Niet zo onaardig. Niet alles is inderdaad geschikt voor een openbaar forum.

DDD schreef:Niet zo onaardig. Niet alles is inderdaad geschikt voor een openbaar forum.

Dat ben ik helemaal met je eens. Zeker etiketten als 'extreem links' of 'extreem rechts' op een Ger Gem of andere gemeente plakken hoort niet thuis op een openbaar forum. Daarbuiten trouwens ook niet.

GerefGemeente-lid schreef:

Jannah schreef:Of was de uitkomst: Barneveld Zuid en de valk Wekerom verwijzen Ede naar Wageningen?

Het antwoord op deze vraag is inderdaad bevestigend. Al is dat officieel nooit zo bekendgemaakt.

Helder. Anders zou het wel wat vreemd zijn als er voor die uitkomst opeens een gauw een galerij uit de lucht komt vallen.

Jannah schreef:

GerefGemeente-lid schreef:

Jannah schreef:Of was de uitkomst: Barneveld Zuid en de valk Wekerom verwijzen Ede naar Wageningen?

Het antwoord op deze vraag is inderdaad bevestigend. Al is dat officieel nooit zo bekendgemaakt.

Helder. Anders zou het wel wat vreemd zijn als er voor die uitkomst opeens een gauw een galerij uit de lucht komt vallen.

Haha niet te hopen dat die uit de lucht komt vallen.

pierre27 schreef:

Jannah schreef:

GerefGemeente-lid schreef:

Jannah schreef:Of was de uitkomst: Barneveld Zuid en de valk Wekerom verwijzen Ede naar Wageningen?

Het antwoord op deze vraag is inderdaad bevestigend. Al is dat officieel nooit zo bekendgemaakt.

Helder. Anders zou het wel wat vreemd zijn als er voor die uitkomst opeens een gauw een galerij uit de lucht komt vallen.

Haha niet te hopen dat die uit de lucht komt vallen.

In het kader van de stijgende houtprijzen wel mooi.

Nee, dat zou niet best zijn

Jannah schreef:Nee, dat zou niet best zijn

Nee, gelukkig is de GG opbouw degelijk

Bezorgd schreef:Het is wachten op een scheuring.
Heel kerkelijk NL staat onder hoogspanning. Elk kerkverband.
Misschien moet er eens nagedacht worden over een 'herverkaveling' op basis van geestelijke herkenning.

Dit is een idee wat meer gaat rondzingen de laatste tijd, in sommige gevallen vrees ik de 'wens als vader van de gedachte', maar wat mijns inziens desastreus is.
Het klinkt mooi, een herverkaveling op basis van geestelijke herkenning, maar het zou m.i. juist de doodsteek betekenen voor kerkelijke eenheid en niet een stap er dichter naar toe. De kerk wordt dan nóg minder dan ze nu al is een aan elkaar gegeven lichaam dat één moet zijn vanwege Christus gebod en gebed (Joh. 17), maar een verzameling van gelijkdenkenden.

Dat lijkt even mooi en misschien zullen de eerste paar jaren na zo'n herverkaveling ook wel bijzonder gemoedelijk verlopen. (Dan laat ik even al die gezinnen, families en gemeenten waar zo'n herverkaveling dwars doorheen scheurt buiten beschouwing...) Fijn dat we het nu over vrijwel alles eens zijn! Fijn dat we ons nu niet meer hoeven te verhouden tot die predikant of gemeente die ons niet ligt. Maar wat uiteindelijk het resultaat zal zijn: de kerk leert nóg minder dan nu al om te gaan met (soms forse) verschillen van mening, inzicht en ligging. We zaten toch bij elkaar omdat wij geestelijke herkenning ervoeren, hoe kan het dan dat X nu zegt dat...? Enzovoorts.

Daarbij komt dat ook binnen de nieuwe verbanden mensen tegenover elkaar zullen komen te staan, ontwikkeling plaatsvindt, etc. Maar omdat we er al aan geroken hebben dat we bij uiteenlopende inzichten "gewoon kunnen herkavelen" zal de bereidheid elkaar te verdragen in deze verschillen nog veel kleiner worden. "Er bestaat toch een ander verband voor mensen met jouw mening, waarom ga je daar niet heen?" De geest van afscheiding/scheuring, waarbij we de kerken precies kunnen modelleren naar onze opvattingen en overtuigingen.

Binnen kerkelijk Nederland zou na zo'n herverkaveling een proces ontstaan dat altijd zichtbaar is na een scheuring: nieuwe kerken moeten hun plaats gaan bepalen en zich gaan positioneren tegenover de andere verbanden. De kernpunten van geestelijke herkenning waarop de nieuwe verbanden elkaar hebben "uitgezocht" (ver)worden binnen enkele jaren tot het "eigene" van deze nieuwe verbanden dat behouden moet worden. Het is immers het bestaansrecht van het nieuwe verband? Wat aanvankelijk wellicht een mooie samenbindende geestelijke herkenning was, verwordt tot gestolde ideeën.

Ik vind het soms ook knap lastig om deel uit te maken van een kerk waarin ik me niet in iedereen herken of met iedereen altijd verbonden weet. En op bepaalde punten geeft dit ook daadwerkelijk een lijden aan de kerk. En dan maak ik nog deel uit van een relatief klein kerkverband, met verschillen die op de kaart van de wereldwijde kerk volledig in het niet vallen. Maar geef mij maar 100 keer liever deze situatie, dan zo'n 'herverkaveling' als het einde van de problemen. Sterker nog, ik denk dat het geen goed teken is om in het licht van vergrotende tegenstellingen deze optie steeds nadrukkelijker te gaan bespreken. Het laat vooral zien dat we niet meer met verschillen kunnen omgaan en elkaar steeds moeilijker weten te verdragen. Werd er binnen de kerken maar meer gesproken met de mensen waar we de minste geestelijke herkenning mee ervaren, in plaats van altijd diegenen opzoeken waar we ons in herkennen, en daarmee onze zorgen over anderen delen.

Helemaal eens met @jongere

Ik denk dat we meer moeten nadenkien over de noodzaak van een opwekking dan over de noodzaak van herverkaveling.

In de praktijk is er natuurlijk sprake van geestelijke uitsluiting, de uitzonderingen op de regel daargelaten. Het gaat dus niet om herkenning, maar om erkenning. Kunnen we een andere christen, zeker hen die de 3fve hanteren, erkennen dan komt herverkaveling overeen met het samenvoegen van alles kerkverbanden die deze grondslag hanteren. Zolang dat niet ingezien wordt, is hopen op een geestelijke herleving een ijdele hoop.

Zojuist gelezen in een nieuwsbrief:

…maar zullen daartoe arbeiden (dhr. A. Bel, Vlaardingen): gelezen in ‘De Saambinder’; kerkelijk orgaan Gereformeerde Gemeenten, van 11 april 2019

Serie: 100 jaar De Saambinder (14)
‘Predikanten-nood’. Dat stond boven het artikel van ds. W. den Hengst in De Saambinder van 14 juni 1923. Ds. Den Hengst besloot zijn artikel met: ‘Wat onze Dordtse vaderen in artikel 19 van de Kerkorde bepaalden is bekend: de gemeenten zullen arbeiden dat er studenten in de theologie zijn, die door haar onderhouden worden. Niet: de gemeenten zullen lijdelijk afwachten, maar zullen daartoe arbeiden. Onze vaderen kenden zeer wél het onderscheid tussen lijdelijkheid (of niets doen) en afhankelijkheid, dat is: biddend arbeiden. Neemt ook het nakroost dit onderscheid in acht? Hier moet ik afbreken’. ‘Hier moet ik afbreken’. Dan zou je verwachten dat ds. Den Hengst in de volgende Saambinder de draad weer zou oppakken. Maar nee. Kennelijk wilde hij de lezers laten nadenken over de vraag die hij stelde: ‘Neemt ook het nakroost dit onderscheid in acht?’

Jongere schreef:

Bezorgd schreef:Het is wachten op een scheuring.
Heel kerkelijk NL staat onder hoogspanning. Elk kerkverband.
Misschien moet er eens nagedacht worden over een 'herverkaveling' op basis van geestelijke herkenning.

Dit is een idee wat meer gaat rondzingen de laatste tijd, in sommige gevallen vrees ik de 'wens als vader van de gedachte', maar wat mijns inziens desastreus is.
Het klinkt mooi, een herverkaveling op basis van geestelijke herkenning, maar het zou m.i. juist de doodsteek betekenen voor kerkelijke eenheid en niet een stap er dichter naar toe. De kerk wordt dan nóg minder dan ze nu al is een aan elkaar gegeven lichaam dat één moet zijn vanwege Christus gebod en gebed (Joh. 17), maar een verzameling van gelijkdenkenden.

Dat lijkt even mooi en misschien zullen de eerste paar jaren na zo'n herverkaveling ook wel bijzonder gemoedelijk verlopen. (Dan laat ik even al die gezinnen, families en gemeenten waar zo'n herverkaveling dwars doorheen scheurt buiten beschouwing...) Fijn dat we het nu over vrijwel alles eens zijn! Fijn dat we ons nu niet meer hoeven te verhouden tot die predikant of gemeente die ons niet ligt. Maar wat uiteindelijk het resultaat zal zijn: de kerk leert nóg minder dan nu al om te gaan met (soms forse) verschillen van mening, inzicht en ligging. We zaten toch bij elkaar omdat wij geestelijke herkenning ervoeren, hoe kan het dan dat X nu zegt dat...? Enzovoorts.

Daarbij komt dat ook binnen de nieuwe verbanden mensen tegenover elkaar zullen komen te staan, ontwikkeling plaatsvindt, etc. Maar omdat we er al aan geroken hebben dat we bij uiteenlopende inzichten "gewoon kunnen herkavelen" zal de bereidheid elkaar te verdragen in deze verschillen nog veel kleiner worden. "Er bestaat toch een ander verband voor mensen met jouw mening, waarom ga je daar niet heen?" De geest van afscheiding/scheuring, waarbij we de kerken precies kunnen modelleren naar onze opvattingen en overtuigingen.

Binnen kerkelijk Nederland zou na zo'n herverkaveling een proces ontstaan dat altijd zichtbaar is na een scheuring: nieuwe kerken moeten hun plaats gaan bepalen en zich gaan positioneren tegenover de andere verbanden. De kernpunten van geestelijke herkenning waarop de nieuwe verbanden elkaar hebben "uitgezocht" (ver)worden binnen enkele jaren tot het "eigene" van deze nieuwe verbanden dat behouden moet worden. Het is immers het bestaansrecht van het nieuwe verband? Wat aanvankelijk wellicht een mooie samenbindende geestelijke herkenning was, verwordt tot gestolde ideeën.

Ik vind het soms ook knap lastig om deel uit te maken van een kerk waarin ik me niet in iedereen herken of met iedereen altijd verbonden weet. En op bepaalde punten geeft dit ook daadwerkelijk een lijden aan de kerk. En dan maak ik nog deel uit van een relatief klein kerkverband, met verschillen die op de kaart van de wereldwijde kerk volledig in het niet vallen. Maar geef mij maar 100 keer liever deze situatie, dan zo'n 'herverkaveling' als het einde van de problemen. Sterker nog, ik denk dat het geen goed teken is om in het licht van vergrotende tegenstellingen deze optie steeds nadrukkelijker te gaan bespreken. Het laat vooral zien dat we niet meer met verschillen kunnen omgaan en elkaar steeds moeilijker weten te verdragen. Werd er binnen de kerken maar meer gesproken met de mensen waar we de minste geestelijke herkenning mee ervaren, in plaats van altijd diegenen opzoeken waar we ons in herkennen, en daarmee onze zorgen over anderen delen.

Dit is me uit het hart gegrepen Jongere, met name jouw laatste alinea is zo herkenbaar. Het noodzakelijke gesprek met hen waar we de minste geestelijke herkenning mee hebben. Ik voel me hierin schuldig staan omdat dit juist soms zo tegen mijn gevoel in gaat.

Ook eens met Jongere.
Ik zou zelfs nog een stap verder willen gaan: naar een kerk voor iedereen van gereformeerd belijden.
We zitten deze weken op een reformatorisch vakantiepark met een breed palet van kerkelijke achtergronden . Samenkomsten, bijbelstudies en gesprekken gaan over kerkmuren heen, en dat wordt door velen gewaardeerd. Men vraagt zich af waarom dit in de vakantie wel kan en in de overige 50 weken van het jaar in Nederland niet.

Nu weet ik wel dat deze situatie te nuanceren is: de echte hardliners gaan niet naar zo’n park, en in de vakantie zijn mensen milder, veel mensen zijn (zwaar) beschadigd in hun (vroegere) kerkelijke gemeente, enz.
Maar blijkbaar wordt er toch pijn gevoeld over het gescheiden optrekken.

Tiberius schreef:Ook eens met Jongere.
Ik zou zelfs nog een stap verder willen gaan: naar een kerk voor iedereen van gereformeerd belijden.
We zitten deze weken op een reformatorisch vakantiepark met een breed palet van kerkelijke achtergronden . Samenkomsten, bijbelstudies en gesprekken gaan over kerkmuren heen, en dat wordt door velen gewaardeerd. Men vraagt zich af waarom dit in de vakantie wel kan en in de overige 50 weken van het jaar in Nederland niet.

Nu weet ik wel dat deze situatie te nuanceren is: de echte hardliners gaan niet naar zo’n park, en in de vakantie zijn mensen milder, veel mensen zijn (zwaar) beschadigd in hun (vroegere) kerkelijke gemeente, enz.
Maar blijkbaar wordt er toch pijn gevoeld over het gescheiden optrekken.

Naar één kerk van gereformeerd belijden…
Dat betekent in de praktijk dat er eerst een paar kerkverbanden en genootschappen moeten scheuren.
En ben je dan tevreden als mensen of kerken voor de vorm nog wel achter de gereformeerde belijdenis staan, maar als je preken hoort niet?
En hoe ga je om met verschillen die het lezen van de Bijbel raken?
Kortom: kansloos.
De tekst Johannes 17 gaat over eenheid in waarheid, niet eenheid met mensen die zeggen dat ze gereformeerd zijn, maar het in de praktijk niet zijn in de preken.