Ararat schreef: In het algemeen:
Dit proces begrijp je alleen als je er zelf in gezeten hebt. Eigenlijk moet ieder die niet in een dergelijke situatie zit zwijgen, in ieder geval zeer terughoudend zijn met een oordeel.

Neenee, ik zit in een denominatie waar velen vertrekken. Waarom zou ik er over moeten zwijgen? Dit gaat mij direct aan. Ik maak niet de keuze om te vertrekken, anderen wel. Ik vraag naar diepste drijfveren en ik hoor, op mijn eigen vraag, veelal alleen wat het oplevert.
Ik zou dat wel willen weten. Hoe gaat zo'n proces?
Moeite met prediking kan via de kerkelijke weg besproken worden. Wordt dat gedaan?
Het wisselen van kerkverband is iets van de laatste jaren. Het neemt sterk toe? Waar ligt de oorzaak?

Ik heb daar zo mijn vragen over. Ik zie al snel dat er veel reacties komen, dus ik verwacht wel wat van ervaringsdeskundigen.

Ik heb in diverse gemeenten gemerkt dat er ex-GGers zijn die in ambten dienen en steunpilaren zijn in hun nieuwe gemeenten. Gemeenten die in mindere mate levensvatbaar waren, krijgen er kader bij door deze influx.

Tegelijkertijd zijn er ex-GGers die enorm veel problemen veroorzaken. Soms door de nieuwe gemeente te verlinksen (de ontwikkeling naar links houd niet op bij het veranderen van kerkverband. Soms zie je: rechts erin, links eruit), en soms door de nieuwe gemeente te verGerGemmen, waardoor de oorspronkelijke populatie het gevoel krijgt verdrongen te worden.

J.C. Philpot schreef:Ik heb in diverse gemeenten gemerkt dat er ex-GGers zijn die in ambten dienen en steunpilaren zijn in hun nieuwe gemeenten. Gemeenten die in mindere mate levensvatbaar waren, krijgen er kader bij door deze influx.

Tegelijkertijd zijn er ex-GGers die enorm veel problemen veroorzaken. Soms door de nieuwe gemeente te verlinksen (de ontwikkeling naar links houd niet op bij het veranderen van kerkverband. Soms zie je: rechts erin, links eruit), en soms door de nieuwe gemeente te verGerGemmen, waardoor de oorspronkelijke populatie het gevoel krijgt verdrongen te worden.

Klopt. Zo zijn we eigenlijk dus allemaal maar gewoon mensen met hun voors en tegens.

Ad Anker schreef:

Ararat schreef: In het algemeen:
Dit proces begrijp je alleen als je er zelf in gezeten hebt. Eigenlijk moet ieder die niet in een dergelijke situatie zit zwijgen, in ieder geval zeer terughoudend zijn met een oordeel.

Neenee, ik zit in een denominatie waar velen vertrekken. Waarom zou ik er over moeten zwijgen? Dit gaat mij direct aan. Ik maak niet de keuze om te vertrekken, anderen wel. Ik vraag naar diepste drijfveren en ik hoor, op mijn eigen vraag, veelal alleen wat het oplevert.
Ik zou dat wel willen weten. Hoe gaat zo'n proces?
Moeite met prediking kan via de kerkelijke weg besproken worden. Wordt dat gedaan?
Het wisselen van kerkverband is iets van de laatste jaren. Het neemt sterk toe? Waar ligt de oorzaak?

Ik heb daar zo mijn vragen over. Ik zie al snel dat er veel reacties komen, dus ik verwacht wel wat van ervaringsdeskundigen.

ik kan me zo voorstellen dat je diepste drijfveren alleen deelt met mensen waarbij je het gevoel hebt dat ze hier ook voor open staan.

Ad Anker schreef:

Ararat schreef: In het algemeen:
Dit proces begrijp je alleen als je er zelf in gezeten hebt. Eigenlijk moet ieder die niet in een dergelijke situatie zit zwijgen, in ieder geval zeer terughoudend zijn met een oordeel.

Neenee, ik zit in een denominatie waar velen vertrekken. Waarom zou ik er over moeten zwijgen? Dit gaat mij direct aan. Ik maak niet de keuze om te vertrekken, anderen wel. Ik vraag naar diepste drijfveren en ik hoor, op mijn eigen vraag, veelal alleen wat het oplevert.
Ik zou dat wel willen weten. Hoe gaat zo'n proces?
Moeite met prediking kan via de kerkelijke weg besproken worden. Wordt dat gedaan?
Het wisselen van kerkverband is iets van de laatste jaren. Het neemt sterk toe? Waar ligt de oorzaak?

Ik heb daar zo mijn vragen over. Ik zie al snel dat er veel reacties komen, dus ik verwacht wel wat van ervaringsdeskundigen.

Als het jou direct aangaat heb je dus een mooie kans om de mensen uit je directe omgeving vanuit oprechte belangstelling te bevragen. Vragen zonder oordeel, zonder tegenwerping of verdediging, alleen ontvangen, incasseren. Vervolgens de dingen die je hoort meenemen in je gebed.

Ad Anker schreef:Moeite met prediking kan via de kerkelijke weg besproken worden. Wordt dat gedaan?

Ik pik deze er even uit, omdat ik daar het een en ander van afweet.

Ja, dat wordt zeker gedaan. Maar het is een moeilijk proces met nauwelijks resultaat.
Het kost enorm veel energie, omdat meerdere vergaderingen geneigd zijn om de betreffende predikant de hand boven het hoofd te houden.
Als dan uiteindelijk een besluit wordt genomen, is dat hooguit zoiets als: je mag enige tijd niet in een bepaalde classis preken. Zo'n predikant krijgt dan een beroep van een andere gemeente die wat minder feedback geeft, en hij gaat daar vrolijk verder.
Enkele jaren later zijn alle restricties weer opgeheven.
Terwijl de achterblijvende gemeente met de brokken zit.

Ad Anker schreef:Het wisselen van kerkverband is iets van de laatste jaren. Het neemt sterk toe? Waar ligt de oorzaak?

Ik heb daar zo mijn vragen over. Ik zie al snel dat er veel reacties komen, dus ik verwacht wel wat van ervaringsdeskundigen.

Ik denk dat komt, omdat er juist de laatste 10/15 jaren een aantal predikanten bijgekomen zijn die niet zo sterk zijn in prediking en pastoraat (om het netjes te zeggen).

PS> Ik zal verder maar geen namen noemen, dat lijkt me verstandiger.

Toevallig gisterenavond in de auto nog een preek van een Bewaar het Pand predikant beluisterd. Misschien dat dit ook leidt tot veel (jonge) overstappers: veel predikanten in de HHK en CGK proberen de Bijbelse boodschap zo duidelijk en helder mogelijk over te brengen. Ook dan is de boodschap niet altijd aangenaam, maar je merkt dat de predikant zijn uiterste best doet om het voor de gemeente uit te leggen en de boodschap aan het hart van iedereen te leggen. Dat zullen ze wel geleerd hebben op de opleiding. In de GG wordt bij de opleiding vermoed ik weinig aandacht besteed aan harten raken of jongeren aanspreken. Aangezien de prediking toch al een dogmatisch karakter heeft in de GG voelen veel personen van de nieuwste generaties zich (denk ik) niet gehoord. De prediking is wel juist maar blijft niet altijd hangen.

Bedenk wel dat voor overstappers er vaak meerdere factoren tegelijk meespelen. Onderlinge verbondenheid, levendiger verenigingsleven, mogelijkheid voor bijbelstudie en ontmoeting kan ook meespelen.

Zeeuw schreef:ik kan me zo voorstellen dat je diepste drijfveren alleen deelt met mensen waarbij je het gevoel hebt dat ze hier ook voor open staan.

Dat snap ik hoor. Dat is op een forum sowieso lastig. Maar waar begint, wat algemeen gesproken, het proces van het loskomen van je gemeente. Hoe werkt dat? En hoe ga je daar vervolgens mee om? Dat lijkt me heel belangrijk om dit proces duidelijk te krijgen.

Ararat schreef: Als het jou direct aangaat heb je dus een mooie kans om de mensen uit je directe omgeving vanuit oprechte belangstelling te bevragen. Vragen zonder oordeel, zonder tegenwerping of verdediging, alleen ontvangen, incasseren. Vervolgens de dingen die je hoort meenemen in je gebed.

Absoluut, eens. Precies zoals de praktijk is.

J.C. Philpot schreef:Ik heb in diverse gemeenten gemerkt dat er ex-GGers zijn die in ambten dienen en steunpilaren zijn in hun nieuwe gemeenten. Gemeenten die in mindere mate levensvatbaar waren, krijgen er kader bij door deze influx.

Tegelijkertijd zijn er ex-GGers die enorm veel problemen veroorzaken. Soms door de nieuwe gemeente te verlinksen (de ontwikkeling naar links houd niet op bij het veranderen van kerkverband. Soms zie je: rechts erin, links eruit), en soms door de nieuwe gemeente te verGerGemmen, waardoor de oorspronkelijke populatie het gevoel krijgt verdrongen te worden.

Ouderkerk aan de Ijsel bijvoorbeeld.

HersteldHervormd schreef:

J.C. Philpot schreef:Ik heb in diverse gemeenten gemerkt dat er ex-GGers zijn die in ambten dienen en steunpilaren zijn in hun nieuwe gemeenten. Gemeenten die in mindere mate levensvatbaar waren, krijgen er kader bij door deze influx.

Tegelijkertijd zijn er ex-GGers die enorm veel problemen veroorzaken. Soms door de nieuwe gemeente te verlinksen (de ontwikkeling naar links houd niet op bij het veranderen van kerkverband. Soms zie je: rechts erin, links eruit), en soms door de nieuwe gemeente te verGerGemmen, waardoor de oorspronkelijke populatie het gevoel krijgt verdrongen te worden.

Ouderkerk aan de Ijsel bijvoorbeeld.

Overigens voel ik me prima thuis bij de VerGerGemde richting, maar dat is een ander verhaal

Ad Anker schreef:

Zeeuw schreef:ik kan me zo voorstellen dat je diepste drijfveren alleen deelt met mensen waarbij je het gevoel hebt dat ze hier ook voor open staan.

Dat snap ik hoor. Dat is op een forum sowieso lastig. Maar waar begint, wat algemeen gesproken, het proces van het loskomen van je gemeente. Hoe werkt dat? En hoe ga je daar vervolgens mee om? Dat lijkt me heel belangrijk om dit proces duidelijk te krijgen.

Weet je Ad, dat zou ik je gerust van hart tot hart willen vertellen. Zelfs met een bak koffie, bv in de buurt van Bru, dat is wel lekker halverwege denk ik. Maar het is een proces wat ingewikkeld is, persoonlijk pijn doet en daardoor lastig uit te leggen is op het forum.
Wat voor mij wel geldt, en daar ben ik erg blij mee, dat ik met veel mensen uit mijn vorige gemeente goed en diepgaand contact mag hebben.

Erskinees schreef:Toevallig gisterenavond in de auto nog een preek van een Bewaar het Pand predikant beluisterd. Misschien dat dit ook leidt tot veel (jonge) overstappers: veel predikanten in de HHK en CGK proberen de Bijbelse boodschap zo duidelijk en helder mogelijk over te brengen. Ook dan is de boodschap niet altijd aangenaam, maar je merkt dat de predikant zijn uiterste best doet om het voor de gemeente uit te leggen en de boodschap aan het hart van iedereen te leggen. Dat zullen ze wel geleerd hebben op de opleiding. In de GG wordt bij de opleiding vermoed ik weinig aandacht besteed aan harten raken of jongeren aanspreken. Aangezien de prediking toch al een dogmatisch karakter heeft in de GG voelen veel personen van de nieuwste generaties zich (denk ik) niet gehoord. De prediking is wel juist maar blijft niet altijd hangen.

Bedenk wel dat voor overstappers er vaak meerdere factoren tegelijk meespelen. Onderlinge verbondenheid, levendiger verenigingsleven, mogelijkheid voor bijbelstudie en ontmoeting kan ook meespelen.

Toch weet ik van een GG-predikant, die nog niet zo lang dient, die de jeugd heel actueel aanspreekt en ook zeer hedendaagse voorbeelden heeft op de preekstoel. Zie bijv. deze preek: https://kerkdienstgemist.nl/stations/18 ... 6990001873

Dus het kán wel...

Ad Anker schreef:

Zeeuw schreef:ik kan me zo voorstellen dat je diepste drijfveren alleen deelt met mensen waarbij je het gevoel hebt dat ze hier ook voor open staan.

Dat snap ik hoor. Dat is op een forum sowieso lastig. Maar waar begint, wat algemeen gesproken, het proces van het loskomen van je gemeente. Hoe werkt dat? En hoe ga je daar vervolgens mee om? Dat lijkt me heel belangrijk om dit proces duidelijk te krijgen.

Ik denk dat het proces begint met Bijbellezen en -studie.
Vooral verklaringen als Calvijn en Matthew Henry geven regelmatig een ander licht op een tekst. Als dat één keer gebeurt, is er niet zoveel aan de hand. Maar als dat keer op keer het geval is, wordt het voor veel mensen toch bedenkelijker.

Ad Anker schreef:Ik denk dat het fenomeen, beschreven in de laatste postings, in veel plaatsen voorkomt. Bij ons ook.
Ik vraag me wel af wat precies de beweegredenen zijn om de gemeente te verlaten. Dus geen antwoorden als: geen voedsel, de prediking deugt niet etc. Maar wat zijn de diepste drijfveren om een kerkelijke gemeente te verlaten. Voor velen geldt dat er belijdenis is gedaan, deelgenomen is aan de sacramenten. Wat maakt dat je toch zo'n ingrijpende stap maakt. En daarbij een wat seculiere vraag: wat levert het je op? En de laatste vraag: welke Bijbelse grond is er om de gemeente te verlaten?

Mooie posting, houdt ook mij weer scherp.