Inderdaad, maar niet ieder topic is bedoeld om op déze kritiek uit te komen.rekcor schreef:Kritiek is helemaal niet erg, toch?Vincent schreef:dit topic loopt uit op kritiek op rechterflank zoals GG, lijkt het wel
kinderdoop en onbekeerde ouders
De prediking in CGK BWP is anders dan die van midden/rechts-GG, ook al heten ze beiden bevindelijk. In de CGK-preken die ik gehoord heb was de bevinding die gepredikt werd gericht op Christus. Ook werd alle ruimte voor lijdelijkheid (afwachten) afgesneden...Vincent schreef:dit topic loopt uit op kritiek op rechterflank zoals GG, lijkt het welmemento schreef:Dat is idd per gemeente/predikant verschillend. Maar het aantal keren dat de gemeente vermaant wordt om wat te doen voor zn zaligheid is niet veel, en komt vaak niet verder dan een 'bid er maar veel om'.MBE schreef:Ik krijg het gevoel dat je een karikatuur aan het tekenen bent. En herken er in elk geval mijn gemeente (GG) er niet in.memento schreef: Een heerlijke toon heeft die HC toch, niet 'heeft u al geleerd dat...' maar vermanen!
PS> Met vermanen bedoel ik een vermaning die:
1. Direct is, dus niet in passieve vorm (mocht het nog eens gebeuren dat gij uw zonde leerde zien, dat uw ogen geopend mochten worden, etc). Maar: Overdenk uw zonden, vlucht tot Christus ook al gevoelt ge uw zonden niet.
2. Gericht zijn op alle hoorders, of iig de ongelovigen.
Naar mijn besef krijg ik in 'rechts-cgk' meer mee dan dat ik er mee doe en hoop dat dat ook bij GG zo is (tenminste, die prediking dan)
Het is een uittreksel uit een groter artikel. Ik citeerde het om aan te wijzen dat 'de schizofrenie' vaak verder gaat dan alleen kinderdoop vs. avondmaal.Vincent schreef:Dit artikel van Van Ruler vind ik niet sterk. Er moet wel naar mijn gevoelen een prediking zijn die sterk onderscheidend is: niet alles wat israël heet, is Israël. Als er dergelijke prediking is, zal er ook wel een zekere terughoudendheid zijn mbt het avondmaal. Als niemand aangaat is het geen goed teken, maar er is ook een andere kant.
Natuurlijk moet er onderscheidend gepredikt worden, maar dan moet er ook een zekere terughoudendheid zijn m.b.t. het dopen van kinderen, het kiezen van ambtsdragers...
Alhoewel zijn punten zeker wel serieus genomen moeten worden (hij stelt wezenlijke knelpunten aan de orde), vind ik de toon absoluut onprettig...rekcor schreef:Het is een uittreksel uit een groter artikel. Ik citeerde het om aan te wijzen dat 'de schizofrenie' vaak verder gaat dan alleen kinderdoop vs. avondmaal.Vincent schreef:Dit artikel van Van Ruler vind ik niet sterk. Er moet wel naar mijn gevoelen een prediking zijn die sterk onderscheidend is: niet alles wat israël heet, is Israël. Als er dergelijke prediking is, zal er ook wel een zekere terughoudendheid zijn mbt het avondmaal. Als niemand aangaat is het geen goed teken, maar er is ook een andere kant.
Natuurlijk moet er onderscheidend gepredikt worden, maar dan moet er ook een zekere terughoudendheid zijn m.b.t. het dopen van kinderen, het kiezen van ambtsdragers...
God sluit een verbond met mensen, mensen niet een verbond met God. God biedt mensen zijn liefde en genade aan... Dat symboliseert de doop... en niet in hoeverre mensen er naar leven. God geeft beloften en een eis. Als mensen die eis naast zich neerleggen zijn die beloften daarom nog wel echt door God gegeven. Maar wie de eis naast zich neerlegt legt daarmee ook de beloften, zo echt als ze zijn, naast zich neer. En inderdaad, als iemand zegt gelovig te zijn maar er niet naar leeft en de doop als gewoonte gebruikt is dat hypocriet.memento schreef:Maar gedoopten, die ongelovig zijn en blijven, zijn verbondsbrekers. Geld Gods trouw voor hen, en hun kinderen, ook als zij zich niet bekeren?Vincent schreef:Een doop is altijd teken en zegel van Gods trouw. Of ouders wel of niet gelovig zijn maakt niet uit voor de waarde van de doop. Het is weliswaar het geloof van de ouders dat de kinderen een bijzondere positie geeft, maar in geval deze ouders onverhoopt niet gelovig zijn (anders dan je op grond van hun ten-doop-houden zou vermoeden) kun je hoogstens constateren dat de kerkelijke tucht niet is toegepast. Kinderen behoren daarmee nog wel tot de kerk en daarmee tot de invloedssfeer van het verbond.memento schreef:Je zou de vraag kunnen stellen in hoeverre een kind, wat uit ongelovige ouders geboren is, geboren is in de gemeente. Met andere woorden: Als we de gemeente zien als vereniging van ware gelovigen, dan is zo'n kind helemaal niet geboren 'in de gemeente'.Echter, op grond van het verbond denk ik dat je toch kinderen van ongelovige ouders moet dopen, omdat zij binnen de gemeente geboren zijn, en hun derhalve de woorden Gods zijn toebetrouwd.
Ik vraag me af: In hoeverre zijn de voorrechten van de doop afhankelijk van de ouders. Is het het geloof van de ouders die de kinderen een bijzondere positie geeft voor Gods aangezicht, of is het de daad van de doop. Met andere woorden: Is de doop een teken van Gods trouw, dat Hij van geslacht tot geslacht zaligmaken wil, of is de doop een teken van Gods algemene roep tot bekering en geloof?
Wat tot de kerk behoort hoort tot het verbond. Misschien is de eigenlijke kwestie dat de kerk zich beter moet afvragen wie tot haar mag behoren. De wijze van belijdenis doen hangt daar mee samen.
Daarbij lijkt het inlijven van je kinderen in een verbond, wat je zelf dagelijks breekt door je niet te bekeren, het toppunt van hypocritie. Ik zie het meer als een daad van bijgeloof (wat dus door de kerk bestraft moet worden), dan een daad van geloof. En laten we hier niet te licht over denken: Het betreft een sacrament!
Als je de HC er op naleest lijkt het logisch te zijn dat de kinderen van kerkleden ook kinderen van gelovigen zijn (V%A 74). Bij mijn weten is dit eerder ook niet echt ter sprake geweest, gemeenteleden zijn christenen, zijn gemeenteleden dat niet terwijl ze wel belijdenis hebben gedaan, dan hoort de tucht te worden toegepast. Blijkbaar is wat dat betreft er wel wat veranderd in veel kerken.
Is de "lijdelijkheid" die Momento aanhaalt hier niet ten dele de oorzaak van? Dat er zoveel mensen in de kerk zijn die blijkbaar de weg niet kennen, of het doel niet weten te bereiken, komt dat vaak niet daardoor? Het hameren op: "Je kan het niet zelf" en "bidt er maar om"... en mensen wachten af, bidden en er gebeurt vaak niks.... omdat ze niet werken. Is het daarom niet zo dat waar vroeger gemeenteleden gelovigen waren, het nu vaak semi-gelovigen zijn?
En als dit terechte kritiek is, zeg dan niet: Moet dat nou weer, kritiek op de rechterflank? Baart de situatie in de kerk jullie dan geen zorgen? En vraag jullie je niet eens af: Hoe kan dat zo (in negatieve zin) veranderd zijn? Makkelijk om dat bij gemeenteleden neer te leggen.... maar speelt de kerk zelf en haar leiding daar ook geen rol in?
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
De hier aangesneden problematiek komt overigens ook, in wat andere vorm, voor in de PKN volkskerk. Hier wordt nog altijd aardig gemorst met doopwater. Mensen leven niet met de Heere en Zijn dienst maar laten hun kind wèl dopen. Doopaangiftes beperken zich tot formaliteiten en er wordt niet gevraagd naar het persoonlijk geloof vaan de ouders.
Gelooft het evangelie en bekeert u !
En toch was het in de NHK juist ook vaak zo'n wonder als mensen die toch verder afstaan van de dienst van de Heere, daarbij betrokken mochten raken, ook door de doop. Families soms die half of bijna helemaal waren afgedwaald, maar dan toch echt tot geloof mochten komen! Of die de breedte van de volkskerk in de goede richting mochten doorwandelen! Dan is het nalaten van kerkelijke tucht wel zonde, maar kon (en kan!) God dat nog gebruiken.plebe schreef:De hier aangesneden problematiek komt overigens ook, in wat andere vorm, voor in de PKN volkskerk. Hier wordt nog altijd aardig gemorst met doopwater. Mensen leven niet met de Heere en Zijn dienst maar laten hun kind wèl dopen. Doopaangiftes beperken zich tot formaliteiten en er wordt niet gevraagd naar het persoonlijk geloof vaan de ouders.
Klopt het heeft ook zo zijn positieve kant.Vincent schreef:En toch was het in de NHK juist ook vaak zo'n wonder als mensen die toch verder afstaan van de dienst van de Heere, daarbij betrokken mochten raken, ook door de doop. Families soms die half of bijna helemaal waren afgedwaald, maar dan toch echt tot geloof mochten komen! Of die de breedte van de volkskerk in de goede richting mochten doorwandelen! Dan is het nalaten van kerkelijke tucht wel zonde, maar kon (en kan!) God dat nog gebruiken.plebe schreef:De hier aangesneden problematiek komt overigens ook, in wat andere vorm, voor in de PKN volkskerk. Hier wordt nog altijd aardig gemorst met doopwater. Mensen leven niet met de Heere en Zijn dienst maar laten hun kind wèl dopen. Doopaangiftes beperken zich tot formaliteiten en er wordt niet gevraagd naar het persoonlijk geloof vaan de ouders.
Gelooft het evangelie en bekeert u !
Het blijft zonde, al was (is) het ook wel historisch bepaald (wat ook zonde kan zijn natuurlijk), maar door onze onmogelijkheid werkt de Heere en gebruikt hij de bedding van het soms brede verbond om de Zijnen te verkiezen.memento schreef:Er zijn mensen bekeerd aan het avondmaal, dus moeten we iedereen maar tot het avondmaal nodigen?Dan is het nalaten van kerkelijke tucht wel zonde, maar kon (en kan!) God dat nog gebruiken.
Op zich heb je gelijk, maar daarnaast staan er nog meer personen om de gelovige heen: satan, die hem influistert dat hij niet mag, kerkeraadsleden die hem manen voorzichtig te zijn, et cetera. Deze personen staan de Heere maar al te vaak in de weg.plebe schreef:De Heere zèlf nodigt wie Hij wil en hoe Hij wil.memento schreef:Er zijn mensen bekeerd aan het avondmaal, dus moeten we iedereen maar tot het avondmaal nodigen?Dan is het nalaten van kerkelijke tucht wel zonde, maar kon (en kan!) God dat nog gebruiken.
Ik geloof niet dat het verbond abrupt afbreekt wanneer een van de ouders niet gelooft.plebe schreef:Als het kinderen van gelovige ouders zijn wèl ja. Als jet kinderen van een ongelovig kaartenbakgezin zijn dan waag ik dat te betwijfelen.refo schreef:Maar zijn het 'kinderen van de gemeente'?
Zolang een kind binnen de lichtkring van het woord vertoeft, is er al sprake van een verbondsrelatie. God met Zijn levenwekkend woord ook naar zo'n kind toe. Nogmaals, zouden in Israël alle jongetjes die besneden werden, gelovige ouders hebben gehad? Toch werd daar niet naar gevraagd. De ouders moesten die kinderen gewoon laten besnijden, klaar.