamelijk met leeftijd te maken? (dat vroeg ik me af).

Dat weet ik niet. Ik blijf het alleen wel een beetje vreemd vinden als men ergens gaat kerken en men weet niet waar men kerkt. Wat het voor kerk is. "Volgens mij christelijk gereformeerd." Later bleek het gereformeerd vrijgemaakt te zijn. Een beetje kerkelijk besef mag er toch wel zijn.

Hoewel het idd verdrietig is dat er zoveel kerken zijn. Posthoorn heeft gelijk. Er is eigenlijk maar één Kerk.

[helma]

Ja dat klopt. Maar hoeveel ouderen veranderen niet van kerk? Heeft dat echt voornamelijk met leeftijd te maken? (dat vroeg ik me af).

Dat weet ik niet. Ik blijf het alleen wel een beetje vreemd vinden als men ergens gaat kerken en men weet niet waar men kerkt. Wat het voor kerk is. "Volgens mij christelijk gereformeerd." Later bleek het gereformeerd vrijgemaakt te zijn. Een beetje kerkelijk besef mag er toch wel zijn.

Hoewel het idd verdrietig is dat er zoveel kerken zijn. Posthoorn heeft gelijk. Er is eigenlijk maar één Kerk.

Dat klinkt inderdaad niet zo volwassen

[Mara]

Ja dat klopt. Maar hoeveel ouderen veranderen niet van kerk? Heeft dat echt voornamelijk met leeftijd te maken? (dat vroeg ik me af).

Dat weet ik niet. Ik blijf het alleen wel een beetje vreemd vinden als men ergens gaat kerken en men weet niet waar men kerkt. Wat het voor kerk is. "Volgens mij christelijk gereformeerd." Later bleek het gereformeerd vrijgemaakt te zijn. Een beetje kerkelijk besef mag er toch wel zijn.

Hoewel het idd verdrietig is dat er zoveel kerken zijn. Posthoorn heeft gelijk. Er is eigenlijk maar één Kerk.

Ach ja.
Of CGKers noemen hun kerk Christelijk Gereformeerd, terwijl het toch echt ChristelijkE moet zijn.
Dominee besteedde altijd een hele les hieraan.
Laatst moest ik mijn eigen kinderen uitleggen dat er toch echt een verschil is tussen de Hersteld Hervormde en de PKN, ger. bond kerk.
Jaaa, zo ingewikkeld allemaal...

[Sheba]

Ja dat klopt. Maar hoeveel ouderen veranderen niet van kerk? Heeft dat echt voornamelijk met leeftijd te maken? (dat vroeg ik me af).

Dat weet ik niet. Ik blijf het alleen wel een beetje vreemd vinden als men ergens gaat kerken en men weet niet waar men kerkt. Wat het voor kerk is. "Volgens mij christelijk gereformeerd." Later bleek het gereformeerd vrijgemaakt te zijn. Een beetje kerkelijk besef mag er toch wel zijn.

Hoewel het idd verdrietig is dat er zoveel kerken zijn. Posthoorn heeft gelijk. Er is eigenlijk maar één Kerk.

Ach ja.
Of CGKers noemen hun kerk Christelijk Gereformeerd, terwijl het toch echt ChristelijkE moet zijn.
Dominee besteedde altijd een hele les hieraan.
Laatst moest ik mijn eigen kinderen uitleggen dat er toch echt een verschil is tussen de Hersteld Hervormde en de PKN, ger. bond kerk.
Jaaa, zo ingewikkeld allemaal...

En de Ger.bond kerk heeft nooit bestaan en bestaat nu ook niet!

[Mara]

Ja dat klopt. Maar hoeveel ouderen veranderen niet van kerk? Heeft dat echt voornamelijk met leeftijd te maken? (dat vroeg ik me af).

Dat weet ik niet. Ik blijf het alleen wel een beetje vreemd vinden als men ergens gaat kerken en men weet niet waar men kerkt. Wat het voor kerk is. "Volgens mij christelijk gereformeerd." Later bleek het gereformeerd vrijgemaakt te zijn. Een beetje kerkelijk besef mag er toch wel zijn.

Hoewel het idd verdrietig is dat er zoveel kerken zijn. Posthoorn heeft gelijk. Er is eigenlijk maar één Kerk.

Ach ja.
Of CGKers noemen hun kerk Christelijk Gereformeerd, terwijl het toch echt ChristelijkE moet zijn.
Dominee besteedde altijd een hele les hieraan.
Laatst moest ik mijn eigen kinderen uitleggen dat er toch echt een verschil is tussen de Hersteld Hervormde en de PKN, ger. bond kerk.
Jaaa, zo ingewikkeld allemaal...

En de Ger.bond kerk heeft nooit bestaan en bestaat nu ook niet!

In de volksmond wel. Misschien vandaar de verwarring.

[Orchidee]

Waarom doe je uberhaupt belijdenis?, zonder waarachtig geloof houd het dan niet veel meer in als "klantenbinding" en/of om er maar bij te horen.

Waar slaat dit op?

Ik wil hier toch nog eens op terug komen! want "waar slaat dit op"?

Ik las een citaat van een predikant en DAAR slaat het dus op:


Wat is dan "belijdenis doen"? Wie belijdenis doet, treedt openlijk toe tot het Lichaam van Christus, als iemand die gelooft met het hart en belijdt met de mond (Rom. 10:9-10). Dat betekent ook onlosmakelijk: je verkrijgt het recht om deel te nemen aan het Heilig Avondmaal. En de "oude schrijvers" zouden ook zeggen: de plícht om aan te gaan. Wie door overmacht de sacramenten niet kan ontvangen, treft geen blaam. Maar wie ze veracht, begaat een zware zonde.

[Mara]

Waarom doe je uberhaupt belijdenis?, zonder waarachtig geloof houd het dan niet veel meer in als "klantenbinding" en/of om er maar bij te horen.

Waar slaat dit op?

Ik wil hier toch nog eens op terug komen! want "waar slaat dit op"?

Ik las een citaat van een predikant en DAAR slaat het dus op:

Wat is dan "belijdenis doen"? Wie belijdenis doet, treedt openlijk toe tot het Lichaam van Christus, als iemand die gelooft met het hart en belijdt met de mond (Rom. 10:9-10). Dat betekent ook onlosmakelijk: je verkrijgt het recht om deel te nemen aan het Heilig Avondmaal. En de "oude schrijvers" zouden ook zeggen: de plícht om aan te gaan. Wie door overmacht de sacramenten niet kan ontvangen, treft geen blaam. Maar wie ze veracht, begaat een zware zonde.

Ik weet niet welke predikant dit zo gezegd heeft, maar ik krijg hier wel de rillingen van.
Daar veel mensen belijdenis afleggen op basis van hun historisch geloof.
Hoort iedereen die belijdenis heeft afgelegd aan te gaan?
Wat moet je zeggen tegen die mensen die hiermee worstelen en geen vrijmoedigheid krijgen?

[RefoCalvinist]

Ik weet niet welke predikant dit zo gezegd heeft, maar ik krijg hier wel de rillingen van.
Daar veel mensen belijdenis afleggen op basis van hun historisch geloof.
Hoort iedereen die belijdenis heeft afgelegd aan te gaan?
Wat moet je zeggen tegen die mensen die hiermee worstelen en geen vrijmoedigheid krijgen?

Belijdenis des Geloofs is géén leerbelijdenis. Het is ook geen goede gewoonte en mag nooit een traditie worden.
Als mensen met een historisch geloof belijdenis kunnen ze beter thuis blijven.
Ik weet dat dit "hard" overkomt, maar in wezen is het wel zo.

Je zegt geen ja tegen de leer, maar tegen God. Iedereen die een leerbelijdenis voorstaat, mag de vragen nog wel eens doorlezen.
Zonder het hart erbij kan je nooit tegen de Heere zeggen: ik kan en wil in mijn leven niet zonder U, niet zonder Christus!

Ooit hoorde ik van een buitenkerkelijk iemand die een belijdenisdienst had bijgewoond iets heel moois. Zij noemde het "trouwen met God".
En daarmee wil ik aangeven het gewicht van belijdenis doen. Het is niet om te trouwen, om te dopen of om een kerkbank te vullen.
Het is ook meer dan de verantwoordelijkheid van je ouders overnemen. Het is meer, veel meer dan dat!

God roept tot de tafel. Een belijdenis is een kerkelijk recht, maar het Goddelijk recht moet er ook zijn.
Daarom is het geen automatisme, maar belijdenis en avondmaal zijn wel zeer nauw met elkaar verbonden.

[ejvl]

Waarom doe je uberhaupt belijdenis?, zonder waarachtig geloof houd het dan niet veel meer in als "klantenbinding" en/of om er maar bij te horen.

Waar slaat dit op?

Ik wil hier toch nog eens op terug komen! want "waar slaat dit op"?

Ik las een citaat van een predikant en DAAR slaat het dus op:

Wat is dan "belijdenis doen"? Wie belijdenis doet, treedt openlijk toe tot het Lichaam van Christus, als iemand die gelooft met het hart en belijdt met de mond (Rom. 10:9-10). Dat betekent ook onlosmakelijk: je verkrijgt het recht om deel te nemen aan het Heilig Avondmaal. En de "oude schrijvers" zouden ook zeggen: de plícht om aan te gaan. Wie door overmacht de sacramenten niet kan ontvangen, treft geen blaam. Maar wie ze veracht, begaat een zware zonde.

Ik weet niet welke predikant dit zo gezegd heeft, maar ik krijg hier wel de rillingen van.
Daar veel mensen belijdenis afleggen op basis van hun historisch geloof.
Hoort iedereen die belijdenis heeft afgelegd aan te gaan?
Wat moet je zeggen tegen die mensen die hiermee worstelen en geen vrijmoedigheid krijgen?

Belijdenis en avondmaal horen op dezelfde lijn te liggen.
Geen belijdenis zonder avondmaal en geen avondmaal zonder belijdenis.