Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Gods Geest getuigt met onze geest dat wij kinderen Gods zijn.
voor 8 heldere betogen over dit interessante onderwerp zie:
http://www.prekenweb.nl/Themas.htm
Majorca schreef:Het komt mij zo voor dat mensen hier op OSW, maar ook in de breedte van de gereformeerde gezindte, een verschil van inzicht hebben als het gaat over de vraag wat ware bevinding is. Ik bedoel dan de existentiele doorleving van geloofswaarheden. Oftewijl: het ervaren van het werk van Gods Geest in je hart, door het Woord.
Wat is dat? Waar kun je het aan herkennen?
Het komt mij zo voor dat veel discussies hier op terug te voeren zijn. In ieder geval het verschil tussen de SRA (en een boek als Afwachten of verwachten) versus de mainstream in de (Oud) Ger Gem (in Ned).
Kunnen wij in dit topic misschien wat helderder krijgen wat men zoal onder bevinding verstaat, en wat men eronder zou moeten verstaan?
Om een concrete vraag er bij te voegen: hoe weet je of je zelf begonnen bent (in het geestelijk leven, geloofsleven), of dat God in je leven begonnen is?
Hoe weet je dat?refo schreef:Wat als 'bevinding' wordt gepresenteerd is meestal niet meer dan mystiek.
Die beschuldiging is overigens al erg oud. Ook Paulus wordt verweten, dat zijn grote geleerdheid hem tot razernij brengt.Afgewezen schreef:Hoe weet je dat?refo schreef:Wat als 'bevinding' wordt gepresenteerd is meestal niet meer dan mystiek.
Da Capo schreef:Wat mij de laatste tijd duidelijk is geworden, is dat de bevinding (of zoals sommigen zeggen 'ware' bevinding) een enorm grote plaats in de prediking en discussies gekregen heeft. Bevinding is persoonsgebonden (zie bijv. de 'dal van de schaduw des doods episode' in de Christen- en Christinnereis). Het gaat, zoals anderen reeds opmerkten, om de zaken, de geloofszaken wel te verstaan. Hoe dat doorleeft wordt verschilt van persoon tot persoon. Het heeft mij in de achterliggende jaren verbaasd welke grote onkunde er is over wat het geloof nu feitelijk is.
Geloof staat voorop. De bevinding, of gevoelens, volgt daaruit. Ralph Erskine schrijft hierover in zijn boek "De zekerheid van het geloof" zeer behartigenswaardige dingen over. Het ultieme voorbeeld van het geloof vinden we op Golgotha, waar Jezus uitroept 'Mijn God...' Het gelooft 'mijnt', het gevoel niet. Daarom heb ik grote moeite met de uitdrukking 'ware bevinding', het moet zijn 'ware geloof'.
Zo moeten we dan ook onze bevinding aan de Schrift toetsen, en niet de Schrift aan onze bevinding...huisman schreef:
Precies maar daar hoort Schriftuurlijke bevinding bij Jonathan Edwards heeft daar een mooi boekje over geschreven geloof en gevoel .Niet alle gevoel (bevinding) is geloof maar geloof gaat niet zonder gevoel (bevinding) . Dat zijn geen extreme ervaringen maar aan de Schrift te toesten bevinding .
En als ik mijn ellende dan zo beschouw dat ik nog wel een vrije keus kan maken om me te bekeren. Ken ik mijn ellende dan onvoldoende om een ware bevinding te kunnen hebben?memento schreef:Ellende - verlossing - dankbaarheid. Meer is niet nodig...
Ik zou niet durven zeggen dat Wesley zijn ellende niet "voldoende" kende. Dus: nee.Fjodor schreef:En als ik mijn ellende dan zo beschouw dat ik nog wel een vrije keus kan maken om me te bekeren. Ken ik mijn ellende dan onvoldoende om een ware bevinding te kunnen hebben?memento schreef:Ellende - verlossing - dankbaarheid. Meer is niet nodig...
