rekcor schreef:Wat ze wel claimen is dat - op het moment dat hij de biecht aanhoort - de priester een soort plaatsvervanger van Christus is en dat je de priester nodig hebt voor de vergeving van zonden.

Zo wordt het inderdaad ook op die website verwoord.
En dat is precies de gruwelijke en verwoestende dwaling van Rome en haar verblinde volgelingen.

Wij hebben geen menselijke middelaar nodig, dan alleen Hem.
Er is maar één Naam gegeven, waardoor wij moeten zalig worden. Hij zegt het immers: Al wat gij den Vader zult bidden in Mijn Naam, [dat] zal Hij u geven.

Ze proberen nog een Bijbelse grondslag te vinden voor deze leugenleer ook, namelijk in Johannes 20 : 23: Zo gij iemands zonden vergeeft, dien worden zij vergeven; zo gij iemands [zonden] houdt, [dien] zijn zij gehouden.

Maar deze tekst spreekt over de zending als apostel: telkens wanneer ze het Woord recht bedienen, hanteren ze de sleutelen des Hemelrijks, zoals de catechismus dat in antwoord 84 zo haarzuiver uitlegt:
Alzo, als, volgens het bevel van Christus, aan de gelovigen, allen en een iegelijk, verkondigd en openlijk betuigd wordt dat hun, zo dikwijls als zij de beloftenis des Evangelies met een waar geloof aannemen, waarachtelijk al hun zonden van God, om der verdiensten van Christus wil, vergeven zijn; daarentegen allen ongelovigen, en die zich niet van harte bekeren, verkondigd en betuigd wordt dat de toorn Gods en de eeuwige verdoemenis op hen ligt, zolang als zij zich niet bekeren; naar welk getuigenis des Evangelies God zal oordelen, beide in dit en in het toekomende leven.

Ik weet niet of de biecht nu wel zo'n 'gruwelijke dwaling' is.
Immers, is met de uitleg van de HC van Joh. 20:23 de betekenis van deze tekst uitgeput?
Kan het niet goed zijn wanneer iemand (overigens niet verplicht) zijn zonden eens uitspreekt tegenover een ambtsdrager en dat deze hem in Gods Naam vergeving aanzegt?
Is er misschien met het Roomse badwater ook een kind weggegooid?
Het is maar een vraag...

Afgewezen schreef:Ik weet niet of de biecht nu wel zo'n 'gruwelijke dwaling' is.
Immers, is met de uitleg van de HC van Joh. 20:23 de betekenis van deze tekst uitgeput?
Kan het niet goed zijn wanneer iemand (overigens niet verplicht) zijn zonden eens uitspreekt tegenover een ambtsdrager en dat deze hem in Gods Naam vergeving aanzegt?
Is er misschien met het Roomse badwater ook een kind weggegooid?
Het is maar een vraag...

Op zich ben ik het wel met je eens, behalve dan dat hem in Gods Naam vergeving aangezegd wordt. Dat kan namelijk nooit, omdat hij geen hartenkenner is. Het kan goed zijn, dat hij een hypocriet tegenover zich heeft.
Volledig zou ik het eens zijn als je er van zou maken op grond van Gods Woord.

Verder hecht ik ook belang aan het door mij vet gemaakte: geen verplichting, laat stil staan sacrament.

Ik denk dat gezamelijk bidden (na de biecht) de zonden in het geval van oprechte spijt absoluut kwijt scheld. Er zijn genoeg bijbelse redenen om dat aan te nemen. Dat een dominee iemand's zonden vergeven verklaard kan ook tot zekere hoogte onderbouwd worden door de bijbel. Ik denk alleen dat dit laatste zeer zeer gevoelig is voor misbruik. Ben er daarom niet voor.

Kaw schreef:Ik denk dat gezamelijk bidden (na de biecht) de zonden in het geval van oprechte spijt absoluut kwijt scheld. Er zijn genoeg bijbelse redenen om dat aan te nemen. Dat een dominee iemand's zonden vergeven verklaard kan ook tot zekere hoogte onderbouwd worden door de bijbel. Ik denk alleen dat dit laatste zeer zeer gevoelig is voor misbruik. Ben er daarom niet voor.

Zeker niet als het een "verplicht" onderdeel wordt. Maar blijft wel staan: Wie zijn zonde belijdt en laat...
Alleen denk ik dat dit in een "normale" pastorale weg moet gaan. Zoals dat nu ook al vaker gebeurd.

refo schreef: Hoe ziet de gemeente dus de zonden?
1.
Het gewone (lees:onbkeerde lid) maakt zich niet werkelijk druk om het verschijnsel. Het schijnt bij het leven te behoren.
.

Meende te weten dat de gewone kerkleden beslist Christus als hun Zaligmaker kennen. De onbekeerden zijn niet anders dan hypocrieten en degenen die niet door de deur de schaapstal zijn binnen gekomen.

Dus kunnen en mogen de onbekeerden nooit als gewone kerkleden gezien worden.

Ook heeft dat begrip iets pinkstergemeente achtigs

Afgewezen schreef:Ik weet niet of de biecht nu wel zo'n 'gruwelijke dwaling' is.
Immers, is met de uitleg van de HC van Joh. 20:23 de betekenis van deze tekst uitgeput?
Kan het niet goed zijn wanneer iemand (overigens niet verplicht) zijn zonden eens uitspreekt tegenover een ambtsdrager en dat deze hem in Gods Naam vergeving aanzegt?
Is er misschien met het Roomse badwater ook een kind weggegooid?
Het is maar een vraag...

Het lijkt me dat biechten een verademing kan zijn. Maar als je het bij een kerkelijke ambtsdrager doet zul je er altijd min of meer op aangekeken worden. Je zou zoiets bij een vreemde moeten kunnen doen die jou en je familie niet kent.
En aan de andere kant weet ik nog zo net niet of biechten bij mensen zo goed is. 't Is beter als w'om redding wensen te vluchten tot des Heeren macht, dan dat men ooit vertrouwt op mensen of zelfs van prinsen hulp verwacht.

Lydianne schreef: Het lijkt me dat biechten een verademing kan zijn. Maar als je het bij een kerkelijke ambtsdrager doet zul je er altijd min of meer op aangekeken worden. Je zou zoiets bij een vreemde moeten kunnen doen die jou en je familie niet kent.
En aan de andere kant weet ik nog zo net niet of biechten bij mensen zo goed is. 't Is beter als w'om redding wensen te vluchten tot des Heeren macht, dan dat men ooit vertrouwt op mensen of zelfs van prinsen hulp verwacht.

Hoe bedoel je op aangekeken worden? Mij lijkt een "vertrouwd" persoon beter dan een volstrekt vreemde.

Lydianne schreef:

Afgewezen schreef:Ik weet niet of de biecht nu wel zo'n 'gruwelijke dwaling' is.
Immers, is met de uitleg van de HC van Joh. 20:23 de betekenis van deze tekst uitgeput?
Kan het niet goed zijn wanneer iemand (overigens niet verplicht) zijn zonden eens uitspreekt tegenover een ambtsdrager en dat deze hem in Gods Naam vergeving aanzegt?
Is er misschien met het Roomse badwater ook een kind weggegooid?
Het is maar een vraag...

Het lijkt me dat biechten een verademing kan zijn. Maar als je het bij een kerkelijke ambtsdrager doet zul je er altijd min of meer op aangekeken worden. Je zou zoiets bij een vreemde moeten kunnen doen die jou en je familie niet kent.
En aan de andere kant weet ik nog zo net niet of biechten bij mensen zo goed is. 't Is beter als w'om redding wensen te vluchten tot des Heeren macht, dan dat men ooit vertrouwt op mensen of zelfs van prinsen hulp verwacht.

Weer zo'n misstand in de kerk. Als je je eigen kerkeraad niet kunt vertrouwen, dat je naar een VREEMDELING toe moet??

KOM NOU!

Lydianne schreef:Het lijkt me dat biechten een verademing kan zijn. Maar als je het bij een kerkelijke ambtsdrager doet zul je er altijd min of meer op aangekeken worden. Je zou zoiets bij een vreemde moeten kunnen doen die jou en je familie niet kent.
En aan de andere kant weet ik nog zo net niet of biechten bij mensen zo goed is. 't Is beter als w'om redding wensen te vluchten tot des Heeren macht, dan dat men ooit vertrouwt op mensen of zelfs van prinsen hulp verwacht.

Het lijkt me dat je die laatste woorden buiten hun verband citeert. Bovendien geeft de Heere Jezus Zelf de opdracht aan Zijn discipelen om 'zonden te vergeven'. Geeft Jezus dan Zelf de raad om op mensen te vertrouwen?

Ik denk dat het goed is om met één of een beperkt aantal ambtsdragers in je eigen gemeente een vertrouwensband te hebben. Om akelige, maar ook fijne zaken mee te delen.
Het hoeft natuurlijk niet met alle ambtsdragers te zijn.

Het is, zoals Bert zegt, een misstand als je zo'n band niet kan hebben/opbouwen of als je echt niemand in je eigen kerkenraad in vertrouwen kan of durft te nemen.

Tiberius schreef:Ik denk dat het goed is om met één of een beperkt aantal ambtsdragers in je eigen gemeente een vertrouwensband te hebben. Om akelige, maar ook fijne zaken mee te delen.
Het hoeft natuurlijk niet met alle ambtsdragers te zijn.

Het is, zoals Bert zegt, een misstand als je zo'n band niet kan hebben/opbouwen of als je echt niemand in je eigen kerkenraad in vertrouwen kan of durft te nemen.

In mijn leven heb ik vele kerkenraadsleden meegemaakt.
Weinigen daarvan zou ik mijn zonden hebben durven toevertrouwen.

En ook voor die weinigen heb ik maar een tipje van de sluier opgelicht, verzandend in algemeenheden.

Uiteindelijk weet ik dat ik er maar Één kan vertrouwen, maar ook die overgave is van mijn kant onmogelijk.

jvdg schreef:

Tiberius schreef:Ik denk dat het goed is om met één of een beperkt aantal ambtsdragers in je eigen gemeente een vertrouwensband te hebben. Om akelige, maar ook fijne zaken mee te delen.
Het hoeft natuurlijk niet met alle ambtsdragers te zijn.

Het is, zoals Bert zegt, een misstand als je zo'n band niet kan hebben/opbouwen of als je echt niemand in je eigen kerkenraad in vertrouwen kan of durft te nemen.

In mijn leven heb ik vele kerkenraadsleden meegemaakt.
Weinigen daarvan zou ik mijn zonden hebben durven toevertrouwen.

En ook voor die weinigen heb ik maar een tipje van de sluier opgelicht, verzandend in algemeenheden.

Uiteindelijk weet ik dat ik er maar Één kan vertrouwen, maar ook die overgave is van mijn kant onmogelijk.

Ik weet niet waar het over gaat bij jou, ik weet alleen dat er maar Eén is die echt volledige overgave kan schenken... ( bedoel ik niet als dooddoenertje : )

uitgeworpen schreef:

jvdg schreef:

Tiberius schreef:Ik denk dat het goed is om met één of een beperkt aantal ambtsdragers in je eigen gemeente een vertrouwensband te hebben. Om akelige, maar ook fijne zaken mee te delen.
Het hoeft natuurlijk niet met alle ambtsdragers te zijn.

Het is, zoals Bert zegt, een misstand als je zo'n band niet kan hebben/opbouwen of als je echt niemand in je eigen kerkenraad in vertrouwen kan of durft te nemen.

In mijn leven heb ik vele kerkenraadsleden meegemaakt.
Weinigen daarvan zou ik mijn zonden hebben durven toevertrouwen.

En ook voor die weinigen heb ik maar een tipje van de sluier opgelicht, verzandend in algemeenheden.

Uiteindelijk weet ik dat ik er maar Één kan vertrouwen, maar ook die overgave is van mijn kant onmogelijk.

Ik weet niet waar het over gaat bij jou, ik weet alleen dat er maar Eén is die echt volledige overgave kan schenken... ( bedoel ik niet als dooddoenertje : )

Voor de volle 100% eens................

jvdg schreef:

Tiberius schreef:
Het is, zoals Bert zegt, een misstand als je zo'n band niet kan hebben/opbouwen of als je echt niemand in je eigen kerkenraad in vertrouwen kan of durft te nemen.

In mijn leven heb ik vele kerkenraadsleden meegemaakt.
Weinigen daarvan zou ik mijn zonden hebben durven toevertrouwen.

.

is dat de aard van de kerkelijke structuur? ambtsdragers die door gemeenteleden zijn opgezadeld met een aureool en vervolgens op een voetstuk geplaatst?

Maar ik merk ook dat ambtsdragers zich gaan gedragen naar dat aureool en dat voetstuk..........helaas.......................

dan moet je ook niet vreemd opkijken als er vrijwel niemand is die zich met zijn/haar noden tot die ambstdragers wenden............