Erasmiaan schreef:Ik heb even wat onderzocht. Ds. Kersten heeft deze stelling van Comrie. Arminius onderscheidde het verbond der verlossing en het verbond der genade. Dat deed Olevianus ook.
De vraag blijft, waarop baseren Olevianus en Comrie zich. Bullinger was voor Arminius, en onderscheid de verbonden al min of meer.
Arminius daarentegen koppelt de verlossing uitsluitend aan het verbond. Hij stelt weleswaar dat God de verlossing universeel verworven heeft (iets wat op de synode van Dordt ook door o.a. de Engelse afgevaardigden is verdedigd), maar hij noemt dit geen verbond. De verdienste van de verlossing staat bij Arminius helemaal los van het verbond. Een mens is ook pas in het verbond, en is pas verlost, wanneer gelooft. Voor Arminius is een gedoopte in wezen buiten het verbond, hij is slechts op het erf van het verbond. Onder de prediking wordt hem het heil in Christus verkondigd, en slechts wanneer hij Christus door een waar geloof aanneemt, is hij in het verbond.
Ik zou zeggen: Arminius was een strikte 2-verbonder. Dat hij het verbond van verlossing en verbond van genade onderscheidde, zou ik eerst wel eens met citaten bewezen willen zien. Volgens mij gaat dat namelijk juist helemaal in tegen Arminius' theologie. De "oplossing" die Arminius introduceerde, namelijk de vrije wil, valt ook veel beter te plaatsen in een strikte 2-verbondsvisie, waarin de uitverkiezing zeer prominent is (lees Arminius maar, en zie hoe hij steeds weer met de uitverkiezing komt), dan in een 3-verbondsvisie.
Erasmiaan schreef:
Ds. Kersten noemt deze beiden ook (het verbond der verlossing heeft een apart hoofdstuk in zijn dogmatiek) maar scheidt ze niet, in wezen hetzelfde verbond. Hij verwijt inderdaad Arminius dat hij door dit verschil te maken (waarin hij dus niet de eerste was, Olevianus deed het ook, blijkens mijn bevindingen) een opening vond voor zijn dwalingen. Ik vind je moderatorwaarschuwing onkies, zeker nu Bert dit zelf niet zegt maar iemand aanhaalt. En dan gaat het nog niet eens over een stelling van Arminius die verworpen is door de Gereformeerde vaderen op de Dordtse Synode. Dus in wezen moet je dit kunnen scheiden.
Het verschil is, dat er nu meer onderbouwing komt, dan alleen van een predikant die in het heetst van de verbondsstrijd af en toe wat onkies reageerde. Beschuldigingen zonder bewijs, zonder onderbouwing, zijn laster, en dat is hier niet gewenst.
Maar mijn moderator-standpunt blijft: Wanneer je Arminius toevoegt aan de discussie, moet je met goede, controleerbare bewijzen komen. Anders is het niets anders, dan je tegenstander op een gemakkelijke manier weg te zetten als ketter. En zulke persoonlijke aanvallen zijn hier niet gewenst.