De prediking van Christus, n.a.v thema-avond CGO

[Afgewezen]

Ds. van Eckeveld schuwde ook niet de kritiekpunten te noemen, waarvoor de Ger.Gem. elke keer onder vuur ligt. Voor mij was na deze avond in ieder geval wel duidelijk dat er vaak een karikatuur wordt gemaakt van de Ger.Gem. die beslist niet terecht is.

Ik ben niet geweest, maar heb het verslag op refdag vluchtig gelezen.
Met jou geloof ik dat van de leer van de Ger. Gem idd (vaak) ten onrechte een karikatuur wordt gemaakt, waarbij "uitwassen" sterk zijn en worden uitvergroot.

Leerstellig gezien denk ik dat de GGiN zich ook wel kan vinden in de uitspraken van Ds. van Eckeveld. Ook denk ik dat hij zich redelijk Steenblokkiaans uitdrukt. Alhoewel het wel duidelijk moet blijven dat Steenblok en zijn opvolgers zich niet conformeren aan veel ruime uitspraken van Boston en de Erkines betreffende de roeping. (Vb. GGiN leren dat de uitwendige roeping uit Gods goedheid vloeit en de Schotse zeggen dat dat uit de verdienste en algenoegzaamheid van Christus voortvloeid)
In dat opzicht denk ik dat van Eckeveld wel een beetje pendelt tussen Steenblok en Kok.
De GGiN is altijd duidelijk geweest over de Erskines. Alhoewel ze deze zeer waarderen in de bevinelijke gangen, maar leerstellig te veel de Saumur school waren toegedaan.
De GG moet m.i. in deze ook stelling nemen. Je bent er er dan mee een sof niet mee eens. Alles bij elkaa houden en een middenpositie innemen brengt verwarring.

Welnee. Alles is toch niet op formule te brengen. Wat jij tussen haakjes noemt als voorbeeld is nu typisch een academische kwestie, waarbij je slechts via allerlei gevolgtrekkingen tot een bepaald standpunt kunt komen (en via andere gevolgtrekkingen tot een tegenovergesteld standpunt. )
Daar moeten we van af. Het gaat om de praktijk van het geestelijk leven.

[Erasmiaan]

„Het volle licht valt op de tweede Persoon”
Ds. Van Eckeveld spreekt voor CGO over prediking

GOUDA - Het offer van Christus is alleen bestemd voor de uitverkorenen. Maar wij weten niet wie die uitverkorenen zijn. Dat behoort tot de verborgen dingen. Wij hebben Christus aan heel de gemeente te verkondigen als een algenoegzame en bereidwillige Zaligmaker, tot Wie ieder genodigd wordt die het hoort.

Dat zei ds. J. J. van Eckeveld donderdagavond in Gouda op een thema-avond over ”De prediking van Christus” van de Cursus Godsdienstonderwijs (CGO) van de Gereformeerde Gemeenten.

De predikant uit Zeist verwees naar Schotse predikers als de gebroeders Erskine en Thomas Boston. „Zij hebben verkondigd dat er een gestorven Christus beschikbaar is voor allen en voor iedereen. Zijn bereidwilligheid om te zaligen is zo onuitsprekelijk groot. Tegelijkertijd hebben we te verkondigen dat zalig worden werkelijkheid wordt in de weg van het wonder. De Heere maakt in de weg van het wonder plaats voor Zijn eigen werk en voor Zijn eigen Zoon.”

In het jaar waarin de Gereformeerde Gemeenten honderd jaar bestaan, is het volgens ds. Van Eckeveld goed om te letten op de wijze waarop ds. G. H. Kersten sprak over de prediking van Christus. „De hoofdinhoud van zijn prediking was Christus als de enige Weg tot behoud. De prediking zal Christus moeten voorstellen als de Enige Die ons met God verzoenen kan. Ds. Kersten was van oordeel dat een zogenaamde bevindelijke prediking die over Christus zwijgt, de naam van Evangelieprediking niet dragen mag.”

Kennis van Christus
De uitdrukking dat het geestelijk leven niet begint met Christus, noemde ds. Van Eckeveld onjuist. „Zou er geestelijk leven kunnen zijn buiten Christus? Het begin van het nieuwe leven is uit Christus, de voortzetting van het nieuwe leven is uit Christus, en de voltooiing ervan is uit Christus. We moeten niet zeggen dat het nieuwe leven niet begint met Christus, maar wel dat het niet begint met de kénnis van Christus. In de wedergeboorte wordt de zondaar door het geloof met Christus verenigd. Vanaf dat ogenblik begint de ”functionering” van Christus in de gelovige. Al direct is Christus in het hart werkzaam in Zijn drievoudig ambt. Daar hebt u de kenmerken van het geestelijk leven.”

Er wordt, zo zei de Zeister predikant, de Gereformeerde Gemeenten wel verweten dat Christus niet of te weinig gepredikt wordt, dat in plaats daarvan de christen gepredikt wordt. „Dit verwijt moeten we ernstig nemen. Het gevaar is inderdaad aanwezig dat de prediking blijft steken bij allerlei bevindingen, terwijl Christus op de achtergrond blijft, of dat de prediking te zeer blijft steken in de toeleidende weg tot Christus. Christus moet verkondigd worden als de enige grond van behoud, maar de prediking mag anderzijds niet zwijgen van de bevinding van de heiligen, van de wegen die de Heere met de Zijnen gaat, van de standen in het genadeleven.”

Prediking moet Schriftuurlijk-bevindelijk zijn. „Er is een eenzijdige Christusprediking, waarin Hij wel de gemeente wordt voorgesteld, maar waarin de gemeente niet hoort hoe een arme zondaar deel krijgt aan Christus. Er is ook een eenzijdige bevindelijke prediking, die beperkt blijft tot bevindingen en ervaringen. Deze beide klippen moeten worden geschuwd.”

Middelpunt
J. H. Mauritz, directeur van de CGO, leidde een forum waarin naast de inleider ook zitting hadden ds. J. W. Verweij (Yerseke) en ds. M. Karens (Werkendam). Een van de vragen was: Hoeveel kennis van Christus is nodig om aan het heilig avondmaal te mogen deelnemen? Ds. Verweij antwoordde: „Enige kennis. Aangezien wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmee dat wij midden in de dood liggen. Er zal dus kennis moeten zijn van onze doodstaat, van onze ellende, en ook van de noodzakelijkheid om deze Middelaar te leren kennen. Dat is het werk van de Heilige Geest. Die Geest zal Christus verheerlijken.”

Op een vraag of Christus binnen de goddelijke Drie-eenheid in het zaligmaken van zondaren de grootste plaats inneemt, zei ds. Karens: „De Vader is de bewegende oorzaak van de zaligheid, de Zoon is de verdienende oorzaak ervan, en de Heilige Geest de toepassende oorzaak. Dat is geen droog leerstuk, maar dat is nodig om gekend te worden tot zaligheid. Christus is in de Drie-eenheid wel het middelpunt. Het volle licht valt op de tweede Persoon, maar de zaligheid van een zondaar is het werk van een Drie-enig God.”

[Oude Paden]

„Het volle licht valt op de tweede Persoon”
Ds. Van Eckeveld spreekt voor CGO over prediking

GOUDA - Het offer van Christus is alleen bestemd voor de uitverkorenen. Maar wij weten niet wie die uitverkorenen zijn. Dat behoort tot de verborgen dingen. Wij hebben Christus aan heel de gemeente te verkondigen als een algenoegzame en bereidwillige Zaligmaker, tot Wie ieder genodigd wordt die het hoort.

Dat zei ds. J. J. van Eckeveld donderdagavond in Gouda op een thema-avond over ”De prediking van Christus” van de Cursus Godsdienstonderwijs (CGO) van de Gereformeerde Gemeenten.

De predikant uit Zeist verwees naar Schotse predikers als de gebroeders Erskine en Thomas Boston. „Zij hebben verkondigd dat er een gestorven Christus beschikbaar is voor allen en voor iedereen. Zijn bereidwilligheid om te zaligen is zo onuitsprekelijk groot. Tegelijkertijd hebben we te verkondigen dat zalig worden werkelijkheid wordt in de weg van het wonder. De Heere maakt in de weg van het wonder plaats voor Zijn eigen werk en voor Zijn eigen Zoon.”

In het jaar waarin de Gereformeerde Gemeenten honderd jaar bestaan, is het volgens ds. Van Eckeveld goed om te letten op de wijze waarop ds. G. H. Kersten sprak over de prediking van Christus. „De hoofdinhoud van zijn prediking was Christus als de enige Weg tot behoud. De prediking zal Christus moeten voorstellen als de Enige Die ons met God verzoenen kan. Ds. Kersten was van oordeel dat een zogenaamde bevindelijke prediking die over Christus zwijgt, de naam van Evangelieprediking niet dragen mag.”

Kennis van Christus
De uitdrukking dat het geestelijk leven niet begint met Christus, noemde ds. Van Eckeveld onjuist. „Zou er geestelijk leven kunnen zijn buiten Christus? Het begin van het nieuwe leven is uit Christus, de voortzetting van het nieuwe leven is uit Christus, en de voltooiing ervan is uit Christus. We moeten niet zeggen dat het nieuwe leven niet begint met Christus, maar wel dat het niet begint met de kénnis van Christus. In de wedergeboorte wordt de zondaar door het geloof met Christus verenigd. Vanaf dat ogenblik begint de ”functionering” van Christus in de gelovige. Al direct is Christus in het hart werkzaam in Zijn drievoudig ambt. Daar hebt u de kenmerken van het geestelijk leven.”

Er wordt, zo zei de Zeister predikant, de Gereformeerde Gemeenten wel verweten dat Christus niet of te weinig gepredikt wordt, dat in plaats daarvan de christen gepredikt wordt. „Dit verwijt moeten we ernstig nemen. Het gevaar is inderdaad aanwezig dat de prediking blijft steken bij allerlei bevindingen, terwijl Christus op de achtergrond blijft, of dat de prediking te zeer blijft steken in de toeleidende weg tot Christus. Christus moet verkondigd worden als de enige grond van behoud, maar de prediking mag anderzijds niet zwijgen van de bevinding van de heiligen, van de wegen die de Heere met de Zijnen gaat, van de standen in het genadeleven.”

Prediking moet Schriftuurlijk-bevindelijk zijn. „Er is een eenzijdige Christusprediking, waarin Hij wel de gemeente wordt voorgesteld, maar waarin de gemeente niet hoort hoe een arme zondaar deel krijgt aan Christus. Er is ook een eenzijdige bevindelijke prediking, die beperkt blijft tot bevindingen en ervaringen. Deze beide klippen moeten worden geschuwd.”

Middelpunt
J. H. Mauritz, directeur van de CGO, leidde een forum waarin naast de inleider ook zitting hadden ds. J. W. Verweij (Yerseke) en ds. M. Karens (Werkendam). Een van de vragen was: Hoeveel kennis van Christus is nodig om aan het heilig avondmaal te mogen deelnemen? Ds. Verweij antwoordde: „Enige kennis. Aangezien wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmee dat wij midden in de dood liggen. Er zal dus kennis moeten zijn van onze doodstaat, van onze ellende, en ook van de noodzakelijkheid om deze Middelaar te leren kennen. Dat is het werk van de Heilige Geest. Die Geest zal Christus verheerlijken.”

Op een vraag of Christus binnen de goddelijke Drie-eenheid in het zaligmaken van zondaren de grootste plaats inneemt, zei ds. Karens: „De Vader is de bewegende oorzaak van de zaligheid, de Zoon is de verdienende oorzaak ervan, en de Heilige Geest de toepassende oorzaak. Dat is geen droog leerstuk, maar dat is nodig om gekend te worden tot zaligheid. Christus is in de Drie-eenheid wel het middelpunt. Het volle licht valt op de tweede Persoon, maar de zaligheid van een zondaar is het werk van een Drie-enig God.”

Leerstellig gezien denk ik dat de GGiN zich ook wel kan vinden in de uitspraken van Ds. van Eckeveld. Ook denk ik dat hij zich redelijk Steenblokkiaans uitdrukt. Alhoewel het wel duidelijk moet blijven dat Steenblok en zijn opvolgers zich niet conformeren aan veel ruime uitspraken van Boston en de Erkines betreffende de roeping. (Vb. GGiN leren dat de uitwendige roeping uit Gods goedheid vloeit en de Schotse zeggen dat dat uit de verdienste en algenoegzaamheid van Christus voortvloeid)
In dat opzicht denk ik dat van Eckeveld wel een beetje pendelt tussen Steenblok en Kok.
De GGiN is altijd duidelijk geweest over de Erskines. Alhoewel ze deze zeer waarderen in de bevinelijke gangen, maar leerstellig te veel de Saumur school waren toegedaan.
De GG moet m.i. in deze ook stelling nemen. Je bent er er dan mee eens of niet mee eens. Alles bij elkaar houden en een middenpositie innemen brengt verwarring.

[Arretje]

Ds. van Eckeveld schuwde ook niet de kritiekpunten te noemen, waarvoor de Ger.Gem. elke keer onder vuur ligt. Voor mij was na deze avond in ieder geval wel duidelijk dat er vaak een karikatuur wordt gemaakt van de Ger.Gem. die beslist niet terecht is.

Ik ben niet geweest, maar heb het verslag op refdag vluchtig gelezen.
Met jou geloof ik dat van de leer van de Ger. Gem idd (vaak) ten onrechte een karikatuur wordt gemaakt, waarbij "uitwassen" sterk zijn en worden uitvergroot.

Leerstellig gezien denk ik dat de GGiN zich ook wel kan vinden in de uitspraken van Ds. van Eckeveld. Ook denk ik dat hij zich redelijk Steenblokkiaans uitdrukt. Alhoewel het wel duidelijk moet blijven dat Steenblok en zijn opvolgers zich niet conformeren aan veel ruime uitspraken van Boston en de Erkines betreffende de roeping. (Vb. GGiN leren dat de uitwendige roeping uit Gods goedheid vloeit en de Schotse zeggen dat dat uit de verdienste en algenoegzaamheid van Christus voortvloeid)
In dat opzicht denk ik dat van Eckeveld wel een beetje pendelt tussen Steenblok en Kok.
De GGiN is altijd duidelijk geweest over de Erskines. Alhoewel ze deze zeer waarderen in de bevinelijke gangen, maar leerstellig te veel de Saumur school waren toegedaan.
De GG moet m.i. in deze ook stelling nemen. Je bent er er dan mee een sof niet mee eens. Alles bij elkaa houden en een middenpositie innemen brengt verwarring.

Toch ben ik bang dat de GGiN zich helemaal niet zo in de lezing van ds. v. Eckeveld kan vinden. Juist over de ruime prediking van het aanbod van genade heeft hij voorbeelden genoemd van de Erskines en Boston. Ik wil absoluut weer geen discussie laten oplaaien over het aanbod. Ik denk dat we op dit forum hier al uit en treuren over gediscusieerd hebben. Maar het viel mij juist op in de lezing van gisteravond dat er gezegd werd dat Christus nooit ruim genoeg gepreekt kon worden!

[Oude Paden]

Ds. van Eckeveld schuwde ook niet de kritiekpunten te noemen, waarvoor de Ger.Gem. elke keer onder vuur ligt. Voor mij was na deze avond in ieder geval wel duidelijk dat er vaak een karikatuur wordt gemaakt van de Ger.Gem. die beslist niet terecht is.

Ik ben niet geweest, maar heb het verslag op refdag vluchtig gelezen.
Met jou geloof ik dat van de leer van de Ger. Gem idd (vaak) ten onrechte een karikatuur wordt gemaakt, waarbij "uitwassen" sterk zijn en worden uitvergroot.

Leerstellig gezien denk ik dat de GGiN zich ook wel kan vinden in de uitspraken van Ds. van Eckeveld. Ook denk ik dat hij zich redelijk Steenblokkiaans uitdrukt. Alhoewel het wel duidelijk moet blijven dat Steenblok en zijn opvolgers zich niet conformeren aan veel ruime uitspraken van Boston en de Erkines betreffende de roeping. (Vb. GGiN leren dat de uitwendige roeping uit Gods goedheid vloeit en de Schotse zeggen dat dat uit de verdienste en algenoegzaamheid van Christus voortvloeid)
In dat opzicht denk ik dat van Eckeveld wel een beetje pendelt tussen Steenblok en Kok.
De GGiN is altijd duidelijk geweest over de Erskines. Alhoewel ze deze zeer waarderen in de bevinelijke gangen, maar leerstellig te veel de Saumur school waren toegedaan.
De GG moet m.i. in deze ook stelling nemen. Je bent er er dan mee een sof niet mee eens. Alles bij elkaa houden en een middenpositie innemen brengt verwarring.

Toch ben ik bang dat de GGiN zich helemaal niet zo in de lezing van ds. v. Eckeveld kan vinden. Juist over de ruime prediking van het aanbod van genade heeft hij voorbeelden genoemd van de Erskines en Boston. Ik wil absoluut weer geen discussie laten oplaaien over het aanbod. Ik denk dat we op dit forum hier al uit en treuren over gediscusieerd hebben. Maar het viel mij juist op in de lezing van gisteravond dat er gezegd werd dat Christus nooit ruim genoeg gepreekt kon worden!

Dat is nou presies waar ik op doel. Dat pendelen. Als je het verslag leest in het RD merk je een formulering die sterk op Sttenblok lijkt, en aan de andere kant een soort aaigedrag naar de Schotse schrijvers om de Kok kant vast te houden. Op zich kun je dit ook wel verklaren als positief dat hij de GG één wil houden. Een edel streven. Maar geef mij maar duidelijkheid las er verwarring ontstaat. Maar dat is juist Dr. Steenblok duur komen te staan. Al ben ik het ook wel bewust dat lang doorpraten over een leerstuk tot eenzijdigheid kan veroorzaken. Je ziet dan ook dat Ds. Steenbloks preken veel minder scherp van toon zijn als zijn polemieken.

[refo]

Of het ds Steenblok duur is komen te staan weet ik niet. Het is maar wat je duur noemt. Het kostte hem het docentschap. Is dat duur?

[elbert]

Middelpunt
J. H. Mauritz, directeur van de CGO, leidde een forum waarin naast de inleider ook zitting hadden ds. J. W. Verweij (Yerseke) en ds. M. Karens (Werkendam). Een van de vragen was: Hoeveel kennis van Christus is nodig om aan het heilig avondmaal te mogen deelnemen? Ds. Verweij antwoordde: „Enige kennis. Aangezien wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmee dat wij midden in de dood liggen. Er zal dus kennis moeten zijn van onze doodstaat, van onze ellende, en ook van de noodzakelijkheid om deze Middelaar te leren kennen. Dat is het werk van de Heilige Geest. Die Geest zal Christus verheerlijken.”

Ik vind dit eerlijk gezegd onevenwichtig. Als je de catechismus en het avondmaalsformulier ernaast legt, dan zie je dat ook het vertrouwen dat de zonden om Christus wil vergeven zijn en de begeerte om het geloof te versterken en het leven te beteren (ellende-verlossing-dankbaarheid) genoemd worden:

Vr.81. Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld?
Antw. Voor degenen, die zichzelven vanwege hun zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid met Zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren.Maar de hypocrieten en die zich niet met waren harte tot God bekeren, die eten en drinken zichzelven een oordeel.

en dus kun je niet zeggen dat alleen de erkentenis dat je Christus nodig hebt, neerkomt op vertrouwen (hoe zwak ook) dat Hij dat ook metterdaad voor je gedaan heeft. Hoezeer de predikant ook de intentie heeft om een minimumvoorwaarde te noemen voor deelname aan het avondmaal, toch zou ik liever alle 3 de stukken noemen, in plaats van de nadruk op een van de stukken te leggen.

[Afgewezen]

...en aan de andere kant een soort aaigedrag naar de Schotse schrijvers om de Kok kant vast te houden.

Dit soort uitspraken bevorderen de eenheid in elk geval niet.
Is het iets om je voor te schamen als je je verbondenheid met de Schotse schrijvers tot uitdrukking brengt?
Vertoonde ds. Kersten vertoonde ook 'aaigedrag' naar de Schotse schrijvers toen hij 'Het genadeverbond' uitgaf?
Nee OP, dit soort uitspraken sieren je bepaald niet als GGiN'er!

[Oude Paden]

...en aan de andere kant een soort aaigedrag naar de Schotse schrijvers om de Kok kant vast te houden.

Dit soort uitspraken bevorderen de eenheid in elk geval niet.
Is het iets om je voor te schamen als je je verbondenheid met de Schotse schrijvers tot uitdrukking brengt?
Vertoonde ds. Kersten vertoonde zeker ook 'aaigedrag' naar de Schotse schrijvers toen hij 'Het genadeverbond' uitgaf?
Nee OP, dit soort uitspraken sieren je bepaald niet als GGiN'er!

Sorry hoor als je mij in deze verkeerd intepreteerd. Ik waardeer het als predikanten eenheid willen scheppen. 't Is ook een wat verkeerd gekozen woord. Wat ik alleen signaleer bij veel GG dominees is dat ze zelf niet tot duidelijke uitspraken willen komen.
Ds. Eckeveld hanteerd in z'n referaat duidelijk geen "onvoorwaardelijk aanbod" termen, maar aan de andere kant waardeerd hij de Schotse oudvaders zeer. Toch blijft bij mij dan openstaan waarom ze zelf niet zo ruim spreken. Kennelijk wil men dat dan weer niet.
In dat opzicht bedoel ik dat ik het helderder vind als je dan stelt: Ik waardeer ze zeer kwa inhoud, maar vind ze in hun aanbodstermen te "ruim".
Nogmaals excuus voor mijn eerste mail. Kennelijk niet geheel duidelijk

[Geka]

Als ik het verslag van de avond zo lees dan denk ik dat veel kritiek op de prediking binnen de GG zou verdwijnen wanneer de prediking daadwerkelijk zo zou zijn als ds. Van Eckeveld het formuleert. Het komt op mij positief over.

Ik geloof - hem enigszins uit zijn preken kennende - nog steeds dat hij zeker gevoelig is voor de lijn van de Erskines en Boston; ik geloof ook dat hij zeker een onvoorwaardelijk en welmenend aanbod van genade wenst te verkondigen, met daarbij een bevindelijk element in de prediking waarbij Christus centraal staat.

Maar ik geloof ook dat de betreffende predikant iemand is die zijn uiterste best wil doen om de flanken van de GG bij elkaar te houden (zie interview ND). Dat is enerzijds prijzenswaardig; anderzijds moet je wel eens kleur bekennen. Welke richting wil je nu op? En dan moet je constateren dat -ondanks deze mooie geluiden op de CGO avond- de hoofdlijn van de GG nog steeds veel meer richting GGiN is dan in de lijn van de Erskines.

Als men werkelijk het aanbod van genade onvoorwaardelijk wil preken a la de Erskines (wat ik me soms ga afvragen, zou men bijv. nog wel de inhoud van het bekende artikel van A. Vergunst over het aanbod van genade delen? Eckeveld geloof ik wel, maar anderen ook? Ik heb bange vermoedens als ik sommige dingen lees), en waarom worden predikanten die in hun prediking geen aanbod brengen dan niet gecorrigeerd?

Misschien is de bekende typering toch wel juist; voortdurend pendelen tussen Kok en Steenblok. En dat zorgt voor de voortdurende spanningen die het kerkverband blijven achtervolgen.

Je kunt ook niet ongestraft een dienaar van Evangelie schorsen zonder reden.

[Arretje]

...en aan de andere kant een soort aaigedrag naar de Schotse schrijvers om de Kok kant vast te houden.

Dit soort uitspraken bevorderen de eenheid in elk geval niet.
Is het iets om je voor te schamen als je je verbondenheid met de Schotse schrijvers tot uitdrukking brengt?
Vertoonde ds. Kersten vertoonde zeker ook 'aaigedrag' naar de Schotse schrijvers toen hij 'Het genadeverbond' uitgaf?
Nee OP, dit soort uitspraken sieren je bepaald niet als GGiN'er!

Sorry hoor als je mij in deze verkeerd intepreteerd. Ik waardeer het als predikanten eenheid willen scheppen. 't Is ook een wat verkeerd gekozen woord. Wat ik alleen signaleer bij veel GG dominees is dat ze zelf niet tot duidelijke uitspraken willen komen.
Ds. Eckeveld hanteerd in z'n referaat duidelijk geen "onvoorwaardelijk aanbod" termen, maar aan de andere kant waardeerd hij de Schotse oudvaders zeer. Toch blijft bij mij dan openstaan waarom ze zelf niet zo ruim spreken. Kennelijk wil men dat dan weer niet.
In dat opzicht bedoel ik dat ik het helderder vind als je dan stelt: Ik waardeer ze zeer kwa inhoud, maar vind ze in hun aanbodstermen te "ruim".
Nogmaals excuus voor mijn eerste mail. Kennelijk niet geheel duidelijk

Ik hoor ds. van Eckeveld dan niet wekelijks, maar zondagavond had hij in ieder geval een zeer ruime preek! Dus klopt het niet helemaal wat je nu zegt, Oude Paden.
Er zijn wel dominee's die minder ruim preken in de Ger.Gem. Dat werd gisteravond ook gezegd door iemand in een vraag. Ds. Verweij gaf toen aan dat die persoon dat moest bespreken met desbetreffende predikant.

[Klavier]

...en aan de andere kant een soort aaigedrag naar de Schotse schrijvers om de Kok kant vast te houden.

OP, mijns inziens ga je selectief om met de kerkgeschiedenis en leg te ten onrechte een verband tussen de zaken Saumur/Marrowmen en Aanbod/Pendelen tussen Steenblok en Kok.
Ds. Kok leerde geen ander aanbod dan de andere GG predikanten in de praktijk van de prediking, maar wel in de leer door onderscheid tussen beloften van evangelie en verbond weg te laten vallen. Daar lag dus een leerverschil dat in wezen het verschil tussen GG en CGK vormde en nog vormt. Kok is nooit afgezet vanwege het aanbod van genade als zodanig maar vanwege de leer.
Steenblok daarentegen is niet vanwege de leer als docent afgezet maar vanwege het onevenwichtige dat zich in de praktijk van de prediking & docentschap t.a.v. prediking uitte. Als docent bracht Steenblok een nieuw evenwicht als zijnde het juiste binnen dat eerder niet zo werd geleerd als zijnde representatief voor de hele breedte van de GG. Steenblok begon te snoeien in de GG en ik meen dat ds. Kok als tegenreactie zijn hakken te stevig in het zand heeft gezet. Zo is er een geheel nieuwe situatie ontstaan in de jaren 40/50 waarin de opvatting van ds. Kok een extreem werd en die van Steenblok idem. Beide opvattingen gingen te ver, naar ik meen. Wel begrijpelijk als zaken op de spits worden gedreven, maar daarmee lijkt het me logisch om geen van beide kemphanen als representatief voor de GG aan te wijzen. De GG bewoog zich tot dan tussen deze twee uitersten heen, zonder de spanning met Boston, Erskines etc. Dat is pas van na de komst van Steenblok een probleem geworden.
Dat het voor 1943 geen probleem was in de GG om het aanbod welmend te prediken aan alle hoorders meen ik af te kunnen leiden aan de het gebeuren in de jaren '30. Je kent ongetwijfeld de positie van de broers Overduin. Waarom zijn die begin jaren '30 opgestapt? Vanwege de ruimte voor de praktijk van de prediking met aanbod van genade op basis van de leerregels uit 1931.
De GG kernmerkte zich dus ook duidelijk op het punt van het aanbod, dusdanig dat het voor 2 predikanten aanleiding was eruit te stappen. En nu vraag ik je: Wat is het verschil met dr. Steenblok, en hoe kun je op basis van deze feiten stellen dat GGiN NIET zijn weggegroeid van de aloude leer van de GG? Hier ligt een gewoonweg een historisch pijnpunt.

Nog een aanwijzing: Er stond deze week een artikel over ds. Verhage in het RD. Deze predikant was vanaf het allereerste begin -1908- predikant in de GerGem. Het zal je niet onbekend zijn dat dit een grote, zo niet de grootste opponent was van dr. Steenblok, uitgerekend op dit punt.
Echter, Ds. Verhage was vanaf 1908 al oefenaar, resp. predikant van de GG. Is die gaan schuiven door de jaren heen? Is Kok anders gaan preken in de jaren '40/50 dan daarvoor?
Kok heeft inderdaad in de jaren '50 leerstellig wat op de spits gedreven. Maar het aanbod als zodanig was niet het probleem.
Neem het feit dat ds. Kersten de werken van Comrie niet voor niets zo sterk naar voren haalde. Comrie die notabene zelf de Erskines en Boston als basis hanteerde. Want wie vertaalde de belangrijke werken van Boston? Juist ja, diezelfde Comrie. En wie zorgde voor vernieuwe aandacht van Comrie, Boston en de Erskines? Wie bracht een deel van de kleine catechismusverklaring opnieuw uit? Ds. Kersten.
Kortom, het eigene van de GG wordt van oudsher MEDE gekenmerkt door het samengaan van de theologie van de Marrowmen/Comrie met een ruim aanbod van genade en het Nederlandse bevindelijke met de standen (lees de brieven van ds. Ledeboer maar eens na!). Die combinatie is ouder dan 1907. Want reeds in de 18e eeuw was er een kruisbestuiving van de ruimte Engelse/Schotse broeders met de nederlandse nadere reformatoren. Comrie kon met zijn Schotse achtergrond zonder problemen Boston gebruiken in Nederland. Lees de geschriften van Th. Avinck en Appelius en zie de overeenkomsten met de leer van de GG zoals van 1907 aangetroffen in de GG. Pas met de komst van Steenblok met zijn visie over het aanbod vanuit de Gereformeerde Kerken is het gaan schuiven richting de visie van de engelse high-calivinists en de strickt-baptists, notabene de opponenten van de Marrowmen!
Al met al, meen ik op basis van puur geschiedkundige feiten te kunnen stellen dat de ruime Christus-prediking kenmerkend was van de (nadere) reformatie, de Schotse Reformatie en de kleine kerkgeschiedenis van de GG.
Daarbij wil ik wel nadrukkelijk stellen dat wel altijd de kenmerken werden geleerd. Er werd ruim genodigd, maar ook scherp gesepareerd. Die beide zaken kun je naar twee kanten toe eenzijdig uit elkaar trekken. Je kunt enerzijds het aanbod van genade zonder kenmerken leren, maar dan kom je uit in het verstandsgeloof en dan is de wedergeboorte eruit weggeredeneert. Anderzijds kun je eenzijdig de kenmerken zonder aanbod prediken, maar dan is de de Weg tot God eruit geredeneert. Beide zijn valkuilen die struikelen ten dode als gevaar hebben. De GG bewandelt mijns inziens hier het Bijbelse midden, ook al zijn er verschillende liggingen waar te nemen. Het evenwicht tussen aanbod/kenmerken verschilt per predikant, maar het samen opgaan van deze zaken is waar het om gaat.

[geledu]

Het was voor mij een zeer leerzame avond en ik was met blijdschap vervuld dat deze uiterst belangrijke zaken zo open en eerlijk in ons kerkverband besproken kunnen worden.
Een moment heb ik nog de (misschien foute) gedachte gehad : iedere predikant uit ons kerkverband zou deze lezing eens moeten beluisteren.

Heel sterk werd benadrukt , dat niet allerlei bevindingen , maar dat Christus in het middelpunt moet staan in de prediking, maar ook dat Christus gepredikt kan worden in een kenmerken prediking waar niet wordt gewezen op gestaltes in de mens maar op de wegen die God houdt met de mens.
Kenmerken prediking maakt duidelijk hoe Christus functioneert in het hart van de gelovigen, en dat neemt direct een aanvang bij de wedergeboorte , en dat functioneren doet Hij als Profeet, Priester en Koning in alle drie de stukken.
Dus niet de mens terugwijzen op zichzelf, in zijn gestaltes of bevindingen maar juist wijzen op het werk van Jezus in het hart van Zijn Kerk. Zo leeft nu Christus in het hart van de Zijnen
En die geloofsoefeningen die dan geleerd worden hebben maar een uitkomst : Hij wassen , Ik minder worden.

In tegenstelling met wat Oude Paden vanuit het RD verslag denkt te lezen , werd er gisteravond wel degelijk op gewezen dat het aanbod onvoorwaardelijk is en dat het tot een ieder komt , waar bij verwezen werd naar een wenende Jezus die Jeruzalem toeriep dat ze zich niet wilde bekeren.!
En diezelfde tranen van Christus over een onbekeerlijk Jeruzalem druppelen ook nu nog d.m.v. de prediking in de gemeente.

Er werd gewezen op een “van harte bereidwillige zaligmaker” voor zondaren.
De ernst van het welmenend aanbod werd duidelijk aangewezen.

Er werd geciteerd uit een Comrie, Boston , Kersten en Vergunst, waar uit bleek dat een Schriftuurlijke prediking, een Christus prediking behoort te zijn.

Ds AF Honkoop werd aangehaald die het zijn studenten al leerde : Als je Jezus niet gepreekt hebt, dan heb je niet gepreekt.

De prediking zal doorgloeit moeten zijn van Christus !!

Ook werd er op gewezen dat ook in onze gemeenten , het gevaar aanwezig is om te blijven steken in de toeleidende weg.
In een Schriftuurlijk bevindelijke prediking is er dat spanningsveld :
Christus te prediken als enige grond van behoud, maar dan ook het onderwijs hoe dat nu gaat in de wegen der heiligen.
Het ene sluit het andere niet uit !!

Ook de wetsprediking is van groot belang , de zonden zullen concreet aangewezen moeten worden.
De wet moet scherpelijk gepredikt worden, juist een “scherpe prediking van Gods wet en Zijn recht doet de diepte verstaan van het werk van Christus.”

Er werd ook gesproken over het plaatsmakende werk van de Heilige Geest, niet als een voorwaarde van de mens , maar wel de weg hoe God een zondaar leidt.
Wetsprediking, met als doel om tot Christus te leiden, naast de Evangelie prediking.
Want alleen de evangelie prediking versmelt het hart , om zo tot Christus de toevlucht te nemen.
Het zaligmaken in de weg van het wonder.


De bereidwilligheid van de Zaligmaker werd keer op keer benadrukt.
Deze bereidwilligheid moet nu een ieder van de hoorders gepredikt en aangeboden worden.
Wel is er een verschil tussen de algenoegzaamheid van het werk van Jezus en de bestemming daarvan.

Ook de vragen beantwoording was heel eerlijk en evenwichtig, gewezen werd op het gevaar dat Christus te weinig plek krijgt in de prediking, dat we niet zonder meer kunnen en mogen spreken over een Christus als de meest verborgen Persoon.
Als de Christus prediking een sluitstuk is op een voor de rest bevindelijke prediking en een christen prediking, is het tijd om het gesprek met je predikant aan te gaan, was het advies in de beantwoording op een vraag.
Ook de zoveel gehoorde vraag over hoe diep de zondekennis gekend moet worden, werd eerlijk beantwoord met een citaat van Brakel , dat die kennis zo diep moet zijn , zodat je tot Jezus vlucht.
De veelkleurige werking van Gods Geest in het leven van Gods kinderen kwam tersprake.
Er werd gewezen dat juist in een ruime Christus prediking, God zo menigmaal meekomt in de prediking.
Dat ook het O.T. bepreekt behoord te worden omdat ook daar Christus zo in te vinden is.
Geantwoord werd dat Christus, nooit te veel, nooit te ruim en nooit te algenoegzaam gepredikt kon worden, maar ook, dat er een gevaar kan zijn in een eenzijdige Christus prediking, net zo dat het gevaar aanwezig is in een eenzijdige wetsprediking.

Al met al een zeer leerzame avond, waar duidelijk naar voren kwam , wat de Gereformeerde Gemeenten op grond van Gods Woord, in navolging van de belijdenisgeschriften en de oudvaders behoren te leren.
Maar ook steeds de waarschuwing dat we steeds eerlijk de prediking aan Gods Woord behoren te toetsen, omdat we zo snel dreigen af te dwalen van een evenwichtig schriftuurlijk- bevindelijke Christus prediking.

[wim]

Klinkt allemaal erg positief. Ben ik blij om.

[memento]

Klinkt allemaal erg positief. Ben ik blij om.

Nu al deze theoretische wijsheden nog toepassen in de prediking, en iedereen is blij!