refo schreef:Ik vrees dat Van Ewijk het wel ongeveer juist ziet. Het probleem zou ook zo groot niet hoeven zijn als we ons voorhouden dat tegenslagen mogelijk zijn. Plus open ogen voor situaties die problematisch zijn en waar geen uitweg te zien is. In het verkeer ga je dan op de rem staan. Je hebt er niets aan door te gaan, dat levert een enorme klap op.
Ik adviseer de klagers altijd: neem ontslag en zoek leuk werk.

En ja, dat heb ik zelf ook gedaan. En nogmaals ja, bijna te laat.

Mannetje schreef:

Van Ewijk schreef:(…)
Ik kan het niet anders verwoorden dan dat ik het gewoon zie.

Voor je beeldvorming zou het goed zijn als je zelf ook eens een flinke burn-out mee zou maken.

ejvl schreef:

refo schreef:Ik vrees dat Van Ewijk het wel ongeveer juist ziet. Het probleem zou ook zo groot niet hoeven zijn als we ons voorhouden dat tegenslagen mogelijk zijn. Plus open ogen voor situaties die problematisch zijn en waar geen uitweg te zien is. In het verkeer ga je dan op de rem staan. Je hebt er niets aan door te gaan, dat levert een enorme klap op.
Ik adviseer de klagers altijd: neem ontslag en zoek leuk werk.

En ja, dat heb ik zelf ook gedaan. En nogmaals ja, bijna te laat.

Maar dat valt niet altijd mee als je een gezin hebt en de kostwinner bent. Stel je hebt een goedbetaalde baan maar enorm stressvol. Dan kun je niet ineens een baan aannemen waar je een stuk minder verdient, je hebt ook de verantwoordelijkheid over een gezin. Als alleenverdiener red je het vaak amper om de hypotheek te betalen van een gewone tussenwoning. Laat staan als je ineens ook een stuk minder gaat verdienen.

Overigens heb ik er geen last van gelukkig, ik kan prima nee zeggen, ook al krijg ik dan nogal eens het predikaat van egoïst maar dat maakt mij niet uit.

windorgel schreef:Leuk werk... Heb ik zelf ook graag, maar soms denk ik: waarom moet alles leuk zijn tegenwoordig?

Zeeuw schreef:

merel schreef:Ik denk zelf dat het jonge gezin met kinderen niet het probleem is, maar dat ouders hun sociale leven niet een paar jaar niet op een lager pitje zetten.

Ik denk dat de zin 'ik kan me er niks bij voorstellen' wel een goede is. Misschien moet je dan ook niet raden naar oorzaken. Bij mij ligt de fysieke kiem in een baby die 2,5 jaar bijna dag en nacht huilde, zware operaties van geliefden en hartproblemen. Met daarnaast een zeer hardnekkig probleem met nee zeggen wat ik echt heb moeten leren.

Terri schreef:

Zeeuw schreef:

merel schreef:Ik denk zelf dat het jonge gezin met kinderen niet het probleem is, maar dat ouders hun sociale leven niet een paar jaar niet op een lager pitje zetten.

Ik denk dat de zin 'ik kan me er niks bij voorstellen' wel een goede is. Misschien moet je dan ook niet raden naar oorzaken. Bij mij ligt de fysieke kiem in een baby die 2,5 jaar bijna dag en nacht huilde, zware operaties van geliefden en hartproblemen. Met daarnaast een zeer hardnekkig probleem met nee zeggen wat ik echt heb moeten leren.

Vaak staat iets niet op zichzelf en stapelt het.
Scheiding van een zeer naast familielid, nieuwe stressvolle baan van partner, verhuizing, een zeer onverwachte (risicovolle) zwangerschap met veel ziekenhuisopnames, plotseling sterven van vader en als laatste een 'huilbaby' , toen knapte het elastiek....
Bij de hulpverlening spraken ze over een 'punten systeem' , dwz elke ingrijpende levensverandering/ervaring krijgt dan een aantal waarden toegekend. Het totaal was zo hoog, wat nog te behappen zou zijn geweest in een periode van bv 10 jaar, maar dit speelde zich af binnen 2,5 jaar en dat was gewoon te veel. En wat kom je er achter dat het leven niet 'maakbaar' is. De andere kant van deze medaille is wel, dat je signalen sneller oppakt en indien mogelijk, op de rem trapt.
En wat @Zeeuw schrijft; leren nee zeggen......heel moeilijk, vooral als het om 'zorg vragen' gaat.
De 'sandwich generatie' heeft het overigens ook zwaar.

windorgel schreef:Merel, ik denk dat het karakter daar ook een grote rol in speelt: hoe ga je met heftige dingen om, en hoe verwerk je het? Kun je het niet goed verwerken, dan stapelt het zich op en wreekt het zich op enig moment.

windorgel schreef:Merel, ik denk dat het karakter daar ook een grote rol in speelt: hoe ga je met heftige dingen om, en hoe verwerk je het? Kun je het niet goed verwerken, dan stapelt het zich op en wreekt het zich op enig moment.

windorgel schreef:Merel, ik denk dat het karakter daar ook een grote rol in speelt: hoe ga je met heftige dingen om, en hoe verwerk je het? Kun je het niet goed verwerken, dan stapelt het zich op en wreekt het zich op enig moment.

merel schreef:

windorgel schreef:Merel, ik denk dat het karakter daar ook een grote rol in speelt: hoe ga je met heftige dingen om, en hoe verwerk je het? Kun je het niet goed verwerken, dan stapelt het zich op en wreekt het zich op enig moment.

Zijn de karakters de laatste decennia "slapper" geworden of is de druk van de maatschappij groter geworden. Waardoor is het percentage burn out zo gestegen.

Mara schreef:Zou de oorzaak kunnen liggen in de grote hoeveelheid informatie die dagelijks verwerkt moet worden?

Mara schreef:Mijn kinderen zijn inmiddels zo wijs om hun smartphone niet meer mee naar bed te nemen, maar laten hem beneden liggen.
Je kunt als moeder jarenlang waarschuwen, maar uiteindelijk komen ze er zelf achter.

merel schreef:

windorgel schreef:Merel, ik denk dat het karakter daar ook een grote rol in speelt: hoe ga je met heftige dingen om, en hoe verwerk je het? Kun je het niet goed verwerken, dan stapelt het zich op en wreekt het zich op enig moment.

Zijn de karakters de laatste decennia "slapper" geworden of is de druk van de maatschappij groter geworden? Waardoor is het percentage burn out zo gestegen?

Luther schreef:

Mara schreef:Zou de oorzaak kunnen liggen in de grote hoeveelheid informatie die dagelijks verwerkt moet worden?

Zeker!

Mara schreef:Mijn kinderen zijn inmiddels zo wijs om hun smartphone niet meer mee naar bed te nemen, maar laten hem beneden liggen.
Je kunt als moeder jarenlang waarschuwen, maar uiteindelijk komen ze er zelf achter.

Heb je nooit overwogen om de regel in te stellen dat mobiele apparaten op de begane grond blijven? (En ja, dan geldt het voor iedereen, dus ook voor pa, ma, ook voor oudere kinderen die het VO al achter zich hebben!) Bevalt ons al jaren prima. Beneden hebben we een gezamenlijke oplaadtas, en 's avonds zijn alle vakjes gevuld en kunnen we heerlijk slapen.