Jacc schreef:Als je het artikel van ds. Pieters leest lijkt het me vrij duidelijk.

Comrie bedoelt in het abc over de kwestie aannemen daar hetzelfde maar omschrijft het plastischer.
Tenslotte noemt Comrie het "aangrijpen" omdat hij het. "aannemen" als lijdelijk aanmerkt, en aangrijpen als dadelijk.

Comrie maakt bovendien onderscheid tussen hebbelijkheid en dadelijkheid van het geloof. (hebbelijkheid als ontvangen gave om te geloven, dadelijkheid is de daad van het geloven zelf)
Comrie beweert echter dat de vereniging met Christus niet door de dadelijkheid, maar door de hebbelijkheid van het geloof totstandkomt. Daarmee plaatst hij zich buiten de gereformeerde traditie van overige oude schrijvers.
Vervolgens steld Comrie geloof als zijnde de hebbelijkheid van het geloof. Men kan dus geloof in hebbelijke zin ontvangen zonder Christuskennis.
En hieruit vloeit dan voort een verdere systematisering van de heilsordelijke weg.

Ik ben het verder ook wel met hem eens, ik vind alleen de termen die hij gebruikt vreemd. Volgens mij is "aannemen" helemaal niet hebbelijk in negatieve zin (zoals Elbert ook al aangaf). Ook de term "hebbelijkheid" is overigens vreemd, volgens de Van Dale is dit een "Aanwensel, eigenaardi, vaak hinderlijke gewoonte". Wat ik me wel kan voorstellen is dat bij iemand de honger naar God aanwezig is voor hij God echt heeft leren kennen.... maar ook dat geeft God. Anywayz, ik ben het dus niet op alle punten met Comrie eens en het blijkt dat ik niet de enige ben.... En dat moet ook genoemd kunnen worden zonder dat je daarmee aan zelfverheffing doet of denkt het allemaal veel beter te weten enzo

Ik kwam deze zomaar tegen.....
En ga er weer een levend woord in zetten...

Hoe ziet de starter van dit topic, gezien ook zijn postings, de volgende teksten:

Rom. 8
35 Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, naaktheid, of gevaar, of zwaard?
36 (Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag gedood; wij zijn geacht als schapen ter slachting.)
37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft.
38 Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen,
39 Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.
Ik zou zeggen lees heel Romeinen 8 eens

Fill. 3
11 Of ik enigszins moge komen tot de wederopstanding der doden.
12 Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.
13 Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.
14 Maar een ding doe ik, vergetende, hetgeen achter is, en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus.
15 Zovelen dan als wij volmaakt zijn, laat ons dit gevoelen; en indien gij iets anderszins gevoelt, ook dat zal u God openbaren.


We zijn meeeeeeer dan bedelaars IN HEM!!
In vind dat als je je positie als kind van God verlaagt tot enkel bedelaar, dat je dan tekort doet aan de HEEERLIJKHEID die er in HEM is.

Joh. 7
37 En op den laatsten dag, zijnde de grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende: Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke.
38 Die in Mij gelooft, gelijkerwijs de Schrift zegt, stromen des levenden waters zullen uit zijn buik vloeien

We zijn volmaakt in HEM
We hebben de zaligheid en het eeuwige leven NU AL in Hem
MET HEM zijn we gezeten in de hemel, hebben we de autoriteit over satan/zonde in ZIJN NAAM
En noem maar op...

Zou het weer het leven hier ??

Marnix schreef:Ook de term "hebbelijkheid" is overigens vreemd, volgens de Van Dale is dit een "Aanwensel, eigenaardi, vaak hinderlijke gewoonte".

Dat is een andere betekenis van hebbelijkheid, in de zin van hebbelijkheid en onhebbelijkheid. Ik hoor de uitdrukking nog wel eens: "je bent een onhebbelijk persoon".

Maar de hebbelijkheid waar Comrie het over heeft is "het hebben", "aanwezig hebben", van genade. En de dadelijkheid is het daadwerkelijk gebruik maken van die hebbelijkheid.

Als nu een mens dood is, onderdaan van de satan, dan kan hij niet uit zichzelf gaan geloven. Daar moet genade voor geschonken worden. Door die genade kan hij geloven en door het geloof neemt de mens Christus aan. Je moet toch ook een oor hebben om te kunnen horen? En ogen om te kunnen zien? Dus het is wel duidelijk dat de hebbelijkheid aan de dadelijkheid vooraf gaat.

Jacc schreef:Comrie beweert echter dat de vereniging met Christus niet door de dadelijkheid, maar door de hebbelijkheid van het geloof totstandkomt. Daarmee plaatst hij zich buiten de gereformeerde traditie van overige oude schrijvers.
Vervolgens steld Comrie geloof als zijnde de hebbelijkheid van het geloof. Men kan dus geloof in hebbelijke zin ontvangen zonder Christuskennis.
En hieruit vloeit dan voort een verdere systematisering van de heilsordelijke weg.

Welnu, als die hebbelijkheid in de mens ingestort is, is de mens dan een zondaar of is hij van Christus? Ik meen van Christus. Dus de opmerkingen van Jacc bevreemden me. Comrie zegt niets anders dan de oude schrijvers.

Voor de rest laat ik de hebbelijkheid en de dadelijkheid rusten omdat daar al genoeg over gediscussieerd is.

Jaca schreef:We zijn meeeeeeer dan bedelaars IN HEM!!
In vind dat als je je positie als kind van God verlaagt tot enkel bedelaar, dat je dan tekort doet aan de HEEERLIJKHEID die er in HEM is.

Uit wie leeft een kind van God? Uit Christus. Zomin hij iets toe kan doen aan zijn rechtvaardigmaking, zomin kan hij iets toedoen aan de heiligmaking. Hij ontvangt alles uit Christus. Dus een kind van God een bedelaar? Ik zou het wel denken. Als men meer is dan een bedelaar dan heeft men het gebed niet meer nodig. Wat is er nog te vragen? Dan heeft men Christus niet meer nodig. Een kind van God boven de bedelaarstand is van zijn plaats. Ik heb mensen gekend, die moesten op hun knieën om nieuwe schoenen te kopen.

Erasmiaan schreef:

Jaca schreef:We zijn meeeeeeer dan bedelaars IN HEM!!
In vind dat als je je positie als kind van God verlaagt tot enkel bedelaar, dat je dan tekort doet aan de HEEERLIJKHEID die er in HEM is.

Uit wie leeft een kind van God? Uit Christus. Zomin hij iets toe kan doen aan zijn rechtvaardigmaking, zomin kan hij iets toedoen aan de heiligmaking. Hij ontvangt alles uit Christus. Dus een kind van God een bedelaar? Ik zou het wel denken. Als men meer is dan een bedelaar dan heeft men het gebed niet meer nodig. Wat is er nog te vragen? Dan heeft men Christus niet meer nodig. Een kind van God boven de bedelaarstand is van zijn plaats. Ik heb mensen gekend, die moesten op hun knieën om nieuwe schoenen te kopen.

Je blijft bedelaar in die zin; dat alles van God komt...

Dat van die nieuwe schoenen.....kan je dat wat uitgebreider maken?
Nu vind ik het een beetje een losse zin

Volgens mij is er gewoon weer veel spraakverwarring. Het blijft iets paradoxaals: een steenrijke bedelaar. Dat zijn christenen...

freek schreef:Het blijft iets paradoxaals: een steenrijke bedelaar. Dat zijn christenen...

Wow, wat een mooie conlusie!

Erasmiaan schreef:Ik hoor de uitdrukking nog wel eens: "je bent een onhebbelijk persoon".

Deze zin kun je op meerdere manieren opvatten...

JaCa schreef:Ik kwam deze zomaar tegen.....
En ga er weer een levend woord in zetten...

Hoe ziet de starter van dit topic, gezien ook zijn postings, de volgende teksten:

Als je deze teksten leest valt op dat de vrucht van "de geboorte van boven" ook het jagen het ijveren is naar meer. Je wilt niet anders dan "Zijn beeld gelijkvormig te zijn"
Maar hoe vaak gebeurd het niet dat het leven er weer "uit" is. Je zult toch weer terug moeten naar de Bron.
Dan vloeit je mond steeds over tot zijn eer, als een bron die uitstort op de velden, wanneer ik door Zijn Geest Zijn wetten leer! Als je vol van Hem bent dan kan dat niet anders.

Hooglied 8:5
Wie is zij, die daar opklimt uit de woestijn, en liefelijk leunt op haar Liefste? Onder den appelboom heb ik u opgewekt, daar heeft u uw moeder met smart voortgebracht, daar heeft zij u met smart voortgebracht, die u gebaard heeft.

Het valt ook op dat Paulus even voor het door jou geciteerde gedeelte spreekt over:
10 Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding, en de gemeenschap Zijns lijdens, Zijn dood gelijkvormig wordende;
Het is alsof hij er nog aan moet beginnen. En eigenlijk is dat ook zo. Hij hunkert naar meer. Hij verlangt in alles Zijn beeld te mogen vertonen. Bovenalles verlangt hij het steeds weer te mogen horen dat Hij alles heeft volbracht voor mij. Zijn gerechtigheid , de mijne.
Ik niets, Hij alles. Jehovah Tzidkenu.
Natuurlijk gaat uiteindelijk elke metafoor ergens mank. Maar toch vanmiddag tijdens een dienst voor gehandicapten vroeg de Ds. n.a.v. de geschiedenis uit Hand. 3 : Wat is eigenlijk bedelen? Een gehandicapte gaf als antwoord: bidden.
Mooi hè.
Ps. 123: 2 Zie, gelijk de ogen der knechten zijn op de hand hunner heren; gelijk de ogen der dienstmaagd zijn op de hand harer vrouw; alzo zijn onze ogen op den HEERE, onze God, totdat Hij ons genadig zij.

JaCa schreef: We zijn meeeeeeer dan bedelaars IN HEM!!
In vind dat als je je positie als kind van God verlaagt tot enkel bedelaar, dat je dan tekort doet aan de HEEERLIJKHEID die er in HEM is.

Zou het weer het leven hier ??

De gelovige is tegelijk zondaar en rechtvaardige.
Tegelijk vleselijk verkocht onder de zonde en tegelijk ' Geest' door de geestelijke geboorte in Christus.
Of zie ik dat verkeerd.

Het onderkennen van de zonde neemt naarmate men ouder wordt niet af maar toe.
Hoe geringer de zondaar hoe groter Christus voor hem wordt.

Het geloofsleven van de in Christus rechtvaardige en heilige, kent twee brandpunten: het roemen in het Woord van Gods genade en de gedurige afhankelijkheid van deze genade. Het eerste is er niet zonder het laatste. Het laatste niet zonder het eerste.

Dus we doen het allebei :God loven en bedelen om genade.

aritha schreef:

JaCa schreef: We zijn meeeeeeer dan bedelaars IN HEM!!
In vind dat als je je positie als kind van God verlaagt tot enkel bedelaar, dat je dan tekort doet aan de HEEERLIJKHEID die er in HEM is.

Zou het weer het leven hier ??

De gelovige is tegelijk zondaar en rechtvaardige.
Tegelijk vleselijk verkocht onder de zonde en tegelijk ' Geest' door de geestelijke geboorte in Christus.
Of zie ik dat verkeerd.

Het onderkennen van de zonde neemt naarmate men ouder wordt niet af maar toe.
Hoe geringer de zondaar hoe groter Christus voor hem wordt.

Het geloofsleven van de in Christus rechtvaardige en heilige, kent twee brandpunten: het roemen in het Woord van Gods genade en de gedurige afhankelijkheid van deze genade. Het eerste is er niet zonder het laatste. Het laatste niet zonder het eerste.

Dus we doen het allebei :God loven en bedelen om genade.

ja! Hij moet wassen, ik minder worden.
Die twee gaan samen op. waar ik kleiner word, wordt Hij groter.
Waar ik groter word, wordt Hij kleiner.
Je leven lang!