Persoonlijkheid

[Lourens]

Met betrekking tot gelovige en optimisme heb ik even een aparte bezinning gestart.

http://refoforum.nl/forum/viewtopic.php ... 39#p407739

[JaCa]

Ik denk dat het erg belangrijk is om ook onderscheid te maken tussen wat de psychologie zegt en wat de Heere Jezus ons hier over leert.

De psychologie (uitgebreid gehad bij studie) zegt kortweg en héél zwart-wit gezegd:
Je bent geworden tot wie je bent, door wat je hebt mee gemaakt. Veel kan niet meer veranderd worden.
Bijvoorbeeld: je hebt vroeger geleerd dat als je legohuis omvalt, je je broertje een knal mag verkopen en erg boos mag worden. Dan heb je aangeleerd agressief te reageren.
Het enige wat we eraan kunnen doen is het een beetje binnen de perken proberen te brengen, maar nee verlost er van worden helaas. Je bent nu eenmaal zo geworden. Erg hoor dat je ouders je dát hebben geleerd.
Nogmaals... erg zwart wit, en alles over één kam geschoren. Laten we het maar even hebben over de seculiere psychologie voor de veiligheid.

Ik denk dat de Bijbel ons leert dat we door de inwoning van de Heilige Geest, en door het omgaan met de Heere Jezus. We steeds meer op Hem gaan lijken. Denk maar aan de vruchten van de Geest o.a. zelfbeheersing en vriendelijkheid! (Laatste = vlgns mij een NBV woord ) Denk ook aan Joh. 15. De Heere snoeit ons.
Het kan echt.

Ik vind het ook erg moeilijk hoor. Zelf ben ik nogal chaotisch en heb op sommige vlakken weinig zelfdiscipline.
Toch denk ik dat het aan mijn zelfverloochening en het 'eigen ik kruisigen' schort daarin...

[Rens]

Ja dat ben ik helemaal met je eens.
Maar als iets echt ernstig fout is dan vind ik het naief om met allerlei zaken aan te komen dragen dat je het ook nog wel zo kunt zien of eventueel nog weer van een andere kant, terwijl je volgens mij dan niet meer reeel bent.
Wij noemen dat positivo's.
Maar goed, elke situatie is ook weer anders.
Nog lastiger wordt het als je altijd probeert positief in te steken en het beste er van te hopen of te maken en telkens pakt het verkeerd uit.
Zou de wil om positief te zijn soms gewoon niet genoeg ruimte krijgen?
Als de volgende tegenslag er al weer is, dan is het wel lastig.
Het is van een andere orde, dat dit alles te dragen en verdragen is in de wetenschap dat älles zal medewerken ten goede voor degenen die Hem liefhebben".

hoe sta je dan tegenover mensen met een zware hersenbeschadiging wiens persoonlijkheid en karakter zó sterk zijn veranderd, dat hij/zij in weinig nog gelijkt op wie hij daarvóór was??

een aantal eigenschappen moet je weer op jezelf bevechten, andere zaken zijn voorgoed "wég" of dermate verwrongen dat er geen goed garen meer mee is te spinnen..........

ik heb in de loop van de eerste jaren ná het gebeurde, een positivistische kijk op het leven op mezelf bevochten, het is mijn onverwoestbare levensmotto geworden: vandáág moeilijk/slecht? ok, jammer, maar mórgen........mórgen is er weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

[priscilla]

Ja dat ben ik helemaal met je eens.
Maar als iets echt ernstig fout is dan vind ik het naief om met allerlei zaken aan te komen dragen dat je het ook nog wel zo kunt zien of eventueel nog weer van een andere kant, terwijl je volgens mij dan niet meer reeel bent.
Wij noemen dat positivo's.
Maar goed, elke situatie is ook weer anders.
Nog lastiger wordt het als je altijd probeert positief in te steken en het beste er van te hopen of te maken en telkens pakt het verkeerd uit.
Zou de wil om positief te zijn soms gewoon niet genoeg ruimte krijgen?
Als de volgende tegenslag er al weer is, dan is het wel lastig.
Het is van een andere orde, dat dit alles te dragen en verdragen is in de wetenschap dat älles zal medewerken ten goede voor degenen die Hem liefhebben".

Je hebt gelijk: fout is fout. Je hoeft niet altijd naar het positieve in zaken te zoeken. Dit kan ook heel ergerlijk zijn.
Als je elke keer tegen zaken aanloopt waarin je teleurgesteld wordt, is het soms erg moeilijk om positief te blijven.
Maar in het algemeen gesproken is het voor jezelf soms beter om naar de positieve dingen te kijken. Je werkt jezelf anders soms in een negatieve spiraal naar beneden.

[Terri]

Ik las pas in M.L.Jones; Ik ken God langer dan vandaag, wat er nu gebeurt is niet wat ik denk, God heeft daar iets beter mee voor.
Mooi he.
Ik schrijf ook wel eens 2 weken lang alle goede dingen en verhoringen op.
Dan word je klein als je dan je lijst zie!!!

[Terri]

Ja dat ben ik helemaal met je eens.
Maar als iets echt ernstig fout is dan vind ik het naief om met allerlei zaken aan te komen dragen dat je het ook nog wel zo kunt zien of eventueel nog weer van een andere kant, terwijl je volgens mij dan niet meer reeel bent.
Wij noemen dat positivo's.
Maar goed, elke situatie is ook weer anders.
Nog lastiger wordt het als je altijd probeert positief in te steken en het beste er van te hopen of te maken en telkens pakt het verkeerd uit.
Zou de wil om positief te zijn soms gewoon niet genoeg ruimte krijgen?
Als de volgende tegenslag er al weer is, dan is het wel lastig.
Het is van een andere orde, dat dit alles te dragen en verdragen is in de wetenschap dat älles zal medewerken ten goede voor degenen die Hem liefhebben".

hoe sta je dan tegenover mensen met een zware hersenbeschadiging wiens persoonlijkheid en karakter zó sterk zijn veranderd, dat hij/zij in weinig nog gelijkt op wie hij daarvóór was??

een aantal eigenschappen moet je weer op jezelf bevechten, andere zaken zijn voorgoed "wég" of dermate verwrongen dat er geen goed garen meer mee is te spinnen..........

ik heb in de loop van de eerste jaren ná het gebeurde, een positivistische kijk op het leven op mezelf bevochten, het is mijn onverwoestbare levensmotto geworden: vandáág moeilijk/slecht? ok, jammer, maar mórgen........mórgen is er weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Dat is inderdaad de kracht die mensen(gekregen) hebben.
Zich richten zich weer op; het wordt morgen vast beter.
En dat is denk ik heel goed.
En ja, als je een kind van God bent; dan wordt het ooit beter!

[vogeltje]

Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Ik denk dat je dingen "aan kunt leren" waardoor het na verloop van tijd een deel van je persoonlijkheid wordt. Je kunt bijv. leren (tot op zekere hoogte) je gevoelens meer te uiten.

Het is mogelijk om te veranderen. Dat heb ik zelf ondervonden. Ik ben nog steeds in therapie al ruim een jaar. Die keuze heb ik zelf gemaakt. Ik liep tegen heel veel dingen aan, voornamelijk op mijn werk. Ik heb op een gegeven moment contact gezocht met Eleos. Daar heb ik testen moeten doen en is er een persoonlijkheidsstoornis ontdekt. Nu volg ik nog een groepstherapie. Wat ik voornamelijk geleerd hebt is om mijn gevoelens te uiten. Ik zat als het ware in mijzelf opgesloten. Nu ben ik opener geworden. Ik ben anders tegen mensen aan gaan kijken en ook anders naar situaties. Het heeft mijn leven wel verrijkt, en had het 10 jaar geleden eigenlijk al moeten doen.
Ik zit nu beter in mijn vel en heb het gevoel dat ik er weer jaren tegen kan.