Hendrikus schreef:Een punt wat binnen dit topic off-topic is, maar waar ik wel mee zit, is dit: hoeveel waarde hebben voor ons de woorden van iemand die uiteindelijk suïcide heeft gepleegd?

Er zijn best wel mooie gedichten bijvoorbeeld, van mensen waarvan we weten dat ze zelfmoord hebben gepleegd. Vanuit m'n opvoeding vind ik dat best moeilijk. Veel mensen in onze gezindte hebben van huisuit meegekregen dat iemand die zelf een eind aan z'n leven maakt onmogelijk een kind van God kan zijn.

Een mooi gedicht van zo iemand wordt dan ook al gauw met argwaan bekeken en gelezen.
Maar is dat terecht?

ik vind et onzin als er dan met argwaan gelezen word die mensen die zelfmoord hebben gedaan hebben vast een hele goeie reden en et mag niet

Zouden de postings over Simson niet beter afgesplitst kunnen worden in een nieuw topic?
Lijkt me overzichtelijker

Jo-Ann schreef:Zouden de postings over Simson niet beter afgesplitst kunnen worden in een nieuw topic?
Lijkt me overzichtelijker

Als ik nog inhoudelijk tegengesproken ga worden is splitsen wellicht verstandig.

Ok, ik heb wat berichten gesplitst. Helemaal goed ging het niet dus de eerste paar postings staan nog in dit topic. Maar dan gaan we hier on-topic verder. Hier is het onderwerp over Simson te vinden:
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=21&t=7405

Marco schreef:Zelfmoord is zonde. Maar... Vul voor 'zelfmoord' eens een willekeurige andere zonde in, en denk dan nog eens na. Bewaart God ons voor door rood rijden (ook al is er niemand in de buurt en gebeurt er dus echt geen ongeluk)?
Wat is de waarde van woorden van iemand die later door rood reed?

Hier ben ik het absoluut mee eens.

Het is belangrijk om dat scherp te stellen, met name in verband met vragen over de eeuwige bestemming van een zelfmoordenaar. Deze vragen kunnen heel moeilijk zijn als het bijvoorbeeld gaat om dichtbij staande familieleden.

Recent heb ik een lezing van ds. Egas over dit onderwerp gehoord en hij kiest ook dezelfde insteekt.
God had Adam voor de zondeval kunnen bewaren, en dat heeft Hij niet gedaan. Dat was niet alleen zelfmoord maar ook moord van zijn hele nageslacht. Toch geloven we dat Adam een kind van God is.
Ook had Hij David kunnen bewaren voor diens zonde met Bathseba. Hij kan dus de zonde wel voorkomen, maar doet dat lang niet altijd.
Waarom niet? Dat weten we niet.
Waartoe? Opdat Zijn genadewerken verheerlijkt zullen worden. Anders hadden we (in Davids geval) de mooie psalmen 32 en 51 niet gehad, die ons spreken van schuldbeself, maar ook vergeving.

Verder zei ds. Egas: "Enerlei wedervaart den rechtvaardige en den goddeloze". Dat geldt ook voor de zonde van zelfdoding.
Ook merkte hij op, dat er in de Bijbel slechts één onvergeeflijke zonde aangewezen wordt: die tegen de Heilige Geest. Dus niet die tegen het zesde gebod!

Als je een zeer genuanceerd boek over dit onderwerp wilt lezen, raad ik aan: "Doe uzelf geen kwaad" van dhr. A. Hoogendoorn (uitgeverij Gebr. Koster). Hij heeft vele oudvaders (met name catechismusverklaringen) onderzocht op dit onderwerp.

@Tiberius,
Is die lezing van ds. Egas nog na te luisteren ergens op het internet?

zusterelly schreef:@Tiberius,
Is die lezing van ds. Egas nog na te luisteren ergens op het internet?

Ik denk het haast niet, maar ik zal eens zoeken.

Ik heb dit topic meerdere malen doorgelezen. Het doet mij pijn om het woordje zelfmoord te lezen. Vooral voor mij. Het is voor mij al zeker ruim 6 jaar geleden dat ik een poging deed om mij van het leven te beroven. Op dit moment dat ik dit schrijf krijg ik een brok in de keel dat ik nog steeds niet snap dat ik tot die daad ben gekomen. Dat ik dit deedt, die poging. Het is zeker Gods wil geweest om gewoon door te leven. Ik weet zeker dat Hij mij tegen hield, op het moment dat ik op mijn fiets op weg was naar het spoor. Ik was zo ver heen dat ik het leven niet meer zag zitten. En als ik hier op terug kijk dan lijkt het alsof het 20 jaar geleden gebeurd. Al weet ik niet waarom ik het zo ervaar. Maar ik beleef het alsof het slijt en alsof God mij steeds dichter tegen Zich aan duwt. Pas 4 jaar later besefte ik pas echt dat Hij mij daarvan gered heeft. En nu elke keer ben ik Hem dankbaar. Elke keer schrik ik er weer van als iemand zich van het leven beroofd heeft. Dan krijg ik kippevel en besef ik hoe eenzaam die persoon was.

Ik heb dit verhaal niet geschreven om als een medelijdend persoon te worden geprojecteerd. Absoluut niet. Maar ik wil jullie laten zien/merken/voelen hoe het is om op het punt gestaan te hebben om je van het leven te beroven.

Zit vooral dichtbij Hem.

Tiberius schreef:

zusterelly schreef:@Tiberius,
Is die lezing van ds. Egas nog na te luisteren ergens op het internet?

Ik denk het haast niet, maar ik zal eens zoeken.

elly, dan stuur je de ds een mailtje.. misschien heeft ie m wel op zn pc staan

*hugt Lassie*

Dapper dat je het met ons wilt delen.

*knuffelt Lassie ook. Werd sowieso wel weer eens tijd.

Maar 6 jaar terug... dat is dus vlak voor de GODfashion-periode geweest? Zat je toen alweer "in de lift"? Ik kan me je van die periode niet niet als depressief ofzo herinneren, je was alleen wat verlegener


Vreselijk trouwens, dat mensen hebben geloofd dat een zelfmoordenaar per definitie naar de hel gaat. Ik denk dan: Denk eens logisch na. Volgens mij komt het denken een beetje van het idee dat je voor die zonde dan geen vergeving meer kan vragen. Maar wat als je door rood rijdt of iemand met woorden pijn doet en Jezus komt dan terug? Of was het idee meer van: Wie God kent kent het ware geluk en wil geen zelfmoord plegen?

(Albion, aan je rijtje wou ik ook nog even Saul toevoegen)

oops er staat een foutje. ik was toen 16. Dus bijna 9 jaar geleden.

knuffelt leprasse en marnix terug. *hug*

albion schreef:

Jo-Ann schreef:Mijn probleem ligt ook bij het woord welbewust
Hier geloof ik niet in.
Er zijn verschillende redenen waardoor iemand zover kan komen. Ik voel me niet bekwaam om dat hier toe te lichten, er zijn wel boeken over.
Ik noem nu hier alleen het voorbeeld als iemand een psychose heeft. Deze weet niet wat hij/zij doet. Het is dan erg pijnlijk voor familieleden als dit door omstanders als zelfmoord gezien wordt.
Daarnaast zijn er nog zoveel andere redenen, waarbij het absoluut niet welbewust gebeurt.

Oké, er zullen mensen die het niet welbewust doen, maar er zijn ook mensen die het wel met voorbedachte raden doen en hun kans afwachten.

Zelfdoding is niet zelden het gevolg van een depressie. Er zijn uitzonderingen, van mensen die op hun "hoogtepunt" uit het leven stappen. Maar dat zijn zeldzame exemplaren.
Ik hoorde eens iemand de opmerking maken: als men aan kanker sterft, vind men dat "normaal" als men aan een depressie sterft, dan worden er vraagtekens geplaatst.

albion schreef:Oké, er zullen mensen die het niet welbewust doen, maar er zijn ook mensen die het ogenschijnlijk wel met voorbedachte raden doen en hun kans afwachten.

Ik heb even een m.i. niet onbelangrijk woordje toegevoegd...

Josephus schreef:

albion schreef:Oké, er zullen mensen die het niet welbewust doen, maar er zijn ook mensen die het ogenschijnlijk wel met voorbedachte raden doen en hun kans afwachten.

Ik heb even een m.i. niet onbelangrijk woordje toegevoegd...

En wat is euthanasie dan? De redenen die men er soms voor heeft, sommigen kunnen niet tegen de eenzaamheid, of de ziekte van Alzheimer zien ze als een spook op zich afkomen, de afspraken die ze dan gemaakt hebben voordat ze het zelf niet meer kunnen beslissen. Dat is met voorbedachte rade en niet ogenschijnlijk.