Luther schreef:

jakobmarin schreef:

Luther schreef:OK, ik ben het met je eens.
Maar wat te doen, als je helemaal niet goed tegen complimenten kan? Er niet goed raad mee weet. Want die mensen ken ik ook...

Eerst dankjewel zeggen voor het compliment. Daarmee laat je zien er blij mee bent (en hiermee geef je alweer een compliment terug).
Gewoon doen en oefenen. In het begin voel je je wat opgelaten, omdat het zo nep en gemaakt lijkt. Maar later wordt het een 2e natuur, is mijn ervaring.
Ik moest dit ook ontzettend leren en ben er ook echt mee bezig geweest, omdat ik een compliment gewoon niet voorbij mijn strottehoofd kreeg en heb het op die manier geleerd.
Er zijn trouwens goede boeken genoeg over te lezen hoor!

Volgens mij heeft het ook iets te maken met zelfrespect en je zelfbeeld.
Vind je het knap van jezelf dat je dit of dat zo goed voor mekaar gekregen hebt? Kinderen hebben dat nog zo onbevangen. Die durven rustig te zeggen 'kijk eens hoe knap van mij' en laten dan een werkje zien ofzo.

En als je het van jezelf knap vind, is het toch fijn als collega's/echtgenote dat ook zegt?

Tja, mooie post... Ik ga d'r eens over nadenken.

Niet over nadenken, gewoon ter harte nemen

Luther schreef:Tja, mooie post... Ik ga d'r eens over nadenken

Dank voor dit compliment

Het zou wel leuk zijn om over een week of wat eens te laten horen wat de uitkomst hiervan is!

jakobmarin schreef:

Marnix schreef:Voorbeeld: Ik kan totaal niet goed Duits. Als ik dan in het Duits tegen iemand brabbel en hij zegt: Wat kan je goed Duits?! denk ik: jaja, das echt niet zo. En dat zeg ik misschien ook wel: Nou, ik kan er anders weinig van. En terecht.

Wel een leuk voorbeeld mit deutsche leute!
Maar jij kunt helemaal niet bepalen of het compliment waar(dig) is of niet, want jij heeft hem zelf niet.
Als jij over dit compliment gaat nadenken of op waarde schatten, zie je het met je eigen bril op en niet die van die Duitser. Die Duitser vind het misschien wel geweldig dat zo'n blonde Hollander in Nederland in het Duits (nota bene!) in zijn eigen taal tegen hem aan gaan zitten praten. Dus niet over nadenken, gewoon als compliment aanvaarden en danke schön zeggen

Mee eens. Maar in de praktijk werkt het soms anders. Dat wilde ik even aantonen. En inderdaad. Vaak kijk je naar jezelf, vanuit je eigen optiek... in plaats van vanuit hoe degene die het compliment geeft, het ziet... jou ziet. Dat dat er voor kan zorgen dat iemand het moeilijk vindt met complimenten om te gaan. (zelf heb ik daar overigens niet zoveel last van )

Ik ontving vanmorgen een compliment van mijn niet-christelijke werkrelaties die hier vanmorgen op bezoek waren.
Van mijn christelijke collega/"meerdere" ontvang ik die (bijna) nooit, hoe hard ik er ook mn best voor doe. En als ik er wel 1 krijg dan geloof ik hem niet...

Misschien kan dat ook aan het karakter van iemand liggen? Ik moet zeggen dat je van een complimentje in 1x veel sterker in je schoenen kan gaan staan...

Ja, in complimentjes uitdelen is de een ook beter dan de ander

complimenten uitdelen is heerlijk.

Je staat meer stil bij het positieve zelf
Je maakt andermans dag goed

= dubbel positief!

+ het is een beetje besmettelijk, als anderen zien hoe leuk een compliment is en zij gaan ook zich richten op complimenten geven, dan wordt de sfeer in het geheel beter....

(we zijn van huis uit zo gewend aan het geven van kritiek... maar het positieve belonen is zoveel leuker en stimulerender!)

je kunt er een soort levenshouding van maken, word je blij van - zeker weten

MarthaMartha schreef:complimenten uitdelen is heerlijk.

Je staat meer stil bij het positieve zelf
Je maakt andermans dag goed

= dubbel positief!

+ het is een beetje besmettelijk, als anderen zien hoe leuk een compliment is en zij gaan ook zich richten op complimenten geven, dan wordt de sfeer in het geheel beter....

(we zijn van huis uit zo gewend aan het geven van kritiek... maar het positieve belonen is zoveel leuker en stimulerender!)

je kunt er een soort levenshouding van maken, word je blij van - zeker weten

MM, hier ben ik het weer helemaal mee eens. Het geeft ook een goed gevoel om een ander te complimenteren of te bedanken.
Maar dat is weer iets heel anders dan andersom dat soort dingen in ontvangst te nemen....

Luther schreef:

MarthaMartha schreef:complimenten uitdelen is heerlijk.

Je staat meer stil bij het positieve zelf
Je maakt andermans dag goed

= dubbel positief!

+ het is een beetje besmettelijk, als anderen zien hoe leuk een compliment is en zij gaan ook zich richten op complimenten geven, dan wordt de sfeer in het geheel beter....

(we zijn van huis uit zo gewend aan het geven van kritiek... maar het positieve belonen is zoveel leuker en stimulerender!)

je kunt er een soort levenshouding van maken, word je blij van - zeker weten

MM, hier ben ik het weer helemaal mee eens. Het geeft ook een goed gevoel om een ander te complimenteren of te bedanken.
Maar dat is weer iets heel anders dan andersom dat soort dingen in ontvangst te nemen....

dat klopt, dat is lastiger (voor mij ook), maar je kunt léren ontvangen

MarthaMartha schreef:

Luther schreef:MM, hier ben ik het weer helemaal mee eens. Het geeft ook een goed gevoel om een ander te complimenteren of te bedanken.
Maar dat is weer iets heel anders dan andersom dat soort dingen in ontvangst te nemen....

dat klopt, dat is lastiger (voor mij ook), maar je kunt léren ontvangen

Wat vinden jullie lastig aan het ontvangen van een compliment? Wat voel je dan op dat moment?

jakobmarin schreef:

MarthaMartha schreef:

Luther schreef:MM, hier ben ik het weer helemaal mee eens. Het geeft ook een goed gevoel om een ander te complimenteren of te bedanken.
Maar dat is weer iets heel anders dan andersom dat soort dingen in ontvangst te nemen....

dat klopt, dat is lastiger (voor mij ook), maar je kunt léren ontvangen

Wat vinden jullie lastig aan het ontvangen van een compliment? Wat voel je dan op dat moment?

DIT.....:

de stilte
gedachten
dwarrelend
opwelling
van droge tranen
stilte zegt
de waarheid
dom apart
van jou
die afwijzing
van al die mooie dingen
woorden
van dank
voor jou
gedaan wat moest
God weet
hoeveel
dank Hem niet mij
voorbij
de hoogmoed
berooft Hem van eer
daarbij
kan niet
alles
zo bijzonder
gemeend
stel dat
de trots
de kop opsteekt
hart nog niet
totaal
verbroken
waarom
je doet het goed
echt
je hebt
echt
verdiend
echt
nee stop
kan niet
tekort
aan liefde
aan onbaatzuchtigheid
niet meer gedaan
dan schuldig
bovendien
ze zeggen
ja
ze zeggen
maar praten
maar
werkelijkheid
kan anders zijn
ik kan niet veel
laat mij nou
m’n ding doen
niets bijzonders
ieder doet
naar beste kunnen
dank God
niet mij
voorbij
de werkelijkheid
jij kunt dit
ik dat
stil maar
goed
dwarrelende gedachten
in stilte
de slang heeft ooit
de adder
onder gras gebracht
daar zit de kneep
woorden
van dank
voor Hem
Hij deed
echt
iets extra
bijzonder
wonder

ik dank M&M voor de fijne gezellige morgen. Je bent heerlijk om mee te praten

helma schreef:ik dank M&M voor de fijne gezellige morgen. Je bent heerlijk om mee te praten

Leukerd! Jij net zo goed, ik word altijd blij van jou!

Vandaag gelezen:

Niemand is zo arm dat hij geen glimlach weg kan geven,
niemand is zo rijk dat hij geen glimlach nodig heeft.

(en vervang glimlach dan gerust door waardering / compliment)

MarthaMartha schreef:

helma schreef:ik dank M&M voor de fijne gezellige morgen. Je bent heerlijk om mee te praten

Leukerd! Jij net zo goed, ik word altijd blij van jou!

Vandaag gelezen:

Niemand is zo arm dat hij geen glimlach weg kan geven,
niemand is zo rijk dat hij geen glimlach nodig heeft.

(en vervang glimlach dan gerust door waardering / compliment)

Ik ga hierover eens een verhaal schrijven.
Komt nog....

@Luther, dank voor je openhartige opsomming van je gevoelens. En dan nog wel in poëtisch taalgebruik!
Ik ben maar een leek, maar wel een met ervaring op dit gebied, omdat ik er zelf ook mee worstelde, dus geef mijn eigen interpretatie en gevoel er bij.

Als je een compliment ontvangt van een collega/echtgenoot/kind/vader/moeder/etc, ontvang je die van een mens. Of, als je hond je aankijkt met die trouwe ogen bij het geven van een bot, van een dier
Als zodanig moeten we dat compliment ook in ontvangst nemen en dankjewel zeggen en er blij mee zijn.
Als we eerst de gecomplimenteerde daad/uitlating op ons eigen weegschaal gaan leggen (voorbeeld marnix in het duits) of op Gods weegschaal (in jouw gedicht) blijft er niets van over. Zéker niet als het om Gods weegschaal gaat. Onze beste werken zijn een wegwerpelijk kleed. Voor God! Maar niet voor je collega/echtgenoot/etc.

Ik opper maar wat:
- Misschien is het compliment nog te weinig voor je; je wilt er eigenlijk eentje waar ook God zijn goedkeuring over gegeven heeft. Dan wordt er teveel verwacht van zo'n compliment; want die wordt immers 'maar' door een mens gegeven.
- Misschien vind je het veel te veel voor jou; een compliment voor een zondig mens, die in alles te kort komt. Maar het compliment kómt van een zondig mens, en mag als zodanig gezien en ontvangen worden. Het is niet meer en niet minder.

Natuurlijk kom jij (en ik) tekort aan liefde, onbaatzuchtigheid en ben je trots en hoogmoedig en is je (en mijn) hart niet verbroken genoeg. God weet dat als geen ander. Daarom is dat een reden temeer om zo'n positief geluid over jou (en mij) te accepteren en er blij mee te zijn!

En al die tekortkomingen zúllen ook weggeworpen worden, als jij en ik ons laten vallen aan de voeten van Jezus
Die erg complimenteus is over Zijn bruid als we Hooglied lezen (en zij was nog wel zo zwart in haar eigen ogen) .....

jakobmarin schreef:@Luther, dank voor je openhartige opsomming van je gevoelens. En dan nog wel in poëtisch taalgebruik!
Ik ben maar een leek, maar wel een met ervaring op dit gebied, omdat ik er zelf ook mee worstelde, dus geef mijn eigen interpretatie en gevoel er bij.

Als je een compliment ontvangt van een collega/echtgenoot/kind/vader/moeder/etc, ontvang je die van een mens. Of, als je hond je aankijkt met die trouwe ogen bij het geven van een bot, van een dier
Als zodanig moeten we dat compliment ook in ontvangst nemen en dankjewel zeggen en er blij mee zijn.
Als we eerst de gecomplimenteerde daad/uitlating op ons eigen weegschaal gaan leggen (voorbeeld marnix in het duits) of op Gods weegschaal (in jouw gedicht) blijft er niets van over. Zéker niet als het om Gods weegschaal gaat. Onze beste werken zijn een wegwerpelijk kleed. Voor God! Maar niet voor je collega/echtgenoot/etc.

Ik opper maar wat:
- Misschien is het compliment nog te weinig voor je; je wilt er eigenlijk eentje waar ook God zijn goedkeuring over gegeven heeft. Dan wordt er teveel verwacht van zo'n compliment; want die wordt immers 'maar' door een mens gegeven.
- Misschien vind je het veel te veel voor jou; een compliment voor een zondig mens, die in alles te kort komt. Maar het compliment kómt van een zondig mens, en mag als zodanig gezien en ontvangen worden. Het is niet meer en niet minder.

Natuurlijk kom jij (en ik) tekort aan liefde, onbaatzuchtigheid en ben je trots en hoogmoedig en is je (en mijn) hart niet verbroken genoeg. God weet dat als geen ander. Daarom is dat een reden temeer om zo'n positief geluid over jou (en mij) te accepteren en er blij mee te zijn!

En al die tekortkomingen zúllen ook weggeworpen worden, als jij en ik ons laten vallen aan de voeten van Jezus
Die erg complimenteus is over Zijn bruid als we Hooglied lezen (en zij was nog wel zo zwart in haar eigen ogen) .....

Mooie post, Jakobmarin. Ik neem het mee in mijn al beloofde overdenkingen.