Je kunt de vraagstelling dus verleggen: waarom geeft God die verzekering dan niet? Waarom mogen die mensen niet 'tot rust' komen?
Eerst wil ik stellen dat God dit niet zonder doet. Denk bv aan:
1. Verder onderwijzen in zelfkennis
2. Onderwijzen in wat geloven is (vertrouwen zónder zien)
3. Vormen van het karakter (geduldig, lijdzaam en vertrouwend maken)
4. Afleren van overblijfsels van de 'oude mens', zoals vertrouwen op 'werken'.
k vraag me af om mijn vraagstelling wel begrepen wordt.
Toen de tollenaar zich vernederde, ging hij af, gerechtvaardigd naar zijn huis.
Toen mensen tot Jezus kwamen, werden zij genezen (en zij voelden dat ook).
Ik zou bijna denken, de posting van Klavier lezend, dat je niet meer mág verlangen naar vrede, naar verzoening met God, want dan vraag je om een 'teken'.
Maar zo is het toch niet?
God missen, zoeken en vinden. Zó gaat het toch als een mens tot God bekeerd wordt? Of hoeft dat laatste niet meer?
Het is Gods normale weg elk kind van Hem te leiden tot zekerheid. Als dat niet gebeurt is er iets ernstig mis!
Echter, 'niet alles wordt op één dag geleerd'. Zelfs in het bekende voorbeeld van een krachtdadige 'flitsbekering', die van Paulus, gaan er 3 dagen overheen eer hij 'het licht ziet'. Zo handelt God met elk van Zijn kinderen als Hij goed acht, de één een lange, de andere een korte weg. Met allemaal dezelfde bestemming.
MAAR, een christen moet wel staan naar verzekering. Dit is de duidelijk bijbelse opdracht uit 2 Pt 1. Wie niet naar verzekering staat, of wie het gewoon vindt dat dit zelden voorkomt, daarvan vrees ik dat hij het werk van genade niet kent.
Genade gaat altijd uit naar Christus, en
blijft altijd uitgaan naar Hem, en rust niet eer dat het Hem gevonden heeft. Het is van de ene soort missend een ander soort missend worden. Het missen vóór de verzekering is als een dwalende in de woestijn die omkomt van de dorst en zoekt naar lafenis. Het missen ná de verzekering is die van een man die na een dag hard werken door dorst gedreven wordt om te gaan drinken, uit de bron die hij kent. Beide is een missen, een dorsten, alhoewel de manier waarop heel anders is.