Tjonge het loopt weer lekker. Het 'aanbod van genade' schijnt een zo zwaar beladen term term te zijn, dat je hem al helemaal niet meer gebruiken. En gebruik je hem dan ben je 'verdacht'.

Beste mensen, de profeet Jesaja gebruikt hier een beeld wat toendertijd zeer bekend was.

In een dorp / stad lopen diverse mensen die water te koop aanbieden.
Echter er zijn er ook die naar zo'n man toegaan en die vragen wat die hele kruik kost. De prijs wordt betaald door die man en de waterdrager mag het water voor niets, gratis uit gaan delen. Vandaar de oproep van de waterdrager 'o alle gij dorstigen'. En als we dit nu gratis willen hebben dan gaan we naar de waterdrager toe en bij het ophouden van onze beker, bukt de waterdrager en schenkt onze kan vol, en dat zonder prijs.

Zo het beeld is zo is het ook met de genade. In de prediking mag / moet een prediker Christus en al Zijn weldaden aanbieden/prediken. Immers als God het geloof schenkt in zo'n zondaarshart dan moet er toch wat te omhelzen zijn? Daarom moet de nodiging vergezeld gaan van de beloften. Die beloften kunnen dan een lege zondaarshand vullen.
Willen we wel als een ontledigde zondaar die uit zichzelf niets maar dan ook niets mee kan brengen bekleedt worden met Christus' gerechtigheid?
De prediking van het Evangelie is toch zo eenvoudig, maar velen willen hier niet aan. Ze willen de prediking begrijpelijk maken. Ze willen Gods verkiezing van eeuwigheid kloppend maken met zijn algemeen welmendend aanbod. Dat krijgen wij nu nooit kloppend.
Laten we hierover ook maar niet strijden, dat hebben al velen gedaan en die zijn gevallen in een prediking die dor, doods en geesteloos is.
Ik vraag me ook af, hoe kan ooit iemand die zelf tot God bekeerd is zo oppervlakkig spreken over het zieleheil van anderen. Dan moet het toch zijn: Wij dan wetende de schrik des Heeren, wij bidden u van Christus' wege, laat u met God verzoenen.!

Beste Voorbijganger,

Als het overkomt als met de 'botte bijl', excuses daarvoor.
Alleen ik vind het zo verschrikkelijk jammer dat omschrijvingen van bijbelse termen door sommigen gelijk in de verdachte hoek worden geplaatst.
Natuurlijk weet ik best dat sommige bedenkingen tegen het onvoorwaardelijk aanbod voortkomen uit een bezwaar tegen het arminianisme. Terecht, deze bezwaren deel ik ook. Echter als ik in een tekst lees dat iedereen welmenend genodigd wordt tot het heil, dan staat dat er. Niet meer en niet minder. Als mensen hiervoor willen invullen dat de nodiging gelijk staat met het bezit, dan moeten we daarvoor waarschuwen. Ook dat is een vervorming van de bijbelse leer. Echter, en dat is mijn pijnpunt, diegenen die deze term recht willen gebruiken wordt verweten datzelfde te doen. Kijk, en dat is onterecht. Het aanbod van genade met al zijn beloften is en blijft een aanbod tot doodschuldige zondaren. De zondaar heeft een geloofshand nodig om deze beloften die in het aanbod tot hem komen te omhelzen. Het moge duidelijk zijn dat ik bij de geloofshand denk aan Gods Woord en wel 'het geloof is een gave Gods'.
Als ik trouwens schrijf 'doodschuldige zondaren' dan bedoel ik daarmee iedereen mee, zonder onderscheid, want er staat geschreven 'we derven allen de heerlijkheid Gods'. We hebben het allen verzondigd, ja zo diep verzondigd dat als God met ons naar Zijn recht deed, Hij ons voor eeuwig weg zou moeten / kunnen stormen. Dit inlevende, gaan we het Woord verstaan in Joh. 3:16 waar Jezus Christus zelf sprak van de liefde Gods tot een verloren wereld.
Dan rationaliseren we deze zaken niet meer, dan proberen we de wil van Zijn besluit niet meer kloppend te maken met de wil van Zijn bevel. Nee, dan zijn we bewogen over het heil van onze medemens. Dan zal de prediking er van doordrenkt zijn om ook onze medereizigers er op te wijzen dat als we God moeten ontmoeten buiten Christus dat we dan voor een onmogelijke zaak staan, ja dat Hij buiten Zijn Zoon een eeuwige gloed is waar niemand wonen kan. Vanuit deze priesterlijke bewogenheid zullen we dan onze toehoorders wijzen op 'Jezus Christus en Dien gekruisigd', want er is immers maar één Naam onder de hemel gegeven'. Als deze klem in de prediking ligt, dat voelen de hoorders. Dat is geheel wat anders dan aan de rand van de toepassing zeggen 'mocht het nog eens komen te gebeuren'.

Overigens vraag ik me ook wel eens af wat het rendement is van de ene gedachte ten opzichte van de andere. Zij die meer Arminiaans denken (zal ik maar zeggen) hebben (automatisch?) ook meer wedergeborenen. De min of meer anti-algemeen-aanbod-mensen ontkennen daarentegen weer dat dat 'echte' wedergeborenen zijn, maar onder hun kringen komen 'echt' wedergeborenen ook nauwelijks voor.

Klaarblijkelijk is er bij beide leringen iets waardoor de Geest niet (meer) kan of wil werken. Wat zou dat zijn? Hoe goed bedoeld ook toch een dwaling?

Ik snap al dat geklets over die teksten niet altijd.... ben ik misschien niet slim genoeg voor.
Volgens mij kan van het volgende gezegd worden dat het waar is. Niet moeilijk, maar heel simpel. Let maar op!

Wanneer iemand het Evangelie, de goede boodschap van Jezus Christus hoort, een boodschap van zoveel goeds voor een mens die leeft in een wereld die zo slecht is, dan wekt dat misschien wel een verlangen op van: 'maar dat wil ik ook' en 'geldt dat ook voor mij die boodschap?'. Welnu, Jesaja 55:1 zegt dan: JA, dat geldt ook voor jou. Kom maar als je dorst hebt.

Heel simpel toch?

Beste Roseline, je vraagt om een reaktie. Goed je krijgt van mij een reaktie.

Ik heb Christus níet aangenomen.

Christus heeft mij bevrijdt van de schuld. Terwijl ik eigenlijk wel dacht goed te leven. Ging naar de kerk, gaf leiding aan het jeugdwerk enz. Voor het oog een goed kerklid, was zelfs een potentieel lid der kerkenraad. Totdat ik werd stilgezet, maar niet door mijzelf, toen werd dit allemaal anders [ben zelfs geen potentieel lid der kerkenraad meer].

genoeg geantwoord, in andere topics kun je meer lezen.

Ben nu eigenlijk meer geïnteresseerd in het antwoord van de paus en vraag mij nu af of dit de versimpeling is van het geloof, niet zeuren maar aannemen.