Zosinus schreef:Ik vind dat we een beetje voorzichtig moeten zijn altijd maar het glijdende schaal argument te gebruiken. Het argument houdt in dat er een natuurlijke ontwikkeling is. Als je stap A zet, volgt vanzelf stap B en volgt stap C. Dit argument is volgens mij zelden gegrond. Het is vooral onze angst dat B en C automatisch volgen, maar niet gestoeld op de werkelijkheid. Willen we gebruik maken van dit argument, dan moeten we eerst aantonen dat de wetmatigheid werkelijk bestaat. Voor wat betreft Gospelmuziek ben ik daar in het geheel niet van overtuigd.
Ik of we gebruiken niet altijd het glijdende schaal argument. Maar het is zeker hier wel van toepassing. En dat dit niet al te vaak werkelijkheid wordt, komt hopelijk door de terughoudendheid met betrekking tot gospelmuziek. Dat aantonen van een wetmatigheid, daar heb ik de tijd niet voor, maar ik zie het wel aan verschillende voorbeelden uit mijn omgeving.
Rekcor schreef:Wat ik zeg is dat we ons op ieder vlak van ons leven op een hellend vlak bevinden. Dus: het glijdende schaalargument moet uiteraard meegenomen worden, maar is niet per se een doorslaggevend argument tegen gospelmuziek.
In mijn geval wel een doorslaggevend argument. Ik heb echter niet de behoefte om dit dringend aan jullie op te leggen.
Rekcor schreef:Je hebt gelijk. Bij mij heeft het overigens andersom gewerkt: ik luisterde slechte hardrock, waardoor de overstap naar christelijke muziek makkelijker werd. Sinds ik die muziek luister, wil ik niet meer terug.
Ik ben blij dat je geen hardrock meer luistert, maar je hebt er nu niet radicaal mee gebroken. Is het niet zo dat nu je hardrockgospel luistert dat je God wat geeft en de wereld ook wat? Ik zie wel in dat gospel in sommige gevallen evangeliserend kan werken, maar is het ten diepste niet hinken op twee gedachten?
Marnix schreef:Ik blijf het idee van een glijdende schaal vreemd vinden... tenminste, ik snap wel wat je bedoeld, maar ik snap je advies niet om het dus maar helemaal te mijden. Dat zou hetzelfde zijn als wanneer je mensen aanraadt niet te gaan autorijden omdat de stap naar webmisbruik, overtreding van verkeersregels etc. dan veel dichterbij is... Maar ik merk dat zo'n aanpak in bevindelijke kringen veel voorkomt... ga niet naar de kroeg, kan je er ook niets verkeerd doen... neem geen televisie, kan je je ook niet verkeerd mee omgaan. De vraag is alleen of dat de juiste manier is... in de Bijbel vind ik meer de lijn terug: Doe dingen die tot Gods eer zijn en niet die niet tot Gods eer zijn...
Waar lees jij dat dan in de bijbel? Ik lees alleen maar in de bijbel dat je je hele hart moet geven. Mijdt het kwade! Bekeert u! Niet alleen innerlijk, maar ook uiterlijk. De discipelen lieten alles achter en volgden Christus onvoorwaardelijk! En de rijke jongeling liet het tegendeel zien: hij had alles gehouden, alleen van zijn bezittingen kon hij niet af. Dat was geen onvoorwaardelijk volgen van de Heere. Ik denk dus juist dat het wél de bijbelse lijn is.
Marnix schreef:Dat vind ik een betere aanpak dan zover mogelijk van alles wat van deze tijd is en in onze ogen dus werelds, vandaan blijven. Zijn we juist daarom vaak niet zo onzichtbaar in de wereld?
Dit is een heel onterecht argument. Zo kun je alles goed praten. Dan kan je dus alles wel doen als het voor jezelf maar tot Gods eer is. Dan kan je ook in een voetbalstadion zitten, en op zondag de WK-finale op t.v. volgen. Dit rechtvaardig je dan door te zeggen dat dit de pleziertjes zijn die God je nog geeft.
.. om maar even wat te noemen. en dit geldt voor iedereen, ook 'geaccepteerde' organisten etc.
