caprice schreef:Veel, héél veel praten. Dat is heel belangrijk. Dat je elkaar ook echt kent.

refo schreef:

caprice schreef:Veel, héél veel praten. Dat is heel belangrijk. Dat je elkaar ook echt kent.

Zegt men. Als dat waar was zou er minder gescheiden worden.

Ik wil niet cynisch doen, maar je kent een ander mens nooit echt.
Bovendien kun je onmogelijk altijd maar praten. Daar word je ook wel eens moe van.

caprice schreef:Veel, héél veel praten. Dat is heel belangrijk. Dat je elkaar ook echt kent.

JolandaOudshoorn schreef:

caprice schreef:Veel, héél veel praten. Dat is heel belangrijk. Dat je elkaar ook echt kent.

Toch denk ik dat het praten overschat wordt. Je moet er vooral zijn. Praten is belangrijk, maar dan kan je je altijd (onbedoeld en onbewust) beter voordoen. Breng vooral veel tijd met elkaar door. Logeer, als het kan bij elkaar. (als de as schoonouders daar een plaats voor hebben.) Dat scheelt veel praktische problemen. Een klein voorbeeldje: als je enorme last van ochtendhumeur hebt, en elkaar alleen 's avonds ziet, zal je de eerst huwelijksmorgen de ander wel ff laten schrikken!
En bedenk heel goed wat een huwelijk inhoudt! Wat de consequenties zijn! Wat je eigenlijk de ander, maar ook God beloofd! En als het even niet zo lekker gaat, en laten we eerlijk zijn, ieder huwelijk heeft wel eens z'n dippie, houd je dan vast aan je gedane belofte tegenover de ander en tegenover God! Dan is of lijkt de liefde tijdelijk ver te zoeken, maar toewijding kan je altijd geven.

caprice schreef:

refo schreef:

caprice schreef:Veel, héél veel praten. Dat is heel belangrijk. Dat je elkaar ook echt kent.

Zegt men. Als dat waar was zou er minder gescheiden worden.

Ik wil niet cynisch doen, maar je kent een ander mens nooit echt.
Bovendien kun je onmogelijk altijd maar praten. Daar word je ook wel eens moe van.

Mmm, dat weet ik niet.
Je zou het zo kunnen uitdrukken: elkaar 'beleven'. Dat je toch ook weet wat er in de ander omgaat, zonder er naar te vragen.
Het gaat er niet om om juist alleen maar over de aardse dingen te praten, maar veel meer nog, de eeuwige dingen. Dan ben je niet zomaar uitgepraat hoor.

refo schreef:

caprice schreef:

refo schreef:

caprice schreef:Veel, héél veel praten. Dat is heel belangrijk. Dat je elkaar ook echt kent.

Zegt men. Als dat waar was zou er minder gescheiden worden.

Ik wil niet cynisch doen, maar je kent een ander mens nooit echt.
Bovendien kun je onmogelijk altijd maar praten. Daar word je ook wel eens moe van.

Mmm, dat weet ik niet.
Je zou het zo kunnen uitdrukken: elkaar 'beleven'. Dat je toch ook weet wat er in de ander omgaat, zonder er naar te vragen.
Het gaat er niet om om juist alleen maar over de aardse dingen te praten, maar veel meer nog, de eeuwige dingen. Dan ben je niet zomaar uitgepraat hoor.

Je hebt erg veel vertrouwen in de mens op zich.

In het huwelijk is het niet zozeer er achterkomen wat of wie de ander is, maar jezelf geven. Vaak wordt gezegd dat 'liefde' de basis is, maar dat is maar een emotie. Het gaat vooral om de trouw.

En praten over de eeuwige dingen. Op zichzelf zijn die heel eenvoudig. Maar daar hoef je niet getrouwd voor te zijn.
Als je daar veel over wilt praten kun je beter predikant worden of evangelist.

JolandaOudshoorn schreef:

refo schreef:

caprice schreef:

refo schreef: Zegt men. Als dat waar was zou er minder gescheiden worden.

Ik wil niet cynisch doen, maar je kent een ander mens nooit echt.
Bovendien kun je onmogelijk altijd maar praten. Daar word je ook wel eens moe van.

Mmm, dat weet ik niet.
Je zou het zo kunnen uitdrukken: elkaar 'beleven'. Dat je toch ook weet wat er in de ander omgaat, zonder er naar te vragen.
Het gaat er niet om om juist alleen maar over de aardse dingen te praten, maar veel meer nog, de eeuwige dingen. Dan ben je niet zomaar uitgepraat hoor.

Je hebt erg veel vertrouwen in de mens op zich.

In het huwelijk is het niet zozeer er achterkomen wat of wie de ander is, maar jezelf geven. Vaak wordt gezegd dat 'liefde' de basis is, maar dat is maar een emotie. Het gaat vooral om de trouw.

En praten over de eeuwige dingen. Op zichzelf zijn die heel eenvoudig. Maar daar hoef je niet getrouwd voor te zijn.
Als je daar veel over wilt praten kun je beter predikant worden of evangelist.

Vooral me het dikgedrukte gedeelte ben ik het helemaal met je eens, refo!!

refo schreef:En praten over de eeuwige dingen. Op zichzelf zijn die heel eenvoudig. Maar daar hoef je niet getrouwd voor te zijn.
Als je daar veel over wilt praten kun je beter predikant worden of evangelist.

caprice schreef:

JolandaOudshoorn schreef:

caprice schreef:Veel, héél veel praten. Dat is heel belangrijk. Dat je elkaar ook echt kent.

Toch denk ik dat het praten overschat wordt. Je moet er vooral zijn. Praten is belangrijk, maar dan kan je je altijd (onbedoeld en onbewust) beter voordoen. Breng vooral veel tijd met elkaar door. Logeer, als het kan bij elkaar. (als de as schoonouders daar een plaats voor hebben.) Dat scheelt veel praktische problemen. Een klein voorbeeldje: als je enorme last van ochtendhumeur hebt, en elkaar alleen 's avonds ziet, zal je de eerst huwelijksmorgen de ander wel ff laten schrikken!
En bedenk heel goed wat een huwelijk inhoudt! Wat de consequenties zijn! Wat je eigenlijk de ander, maar ook God beloofd! En als het even niet zo lekker gaat, en laten we eerlijk zijn, ieder huwelijk heeft wel eens z'n dippie, houd je dan vast aan je gedane belofte tegenover de ander en tegenover God! Dan is of lijkt de liefde tijdelijk ver te zoeken, maar toewijding kan je altijd geven.

Het praten is heel belangrijk, maar inderdaad onderdeel van een geheel. Verkering is eigenlijk: de ander in je leven mee laten beleven wat je doet, en wie je bent, op wat voor moment of welke gelegenheid dan ook.

Unionist schreef:pijlers

Prof. Ouweneel vertelde pas van een man die bij zijn voorganger kwam. Hij wilde scheiden, want hij hield niet meer van zijn vrouw. "Dan doe je maar net alsof", zei de voorganger. De man deed het. Een paar maanden later was de liefde weer terug.

Rens schreef:Het is niet alleen de moraal die veranderd moet worden, maar ook de gegroeide gewoonte binnen de ger.gezindte om heel jong te trouwen, terwijl je feitelijk nog niks van het leven weet.

Ik zie zovele jonge stellen die nog nauwelijks droog achter de oren zijn, en waarvan de echtgenote al met haar 18e achter de kinderwagen loopt............dat vráágt om moeilijkheden in het (huwelijks)leven in de jaren daaróp............

laat men eerst maar eens een flink aantal jaren "verkering" hebben, en een aantal jaren "verloofd" zijn. Als het écht wederzijdse liefde is, zal die ook in DIE periode stand houden, met een vrij goede kans dat het huwelijk óók redelijk probleemloos stand zal houden in goede harmonie.

Tiberius schreef:Verder zijn de peilers onder een huwelijk liefde en trouw. Beide dus. Als de ene peiler dan (tijdelijk) inzakt, kan de andere het huwelijk nog redden.

1 Al ware het, dat ik de talen der mensen en der engelen sprak, en de liefde niet had, zo ware ik een klinkend metaal, of luidende schel geworden.

2 En al ware het dat ik de gave der profetie had, en wist al de verborgenheden en al de wetenschap; en al ware het, dat ik al het geloof had, zodat ik bergen verzette, en de liefde niet had, zo ware ik niets.

3 En al ware het, dat ik al mijn goederen tot onderhoud der armen uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam overgaf, opdat ik verbrand zou worden, en had de liefde niet, zo zou het mij geen nuttigheid geven.

4 De liefde is lankmoedig, zij is goedertieren; de liefde is niet afgunstig; de liefde handelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet opgeblazen;

5 Zij handelt niet ongeschiktelijk, zij zoekt zichzelve niet, zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad;

6 Zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid, maar zij verblijdt zich in de waarheid;

7 Zij bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle dingen, zij verdraagt alle dingen.

8 De liefde vergaat nimmermeer; maar hetzij profetieën, zij zullen te niet gedaan worden; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis, zij zal te niet gedaan worden.

9 Want wij kennen ten dele, en wij profeteren ten dele;

10 Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal hetgeen ten dele is, te niet gedaan worden.

11 Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, was ik gezind als een kind, overlegde ik als een kind; maar wanneer ik een man geworden ben, zo heb ik te niet gedaan hetgeen eens kinds was.

12 Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ook ik gekend ben.

13 En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.

20 Dankende te allen tijd over alle dingen God en den Vader, in den Naam van onzen Heere Jezus Christus;

21 Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.

22 Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere;

23 Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams.

24 Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles.

25 Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;

26 Opdat Hij haar heiligen zou, haar gereinigd hebbende met het bad des waters door het Woord;

27 Opdat Hij haar Zichzelven heerlijk zou voorstellen, een Gemeente, die geen vlek of rimpel heeft, of iets dergelijks, maar dat zij zou heilig zijn en onberispelijk.

28 Alzo zijn de mannen schuldig hun eigen vrouwen lief te hebben, gelijk hun eigen lichamen. Die zijn eigen vrouw liefheeft, die heeft zichzelven lief.

29 Want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt het, en onderhoudt het, gelijkerwijs ook de Heere de Gemeente.

30 Want wij zijn leden Zijns lichaams, van Zijn vlees en van Zijn benen.

31 Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen; en zij twee zullen tot een vlees wezen.

32 Deze verborgenheid is groot; doch ik zeg dit, ziende op Christus en op de Gemeente.

33 Zo dan ook gijlieden, elk in het bijzonder, een iegelijk hebbe zijn eigen vrouw, alzo lief als zichzelven; en de vrouw zie, dat zij den man vreze.