Jantje schreef:Ik ben er niet op tegen, maar wel als het tijdens de eredienst gebeurt. Ik zie nergens aanleiding om hier voor te pleiten. En dus ben ik pertinent tegen.

Prima, dat is een mening. Alleen je zei iets anders: "En als dit alles wel zo is, dan hoop ik dat de Generale Synode het liever vandaag dan morgen verbiedt."

Op mijn normale vraag krijg ik vooralsnog geen antwoord. Wat heeft een GS daarover te zeggen? En aanvullend, waarom mag een kerkenraad dit volgens jou dan niet zelf beslissen?

En waarom ben jij hier zo pertinent op tegen? Op welke bijbelse grond baseer jij dat?

Wij nemen de kinderen vanaf ongeveer 3 jaar s ochtends mee. Of ze op deze leeftijd verstandelijk iets meekrijgen betwijfel ik zeer. Het is voor ons puur de gewoonte en discipline aanleren. En dat laatste is bij onze jongste echt een crime, dus leidt het ons en de mensen om ons heen behoorlijk af. Ik zou een verlengde crèche tot ongeveer 6 jaar geen gek idee vinden.

Ik heb geen kinderen maar wel regelmatig wiebelaars naast me. Heb er geen hinder van. Vind het fijn als ze meekomen.
Onze oud predikant heeft duidelijk gezegd dat hij er geen last van heeft en neem daarom de kinderen wel mee.
En ja dat is per kind verschillend.
Ik had ooit een dochter van vrienden naast me, die was drie en zat muisstil en er zijn er van acht die nog ondersteboven in de bank zitten.

Bertiel schreef:Ik heb geen kinderen maar wel regelmatig wiebelaars naast me. Heb er geen hinder van. Vind het fijn als ze meekomen.
Onze oud predikant heeft duidelijk gezegd dat hij er geen last van heeft en neem daarom de kinderen wel mee.
En ja dat is per kind verschillend.
Ik had ooit een dochter van vrienden naast me, die was drie en zat muisstil en er zijn er van acht die nog ondersteboven in de bank zitten.

Overigens is mijn ervaring dat mijn eigen "ondersteboven" kind meer oppikte van de preek, dan mijn muisstille kind - dat zat te dromen.

Het zal voor een ieder verschillend zijn.
Een kind dat in de kerk de boel bijna afbreekt is niet nodig. Ouders kunnen dat beter thuis eerst het kind leren stil zitten op de bank terwijl je als ouder een preek voorleest. Hierin kan gewoon de lijn gevolgd worden als bij een kerkdienst.
Iedereen (inclusief onszelf) veel wijsheid toegewenst bij het opvoeden van de kinderen.

Dodo schreef:

Bertiel schreef:Ik heb geen kinderen maar wel regelmatig wiebelaars naast me. Heb er geen hinder van. Vind het fijn als ze meekomen.
Onze oud predikant heeft duidelijk gezegd dat hij er geen last van heeft en neem daarom de kinderen wel mee.
En ja dat is per kind verschillend.
Ik had ooit een dochter van vrienden naast me, die was drie en zat muisstil en er zijn er van acht die nog ondersteboven in de bank zitten.

Overigens is mijn ervaring dat mijn eigen "ondersteboven" kind meer oppikte van de preek, dan mijn muisstille kind - dat zat te dromen.

Dat klopt. Ik zat ook te wiebelen tijdens een zondagsschool vertelling op een x dat een ouderling de geschiedenis vertelde. Jaren later begon hij er met me over dat ik het desondanks toch woordelijk kon navertellen.
Nu zit ik redelijk stil in de kerk en tot mijn schande....

Dodo schreef:

Bertiel schreef:Ik heb geen kinderen maar wel regelmatig wiebelaars naast me. Heb er geen hinder van. Vind het fijn als ze meekomen.
Onze oud predikant heeft duidelijk gezegd dat hij er geen last van heeft en neem daarom de kinderen wel mee.
En ja dat is per kind verschillend.
Ik had ooit een dochter van vrienden naast me, die was drie en zat muisstil en er zijn er van acht die nog ondersteboven in de bank zitten.

Overigens is mijn ervaring dat mijn eigen "ondersteboven" kind meer oppikte van de preek, dan mijn muisstille kind - dat zat te dromen.

Klopt. Je ziet dat ook op school terug. Sommige moeten wiebelen om te kunnen leren en opnemen.

En het is vaak dat je als ouder er meer last van lijkt te hebben omdat je denkt wat zal de ander dit vervelend vinden. Terwijl de meeste mensen echt niet moeilijk doen.


Verstuurd vanaf mijn SM-A520F met Tapatalk

Lilian1975 schreef:

Dodo schreef:

Bertiel schreef:Ik heb geen kinderen maar wel regelmatig wiebelaars naast me. Heb er geen hinder van. Vind het fijn als ze meekomen.
Onze oud predikant heeft duidelijk gezegd dat hij er geen last van heeft en neem daarom de kinderen wel mee.
En ja dat is per kind verschillend.
Ik had ooit een dochter van vrienden naast me, die was drie en zat muisstil en er zijn er van acht die nog ondersteboven in de bank zitten.

Overigens is mijn ervaring dat mijn eigen "ondersteboven" kind meer oppikte van de preek, dan mijn muisstille kind - dat zat te dromen.

Klopt. Je ziet dat ook op school terug. Sommige moeten wiebelen om te kunnen leren en opnemen.

En het is vaak dat je als ouder er meer last van lijkt te hebben omdat je denkt wat zal de ander dit vervelend vinden. Terwijl de meeste mensen echt niet moeilijk doen.

Als oudere kun je heel wat hebben van kleine kinderen. Als ze een tong uitstellen, een snottebel van hier tot Tokio hebben, hardop gaan lachen dan is dat wel ergerlijk.

CvdW schreef:Het zal voor een ieder verschillend zijn.
Een kind dat in de kerk de boel bijna afbreekt is niet nodig. Ouders kunnen dat beter thuis eerst het kind leren stil zitten op de bank terwijl je als ouder een preek voorleest. Hierin kan gewoon de lijn gevolgd worden als bij een kerkdienst.
Iedereen (inclusief onszelf) veel wijsheid toegewenst bij het opvoeden van de kinderen.

De boel bijna afbreken is inderdaad niet nodig, maar ook sterk overdreven. Thuis is anders dan in de kerk, daar heb je veel meer invloeden waardoor ze afgeleid of geprikkeld worden.
Wat zeg je tegen ouders die een kind met autisme of ADHD of een andere beperking hebben waarvoor stilzitten moeilijk is? Die leer je dat niet door thuis eerst te oefenen.

Nasrani schreef:

CvdW schreef:Het zal voor een ieder verschillend zijn.
Een kind dat in de kerk de boel bijna afbreekt is niet nodig. Ouders kunnen dat beter thuis eerst het kind leren stil zitten op de bank terwijl je als ouder een preek voorleest. Hierin kan gewoon de lijn gevolgd worden als bij een kerkdienst.
Iedereen (inclusief onszelf) veel wijsheid toegewenst bij het opvoeden van de kinderen.

De boel bijna afbreken is inderdaad niet nodig, maar ook sterk overdreven. Thuis is anders dan in de kerk, daar heb je veel meer invloeden waardoor ze afgeleid of geprikkeld worden.
Wat zeg je tegen ouders die een kind met autisme of ADHD of een andere beperking hebben waarvoor stilzitten moeilijk is? Die leer je dat niet door thuis eerst te oefenen.

Wij hebben een poosje met een picto boekje gewerkt. Vaak overzien ze het geheel niet. En moet je de stapjes in de dienst visueel maken. Dat neemt een stuk onrust weg. Ze weten waar ze aan toe zijn. Bij ons werkte het. Bij een ander misschien niet...
Dus picto kr komt binnen.
Picto gebed
Pict zingen, collecte. En dan nog met kleur. Rode achtergrond je bent stil. Groen je mag zingen of zachtjes wat zeggen
Ik deed het in insteekhoesjes zodat als er een ds was die gebed en Schriftlezing andersom deed ik het snel kon omwisselen. Het waren van die zwart wit picto's. Zo prikkelarm mogelijk....


Verstuurd vanaf mijn SM-A520F met Tapatalk

Nasrani schreef:

CvdW schreef:Het zal voor een ieder verschillend zijn.
Een kind dat in de kerk de boel bijna afbreekt is niet nodig. Ouders kunnen dat beter thuis eerst het kind leren stil zitten op de bank terwijl je als ouder een preek voorleest. Hierin kan gewoon de lijn gevolgd worden als bij een kerkdienst.
Iedereen (inclusief onszelf) veel wijsheid toegewenst bij het opvoeden van de kinderen.

De boel bijna afbreken is inderdaad niet nodig, maar ook sterk overdreven. Thuis is anders dan in de kerk, daar heb je veel meer invloeden waardoor ze afgeleid of geprikkeld worden.
Wat zeg je tegen ouders die een kind met autisme of ADHD of een andere beperking hebben waarvoor stilzitten moeilijk is? Die leer je dat niet door thuis eerst te oefenen.[/quote

Deze zin begrijp ik niet.
Wij hadden lego en daar bouwden we zaterdags een gebouwtje van met soort poppetjes naast en achter elkaar, ook een preekstoel. Een cassettespeler erin met psalmgezang. Zo kregen de kinderen een indruk. Korte tijd later stil op de bank zitten naast vader of moeder en luisteren naar preek die vader of moeder voorlas.
Ik zie dit als oefenen.

Lilian1975 schreef:

Nasrani schreef:

CvdW schreef:Het zal voor een ieder verschillend zijn.
Een kind dat in de kerk de boel bijna afbreekt is niet nodig. Ouders kunnen dat beter thuis eerst het kind leren stil zitten op de bank terwijl je als ouder een preek voorleest. Hierin kan gewoon de lijn gevolgd worden als bij een kerkdienst.
Iedereen (inclusief onszelf) veel wijsheid toegewenst bij het opvoeden van de kinderen.

De boel bijna afbreken is inderdaad niet nodig, maar ook sterk overdreven. Thuis is anders dan in de kerk, daar heb je veel meer invloeden waardoor ze afgeleid of geprikkeld worden.
Wat zeg je tegen ouders die een kind met autisme of ADHD of een andere beperking hebben waarvoor stilzitten moeilijk is? Die leer je dat niet door thuis eerst te oefenen.

Wij hebben een poosje met een picto boekje gewerkt. Vaak overzien ze het geheel niet. En moet je de stapjes in de dienst visueel maken. Dat neemt een stuk onrust weg. Ze weten waar ze aan toe zijn. Bij ons werkte het. Bij een ander misschien niet...
Dus picto kr komt binnen.
Picto gebed
Pict zingen, collecte. En dan nog met kleur. Rode achtergrond je bent stil. Groen je mag zingen of zachtjes wat zeggen
Ik deed het in insteekhoesjes zodat als er een ds was die gebed en Schriftlezing andersom deed ik het snel kon omwisselen. Het waren van die zwart wit picto's. Zo prikkelarm mogelijk....


Verstuurd vanaf mijn SM-A520F met Tapatalk

Dank voor je ervaringen.
Wij werken nu sinds kort ook met picto's in de dienst. Dat geeft wel meer duidelijkheid.
Vaste plaats is ook belangrijk. Maar per kind en per keer scheelt zeker nog.

Alle suggesties ten spijt, bij sommige kinderen werkt er niets, mijn kleinzoon is negen, maar er werkt niets, met mijn oudste zoon was het hetzelfde, ook toen hij al tiener was, we kregen er huisbezoek voor... hij moest toch stil zitten in het huis van God...maar hij hoorde wel in de kerk, nu zou ik hem maar een keer meegenomen hebben en de broeders toch meer laten praten... niet onverschillig, maar om zelf niet meer op mijn tenen te hoeven lopen.

CvdW schreef:

Nasrani schreef:

CvdW schreef:Het zal voor een ieder verschillend zijn.
Een kind dat in de kerk de boel bijna afbreekt is niet nodig. Ouders kunnen dat beter thuis eerst het kind leren stil zitten op de bank terwijl je als ouder een preek voorleest. Hierin kan gewoon de lijn gevolgd worden als bij een kerkdienst.
Iedereen (inclusief onszelf) veel wijsheid toegewenst bij het opvoeden van de kinderen.

De boel bijna afbreken is inderdaad niet nodig, maar ook sterk overdreven. Thuis is anders dan in de kerk, daar heb je veel meer invloeden waardoor ze afgeleid of geprikkeld worden.
Wat zeg je tegen ouders die een kind met autisme of ADHD of een andere beperking hebben waarvoor stilzitten moeilijk is? Die leer je dat niet door thuis eerst te oefenen.[/quote

Deze zin begrijp ik niet.
Wij hadden lego en daar bouwden we zaterdags een gebouwtje van met soort poppetjes naast en achter elkaar, ook een preekstoel. Een cassettespeler erin met psalmgezang. Zo kregen de kinderen een indruk. Korte tijd later stil op de bank zitten naast vader of moeder en luisteren naar preek die vader of moeder voorlas.
Ik zie dit als oefenen.

Met kinderen zonder deze beperkingen zal dat kunnen werken.
Maar kinderen met deze beperkingen:Vader of moeder die voorleest is anders dan een dominee of ouderling die voorgaat. De preekstoel in de lego kerk ziet er anders uit.
Sommige predikanten spreken best wel met stemverheffing, is de dominee nu boos mama? De dienst duurt langer dan de 1,5 uur, ik wil naar huis de tijd is om.... Hoesten, kuchen en andere onrust zorgen voor extra prikkels die niet te voorspellen zijn...
Gelukkig kunnen we in onze situatie onze zoon iedere zondag 1x mee naar de kerk nemen en gaat het over het algemeen redelijk tot goed.
Wat mij prikkelde was de opmerking dat ouders hun kind dit maar even thuis moeten leren zodat ze dan stil(ler) in de kerk kunnen zitten.