Nieten en nullen...

[Marco]

Beetje aparte discussie wordt dit: hoeveel recht heb je op iets dat uit genade wordt geschonken? Zodra het is beloofd heb je er recht op, maar het blijft genade. Hier bedoelen we volgens mij gewoon hetzelfde.

[refo]

En de verloren zoon, had die er nog recht op om binnengelaten te worden?

Nu we die gelijkenis kennen is het antwoord: ja!

De boodschap was niet: verlaat Mij, maak je geld op en wordt aan je armoe ontdekt.
De boodschap was en is: je hebt Me verlaten, je lijdt armoe. Kom terug! Je bent welkom.

[memento]

De boodschap was niet: verlaat Mij, maak je geld op en wordt aan je armoe ontdekt.
De boodschap was en is: je hebt Me verlaten, je lijdt armoe. Kom terug! Je bent welkom.

Precies!

[wim]

Beetje aparte discussie wordt dit: hoeveel recht heb je op iets dat uit genade wordt geschonken? Zodra het is beloofd heb je er recht op, maar het blijft genade. Hier bedoelen we volgens mij gewoon hetzelfde.

Inderdaad.
Volgens de catechismus:

Vr.60. Hoe zijt gij rechtvaardig voor God?
Antw. Alleen door een waar geloof in Jezus Christus; alzo dat, al is het dat mij mijn consciëntie aanklaagt dat ik tegen al de
geboden Gods zwaarlijk gezondigd en geen daarvan gehouden heb
en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben, nochtans God,
zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade mij
de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van
Christus schenkt en toerekent, evenals had ik nooit zonde
gehad noch gedaan, ja, als had ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht, die Christus voor mij volbracht heeft, in zoverre ik zulke
weldaad met een gelovig hart aanneem

Er is dus sprake van recht. Vanwege de toerekening van de gerechtigheid van Christus. Hoeveel meer recht wil je hebben?

[Lourens]

Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Gij hebt, o Heer', in 't doodlijkst tijdsgewricht
Mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen,
Mijn voet geschraagd; dies zal ik, voor Gods ogen,
Steeds wandelen in 't vrolijk levenslicht.

Ik zal Uw Naam met dankerkentenis,
Verheffen, U al mijn geloften brengen;
'k Zal liefd' en lof voor U ten offer mengen,
In 't heiligdom, waar 't volk vergaderd is.

Ik zal met vreugd in 't huis des Heeren gaan,
Om daar met lof Uw groten Naam te danken.
Jeruzalem, gij hoort die blijde klanken.
Elk heff' met mij den lof des Heeren aan!

Je haalt he dood'lijkst tijdgewricht van Psalm 116 aan.
maar doe de rest dan ook.
dan zie je vooral het 'Gij hebt............. mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen.'

Dan ben ik inderdaad niets dan mag ik het van Hem verwachten, van Hem alleen.
Hij is het medicijn voor mijn ziel. Als ik vanavond mijn dag overdenk en zeg bij mijzelf: Heere, het was vandaag weer niet tot Uw eer.
Mag ik het bij U neerleggen?
Heere Jezus, U hebt voor mij de straf, die ik verdiend heb gedragen. Wilt U mijn Voorbidder zijn.
Heilige Geest, wilt U mij leiden en mij voor struikelen behoeden?

[Marnix]

Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.

Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!

Zonder eigen recht. Net als dat hun verwachtingen niet op hun eigen gedrag gebaseerd zijn. De verwachting is van Hem. Het recht ook. Bedenk maar eens wat het woord "rechtvaardig" betekent. Zo had de verloren zoon op zich geen poot om op te staan. Maar de Vader handelde niet onrechtvaardig, hij stond in zijn recht en gaf de zoon zijn recht van zoon zijn, met alles wat daarbij kwam kijken, terug. Zo staan liefde en rechtvaardigheid naast elkaar in het evangelie.

[-DIA-]

Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Gij hebt, o Heer', in 't doodlijkst tijdsgewricht
Mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen,
Mijn voet geschraagd; dies zal ik, voor Gods ogen,
Steeds wandelen in 't vrolijk levenslicht.

Ik zal Uw Naam met dankerkentenis,
Verheffen, U al mijn geloften brengen;
'k Zal liefd' en lof voor U ten offer mengen,
In 't heiligdom, waar 't volk vergaderd is.

Ik zal met vreugd in 't huis des Heeren gaan,
Om daar met lof Uw groten Naam te danken.
Jeruzalem, gij hoort die blijde klanken.
Elk heff' met mij den lof des Heeren aan!

Je haalt he dood'lijkst tijdgewricht van Psalm 116 aan.
maar doe de rest dan ook.
dan zie je vooral het 'Gij hebt............. mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen.'

Dan ben ik inderdaad niets dan mag ik het van Hem verwachten, van Hem alleen.
Hij is het medicijn voor mijn ziel. Als ik vanavond mijn dag overdenk en zeg bij mijzelf: Heere, het was vandaag weer niet tot Uw eer.
Mag ik het bij U neerleggen?
Heere Jezus, U hebt voor mij de straf, die ik verdiend heb gedragen. Wilt U mijn Voorbidder zijn.
Heilige Geest, wilt U mij leiden en mij voor struikelen behoeden?

Lees de hele Psalm even. En bekijk in welke context het staat en vergelijk Schrift met Schrift.
Ik zal er misschien vanavond wat dieper op ingaan. Nu ontbreekt me de tijd.

[Upquark]

Een vraag over dit zgn 'doodlijkst tijdsgewricht': ik zie deze uitdrukking wel vaker op het forum gebruikt worden, en ben benieuwd wat hier nu precies mee bedoeld wordt.

Ik kom de uitdrukking eigenlijk alleen tegen in de berijming-1773 van het genoemde psalmvers 116:5, wat blijkbaar een berijming is van de bijbelverzen 8 en 9:

8 Want Gij, HEERE! hebt mijn ziel gered van den dood, mijn ogen van tranen, mijn voet van aanstoot.
9 Ik zal wandelen voor het aangezicht des HEEREN, in de landen der levenden.

Nu betekent 'tijdsgewricht' volgens het woordenboek gewoonweg 'tijdvak' of 'periode'. Wat is dan een dodelijk(st) tijdsgewricht?

[Luther]

Je haalt het dood'lijkst tijdgewricht van Psalm 116 aan.
maar doe de rest dan ook.
dan zie je vooral het 'Gij hebt............. mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen.'

Dan ben ik inderdaad niets dan mag ik het van Hem verwachten, van Hem alleen.
Hij is het medicijn voor mijn ziel. Als ik vanavond mijn dag overdenk en zeg bij mijzelf: Heere, het was vandaag weer niet tot Uw eer.
Mag ik het bij U neerleggen?
Heere Jezus, U hebt voor mij de straf, die ik verdiend heb gedragen. Wilt U mijn Voorbidder zijn.
Heilige Geest, wilt U mij leiden en mij voor struikelen behoeden?

Mooie post fluitje!
En mag ik er iets aan toe voegen?
Als je zo als kind tot je Vader spreekt, dan ben je gered DIA. Ik hoop dat het een weergave is van je eigen gebed.

[-DIA-]

Je haalt het dood'lijkst tijdgewricht van Psalm 116 aan.
maar doe de rest dan ook.
dan zie je vooral het 'Gij hebt............. mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen.'

Dan ben ik inderdaad niets dan mag ik het van Hem verwachten, van Hem alleen.
Hij is het medicijn voor mijn ziel. Als ik vanavond mijn dag overdenk en zeg bij mijzelf: Heere, het was vandaag weer niet tot Uw eer.
Mag ik het bij U neerleggen?
Heere Jezus, U hebt voor mij de straf, die ik verdiend heb gedragen. Wilt U mijn Voorbidder zijn.
Heilige Geest, wilt U mij leiden en mij voor struikelen behoeden?

Mooie post fluitje!
En mag ik er iets aan toe voegen?
Als je zo als kind tot je Vader spreekt, dan ben je gered DIA. Ik hoop dat het een weergave is van je eigen gebed.

Dat mag zo zijn. Maar ik wil niet door een mens wat aangepraat hebben.
Zeg GIJ tot mijn ziel: IK ben uw heil...
Daar is Rust, daar is Grond, niet als alle mensen wel
van mij zouden spreken... Zo zijn we toch niet opgevoed?

[Lourens]

Beste DIA,

Als jou door mensen niets aangepraat wil worden sluit jij je af voor de werking van de Heilige Geest.
Want is het niet het grote wonder dat de Heere juist ook zondige mensenkinderen wil gebruiken.

Hij maakt juist gebruik van mensen. Van een predikant tot een zendeling, van een grootmoeder tot een kleinkind, van een ouderling tot die ene broeder of zuster naast je, van iemand op je werk tot een zwerver op straat om juist misschien dat ene woord tot jou of tot mij te richten.

[-DIA-]

Een vraag over dit zgn 'doodlijkst tijdsgewricht': ik zie deze uitdrukking wel vaker op het forum gebruikt worden, en ben benieuwd wat hier nu precies mee bedoeld wordt.

Ik kom de uitdrukking eigenlijk alleen tegen in de berijming-1773 van het genoemde psalmvers 116:5, wat blijkbaar een berijming is van de bijbelverzen 8 en 9:

8 Want Gij, HEERE! hebt mijn ziel gered van den dood, mijn ogen van tranen, mijn voet van aanstoot.
9 Ik zal wandelen voor het aangezicht des HEEREN, in de landen der levenden.

Nu betekent 'tijdsgewricht' volgens het woordenboek gewoonweg 'tijdvak' of 'periode'. Wat is dan een dodelijk(st) tijdsgewricht?

Ik zal proberen er IETS van te zeggen. Maar ik kan er slechts over
spreken, en niet eruit.
Begrijp je?
Je komt 'dood'lijkst tijdgewricht' ook niet tegen in de Bijbel.
Wel de zaak zelf.
Denk aan Psalm 143 en op veel andere plaatsen:
Als mijn geest in mij overstelpt was, zo hebt Gij mijn pad gekend.
Zij hebben mij een strik verborgen op den weg, dien ik gaan zou.
Ik zag uit ter rechterhand, en ziet, zo was er niemand, die mij kende,
er was geen ontvlieden voor mij; niemand zorgde voor mijn ziel.
De berijmde psalm zegt het iets anders:
'k Wou vluchten, maar 'k kon nergens heen,
Zodat mij dood voor handen scheen,
En alle hoop mij gans ontviel,
Daar niemand zorgde voor mijn ziel...

Jona ook in zijn gebed, naar aanleiding waarvan ik het eigenlijk zei:
Want GIJ had mij geworpen in de diepte, in het hart der zeeën, en de
stroom omving mij; al UW baren en UW golven gingen over mij heen.
Ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor UW ogen; nochthans zal ik de tempel
UWER heiligheid weder aanschouwen. De wateren hadden mij omgeven
tot de ziel toe. de afgrond omving mij. Het wier was aan mijn hoofd
gebonden.
Ik was nedergedaald tot de gronden der bergen; de grendelen der aarde
waren om mij heen in eeuwigheid; (dan de wending!) maar GIJ hebt mijn
leven uit het verderf opgevoerd, o HEERE, mijn God!

We zullen het er allen wel over eens zijn (hoop ik) dat aan het Recht van God
genoeg moet geschieden.
Zonder dat de Rechter vrij spreekt zullen we God niet kunnen ontmoeten. Want
-en dat besef wordt minder en minder- anders is God en Verterend Vuur, bij
Wie niemand wonen kan.

Dus er moet genoeg gedaan worden aan dat Recht. OF in de TIJD, OF in de
EEUWIGHEID... Als we het hier in de tijd niet verliezen van God zal Gods
Recht in de eeuwigheid op ons branden. Dan zal dat Recht zijn loop hebben in
de eeuwigheid zonder eind...

Het dood'lijkst tijdgewricht wordt mee bedoeld (kort gezegd) wat al Gods
kinderen leren kennen: Verloren gaan om behouden te worden. Het Recht moet
worden voldaan. Daar valt de ziel God in toe. Ik denk weer aan dat gedicht:
Als onder 't heilig Recht, de ziele niet meer vecht...

In dat tijdsgewricht wordt een zondaar het met God eens. Dan kan God
geen kwaad meer doen. Dan is de hel verdiend. En dan verwacht ik ook niet
anders dan de hel. Het zijn zaken die beleefd moeten worden om eruit te kunnen
spreken. Dan wordt de hel ook waarheid, want wie de hel hier niet gekend
heeft moet de hel wel eeuwig aandoen.

Wat ik nog wil opmerken is dit:
Wie dit heeft meegemaakt zal niet klakkeloos het woord hel gebruiken, want
hij weet wat het is... Er zijn er ook, die zwaar over kunnen komen, en met
het woord hel schermen of het...
Nee, dat is juist een teken dat ze niet beseffen waar ze het over hebben...

Ieder kind van God leert toch iets van de hel kennen. Ze komen aan de poorten
der hel, maar daar komen ze niet in. Dan het dood'lijkst tijdgewricht! Als de
zondaar denkt weg te zinken in de eeuwige verlorenheid, en hij het met
God eens is, dáár is dat tijdsgewricht: Dan treedt Christus tussen, daar wordt
de Borg ontsloten: IK WIL NIET DAT DEZEN IN HET VERDERF NEDERDALEN;
IK HEB VERZOENING GEVONDEN. Daar treedt Jezus naar voren als de Borg
voor Zijn kind. Dit is een zaak die nooit lang kan duren. In deze benauwheid
zal een mens niet lang kunnen zijn. Daarom ook bij het naderen van de
poorten der hel is daar -wat ze nimmer meer verwachtten- de Persoon van de
Middelaar... Weinig mensen, ook weinig waren kinderen kinderen Gods,
die het bevindelijk nog kunnen vertellen. En waar het leven er is, zal het leven
dat ook toestemmen.

Er is heel veel over te zeggen, maar ik blijf bij een wat theoretische uitleg.
Wie voor de zaak staat zal het slechts in de consciëntie en overtuiging van
de Waarheid en heiligheid Gods kunnen toestemmen. Gods kind dat er voor
staat zal benauwdheid en droefenis kennen. (Psalm 116). Het is niet slechts
benauwdheid, maar omdat het Gods werk is is er ook de droefenis... Dat
is anders als enkel benauwdheid en vrees voor de hel.

Ik denk dat ik afdwaal; ik ben ook geen leraar in Israël... Maar deze zaak
is wel noodzakelijk te kennen. Onder vele voorbeelden is die in de Schrift te lezen.
En de Schrift wordt de bevinding van de Kerk, en de Kerk krijgt de bevinding
uit de Schrift...

Laten we het hierbij laten. Laten we de zaken zoals zij in de bevinding van de
Kerk van alle eeuwen is geleerd niet verachten. Weinig mensen zulen het nog
aanvaarden. Anderzijds, er is sinds de zondeval nooit een tijd geweest dat de
mensen het konden aanvaarden... Die het wel aanvaarden soms uit slaafse vrees.

Maar voor wie het om God is de doen is er meer: Die valt God toe in Zijn Recht
en krijgt iets van de Liefde van God in zijn ziel uitgestort, en de liefde drijft de
vrees buiten. Dan is het goed wat God doet, al zal het niet zijn zoals tegenwoordig
wel smalend wordt gezegd -of uit onkunde- dat die mens zover komt dat hij zegt:
Werp me maar in de hel. Nee, hij weet het, in de hel is Christus niet, en zonder
die Persoon kan hij niet. Daarom, al ZOU, bij wijze van spreken, die mens in
de hel komen, dan nog zou hij zeggen: Gij zijt rechtvaardig, maar ik kan U toch
niet missen. Waar Hij niet is kan Gods kind niet zijn, en behoeft hij ook niet te
zijn... En kon hij in de hel tot Christus roepen, dan was de hel ook niet meer de
hel. Wat de hel uitmaakt is de eeuwige verlatenheid, daar waar Christus nooit
meer is... Waar roepen tot God niet meer kan. Die verlatenheid van een God die
ze liefgekregen hebben, dat maakt de hel tot wat het is.

Breidt het maar voor jezelf verder uit. Bemediteer het, zoek in de Schriften die
ervan getuigen.
En wat de ouden ook altijd zeiden: Voegt u bij de Godsgezinden, ge mocht er
Jezus eens vinden.

(ik weet dat ik nu verder heb geschreven als ik zelf ken. Dat deden verschillende
predikers ook. Een predikant moet de volle Raad Gods verkondigen, maar niet
elke prediker heeft het doorleeft. Toch moet hij het prediken. Ik hoor het de
oude predikers nog zeggen: nu speek ik verder als ik zelf ken. Dat was eerlijk,
maar wel noodzakelijk om het zo te preken!)

En: mocht ik dwalen, zeg het me. Een mens is van nature zo onkundig in
deze dingen. Laten we niet twisten om zulke zaken, maar elkaar tot een hand
en een voet zijn. Discussieren is geen sterk punt van mij, ik weet het.
Ik begeer dat ook niet. Wel af en toe een opmerking maken. Maar geen
twistgesprekken aangaan... Ook al zou een opmerking soms hard lijken.
En dat mensen denken dat het hard is. Zo is het niet bedoeld, wees daarvan
verzekerd.

[memento]

Ik zal proberen er IETS van te zeggen. Maar ik kan er slechts over
spreken, en niet eruit.
Begrijp je?

Is het je al tot schuld geworden?

[-DIA-]

Ik zal proberen er IETS van te zeggen. Maar ik kan er slechts over
spreken, en niet eruit.
Begrijp je?

Is het je al tot schuld geworden?

Laten we elkaar in liefde de waarheid voorhouden.
Het moet kunnen lijden.

Wie de liefde mist; al kent hij de Waarheid en stemt
die toe, is in de aard der zaak niet anders als een
klinkend metaal, een luidende schel.

Laat ons elkaar opscherpen. Niet uit lust om elkaar
te vertrappen, niet in wantrouwen van elkaar, want
eerlijk is eerlijk, dat proef ik wel een beetje.

Maar goed, ik heb ook gezegd, laten we elkaar niet
laten gaan als we zien dat de naaste dwaalt.

Een bestraffing moet zeker kunnen lijden. En in de
liefde kan dat ook...

Uit mijn 'inleiding' zal af te leiden zijn waar mijn legering
is. Lees het maar...

[Mister]

Ik zal proberen er IETS van te zeggen. Maar ik kan er slechts over
spreken, en niet eruit.
Begrijp je?

Is het je al tot schuld geworden?

Laten we elkaar in liefde de waarheid voorhouden.
Het moet kunnen lijden.

Wie de liefde mist; al kent hij de Waarheid en stemt
die toe, is in de aard der zaak niet anders als een
klinkend metaal, een luidende schel.

Laat ons elkaar opscherpen. Niet uit lust om elkaar
te vertrappen, niet in wantrouwen van elkaar, want
eerlijk is eerlijk, dat proef ik wel een beetje.

Maar goed, ik heb ook gezegd, laten we elkaar niet
laten gaan als we zien dat de naaste dwaalt.

Een bestraffing moet zeker kunnen lijden. En in de
liefde kan dat ook...

Uit mijn 'inleiding' zal af te leiden zijn waar mijn legering
is. Lees het maar...

Het is geen antwoord op de vraag.