Ds. G.S.A. de Knegt schreef het volgende over bevindingen en het uitwisselen ervan. En nu kan ik me niet voorstellen dat iemand zegt: Daar heb ik niks aan:

Wij gaan vroegere tijden niet verheerlijken, toch denken wij dat het geestelijk leven toen op een hoger peil stond. Hoevelen het er waren weten wij niet, maar toch denken wij dat er toen meer mensen waren die wisten van dood levend gemaakt te zijn. Zij wisten te vertellen van een eenzijdig werk des Heeren in hun leven. Ook wilden zij graag met elkaar daarover spreken. Helaas..... dat wordt nu niet zoveel meer gedaan. 't Is nu al een wonder als men een enkel mens tegenkomt die zegt: "Hoort wat mij God deed ondervinden, Wat Hij gedaan heeft aan mijn geest".

Ds. G.S.A. de Knegt schreef het volgende over bevindingen en het uitwisselen ervan. En nu kan ik me niet voorstellen dat iemand zegt: Daar heb ik niks aan:

Ik zie iig waarde in de volgende aspecten van bekeringsgeschiedenissen:
1. Gemeenschap der heiligen (niet uit een boekje, maar als iemand je 'life' zn verhaal verteld)
2. Tot eer van God, het: komt maakt God met mij groot!

De vraag of we er ook wat van kunnen leren is een andere. Wat nu als Mientje en Jantsje en Pleuntje het anders hebben beleeft als de net bekeerde Piet. Is het gevaar niet groot dat Piet in grote verwarring en twijfelingen terecht komt, omdat hij mist wat in die boekjes vaak word beschreven als dé weg waarlangs God een zondaar bekeerd...?

Een ander raar verschijnsel vind ik altijd als mensen opeens iets gaan beleven wat ze de week ervoor in een boekje hebben gelezen...

Echter, als we zo'n geschiedenis lezen om daarin iets te zien van Gods wonderdaden, om daarmee God groot te maken, dan lijkt het me geen slechte bezigheid om er eentje te lezen.

Zou het ook niet zó kunnen zijn: Als je nu spreekt van Gods werk in je hart/ziel, wordt er zó kritisch naar gekeken en beoordeeld, dat men het wel uit zijn hoofd laat om te beweren dat men gelooft en hoe dat is gewerkt. Voor je het weet wordt je uitgemaakt voor praktisch remonstrant. Of dat je doorvloeit. Of dat Christus je nog toegepast moet worden....
Ja, als we zó met elkaar omgaan, dan is dat spreken over Gods daden wel erg taboe geworden.

Meestal zijn de mensen die zelf het ergst oordelen ook de mensen die zelf niets weten te vertellen uit hun persoonlijke geloofsleven (met name als je de vraag steld: zeg mij wie Christus voor je is). Maar het kán ook anders. Ik heb genoeg mensen ontmoet, meestal tot mijn grote verbazing de mensen die veel 'zwaarder' waren dan ikzelf, die open staan voor een gesprek zónder te oordelen. OK, het zijn er weinigen, maar ze zijn er wel!

[Aangepast op 19/5/04 door memento]

Oorspronkelijk gepost door Gerrie

Oorspronkelijk gepost door memento
Dat leidt bij mij tot 2 vervolgvragen:
1. Kan iemand geleerd worden door de verhalen over bevindingen van een ander?

Ja, dat kan. Als een ander een probleem ervaart en wordt daaruit gered door het Woord van God; dan kan ik met hetzelfde probleem mogelijk ook gered worden door hetzelfde Woord.
[/i]

Bevinding en/of uitreddingen zijn m.i. dermate persoonlijk dat het onwaarschijnlijk is dat er meerdere door geholpen zijn/worden. Het is net als met een preek. Ik kan enorm gesterkt zijn door een preek terwijl een andere zegt "ja het was wel een goede preek" die is dan minder aangespoken door de dezelfde preek.
Maar het is niet onmogelijk.

Oorspronkelijk gepost door Egbert
Bevinding en/of uitreddingen zijn m.i. dermate persoonlijk dat het onwaarschijnlijk is dat er meerdere door geholpen zijn/worden. Het is net als met een preek. Ik kan enorm gesterkt zijn door een preek terwijl een andere zegt "ja het was wel een goede preek" die is dan minder aangespoken door de dezelfde preek.
Maar het is niet onmogelijk.

Ik heb wel eens een predikant horen zeggen, dat de wegen bij een ieder verschillend zijn, maar op de kruispunten kom je elkaar altijd tegen.
Volgende vraag is dan: wat zijn die kruispunten.

Vervolgens blijf ik er bij, dat als je antwoord hebt gekregen op een vraag of als je bent gered uit een zwarigheid door het Woord van God, dat je dit niet voor jezelf moet houden, maar zo mogelijk gebruiken om anderen die in soortgelijke situaties zijn te helpen.

Volgende vraag is dan: wat zijn die kruispunten.

Zijn die kruispunten niet gewoon de kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid?

Oorspronkelijk gepost door memento
[Zijn die kruispunten niet gewoon de kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid?

Ik weet niet meer wat de man toen bedoelde.
Maar kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid zijn m.i. geen kruispunten, want deze moeten steeds opnieuw geleerd worden.

Misschien bedoelde hij de kruispunten, zoals in de christenreize: het gaan door de poort, het kruis, waarbij het zondepak afviel en de doortocht door de rivier de dood.

Oorspronkelijk gepost door memento
Well, mijn bezwaren tegen Kierkegaard zijn:
1. dat hij rede en geloof loskoppelt. Oftwel: verstandelijke kennis is mogelijk zónder geloof. M.i. is dat niet correct, i.e. een juist begrip van de wereld om ons heen kunnen we alleen vormen als we geloven (in de lijn van Augustinus, Aquino en Anselmus)
2. Daarbij is het begrip van geloof bij Kierkegaard niet gekoppeld aan het geloof in een persoonlijke God. Hij maakt geen duidelijk onderscheid tussen het geloof wat we hebben in aannames, en het geloof in God.
3. Geloven bij Kierkegaard is geen genade. Nee, alleen de mensen met een uitzonderlijk karakter geloven écht. Geloven is een absolute overgave aan het onbevattelijke, iets wat slechts alleen krachtfiguren kunnen. Het elitaire karakter van Kierkegaards geloof is absoluut onbijbels, daar de bijbel ook 'mietjes' noemt die geloven
4. Ik walg van de nuchtere taal waarmee Kierkegaard beschrijft dat hij zelf niet gelooft. Hij ziet geloof als iets heel hoog verhevens, en schrijft vervolgens dat hij het zelf mist. Ik word daar een btje huiverig van
5. Ik kan Kierkegaards sympathie voor Kant en de moderne theologie (mn. de stroming die de bijbel ziet als een boek waarin mensen hun ervaring geven over God) niet waarderen.

Ik kan prima meegaan in de stelling dat geloof een paradox is. De heilsfeiten zijn te wonderlijk voor ons verstand, om die te kunnen verstaan. Maar ik heb moeite met het zien van geloof en rede als 2 tegenpolen, wat als consequentie kan hebben dat geloof iets kan geloven wat lijnrecht tegen de rede ingaat (ik heb het hier over een volmaakte rede). Oftwel, als God Abraham de opdracht geeft Izak te offeren is dat m.i. heel redelijk, alhoewel voor onze rede moeilijk te vatten. Kierkegaards stelling dat Abraham door het geloof redeloos handelde vind ik heel gevaarlijk (geloof rechtvaardigd geen immoreliteit).

Graag geef ik een korte reactie als fan van Kierkegaard. Het is maar een bescheiden reactie maar ik hoop dat het

wat helderheid verschaft voor hen met interesse in deze christelijke schrijver (theoloog, psycholoog en filosoof).

Bij het lezen van Kierkegaard is het belangrijk om onderscheid te maken tussen de verschillende pseudoniemen die

hij op het toneel laat verschijnen. Werken geschreven door een van de vele pseuoniemen zijn veelal filosofisch van

aard toegespitst op een bepaald onderwerp of gezichtspunt (kan ook een kritiek zijn op een bepaalde stroming in

zijn tijd, veelal een kritiek op de filosofie van Hegel) terwijl de werken geschreven onder eigen naam meer

religieus zijn. Pak je dus een van de pseudonieme werken dan krijg je slechts een klein stukje van Kierkegaards

(filosofische) gedachtengoed te horen maar niet hoe Kierkegaard persoonlijk over geloof dacht. Het boek "Vrees en

Beven" (herhaaldelijk aangehaald in dit forum) is geschreven door pseudoniem Johannes de Silentio en is een

dialectische lyriek waarin de ontmoeting tussen het individu en de persoonlijke God wordt uitgewerkt (met Abraham

die IsaaK moest gaan offeren als voorbeeld symbool).

in zijn Dagboeknoties, Gebeden en Stichtelijke toespraken vind je meer persoonlijke notities. Hier minder

filosofie, minder lyriek etc. maar duidelijk verwoord dat het geloof een gave van God is. Een mooi boekje om te

lezen is hier het door Kierkegaard zelf geschreven (dus niet pseudoniem) "Tot zelfonderzoek, mijn tijdgenoten

aanbevolen". Zelf vind ik deze werken het meest toegangkelijk en het makkelijkst te lezen vooral door de veel

eenvoudigere opzet en woordgebruik (woordgebruik bij Kierkegaard is wel een probleem als je hem begint te lezen).

Vermeldenswaardig zijn zeker ook de latere werken geschreven door Anti-Climacus zoals "Oefening in Christendom" en

"Over de vertwijfeling, de ziekte tot de dood". Dit laatste werk vind ik zelf wel lastig te lezen maar dat komt

denk ik vooral door de wat algebra-achtige stijl. "Oefening in Christendom" is veel toegankelijker.

Dan zijn er nog als laatste de "Schotschriften" (pamfletten) waarin de Deense Staatskerk met zijn ambtenaren zeer

fel wordt aangevallen oer van langs krijgen. Dit zijn korte, scherpe, bijtende stukjes.

Zelf heb ik veel waardering voor de vertalingen van Wim Scholtens (ik vermoed dat die allemaal zijn uitgegeven door

Ten Have/Baarn maar dat weet ik niet zeker. Tot slot een van de aforismen en een persoonlijk gebed van Kierkegaard

om aan te geven dat ook hij niet alleen nuchtere en filosofische woorden schreef (maar lees wat meer van

Kierkegaard om een totaal beeld te krijgen!):

"Geloof en twijfel hebben geen van beide met kennis te maken: het zijn aan elkander tegengestelde hartstochten.

Geloof is zin voor worden, twijfel is verzet tegen elk wilsbesluit om boven lust en begrip uit te stijgen"

"Gij, Heer Jezus Christus, die op aarde gekomen zijt om te redden wat verloren was, die negenennegentig schapen

verlaten hebt om dat ene verloren schaap weer op te zoeken, - zoek ook mij weer op van de dwaalwegen van mijn

ontsporingen waar ik mij voor U en voor de mensen verborgen houd. Gij, goede herder, laat mij Uw milde stem

vernemen, laat mij die kennen en volgen". (Dagboek II A 538, 16 augustus 1839)

Oorspronkelijk gepost door memento

Volgende vraag is dan: wat zijn die kruispunten.

Zijn die kruispunten niet gewoon de kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid?

Met die kruispunten is op zich niets mis,maar zijn wel ontstaan in een bepaalde tijd en wordt maar een deel van de Reformatie aan gehangen.De kruispunten zijn een vorm van geloofsbeleven ,dus zijn geen kruispunten van algemeem belang van de Christenheid in haar geheel.


De echt Kruispunten vinden wij voor de gehele Christenheid in de leerstellingen van de ongedeelde Kerk van de eerste tien eeuwen en de zeven eerste concillies(kerkvergadering); daar zal elke Christen en Kerkgemeenschap van uit moeten gaan.Daarnaast kan men een devotie spiritualiteit geloofsbeleving ontwikkelen ,maar zal altijd in de lijn moeten staan van het bovengenoemde.

Oorspronkelijk gepost door Adorote

Oorspronkelijk gepost door memento

Volgende vraag is dan: wat zijn die kruispunten.

Zijn die kruispunten niet gewoon de kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid?

Met die kruispunten is op zich niets mis,maar zijn wel ontstaan in een bepaalde tijd en wordt maar een deel van de Reformatie aan gehangen.De kruispunten zijn een vorm van geloofsbeleven ,dus zijn geen kruispunten van algemeem belang van de Christenheid in haar geheel.


De echt Kruispunten vinden wij voor de gehele Christenheid in de leerstellingen van de ongedeelde Kerk van de eerste tien eeuwen en de zeven eerste concillies(kerkvergadering); daar zal elke Christen en Kerkgemeenschap van uit moeten gaan.Daarnaast kan men een devotie spiritualiteit geloofsbeleving ontwikkelen ,maar zal altijd in de lijn moeten staan van het bovengenoemde.

Helaas, maar het Calvinisme laat geen ruimte over voor andere religies dan haarzelf.

Je zal in de Schrift niets lezen over Calvijn en hoeveel terechte waardering je ook voor hem kan hebben daarbij moet het blijven. Een "Calvinistische religie" als de enige ware lijkt me onzinnig.

Oorspronkelijk gepost door voorbijganger

Oorspronkelijk gepost door memento
Helaas, maar het Calvinisme laat geen ruimte over voor andere religies dan haarzelf.

Goddank niet helaas. Want het is de enige religie die volkomen in overeenstemming is met de heilige Schrift. Daaruit kan en mag ze geen ruimte toestaan. God zelf heeft die ruimte weggenomen.
Het zou te wensen zijn dat daarvan een beetje meer besef op dit forum zou zijn.
Het zou me niet verbazen als de bezoekersgroep er heel anders uit zou zien.

Dat zal echter iedereen van zijn/haar eigen religie zeggen. Dat neemt niet weg dat jouw uitspraak wel het uitgangspunt is van dit forum.