Ik ben bang dat het antwoord daarop heel simpel is: dode vormendienst. Straalde de kerk maar meer uit, niet alleen in woorden, maar ook in leven...Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Maar waarvan moet de bevindelijk-gereformeerde jeugd nu van opgewekt worden? Wat houdt hen in slaap/lui/apathisch?
Opwekking onder bevindelijk-gereformeerde jeugd
-
Adorote
Opwekking onder de bevindelijke gereformeerde jeugd ,hebben de ouders daar ook geen taak in; zoals het niet eten in de Kerk van allerlei snoep.Zou het orgel is kunnen zwijgen,en pas gaan spelen als er gezongen gaat worden .Gewoon stil zijn in de Kerk en je voorbereiden op de Eredienst door meditatie en gebed.En zou er niet mee gewezen kunnen worden op het feestelijk karakter van de Zondag.Het zijn maar heel kleine aanzetten tot opwekking die mogelijk zijn binnen de gereformeerde gezinte.
Alhoewel het goede punten zijn die je noemt, denk ik toch dat heel veel belangrijker is dat we het Woord brengen, vanuit ons hart. Dat we met ons leven de jeugd jalours maken. Eigelijk zou het zo moeten zijn dat de jeugd zegt van de bekeerden in de kerk: 'zoals die leven, zo ernstig, zo eerlijk, zo oprecht, zo ootmoedig, zo zich-zelf verloochenend, zo vrij, zo gelukkig, zo hoopvol, zo liefdevol, zo wil ik ook leven!'Oorspronkelijk gepost door Adorote
Opwekking onder de bevindelijke gereformeerde jeugd ,hebben de ouders daar ook geen taak in; zoals het niet eten in de Kerk van allerlei snoep.Zou het orgel is kunnen zwijgen,en pas gaan spelen als er gezongen gaat worden .Gewoon stil zijn in de Kerk en je voorbereiden op de Eredienst door meditatie en gebed.En zou er niet mee gewezen kunnen worden op het feestelijk karakter van de Zondag.Het zijn maar heel kleine aanzetten tot opwekking die mogelijk zijn binnen de gereformeerde gezinte.
-
Breekijzertje
-
Breekijzertje
Een heel ongemakkelijke verklaring voor de geringe werkzaamheid met de vragen van het geloof zou kunnen zijn, dat in weerwil van de vele vermaningen in preken, door ouders en de boodschap op verenigingen van de kerk, jongeren innerlijk afstand genomen hebben van een aantal cruciale geloofswaarheden. Bijvoorbeeld het geloof in de eeuwige ondergang. Of het geloof in een alwetende en alziende God. Immers, wanneer deze dingen geen werkelijkheid meer voor je zijn, dan verliezen ze ook hun dreiging. Alle ernst ten aanzien van de eeuwige dingen verliest haar relevantie. Aan de buitenkant is het best mogelijk om nog lang een gewaardeerd lid van de geloofsgemeenschap te zijn, vrienden te hebben, zelfs geloofsgesprekken te voeren; van binnen wordt men echter niet meer door de kern van de boodschap geraakt. De boodschap heeft haar kracht verloren, omdat een aantal vooronderstellingen, zoals een toornende God, eeuwige straf, en verlorenheid eenvoudig geen realiteit voor deze jongeren meer kan zijn of worden. Ze merken of zien (ervaren of bevinden) er immers niets van. Enerlei wedervaart de rechtvaardigen en de onrechtvaardigen.
Zoals gezegd, een heel ongemakkelijke verklaring. Toch denk ik dat het tanende geloofsbesef hier mee te maken heeft.
Zoals gezegd, een heel ongemakkelijke verklaring. Toch denk ik dat het tanende geloofsbesef hier mee te maken heeft.
Het stuk wat ik schreef, is geen citaat. Wel reageert het op de discussie die Memento begonnen is. Hij zegt oa: 'veel belijdende leden zijn belijders van hun ongeloof.' Dat is wat ik onder tanend (minder wordend) geloofsleven versta.Oorspronkelijk gepost door Rhodé
heb je dit zelf geschreven of is dit geciteerd? Anders moet je even de bron vermelden.
ik vind het een vreemd stuk. Tanend geloofsbesef, wat is dat? Is dat een afval der heiligen of verachtering in de genade?
Ook lijkt het of de schrijver God kent als vertoornd en boosaardig God en het kjammer vind dat anderen dat niet meer hebben. Ook suggereert hij dat mensen wel over geloof spreken maar het niet zelf beleven.
[Aangepast op 11/6/04 door Rhodé]
Er is kennelijk, zoals anderen hier ook al zeiden, een problematiek van jongeren en (waar) geloof.
Mijn inbreng verwoordt een verklaring, die vooral door godsdienstsociologen wel wordt genoemd. Namelijk, dat uitwendig leven en uitwendige geloofskennis (dat zich uit in een bepaalde stijl van praten en denken) heel goed kan samengaan met een innerlijk vervreemd zijn van de inhoud van dat leven en die leer.
Daardoor lijkt het alsof jongeren alles (van die kerkleer) nog geloven. In werkelijkheid heeft men er voor zichzelf al afstand van genomen.
Zelf weet ik niet goed wat ik hier mee aan moet, vandaar dat ik het in de discussie heb willen toevoegen.
[Aangepast op 11/6/04 door gravo]
Dat is idd ongeloof. Het is eigelijk te erg voor woorden dat men er zo schaamteloos voor uit komt onbekeerd te zijn. Het is haast alsof het normaal is niet bekeerd te zijn...Oorspronkelijk gepost door RhodéDat is geen tanend geloof maar ongeloof.Oorspronkelijk gepost door gravo Hij zegt oa: 'veel belijdende leden zijn belijders van hun ongeloof.' Dat is wat ik onder tanend (minder wordend) geloofsleven versta.
Mja, daar geloof ik niet echt in. Ik denk dat het probleem m zit in dat men de waarheden wel geloofd, maar er persoonlijk nix mee te maken heeft. Men gelooft het als een feit. God toornt tegen de zondaar, tuurlijk, geloof ik. Maar dan toornt God ook tegen jouw. Ow, kan wel, kan ik toch nix aan doen... Meestal misschien niet zo cru verwoord, maar meestal komt het daar wel op neer. Ach, dat men nog eens de ernst mocht inzien van de leerstukken die men zegt te geloven.Ik denk niet alleen onder jongeren. de ouderen zijn als voorbeeld. Het wordt gewoon om niet aan te gaan, ongelovig te blijven of iig geen zekerheid van het geloof te kennen. Dit heeft veel te maken met de prediking.Er is kennelijk, zoals anderen hier ook al zeiden, een problematiek van jongeren en (waar) geloof.Mijn inbreng verwoordt een verklaring, die vooral door godsdienstsociologen wel wordt genoemd. Namelijk, dat uitwendig leven en uitwendige geloofskennis (dat zich uit in een bepaalde stijl van praten en denken) heel goed kan samengaan met een innerlijk vervreemd zijn van de inhoud van dat leven en die leer.
Daardoor lijkt het alsof jongeren alles (van die kerkleer) nog geloven. In werkelijkheid heeft men er voor zichzelf al afstand van genomen.
Het is toch niet normaal dat je elke zondag hoort dat God toornt over de zonde, en je leeft gewoon verder als zondaar. Het is toch niet normaal dat je hoort over vergeving, en je hart gaat er niet naar uit.?
[Aangepast op 12/6/2004 door memento]