Wat is 'op-het-gevoel-preken?'

[hervormde]

De predikant mag alle poorten gebruiken om hem of haar voor Christus te winnen. Dat doet de duivel andersom ook. Dus het verstand, de wil en de emotie. Maar niet door een gevoelig praatje, maar opkomend uit de diepte van de Schrift. Dat is schriftuurlijk-bevindelijk preken. Waar Gods Woord als een bloem openvalt en waar de hoorders dat Woord mogen ruiken en zien. Dat laatste is wel uitdrukkelijk het werk van Gods Geest, maar dat zal geen RF-er ontkennen.

[freek]

...De preek mag natuurlijk niet verworden tot een beschrijving van hoe het allemaal gaat.
Of een morele oproep.
Het Woord van God moet ons aangezegd worden alsof je op je knieën voor de biechtstoel ligt.
De biecht is in de reformatie afgeschaft, tenminste als verplichting - maar de private biecht werd verplaatst naar de publieke verkondiging van het Woord. Daar wordt, in de naam van Christus, allen die in de gekruisigde Christus geloven aangezegd dat hun zonden vergeven zijn. ( HC, zondag 31)
Daar gaat de deur open voor eenieder die gelooft.
En de deur gaat in alle ernst dicht voor eenieder, die zich niet tot God bekeert en in de zonde volhard. Hem wordt gezegd dat het rechtvaardige oordeel op hem rust.

(tot zover het stukje dat ik vanmorgen las...)

Is het erg dat ik liever lees dat wij mensen iemands zonden 70 maal 7 keer hoort te vergeven, in plaats van, in Christus Naam, menen zonden van iemand te kunnen vergeven, Dat kan nl alleen Chrustus Zelf.
Het is niet aan ons om "deuren open te zetten en te sluiten ", als we iemands hart niet kennen, volgens mij.

Tja, prediking is toch echt proclamatie van het heil: de vergeving der zonden. Je hebt de post van vogeltje volgens mij niet echt begrepen.

wellicht, zal het nog eens overlezen :-)

[Marnix]

Wat is er mis mee om ook op het gevoel te preken?
Een goede uitleg van de tekst is heel fijn, maar als het alleen maar bij de 'dooie' letter blijft is er toch een tekort. De ds preekt er niet alleen van maar als het goed is er ook uit. Hij weet waarover hij preekt, want hij heeft het zelf meegemaakt. Als iemand een gebeurtenis verteld dat hij niet zelf meegemaakt heeft, komt lang niet zo indrukwekkend over als dat van iemand die het wel meegemaakt heeft.
De Psalmen van David zijn toch ook een en al gevoel? En die worden toch tijdens deze diensten gezongen? Of zingen we de psalmen zomaar omdat ze nu eenmaal opgegeven zijn? Als het goed is past de psalm bij de preek.

En David zong al:

6. Uw strenge geselroede,
Maakt mij van 't zuchten moede,
Verteert geheel mijn kracht;
Ik voel Uw slagen klemmen,
En doe mijn bedde zwemmen
In tranen, al den nacht.

En David was toch ook een held.

Er moet op het hart gepreekt worden, niet op het gevoel. Als het om het gevoel gaat, kun je net zo goed in een biotheek een sentimentele film gaan kijken...

Mee eens. En als de Geest werkt, zal dat ook ons gevoel beinvloeden.... Hoewel ik wel eens denk dat negatieve gevoelens daarin meer aandacht krijgen dan positieve.

Zolang het gevoel maar niet de maatstaf is... het komt er bij maar het gaat om het hart. Om geloof. Goed om in dat kader de 1e brief van Johannes te lezen, hij gaat in die brief in tegen gnostici die de nadruk op het gevoel, de ervaring leggen.

[Hendrikus]

Als het goed is past de psalm bij de preek.

En David zong al:

6. Uw strenge geselroede,

-Psalmversjes laten zingen die passen bij de preek, is een gewoonte die pas eind 18e eeuw is ontstaan. Daarvóór zong men de psalmen gewoon op volgorde: zo deed Calvijn het ook. En dan kon het dus best gebeuren dat je op een zondag in de buurt van de kerstdagen Psalm 22 zong. Dus "als het goed is past de psalm bij de preek": zo vanzelfsprekend is dat niet, en het heeft ook nog niet zulke heel oude papieren om losse versjes te knippen die bij de preek passen.

-Met dat nummertje ervoor herinnert je citaat me aan een jongen die op de lagere school z'n psalmversje opzegde. Ze hadden Psalm 77: 10 geleerd. En hij begon: "10 dikke wolken goten water..."

[Josephus]

Met dat nummertje ervoor herinnert je citaat me aan een jongen die op de lagere school z'n psalmversje opzegde. Ze hadden Psalm 77: 10 geleerd. En hij begon: "10 dikke wolken goten water..."

Niet verifieerbaar, maar wel grappig...

[Hendrikus]

Met dat nummertje ervoor herinnert je citaat me aan een jongen die op de lagere school z'n psalmversje opzegde. Ze hadden Psalm 77: 10 geleerd. En hij begon: "10 dikke wolken goten water..."

Niet verifieerbaar, maar wel grappig...

O ja, slap verhaaltje van Hendrikus, niet verifieerbaar. Sorry Tib

[Marnix]

Als het goed is past de psalm bij de preek.

En David zong al:

6. Uw strenge geselroede,

-Psalmversjes laten zingen die passen bij de preek, is een gewoonte die pas eind 18e eeuw is ontstaan. Daarvóór zong men de psalmen gewoon op volgorde: zo deed Calvijn het ook. En dan kon het dus best gebeuren dat je op een zondag in de buurt van de kerstdagen Psalm 22 zong. Dus "als het goed is past de psalm bij de preek": zo vanzelfsprekend is dat niet, en het heeft ook nog niet zulke heel oude papieren om losse versjes te knippen die bij de preek passen.

-Met dat nummertje ervoor herinnert je citaat me aan een jongen die op de lagere school z'n psalmversje opzegde. Ze hadden Psalm 77: 10 geleerd. En hij begon: "10 dikke wolken goten water..."

Hm, misschien moeten we het beiden weer gaan doen. Ik vind het wel goed om Psalmen te laten aansluiten bij de preek, maar het gevaar is dat je dan bekende en onbekende Psalmen krijgt, het een veel meer wordt gezongen dan het ander. Overigens weet ik niet of het helemaal waar is dat het kiezen van Psalmen geen oude papieren heeft. Men had toch ook speciale Pelgrimspsalmen, zong of las bepaalde Psalmen tijdens het Pascha etc?

[Hendrikus]

Overigens weet ik niet of het helemaal waar is dat het kiezen van Psalmen geen oude papieren heeft. Men had toch ook speciale Pelgrimspsalmen, zong of las bepaalde Psalmen tijdens het Pascha etc?

Zeker, maar dan hebben we het over de psalmen in de Joodse traditie.
In onze calvinistische traditie werden de berijmde psalmen aanvankelijk gewoon op volgorde gezongen, allemaal, alle verzen.
Losse versjes plukken (en daarmee je eigen "gezang" creëren") is iets van de late 18e eeuw.

[Marnix]

Ja, oke. Ik ben over het algemeen wel blij met die ontwikkeling, alleen zou het ook wel goed zijn om Psalmen af en toe ook in het geheel te zingen omdat je anders vooral bepaalde Psalmen en bepaalde verzen zingt... en de rest niet of haast nooit.

[MarthaMartha]

Ja, oke. Ik ben over het algemeen wel blij met die ontwikkeling, alleen zou het ook wel goed zijn om Psalmen af en toe ook in het geheel te zingen omdat je anders vooral bepaalde Psalmen en bepaalde verzen zingt... en de rest niet of haast nooit.

wij zingen voor de dienst gewoon het hele psalmboek door, elke psalm, alle verzen ... elke keer een paar

[Josephus]

Ja, oke. Ik ben over het algemeen wel blij met die ontwikkeling, alleen zou het ook wel goed zijn om Psalmen af en toe ook in het geheel te zingen omdat je anders vooral bepaalde Psalmen en bepaalde verzen zingt... en de rest niet of haast nooit.

wij zingen voor de dienst gewoon het hele psalmboek door, elke psalm, alle verzen ... elke keer een paar

Dat is eigenlijk best een goede oplossing. Dan kun je én het hele psalmboek doorzingen én tegelijk toch de rest van de liederen thematisch laten aansluiten bij lezingen en/of preek (iets wat ik toch altijd wel mooi vind).

[-DIA-]

Als bij de prediker de schrik des Heeren aanwezig is, gaat dat echt niet buiten het gevoel om. Maar de hoorder kan niet op wat gemoedswerk zalig worden.

Dat wordt in de gemeente dan ook gevoeld.
Het legt beslag op de hoorders.

Laten ze maar spotten met dat beslag,
maar wie er nooit onder verkeerd heeft
weet niet wat dat is.

Ik denk -DIA- dat je dit moet nuanceren.
Het beslag wat jij noemt "valt" op hen die het nodig hebben.
De hele gemeente kan dit beslag niet voelen, maar die enkeling (of meerderen) wordt getroffen.
Tot Gods Eer.

En of dit nu onder een "lichtere" prediking plaats vindt, of onder een "zwaarderde" prediking plaats vindt is niet van belang.
Gun, met eerbied gesproken, de werking van de Heilige Geest, uitgezonden door de Vader en de Zoon, aan ellendige zondaren die met Psalm 42 hijgen naar de waterstromen.

Wat ik bedoel is dat de gemeente door het Woord aangeraakt is; dat men voelt: dit was niet een woord van een mens. Dat doet iets, de Heilige Geest werkt, òf tot overtuiging zonder overbuiging òf tot waarachtige bekering. Er zijn in ieder geval momenten dat de hele gemeente min of meer onder het beslag van het Woord ligt. Dat is ook te merken bij het uitgaan van de kerk. Veel praters zijn dan stil, ze hebben wat gehoord wat hun raakte, en dat doet een mens iets. Of het is tot een oordeel of tot een eeuwig voordeel... Dat bedoel ik dus.

[Mister]

Met dat nummertje ervoor herinnert je citaat me aan een jongen die op de lagere school z'n psalmversje opzegde. Ze hadden Psalm 77: 10 geleerd. En hij begon: "10 dikke wolken goten water..."

Niet verifieerbaar, maar wel grappig...

O ja, slap verhaaltje van Hendrikus, niet verifieerbaar. Sorry Tib

[Bert Mulder]

Wat ik bedoel is dat de gemeente door het Woord aangeraakt is; dat men voelt: dit was niet een woord van een mens. Dat doet iets, de Heilige Geest werkt, òf tot overtuiging zonder overbuiging òf tot waarachtige bekering. Er zijn in ieder geval momenten dat de hele gemeente min of meer onder het beslag van het Woord ligt. Dat is ook te merken bij het uitgaan van de kerk. Veel praters zijn dan stil, ze hebben wat gehoord wat hun raakte, en dat doet een mens iets. Of het is tot een oordeel of tot een eeuwig voordeel... Dat bedoel ik dus.

Dat het de hele gemeente treft, voor het moment, is dan een goed bewijs dat het slechts de emoties raakte, en niet het hart...

[Luther]

Ik vind dit niet zo'n sterk topic, omdat het niet echt op de vraag achter de vraag gaat.

Volgens mij is niemand hier voorstander van "preken op het gevoel". Letterlijk betekent dat dat de predikant maar zegt wat hij voelt. Welnu, dat is nooit de bedoeling van de prediking geweest en mag dat ook nooit worden.

Dan heb je verder nog: "het gevoel van de hoorders bespelen". Nou, dat is uiteraard ook niet de bedoeling.

Ook is er prediking die "gevoelens beschrijft". Naar mijn stellige overtuiging is dat ook niet de bedoeling van de prediking.

Het Woord moet gepredikt worden en als de Geest erin mee komt, en aan dat Woord gepaard wordt, zullen we het Woord gaan ondervinden, geloven en dat gaat niet zonder gevoel. Maar nooit in de omgekeerde volgorde!