helma schreef:Gister Heilig Avondmaal mogen vieren.
Ik ben de Wortel en het geslacht Davids; de blinkende Morgenster
Verwonderd over Zijn barmhartigheid en genade. Overstelpt door de wetenschap dat Hij mij liefgehad heeft en ondanks alles mij nog lief heeft. Van mij totaal geen verwachting.
Als er toch geen Middelaar was!

Doe dat totdat Hij komt...
Ja Heere kom!
Uitzien naar Zijn komst; een tijd waarin ik altijd volmaakt tot Zijn eer zal leven.

De middagpreekpreek sloot er wonderlijk op aan: De Geest en de bruid zegge: Kom

Die middagpreek was echt een antwoord op mijn gebed aan de avondsmaaltafel , wonderlijke genade van een goedentieren God. Laat de bruid maar veel met de Geest meebidden : Kom Heere Jezus kom haastig.

Afgelopen zondag werd er bij ons ook het heilig Avondmaal gevierd.

Ik heb als voorbereidng een preek van Spurgeon gelezen: 'De gedenkwaardige lofzang.'

Hij zegt daarin: 'Als wij ons tot de tafel begeven, die immers voor ons het Pascha vertegenwoordigt, dan moeten wij er niet toe naderen als tot een begrafenis. Laat ons plechtige liederen uitzoeken, maar geen treurzangen. Laat onze stem zacht wezen, maar daarom niet minder vrolijk. Wat wij hier hebben, is geen gedachtenisfeest van een dode. Het is geen begrafenisbrood, dat op deze tafel gereed ligt en het schone witte linnen is geen lijkwade.
'Dit is Mijn lichaam', zei Jezus, maar dat aldus vertegenwoordigde lichaam was geen lijk. Nee, nee, wij voeden ons met de levende Christus! Het bloed dat door deze wijn wordt afgeschaduwd, is het frisse levensbloed van onze onsterfelijke Koning. Wij zien het lichaam niet alleen als ijskoud, leveloos vlees maar als verheerlijkt aan de rechterhad des Vaders. Wij vieren een vrolijk feest...

Dit is echt iets om over na te denken. Laat ons niet alleen treuren over de zonden maar laat ons ook de lofzang zingen!

henriët schreef:

-DIA- schreef:Zie het Formulier om her Heilig Avondmaal te bedienen in de gemeente (staat veel in, ook betreffende de vragen, al is het niet letterlijk)

Toch blijkt in de praktijk dat er veel vragen zijn rondom het Heilig Avondmaal.

Ik vond (zonder dit topic verder doorgelezen te hebben) de catechismusverklaringen over het Heilig Avondmaal van ds. G. van Reenen erg mooi en duidelijk.

caprice schreef:

henriët schreef:

-DIA- schreef:Zie het Formulier om her Heilig Avondmaal te bedienen in de gemeente (staat veel in, ook betreffende de vragen, al is het niet letterlijk)

Toch blijkt in de praktijk dat er veel vragen zijn rondom het Heilig Avondmaal.

Ik vond (zonder dit topic verder doorgelezen te hebben) de catechismusverklaringen over het Heilig Avondmaal van ds. G. van Reenen erg mooi en duidelijk.

Er zijn veel mooie boeken en of meditaties rondom het avondmaal verkrijgbaar. Onze dominee had ook een erg mooie uitleg bij de cathechismus van het H A
Waar ik vooral op doel, wat ik nogal eens tegenkom bij mensen is dat ze niet durven aan te gaan, ivm de grote drempel die er of wel door de mensen of wel door de kerkenraad gelegd wordt. Wat dat betreft zie je in de wat meer ultra rechtse kerken dat het HA sterk overschat wordt. ( en de HD onderschat)
Ik vind het jammer als mensen worden afgehouden van het HA en ook ernstig omdat ze hun schuld niet genoeg zouden kennen ed.

henriët schreef:

caprice schreef:

henriët schreef:

-DIA- schreef:Zie het Formulier om her Heilig Avondmaal te bedienen in de gemeente (staat veel in, ook betreffende de vragen, al is het niet letterlijk)

Toch blijkt in de praktijk dat er veel vragen zijn rondom het Heilig Avondmaal.

Ik vond (zonder dit topic verder doorgelezen te hebben) de catechismusverklaringen over het Heilig Avondmaal van ds. G. van Reenen erg mooi en duidelijk.

Er zijn veel mooie boeken en of meditaties rondom het avondmaal verkrijgbaar. Onze dominee had ook een erg mooie uitleg bij de cathechismus van het H A
Waar ik vooral op doel, wat ik nogal eens tegenkom bij mensen is dat ze niet durven aan te gaan, ivm de grote drempel die er of wel door de mensen of wel door de kerkenraad gelegd wordt. Wat dat betreft zie je in de wat meer ultra rechtse kerken dat het HA sterk overschat wordt. ( en de HD onderschat)
Ik vind het jammer als mensen worden afgehouden van het HA en ook ernstig omdat ze hun schuld niet genoeg zouden kennen ed.

Er wordt onder ons idd veel meer gewaarschuwd tegen een verkeerde avondsmaalgang dan tegen een verkeerde avondsmaalmijding.

Mooi artikel van ds. Kieviet!
http://www.cip.nl/god/september-2016/58 ... -avondmaal

huisman schreef:
Er wordt onder ons idd veel meer gewaarschuwd tegen een verkeerde avondsmaalgang dan tegen een verkeerde avondsmaalmijding.

Voor elke bediening is een goede voorbereidingspreek nodig. Deze dient separerend van aard te zijn, zodat een
ieder zich hier kunnen toetsen of er een recht is om ten avondmaal te gaan.
Overigens heb ik de situatie zoals boven in het stukje van ds. Kiviet getekend ook al lang in de praktijk waargenomen.

Mara schreef:Mooi artikel van ds. Kieviet!
http://www.cip.nl/god/september-2016/58 ... -avondmaal

Sorry maar zo " mooi" vind ik het niet
Of begrijp ik iets niet?

Orchidee schreef:

Mara schreef:Mooi artikel van ds. Kieviet!
http://www.cip.nl/god/september-2016/58 ... -avondmaal

Sorry maar zo " mooi" vind ik het niet
Of begrijp ik iets niet?

Mooi=helder en duidelijk. Ds JMJ Kieviet verwoord hier iets wat één van de grootste zorgen zou moeten zijn van heel veel kerkenraden.

Twee van de grootste zorgen dan.

In die lezingen over het Heilig Avondmaal, komt nog wel meer naar voren dan alleen de zorg(en).

‘Als een lammetje huppelde ik naar het Avondmaal’, zo zei eens iemand tegen mij.
Hij herkende zich niet in de woorden die het Avondmaalsformulier gebruikt: ‘….onze bezwaarde en verslagen harten’. En nog minder in de uitdrukking: ‘….dat wij middenin de dood liggen’.
Want zo zei hij: ‘Jezus is toch voor ons gestorven? Waarom dan die sombere taal?’

Toen we wat gingen doorpraten, bekroop mij de vrees dat hij eigenlijk niet wist waarvoor de Heere Jezus was gestorven. Het ontbrak hem aan zondekennis. Hij vond ook dat het allemaal niet zo zwaar hoefde en snapte niet waar mensen zich druk om maken.
‘Je moet Jezus gewoon aannemen en dan is het goed’, zo zei hij. Zulke gedachten kan ik echter niet in de Bijbel terugvinden. Integendeel, de Bijbel veroordeelt dat. Dan onderscheid je het lichaam des Heeren niet, en eet en drink je jezelf een oordeel.

Met knikkende knieën zijn de broers naar Egypte teruggegaan. Laten we er niet gering over denken. Juda moest er rekening mee houden, dat hij zijn leven voor Benjamin zou moeten geven. En zouden ze Simeon nog zien? En wat zou die onderkoning zeggen over dat geld dat in hun zakken zat? Maar ze hadden geen keus. In Kanaän zouden ze van honger sterven. En als ze dan arriveren, worden de broers meegenomen, tot in het binnenste van Jozefs paleis. Daar beginnen ze zich te verontschuldigen tegenover de huismeester: ‘….Och, mijn heer! Wij weten echt niet hoe dat geld in onze zakken gekomen is, we hebben niet gestolen!’

De situatie waarin de broers gebracht worden, komen we op vele plaatsen in de Bijbel tegen. Situaties waarin mensen in het nauw zitten. Die met de rug tegen de muur komen te staan.
Denk aan de knechten van Benhadad die met een strop om hun nek naar de koning van Israël gaan, als teken van schuld en overgave, met het gebed om genade (1 Koningen 20).
Of denk aan de bloedvloeiende vrouw, die vanwege haar ziekte ceremonieel onrein was. Ze gaat bevend naar Jezus toe, want de wet verbood haar om onder het volk te komen. Maar ze kon niet anders. Hij alleen kon haar helpen.
We vinden die zieletoestand ook in het Avondmaalsformulier. Gods kinderen herkennen dat. Ze zijn vaak zo bevreesd vanwege hun zonden. Bevreesd vanwege Gods heiligheid.

Mefiboseth lag bevend voor koning David op de grond. Wat was die man bang! Hij was een nazaat van koning Saul en vreesde dat David wraak zou gaan nemen. Maar hoor eens, wat zegt David? Vrees niet.
Wat zegt Jezus tegen die bloedvloeiende vrouw? Vrees niet.
En de huismeester van Jozef gaat ook spreken. Iets wat hij ongetwijfeld in opdracht van zijn meester heeft gedaan. Vrede zij ulieden, vreest niet.

Het valt zo mee voor mensen die bekommerd zijn vanwege de zonden. Die bevreesd zijn vanwege Gods heiligheid. Dan kun je je zo arm voelen, zo neergebogen. Maar wat een wonder als God je dan laat horen dat er nog doen aan is. Vreest niet.
God zendt Zijn huismeesters uit, Zijn dienaren, om armen het Evangelie te verkondigen.

Is dat ook geen bemoediging naar de tafel van de Koning toe? Het Avondmaalsformulier beschrijft mensen met ‘bezwaarde en verslagen harten’. Mensen die overal bezwaren en gevaren in zien. En die bezwaren zijn ook heel reëel. Want wie zijn zij? En Wie is die heilige Gastheer? Daar komt bij dat brood en wijn getuigen van Zijn gebroken lichaam en vergoten bloed. Christus heeft om hun schuld zo ontzaglijk zwaar moeten lijden. Zouden ze daar dan huppelend naar toe kunnen gaan?

Nee jonge mensen, dat kan ik in de Bijbel en het formulier nergens vinden. Maar als je dan zo bent. Onwaardig en schuldig. En als het in je hart leeft: ‘Heere tot Wie zal ik heengaan, Gij hebt de Woorden des eeuwigen levens’. Als je ervan overtuigd bent, dat er buiten de Gastheer van de Avondmaalstafel geen leven is. Dan is er de ruime nodiging: kom dan maar. Met je zonden. En met je tekorten. En met alles wat je bezwaart en benauwt. Het valt bij deze Koning zo mee. Dat hebben de broers van Jozef ook ondervonden.

ds. M.A. Kempeneers

Mara schreef:‘Als een lammetje huppelde ik naar het Avondmaal’, zo zei eens iemand tegen mij.
Hij herkende zich niet in de woorden die het Avondmaalsformulier gebruikt: ‘….onze bezwaarde en verslagen harten’. En nog minder in de uitdrukking: ‘….dat wij middenin de dood liggen’.
Want zo zei hij: ‘Jezus is toch voor ons gestorven? Waarom dan die sombere taal?’

Toen we wat gingen doorpraten, bekroop mij de vrees dat hij eigenlijk niet wist waarvoor de Heere Jezus was gestorven. Het ontbrak hem aan zondekennis. Hij vond ook dat het allemaal niet zo zwaar hoefde en snapte niet waar mensen zich druk om maken.
‘Je moet Jezus gewoon aannemen en dan is het goed’, zo zei hij. Zulke gedachten kan ik echter niet in de Bijbel terugvinden. Integendeel, de Bijbel veroordeelt dat. Dan onderscheid je het lichaam des Heeren niet, en eet en drink je jezelf een oordeel.

Met knikkende knieën zijn de broers naar Egypte teruggegaan. Laten we er niet gering over denken. Juda moest er rekening mee houden, dat hij zijn leven voor Benjamin zou moeten geven. En zouden ze Simeon nog zien? En wat zou die onderkoning zeggen over dat geld dat in hun zakken zat? Maar ze hadden geen keus. In Kanaän zouden ze van honger sterven. En als ze dan arriveren, worden de broers meegenomen, tot in het binnenste van Jozefs paleis. Daar beginnen ze zich te verontschuldigen tegenover de huismeester: ‘….Och, mijn heer! Wij weten echt niet hoe dat geld in onze zakken gekomen is, we hebben niet gestolen!’

De situatie waarin de broers gebracht worden, komen we op vele plaatsen in de Bijbel tegen. Situaties waarin mensen in het nauw zitten. Die met de rug tegen de muur komen te staan.
Denk aan de knechten van Benhadad die met een strop om hun nek naar de koning van Israël gaan, als teken van schuld en overgave, met het gebed om genade (1 Koningen 20).
Of denk aan de bloedvloeiende vrouw, die vanwege haar ziekte ceremonieel onrein was. Ze gaat bevend naar Jezus toe, want de wet verbood haar om onder het volk te komen. Maar ze kon niet anders. Hij alleen kon haar helpen.
We vinden die zieletoestand ook in het Avondmaalsformulier. Gods kinderen herkennen dat. Ze zijn vaak zo bevreesd vanwege hun zonden. Bevreesd vanwege Gods heiligheid.

Mefiboseth lag bevend voor koning David op de grond. Wat was die man bang! Hij was een nazaat van koning Saul en vreesde dat David wraak zou gaan nemen. Maar hoor eens, wat zegt David? Vrees niet.
Wat zegt Jezus tegen die bloedvloeiende vrouw? Vrees niet.
En de huismeester van Jozef gaat ook spreken. Iets wat hij ongetwijfeld in opdracht van zijn meester heeft gedaan. Vrede zij ulieden, vreest niet.

Het valt zo mee voor mensen die bekommerd zijn vanwege de zonden. Die bevreesd zijn vanwege Gods heiligheid. Dan kun je je zo arm voelen, zo neergebogen. Maar wat een wonder als God je dan laat horen dat er nog doen aan is. Vreest niet.
God zendt Zijn huismeesters uit, Zijn dienaren, om armen het Evangelie te verkondigen.

Is dat ook geen bemoediging naar de tafel van de Koning toe? Het Avondmaalsformulier beschrijft mensen met ‘bezwaarde en verslagen harten’. Mensen die overal bezwaren en gevaren in zien. En die bezwaren zijn ook heel reëel. Want wie zijn zij? En Wie is die heilige Gastheer? Daar komt bij dat brood en wijn getuigen van Zijn gebroken lichaam en vergoten bloed. Christus heeft om hun schuld zo ontzaglijk zwaar moeten lijden. Zouden ze daar dan huppelend naar toe kunnen gaan?

Nee jonge mensen, dat kan ik in de Bijbel en het formulier nergens vinden. Maar als je dan zo bent. Onwaardig en schuldig. En als het in je hart leeft: ‘Heere tot Wie zal ik heengaan, Gij hebt de Woorden des eeuwigen levens’. Als je ervan overtuigd bent, dat er buiten de Gastheer van de Avondmaalstafel geen leven is. Dan is er de ruime nodiging: kom dan maar. Met je zonden. En met je tekorten. En met alles wat je bezwaart en benauwt. Het valt bij deze Koning zo mee. Dat hebben de broers van Jozef ook ondervonden.

ds. M.A. Kempeneers

Hoewel ik het wel met hem eens ben vind ik zijn voorbeelden zwak. Die hebben er niets mee te maken dir is vergeesteljken.

samanthi schreef: Hoewel ik het wel met hem eens ben vind ik zijn voorbeelden zwak. Die hebben er niets mee te maken dir is vergeesteljken.

Het is een hele serie over Jozef.
Tip: quote alleen even de eerste zin.

Mara schreef:

samanthi schreef: Hoewel ik het wel met hem eens ben vind ik zijn voorbeelden zwak. Die hebben er niets mee te maken dir is vergeesteljken.

Het is een hele serie over Jozef.
Tip: quote alleen even de eerste zin.

Dat vind ik lastig met mijn mobiel, maar zal er aan denken. of even een @ met de naam erbij