Chesterton schreef ooit; Angels can fly because they take themselves so lightly.

Ik denk dat het goed is jezelf niet te serieus te nemen en dat leidt ook wel tot humor. Juist als je jezelf kan uitlachen. En ja ik gebruik ook wel eens bijbelcitaten om iets anders te zeggen dan wat de Bijbel er mee bedoelt. Vaak ook in humor, dat doe je trouwens ook als je bijbels gebaseerde spreekwoorden zo gebruikt (Wie een kuil graaft.. ) of dat soort zaken.

Een non duwt een kinderwagen voor zich uit door de kloostertuin. De bisschop die net op bezoek is, vraagt: "Zo, is dat een kloostergeheimpje?" "Nee," zegt de non, "een kardinale fout."

Een stukje ironie kwam ik van de week nog tegen. In Ezra 10 lezen we hoe het volk op het tempelplein bijeenkomt om de zonde te bewenen van het nemen van vreemde vrouwen. Het is een heel indrukwekkend moment, en dan staat er ineens in vers 9:

Toen verzamelden zich alle mannen van Juda en Benjamin te Jeruzalem in drie dagen; het was de negende maand op den twintigsten in de maand; en al het volk zat op de straat van Gods huis, sidderende om deze zaak, en vanwege de plasregenen.

Heel prozaïsch. Ineens sta je dan weer met beide benen op de grond. Ze beefden vanwege de zonde en de kou.

Ik denk dat veel refo's denken dat humor en serieus zijn, humor en heiligheid, humor en eerbiedigheid elkaar uitsluiten.

Alsof een goede grap niet bij een heilige levenswandel hoort. Want als je buiten de kerk grappen mag maken, dan ook in de kerk. Tenslotte is de kerkdienst niets meer (maar ook niets minder!) dan een groep christenen op dezelfde plaats.

@Kislev: aan argumenten als

Kansel is niet geschikt voor humor (sla Martin Lloyd-Jones er maar op na in zijn 'prediking en predikers).

hebben we niet zoveel. Graag een citaat of helemaal niets. Overigens is MLJ ook niet het einde van alle tegenspraak.

Alsof een goede grap niet bij een heilige levenswandel hoort. Want als je buiten de kerk grappen mag maken, dan ook in de kerk. Tenslotte is de kerkdienst niets meer (maar ook niets minder!) dan een groep christenen op dezelfde plaats.

Lachen is gezond, ook voor een christen. God heeft ons geschapen als mensen, en daar hoort lachen ook bij.

Anderzijds, vanwege de werking die een lach heeft tijdens een kerkdienst, heb ik er groot bezwaar tegen. Het neemt de ernst van het Woord weg. Door het Woord spreekt God, en door het Woord werkt Zijn Geest. Dat is uiterst serieus, net als de zaken die er besproken worden: Gods toorn over de zonde van iedere hoorder, zolang zij buiten Christus zijn.

Nee, wie zich de ernst vd zonde kent, lacht niet zo makkelijk meer als daarover gesproken wordt. Net zoals het ongepast is om tijdens een rechtszaak van een gruwelijke moord een mop te tappen (en bedenk dat onze zonden gruwelijker zijn dan een moord), zo ook in de kerk, waar God ons voor Zijn gerecht daagt.

memento schreef:Anderzijds, vanwege de werking die een lach heeft tijdens een kerkdienst, heb ik er groot bezwaar tegen. Het neemt de ernst van het Woord weg.

Dit weet ik dus niet, of de lach de ernst van het Woord per definitie wegneemt. Natuurlijk moeten er tijdens de preek ook harde noten gekraakt worden, en bevat de preek stukken die uiterst serieus van toon moeten zijn.
Maar dat wil niet zeggen dat er weer heel andere stukken in de preek kunnen zijn, waarin een goede grap de aandacht van de toehoorders vangt. Bovendien: een goede grap kan mensen ook echt aan het denken zetten.

Toch wil ik deze discussie wat breder trekken dan de kerk(diensten), want kennen jullie een refo-cabaretier? Juist. En hoe komt het dat die er niet is?

Een beetje treurige discussie zo. De een vind dit, de ander vind dat. Waar gaat het nu feitelijk om? Wat is de eredienst nu feitelijk? Een plek voor humor? Is dat een onderwerp om je druk over te maken?
Er wordt toch gehandeld over zaken van leven en dood? De prediking is het middel bij uitstek, dat God zelf heeft ingesteld tot bekering van mensen. Wij moeten waken dat wij God gaan bezien zoals wij tegen humor en lachen aankijken. Met de menselijke eigenschappen die voor God worden gebruikt moeten we voorzichtig zijn, God is een Geest.

Unionist schreef:Een stukje ironie kwam ik van de week nog tegen. In Ezra 10 lezen we hoe het volk op het tempelplein bijeenkomt om de zonde te bewenen van het nemen van vreemde vrouwen. Het is een heel indrukwekkend moment, en dan staat er ineens in vers 9:

Toen verzamelden zich alle mannen van Juda en Benjamin te Jeruzalem in drie dagen; het was de negende maand op den twintigsten in de maand; en al het volk zat op de straat van Gods huis, sidderende om deze zaak, en vanwege de plasregenen.

Heel prozaïsch. Ineens sta je dan weer met beide benen op de grond. Ze beefden vanwege de zonde en de kou.

En wat dacht je van Paulus. Een heel verhaal over de besnijdenis en dan als slotzin: Ze moesten zich laten castreren.

De torenbouw van Babel dan...

Da Capo schreef:Een beetje treurige discussie zo. De een vind dit, de ander vind dat. Waar gaat het nu feitelijk om? Wat is de eredienst nu feitelijk? Een plek voor humor? Is dat een onderwerp om je druk over te maken?
Er wordt toch gehandeld over zaken van leven en dood? De prediking is het middel bij uitstek, dat God zelf heeft ingesteld tot bekering van mensen. Wij moeten waken dat wij God gaan bezien zoals wij tegen humor en lachen aankijken. Met de menselijke eigenschappen die voor God worden gebruikt moeten we voorzichtig zijn, God is een Geest.

De discussie gaat erom of humor in onze kerkdiensten geoorloofd is. Als je de Bijbel er op naleest kom je best wel een aantal plaatsen tegen waar met enige humor wordt gesproken. Misschien niet in de zin van dijenkletsers, maar er wordt zeker humor gebruikt.

Marco schreef:

Da Capo schreef:Een beetje treurige discussie zo. De een vind dit, de ander vind dat. Waar gaat het nu feitelijk om? Wat is de eredienst nu feitelijk? Een plek voor humor? Is dat een onderwerp om je druk over te maken?
Er wordt toch gehandeld over zaken van leven en dood? De prediking is het middel bij uitstek, dat God zelf heeft ingesteld tot bekering van mensen. Wij moeten waken dat wij God gaan bezien zoals wij tegen humor en lachen aankijken. Met de menselijke eigenschappen die voor God worden gebruikt moeten we voorzichtig zijn, God is een Geest.

De discussie gaat erom of humor in onze kerkdiensten geoorloofd is. Als je de Bijbel er op naleest kom je best wel een aantal plaatsen tegen waar met enige humor wordt gesproken. Misschien niet in de zin van dijenkletsers, maar er wordt zeker humor gebruikt.

Je hebt je lachspieren niet voor niks gekregen.
En ik ken donker :mrgreen: geklede mensen[predikanten] die best wel eens een opmerking maken waar men om kan grijnzen

Da Capo schreef:Wij moeten waken dat wij God gaan bezien zoals wij tegen humor en lachen aankijken. Met de menselijke eigenschappen die voor God worden gebruikt moeten we voorzichtig zijn, God is een Geest.

Geestig, dat die Geest de lachspier heeft geschapen + de stembanden om mee te schateren

Is het ook 'toegestaan' om:
-iemand 'Zachéüs te noemen'? (omdat hij in een boom klom;))
-iemand uit te schelden voor een 'vreemdeling in Jeruzalem'?
-te zeggen: 'sta op en wandel' als iemand vraagt of je iets voor hem wil doen?

Ik lees opmerkingen als: 'God heeft de lachspieren geschapen' of 'Je hebt je lachspieren niet voor niets gekregen'. We moeten ons wel realiseren bij dit soort argumenten dat de schepping vóór de val plaatsvond. God heeft ons geheel geschapen, maar dàt zegt (voor ons gedrag) niet zo veel - het gaat erom wat we doen met ons geschapen lichaam.

Los daarvan: ik vind nuchterheid heel belangrijk. (Bijvoorbeeld ook in het topic: mag je iets op de Bijbel leggen?) Aan de ene kant moet je niet een al te grote (psychologische) spanning om geloof/de eredienst heen bouwen waarbij kinderen bij elk geluid worden gesmoord en bij elke lach een boze blik krijgen bijvoorbeeld. Ik hoor in de kerk ook geregeld uitspraken waar ik om moet glimlachen (of soms de neiging voel om ècht te lachen). Volgens mij is dat geen probleem.
Maar ik vind het de andere kant om min of meer te verlangen dat er humor in de kerk moet zijn. Dominees die graag grappig willen zijn, verliezen volgens mij hun overtuigingskracht. Gewoon nuchter mee omgaan dus.

'Moeilijk doen' wordt vaak gekoppeld aan mensen die (in dit geval bijvoorbeeld als het gaat om humor) dingen verbieden/er veel of 'zware' regels op nahouden. Volgens mij kun je ook erg moeilijk doen om dingen te willen die niet persé nodig zijn. Dat gevoel heb ik bij deze discussie. Het persé willen zien van humor. Volgens mij ligt het ook aan je eigen instelling, ik ervaar in ieder geval genoeg humor om me heen. Zelfs in de Saambinder.

mentos schreef:Is het ook 'toegestaan' om:
-iemand 'Zachéüs te noemen'? (omdat hij in een boom klom;))
-iemand uit te schelden voor een 'vreemdeling in Jeruzalem'?
-te zeggen: 'sta op en wandel' als iemand vraagt of je iets voor hem wil doen?

Soms merk je tijdens het spreken pas dat je iets in de bewoordingen van een bijbeltekst zegt. Dat heb je, als je niet nadenkt vóór je wat zegt Als dan de ander dat ook doorheeft, of je hoort het van een ander, kun je er best om glimlachen.

Iets anders vindt ik het echter om dit bewust te doen. Daarmee verdwijnt ongemerkt toch een stuk van de heiligheid van Gods spreken. Op vakantie met vrienden hebben we daarom ook wel eens afgesproken om erop te letten dat het niet meer gebeurd.

En zeker wanneer je pleit voor 'gewoon' Nederlands in de preek (geen platte taal, maar ook niet onnodig ouderwets), moet je dat in de dagelijkse omgang maar ook gewoon behouden.

Schelden met de Bijbel in de hand, moet je natuurlijk nooit doen. En ook met het maken van verwijten die jouws inziens terecht zijn moet je erg voorzichtig zijn. De context van een bijbelvers kan namelijk heel anders zijn, dan wat je met een enkele zin 'aanhaalt'. Het totaalbeeld wat je oproept, kan dan heel pijnlijk zijn. Wat dat betreft vond ik de titel 'Uit ons uitgegaan' bijzonder ongelukkig gekozen : We moeten ons realiseren dat de Bijbel niet bestaat uit losse uitspraken met een (vers)nummertje, maar dat ze als doorlopende tekst geschreven zijn.

Het is trouwens typisch een verschijnsel uit een subcultuur. Die herkenning komt nl. omdat je allemaal de Bijbel in dezelfde vertaling leest. En omdat het taalgebruik in de Bijbel een bepaald stijlniveau heeft, en ook omdat het afwijkt van het hedendaagse Nederlands, blijven uitdrukkingen hangen. Niets mis mee - je onthoudt daardoor ook veel meer. Maar je zou standaard een bijsluiter meegeleverd moeten krijgen met je opvoeding, om de bijwerkingen te beperken