Geplaatst: 27 aug 2002, 10:28
Het gaat me er niet om om te zeggen dat kerkgang helemaal vrij is. Alsof het even goed is om te laten als om wel te gaan. Dit zelfde geldt trouwens voor alle samenkomsten van de gemeente, dus ook de gebedskringen, de jeugdverenigingen of de Bijbelstudie-groepen. Maar men moet bij de afnemende kerkgang niet de oorzaak van de vervlakking en het lauw-worden zoeken. Dit moet echt omgekeerd worden. Afnemende kerkgang is vaak een teken van lauwheid, niet de oorzaak.
Verder is het gevaarlijk om er te wettisch mee om te gaan. Vorig jaar tijdens Dabar-werk, kwamen er twee jongens vreselijk laat in de kerk, omdat ze net werden aangesproken voor ze naar de kerk gingen. Het ging over geloofsvragen, de mensen zouden de volgende dag van de camping gaan. In die situatie zijn andere dingen belangrijker dan kerkgang. Zo zijn er meer voorbeelden. Laat de liefde tot God en Naaste hier toch leiden. Dan wordt het inderdaad een willen en niet een krampachtig moeten.
Dit willen is niet altijd echt hetzelfde als zin hebben. Ik blijf ook wel eens liever op mijn bed liggen, maar de wetenschap dat ik dan iets mis, maakt toch dat ik naar de kerk wil gaan. Om daar ook God te ontmoeten.
Vaya con Dios,
parsifal
Verder is het gevaarlijk om er te wettisch mee om te gaan. Vorig jaar tijdens Dabar-werk, kwamen er twee jongens vreselijk laat in de kerk, omdat ze net werden aangesproken voor ze naar de kerk gingen. Het ging over geloofsvragen, de mensen zouden de volgende dag van de camping gaan. In die situatie zijn andere dingen belangrijker dan kerkgang. Zo zijn er meer voorbeelden. Laat de liefde tot God en Naaste hier toch leiden. Dan wordt het inderdaad een willen en niet een krampachtig moeten.
Dit willen is niet altijd echt hetzelfde als zin hebben. Ik blijf ook wel eens liever op mijn bed liggen, maar de wetenschap dat ik dan iets mis, maakt toch dat ik naar de kerk wil gaan. Om daar ook God te ontmoeten.
Vaya con Dios,
parsifal