jakobmarin schreef:Als God vergeeft, wordt de relatie hersteld met de berouwvolle (geen voorwaarde) zondaar. Een andere manier is er niet. Berouw en vergeving horen bij elkaar.
Uit ervaring weet ik dat het soms ook goed kan zijn voor jezelf om iemand iets te vergeven, zonder dat er berouw getoont is. Om diverse redenen, je ziet de persoon nooit meer, enz. Daarnaast weet ik ook uit ervaring dat ik, toen ik iemand vergaf en dat tegen haar zei, diegene er nooit bij had stilgestaan dat ze mij ergens mee gekwetst had, maar dat ze nu wel kon begrijpen dat het kwetsend was. Je kan iemand door te vergeven tot inzicht brengen, zodat berouw achteraf komt. Persoonlijk denk ik dat dit ook de weg van God is. Van onszelf hoeven wij immers Zijn vergeving en genade niet?
Hoe kún je iemand vergeven die geen berouw heeft? Dat is dan eenrichtingsverkeer en wordt de relatie niet hersteld! Het doel van vergeven is de herstelde relatie.
Dit kan een doel zijn, maar het is niet het enigste doel van de vergeving. Misschien ben je bekend met het lied: als er vergeving is, kan er genezing zijn. Vergeving is ook loslaten.
Als de "zondigende broeder" niet luistert, geen berouw heeft, dan "zij hij u als een heiden en de tollenaar" (matth 18 ) en spreekt Jezus dus niet over vergeving.
Volgens mij gaat deze tekst niet om persoonlijke dingen die men elkaar aandoet, maar om dingen die iemand een grotere groep aandoet en daarin volhard.
Refo: Incest komt zoveel voor, ook in de Ger Gez., dat dit niet te vergeten is. Zo'n 1 op de 10 kinderen wordt misbruikt, dus in de kleuterklas zitten zo'n 2, 3 misbruikte kinderen. En dan moet dit maar vergeten worden?
Refo bedoeld denk ik, net als ik, dat je het niet direct naat zware onderwerpen moet trekken. Het gevaar schuilt erin dat je je eigen tekortkomingen dan vergoeilijkt. OK, ik ben wel fout, maar het is nog niet zoals... Het gaat hier in de eerste plaats om de "kleine" dingen die men elkaar aandoet, bijv. een roddel, je een keer gepasseerd voelen, een rotopmerking ed. als je dit elkaar niet kan vergeven, dan gaat het al helemaal niet met de grote dingen! Het gaat om de houding. We willen de incestslachtoffers niet vergeten, maar in dit topic gaat het in de eerste instantie niet om hen.
En over de gelijkenis over die talenten die vergeven worden: De Heer vergeeft die knecht ook niet die de andere niet vergaf, maar leverde hem over aan de pijnigers.
dat is het lot van hen die niet vergeven willen, maar altijd wrok blijven koesteren.
Dus altijd vergeven? Nee! Maar wel altijd vergevingsgezind zijn, waaruit voort komt de vergeving aan iemand die berouw heeft.
vergeving is niet iets waar je recht op hebt. Als iemand geen berouw toont, hoeft het niet, maar mag het wel. En als je dat laaste kunt doen, dan ben je een heel bijzonder mooi mens en zal je merken dat het heel heilzaam is.
