Sardis - Nederland ?

[albion]

ik denk dat met je armen over je darmen dan ook je handen gevouwen zijn en dat je dus bidt.
Dus helemaal geen lijdelijkheid...

[Gijs83]

ik denk dat met je armen over je darmen dan ook je handen gevouwen zijn en dat je dus bidt.
Dus helemaal geen lijdelijkheid...

Dat is dus dat werken! Je moet het, denk ik, zien als een oproep: de uitwendige roeping. Als de Heere in je harte die inwendige roeping, die voor allen noodzakelijk is, werkt, dan ga je ook daadwerkelijk bidden, dus werken. Al hou je het er misschien zelf niet voor.

[Luther]

En zo zijn we elkaar weer heerlijk aan het opbouwen in de ernst der tijden. En wat zijn we het weer eens of oneens met elkaar over de mate van geestelijke duisternis in Nederland. Maar maakt dat niet juist de duisternis uit?
Ik zou tot iedereen die het heeft over laaghangende oordelen, donkere tijden, etc. willen zeggen: Ga op je knieeën en meld je aan als vrijwilliger bij een evnagelkisatiepost of bij de evnagelisatiecommissie van je plaatselijke gemeente.
Toen Paulus in Athene zag dat de stad zeer afgodisch was, ging hij niet in een hoekje zitten klagen over de goddeloosheid van die stad, nee, hij beklom de Areopagus. Een spiegel voor ons, me dunkt! Vakantietijd? Tijd over voor evangelisatie!

Om deze zaken op het RF te plaatsen, is juist een manier om mensen op de knieën te brengen.
Maar het lijkt erop dat er een soort elitekorps op het RF bepaalt wat er wel of niet besproken mag worden.
Zijn dit nu zinvolle reacties, om je aan te melden als vrijwilliger?
Allemaal menselijk activisme...
Paulus had zich ook niet aangemeld als vrijwilliger, toch?
Onwilligen worden geroepen en bekwaam gemaakt.
Kennis aan?

Welja, doe het maar af als menselijk activisme. Ja, ik draai mee in het evangelisatiewerk en weet me daar ook toe geroepen.
Maar dat neemt niet weg dat je absoluut niet in een luie stoel moet gaan zitten wachten tot je ook diegenen die ten dode wankelen moet terugroepen naar het Leven!
Bovendien: Ben jij geroepen om hier het oordeel te verkondigen?

[Jean le Fontain]

Ontopic maar weer...

[albion]

Bovendien: Ben jij geroepen om hier het oordeel te verkondigen?

Is deze tekst alleen voor Timotheüs bedoeld:
Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer.

[Luther]

Bovendien: Ben jij geroepen om hier het oordeel te verkondigen?

Is deze tekst alleen voor Timotheüs bedoeld:
Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer.

Inderdaad! Predik het Woord, en dan wel het héle Woord, en niet --- snoei niet op de persoon ---: 't Is me tegenwoordig allemaal wat, etc.

[Bureaucraat]

Bovendien: Ben jij geroepen om hier het oordeel te verkondigen?

Is deze tekst alleen voor Timotheüs bedoeld:
Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer.

Inderdaad! Predik het Woord, en dan wel het héle Woord 't Is me tegenwoordig allemaal wat, etc.

En wat is dan het hele Woord? Volgens mij valt of staat de bijbel met de uitleg die daaraan gegeven wordt.

[Gajus]

Bovendien: Ben jij geroepen om hier het oordeel te verkondigen?

Is deze tekst alleen voor Timotheüs bedoeld:
Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer.

Inderdaad! Predik het Woord, en dan wel het héle Woord, en niet --- snoei niet op de persoon ---: 't Is me tegenwoordig allemaal wat, etc.

Het is echt niet de bedoeling dat we allemaal predikers worden. Maar als Christus in je hart woont en je schuld heeft vergeven komt er wel zo'n blijdschap in je hart dat het er uit moet. Je mond loopt er a.h.w. van over. Zomaar als je met je buren praat of met kenissen en vrienden die je ontmoet. Hoort wat mij God deed ondervinden. Zo vol liefde is Hij! Dat werkt wat uit bij die mensen. Dat heb ik al vaak mogen ervaren. Dan zeg ik 's avonds tegen de Heere, dat U mij hiervoor hebt willen gebruiken, dat maakt me verwonderd!

[Bureaucraat]

Er is wel een verschil wat opgemerkt mag worden.
In Nederland heeft de Kerk meer gebloeid al welk ander land.
Nederland werd het Israël van het westen genoemd.

„De koningin is lekker hervormd”

ZWOLLE – Orthodoxe protestanten in de negentiende eeuw spraken graag van de trits ”God, Nederland en Oranje”. Het was een „drievoudig snoer, dat niet licht verbroken wordt.” Nederland was het „Israël van het Westen” en Willem van Oranje had „met de Potentaat der potentaten een vast verbond” gesloten.

Toch was de band tussen „God, Nederland en Oranje” niet altijd even sterk, zo blijkt uit het 26e deel van de serie ”Geloof in Nederland”, geschreven door historicus dr. R. Bisschop.

Willem van Oranje kreeg een lutherse opvoeding in het Duitse Nassau en een rooms-katholieke aan het hof van Karel V in Brussel. Later werd hij weer luthers en in 1573 maakte hij de overstap naar het calvinisme. „Maar welke confessie hij ook was toegedaan, het centrale thema in de godsdienstpolitiek van Willem van Oranje was verdraagzaamheid”, aldus Bisschop.

De Gereformeerde Kerk werd geen staatskerk, maar nam als „publieke kerk” een bevoorrechte positie in. Gereformeerde predikanten vergeleken het oudtestamentische Israël vaak met de Republiek. „In hun preken naar aanleiding van de lotgevallen van het Oranjehuis, zoals een sterfgeval of de verheffing tot stadhouder, maakten ze vaak vergelijkingen met het volk Israël in de periode van de richteren of met Juda’s koningen. Het kerkvolk ontmoette Gideon, Salomo, David, Hiskia en Josia als het ware in hun eigen werkelijkheid.”

Rond 1674 schreef Jodocus van Lodenstein dat het volk de eigen natie als Gods volk beschouwde. Hij vond het een dwaling.

Goed gereformeerd

De Oranjestadhouders in de achttiende eeuw waren goed gereformeerd, maar toonden ook belangstelling voor dissidente groepen. De weduwe van de Friese stadhouder Johan Willem Friso stond de Moravische Broeders toe dat zij zich in 1736 in de baronie IJsselstein vestigden.

De lagere volksklassen hadden een diep geworteld vertrouwen in de Oranjes, die zich op hun beurt beschouwden als beschermers van de publieke kerk. In de negentiende eeuw nam de Nederlandse Hervormde Kerk een bijzondere positie in. De Grondwet van 1814 schreef voor: „De christelijke hervormde Godsdienst is die van de Souvereinen Vorst.”

„De koningin is lekker hervormd!” zeiden hervormde kinderen tot ver in de twintigste eeuw tegen hun gereformeerde leeftijdgenoten.

Russisch-orthodox

De band tussen het Oranjehuis en de Hervormde Kerk werd niet altijd in ere gehouden. In 1816 trouwde kroonprins Willem in Sint-Petersburg met Anna Paulowna, de zus van de Russische tsaar. Zij bleef Russisch-orthodox en beschikte in de paleizen in Den Haag en Soestdijk over een eigen Russisch-orthodoxe kapel.

In de toonaangevende kringen was het duidelijk dat Nederland een protestantse natie was, verdraagzaam tegenover andersdenkenden en met ruimhartige theologische opvattingen. Maar ook dat veranderde. Bisschop: „Vroeger was het christelijke geloof een belangrijke samenbindende factor, maar nu lijkt het naar de marge gedrongen.”

Dit is het 22e deel in een serie over geloven in Nederland. Aanleiding is de uitgave van de reeks “Geloof in Nederland”..

[-DIA-]

Er is wel een verschil wat opgemerkt mag worden.
In Nederland heeft de Kerk meer gebloeid al welk ander land.
Nederland werd het Israël van het westen genoemd.

„De koningin is lekker hervormd”

ZWOLLE – Orthodoxe protestanten in de negentiende eeuw spraken graag van de trits ”God, Nederland en Oranje”. Het was een „drievoudig snoer, dat niet licht verbroken wordt.” Nederland was het „Israël van het Westen” en Willem van Oranje had „met de Potentaat der potentaten een vast verbond” gesloten.

Toch was de band tussen „God, Nederland en Oranje” niet altijd even sterk, zo blijkt uit het 26e deel van de serie ”Geloof in Nederland”, geschreven door historicus dr. R. Bisschop.

Willem van Oranje kreeg een lutherse opvoeding in het Duitse Nassau en een rooms-katholieke aan het hof van Karel V in Brussel. Later werd hij weer luthers en in 1573 maakte hij de overstap naar het calvinisme. „Maar welke confessie hij ook was toegedaan, het centrale thema in de godsdienstpolitiek van Willem van Oranje was verdraagzaamheid”, aldus Bisschop.

De Gereformeerde Kerk werd geen staatskerk, maar nam als „publieke kerk” een bevoorrechte positie in. Gereformeerde predikanten vergeleken het oudtestamentische Israël vaak met de Republiek. „In hun preken naar aanleiding van de lotgevallen van het Oranjehuis, zoals een sterfgeval of de verheffing tot stadhouder, maakten ze vaak vergelijkingen met het volk Israël in de periode van de richteren of met Juda’s koningen. Het kerkvolk ontmoette Gideon, Salomo, David, Hiskia en Josia als het ware in hun eigen werkelijkheid.”

Rond 1674 schreef Jodocus van Lodenstein dat het volk de eigen natie als Gods volk beschouwde. Hij vond het een dwaling.

Goed gereformeerd

De Oranjestadhouders in de achttiende eeuw waren goed gereformeerd, maar toonden ook belangstelling voor dissidente groepen. De weduwe van de Friese stadhouder Johan Willem Friso stond de Moravische Broeders toe dat zij zich in 1736 in de baronie IJsselstein vestigden.

De lagere volksklassen hadden een diep geworteld vertrouwen in de Oranjes, die zich op hun beurt beschouwden als beschermers van de publieke kerk. In de negentiende eeuw nam de Nederlandse Hervormde Kerk een bijzondere positie in. De Grondwet van 1814 schreef voor: „De christelijke hervormde Godsdienst is die van de Souvereinen Vorst.”

„De koningin is lekker hervormd!” zeiden hervormde kinderen tot ver in de twintigste eeuw tegen hun gereformeerde leeftijdgenoten.

Russisch-orthodox

De band tussen het Oranjehuis en de Hervormde Kerk werd niet altijd in ere gehouden. In 1816 trouwde kroonprins Willem in Sint-Petersburg met Anna Paulowna, de zus van de Russische tsaar. Zij bleef Russisch-orthodox en beschikte in de paleizen in Den Haag en Soestdijk over een eigen Russisch-orthodoxe kapel.

In de toonaangevende kringen was het duidelijk dat Nederland een protestantse natie was, verdraagzaam tegenover andersdenkenden en met ruimhartige theologische opvattingen. Maar ook dat veranderde. Bisschop: „Vroeger was het christelijke geloof een belangrijke samenbindende factor, maar nu lijkt het naar de marge gedrongen.”

Dit is het 22e deel in een serie over geloven in Nederland. Aanleiding is de uitgave van de reeks “Geloof in Nederland”..

Wat wilt je hiermee zeggen?

[-DIA-]

Er is wel een verschil wat opgemerkt mag worden.
In Nederland heeft de Kerk meer gebloeid al welk ander land.
Nederland werd het Israël van het westen genoemd.

„De koningin is lekker hervormd”

ZWOLLE – Orthodoxe protestanten in de negentiende eeuw spraken graag van de trits ”God, Nederland en Oranje”. Het was een „drievoudig snoer, dat niet licht verbroken wordt.” Nederland was het „Israël van het Westen” en Willem van Oranje had „met de Potentaat der potentaten een vast verbond” gesloten.

Toch was de band tussen „God, Nederland en Oranje” niet altijd even sterk, zo blijkt uit het 26e deel van de serie ”Geloof in Nederland”, geschreven door historicus dr. R. Bisschop.

Willem van Oranje kreeg een lutherse opvoeding in het Duitse Nassau en een rooms-katholieke aan het hof van Karel V in Brussel. Later werd hij weer luthers en in 1573 maakte hij de overstap naar het calvinisme. „Maar welke confessie hij ook was toegedaan, het centrale thema in de godsdienstpolitiek van Willem van Oranje was verdraagzaamheid”, aldus Bisschop.

De Gereformeerde Kerk werd geen staatskerk, maar nam als „publieke kerk” een bevoorrechte positie in. Gereformeerde predikanten vergeleken het oudtestamentische Israël vaak met de Republiek. „In hun preken naar aanleiding van de lotgevallen van het Oranjehuis, zoals een sterfgeval of de verheffing tot stadhouder, maakten ze vaak vergelijkingen met het volk Israël in de periode van de richteren of met Juda’s koningen. Het kerkvolk ontmoette Gideon, Salomo, David, Hiskia en Josia als het ware in hun eigen werkelijkheid.”

Rond 1674 schreef Jodocus van Lodenstein dat het volk de eigen natie als Gods volk beschouwde. Hij vond het een dwaling.

Goed gereformeerd

De Oranjestadhouders in de achttiende eeuw waren goed gereformeerd, maar toonden ook belangstelling voor dissidente groepen. De weduwe van de Friese stadhouder Johan Willem Friso stond de Moravische Broeders toe dat zij zich in 1736 in de baronie IJsselstein vestigden.

De lagere volksklassen hadden een diep geworteld vertrouwen in de Oranjes, die zich op hun beurt beschouwden als beschermers van de publieke kerk. In de negentiende eeuw nam de Nederlandse Hervormde Kerk een bijzondere positie in. De Grondwet van 1814 schreef voor: „De christelijke hervormde Godsdienst is die van de Souvereinen Vorst.”

„De koningin is lekker hervormd!” zeiden hervormde kinderen tot ver in de twintigste eeuw tegen hun gereformeerde leeftijdgenoten.

Russisch-orthodox

De band tussen het Oranjehuis en de Hervormde Kerk werd niet altijd in ere gehouden. In 1816 trouwde kroonprins Willem in Sint-Petersburg met Anna Paulowna, de zus van de Russische tsaar. Zij bleef Russisch-orthodox en beschikte in de paleizen in Den Haag en Soestdijk over een eigen Russisch-orthodoxe kapel.

In de toonaangevende kringen was het duidelijk dat Nederland een protestantse natie was, verdraagzaam tegenover andersdenkenden en met ruimhartige theologische opvattingen. Maar ook dat veranderde. Bisschop: „Vroeger was het christelijke geloof een belangrijke samenbindende factor, maar nu lijkt het naar de marge gedrongen.”

Dit is het 22e deel in een serie over geloven in Nederland. Aanleiding is de uitgave van de reeks “Geloof in Nederland”..

Ik las het.
Wat wilt je hiermee zeggen?

[Bonny]

waarschijnlijk dat terminologie als "Israel van het Westen" meer een mythe is, en bedoeld als identificering dan als een goddelijke waarheid. Dat het beeld van de immer protestantse Willem van Oranje niet geheel op waarheid is berust.

[albion]

waarschijnlijk dat terminologie als "Israel van het Westen" meer een mythe is, en bedoeld als identificering dan als een goddelijke waarheid. Dat het beeld van de immer protestantse Willem van Oranje niet geheel op waarheid is berust.

Ik denk dat de vergelijking die gemaakt wordt tussen Israël en Nederland hierin ligt:

Israël is onder het juk van Egypte kunnen komen met Gods hulp en Nederland is onder het juk (Inquisitie) van Spanje kunnen komen met Gods hulp.

[Bonny]

waarschijnlijk dat terminologie als "Israel van het Westen" meer een mythe is, en bedoeld als identificering dan als een goddelijke waarheid. Dat het beeld van de immer protestantse Willem van Oranje niet geheel op waarheid is berust.

Ik denk dat de vergelijking die gemaakt wordt tussen Israël en Nederland hierin ligt:

Israël is onder het juk van Egypte kunnen komen met Gods hulp en Nederland is onder het juk (Inquisitie) van Spanje kunnen komen met Gods hulp.

met het verschil dat Israel Gods volk is

[albion]

waarschijnlijk dat terminologie als "Israel van het Westen" meer een mythe is, en bedoeld als identificering dan als een goddelijke waarheid. Dat het beeld van de immer protestantse Willem van Oranje niet geheel op waarheid is berust.

Ik denk dat de vergelijking die gemaakt wordt tussen Israël en Nederland hierin ligt:

Israël is onder het juk van Egypte kunnen komen met Gods hulp en Nederland is onder het juk (Inquisitie) van Spanje kunnen komen met Gods hulp.

met het verschil dat Israel Gods volk is

Ik geloof dat degenen die toen naar de brandstapels gingen, en andere afgrijselijke dingen moesten ondergaan (vanwege het geloof) ook Gods kinderen/volk waren.