Pak slaag terug op school of niet?

[huisman]

Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een klein beetje!

Wat een karikatuur! Echt onvoorstelbaar. Er is niemand op dit forum voor kindermishandeling maar wel voor opvoeden. De volgende generatie gaat ten onder aan al die "liefdevolle" (ten diepste liefdeloze)ouders die alles maar goedkeuren van hun kinderen.

Leer het maar van de HEERE.

En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt;
Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt.
Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?)
Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen.

[samanthi]

Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een klein beetje!

Wat een karikatuur! Echt onvoorstelbaar. Er is niemand op dit forum voor kindermishandeling maar wel voor opvoeden. De volgende generatie gaat ten onder aan al die "liefdevolle" (ten diepste liefdeloze)ouders die alles maar goedkeuren van hun kinderen.

Leer het maar van de HEERE.

En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt;
Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt.
Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?)
Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen.

Ik heb vroeger bij de GLIAGG gewerkt, daar leer je het positieve om kastijden letterlijk te nemen wel af hoor.

[-DIA-]

Op school vind ik dat dit niet kan, al zal ik de laatste zijn die een meester of juf op z'n vingers tikt (figuurlijk dan ) als hij een supervervelend kind een keer een draai om z'n oren geeft.

Thuis geef ik mijn kinderen af en toe wel een tik of pak ik ze stevig bij hun arm. Dat komt niet vaak voor, maar ik vind dat heel ver afstaan van mishandeling. Die corrigerende tik zal vast wel onmacht zijn, maar ik heb nu eenmaal niet van die dwingende ogen. Bijbels gezien denk ik dat er geen enkel bezwaar is tegen een dergelijke tik.

Vorige week heb ik er ook nog één een pak slaag gegeven (dat is een paar flinke tikken), en dat gebeurt echt zelden. Dat vond ik in dit geval echt verdiend: hij zat na ettelijke waarschuwingen één van de andere kinderen echt te treiteren. In dit geval hoorde ik dit zelf; meestal klaagt er iemand van de anderen over zoiets, en dan doe ik dit niet zomaar.

Bij mijzelf was het ongeveer hetzelfde: zeer zelden kreeg ik echt een pak slaag. Eerst was ik dan boos, maar als dan tien minuten op m'n kamer had gezeten, begon het besef te komen dat het ook wel mijn eigen schuld was. Dan maak je het weer goed, en dan kun je weer verder.

Je krijgt echt niets van een pak slaag, hoor. We zijn ook wel eens te lief voor elkaar geworden, denk ik. Ik zou me zorgen gaan maken als kinderen bang voor je worden, of als je het niet meer kunt uitpraten daarna. Het wordt bij ons altijd weer heel snel goed gemaakt.

Soms vraag ik me wel af: al die ouders die zeggen dat ze het met woorden af kunnen, spreken die de waarheid wel? En vervolgens: ik hoorde vandaag iemand op straat in Rotterdam tegen zijn kind tekeer gaan. Deze moeder (of oma) kon het met woorden wel af... maar ze was het kind dan ook figuurlijk helemaal de grond in aan het trappen. Ik dacht: als ze nog even doorgaat, zeg ik er iets van. Dat noem ik veel eerder mishandeling dan een tik.

Als we ons oor wat te luisteren leggen horen we dat leerkrachten lijden onder de tirannie van ouders die klagen dat hun kind wordt mishandeld en dat hun kind nooit zoiets zou doen... Men ziet het ook in gezinnen en samenlevingsvormen: De kinderen worden huns gelijke, en of erger de ouders gaan met de kinderen mee.

[Orchidee]

Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een klein beetje!

Wat een overdreven reactie. Het is prima mogelijk om heel weloverwogen een corrigerende tik te geven. Heeft heus niet altijd met onmacht, frustratie en nijd te maken.
Je hebt voor een heel deel gelijk, maar door je manier van formuleren komt het niet echt als een serieuze bijdrage over. En dat is dan weer jammer ;-)

Jammer! Maar ik bedoel het wel serieus!
Heb genoeg ellendige misstanden gezien door het zgn uit liefde tuchtigen.
Er word door een mensenkind NOOIT uit liefde geslagen!
Straffen is goed, slaan is fout!

[huisman]

Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een klein beetje!

Wat een karikatuur! Echt onvoorstelbaar. Er is niemand op dit forum voor kindermishandeling maar wel voor opvoeden. De volgende generatie gaat ten onder aan al die "liefdevolle" (ten diepste liefdeloze)ouders die alles maar goedkeuren van hun kinderen.

Leer het maar van de HEERE.

En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt;
Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt.
Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?)
Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen.

Ik heb vroeger bij de GLIAGG gewerkt, daar leer je het positieve om kastijden letterlijk te nemen wel af hoor.

Nooit gedacht dat je bij de GLIAGG de uitwassen tegenkomt? Dat die er zijn ontken ik niet maar een liefdevolle en waardevolle opvoeding kan ook met een corrigerende tik.

Jammer dat je niet ingaat op de Schriftgegevens.

[samanthi]

Op school vind ik dat dit niet kan, al zal ik de laatste zijn die een meester of juf op z'n vingers tikt (figuurlijk dan ) als hij een supervervelend kind een keer een draai om z'n oren geeft.

Thuis geef ik mijn kinderen af en toe wel een tik of pak ik ze stevig bij hun arm. Dat komt niet vaak voor, maar ik vind dat heel ver afstaan van mishandeling. Die corrigerende tik zal vast wel onmacht zijn, maar ik heb nu eenmaal niet van die dwingende ogen. Bijbels gezien denk ik dat er geen enkel bezwaar is tegen een dergelijke tik.

Vorige week heb ik er ook nog één een pak slaag gegeven (dat is een paar flinke tikken), en dat gebeurt echt zelden. Dat vond ik in dit geval echt verdiend: hij zat na ettelijke waarschuwingen één van de andere kinderen echt te treiteren. In dit geval hoorde ik dit zelf; meestal klaagt er iemand van de anderen over zoiets, en dan doe ik dit niet zomaar.

Bij mijzelf was het ongeveer hetzelfde: zeer zelden kreeg ik echt een pak slaag. Eerst was ik dan boos, maar als dan tien minuten op m'n kamer had gezeten, begon het besef te komen dat het ook wel mijn eigen schuld was. Dan maak je het weer goed, en dan kun je weer verder.

Je krijgt echt niets van een pak slaag, hoor. We zijn ook wel eens te lief voor elkaar geworden, denk ik. Ik zou me zorgen gaan maken als kinderen bang voor je worden, of als je het niet meer kunt uitpraten daarna. Het wordt bij ons altijd weer heel snel goed gemaakt.

Soms vraag ik me wel af: al die ouders die zeggen dat ze het met woorden af kunnen, spreken die de waarheid wel? En vervolgens: ik hoorde vandaag iemand op straat in Rotterdam tegen zijn kind tekeer gaan. Deze moeder (of oma) kon het met woorden wel af... maar ze was het kind dan ook figuurlijk helemaal de grond in aan het trappen. Ik dacht: als ze nog even doorgaat, zeg ik er iets van. Dat noem ik veel eerder mishandeling dan een tik.

Als we ons oor wat te luisteren leggen horen we dat leerkrachten lijden onder de tirannie van ouders die klagen dat hun kind wordt mishandeld en dat hun kind nooit zoiets zou doen... Men ziet het ook in gezinnen en samenlevingsvormen: De kinderen worden huns gelijke, en of erger de ouders gaan met de kinderen mee.

Ik weet heus wel dat er weinig opgevoed wordt, maar opvoeden en slaan is niet hetzelfde, je kunt opvoeden zonder slaan en ern kind door en doorbederven en toch op zijn tijd klappen geven.

Er is niet ene ouder die een perfecte opvoeding geeft, maar de roede niet sparen is beeldspraak, wat ook gebruikt wordt als de Herre Zokn volk iets wil leren of straffen.

[samanthi]

@ huisman, dat was ik allang gegaan, ik hoeft niet steeds alles te herhalen.

Maar oké wie Hij liefheeft, kastijdt Hij, Dit is niet letterlijk klappen geven, maar figuurlijk, Waarom Zou een ouder zijn kind dan wel letterlijk moeten slaan?

Ik de wetten van Mozes komt het wel voor, maar dan gaat het over een volwassen kind.
Ik zal het morgen opzoeken.

[-DIA-]

Als we ons oor wat te luisteren leggen horen we dat leerkrachten lijden onder de tirannie van ouders die klagen dat hun kind wordt mishandeld en dat hun kind nooit zoiets zou doen... Men ziet het ook in gezinnen en samenlevingsvormen: De kinderen worden huns gelijke, en of erger de ouders gaan met de kinderen mee.

Ik weet heus wel dat er weinig opgevoed wordt, maar opvoeden en slaan is niet hetzelfde, je kunt opvoeden zonder slaan en ern kind door en doorbederven en toch op zijn tijd klappen geven.

Er is niet ene ouder die een perfecte opvoeding geeft, maar de roede niet sparen is beeldspraak, wat ook gebruikt wordt als de Herre Zokn volk iets wil leren of straffen.

Als een ouder zijn/haar kind zo slaat (tucht is onderwijzend) en het kind er blijvend schade van ondervindt mist de tucht haar doel, en is er geen juist gebruik van gemaakt. Het moet altijd met liefde, tot behoud en terechtwijzing van het kind.

[samanthi]

Als we ons oor wat te luisteren leggen horen we dat leerkrachten lijden onder de tirannie van ouders die klagen dat hun kind wordt mishandeld en dat hun kind nooit zoiets zou doen... Men ziet het ook in gezinnen en samenlevingsvormen: De kinderen worden huns gelijke, en of erger de ouders gaan met de kinderen mee.

Ik weet heus wel dat er weinig opgevoed wordt, maar opvoeden en slaan is niet hetzelfde, je kunt opvoeden zonder slaan en ern kind door en doorbederven en toch op zijn tijd klappen geven.

Er is niet ene ouder die een perfecte opvoeding geeft, maar de roede niet sparen is beeldspraak, wat ook gebruikt wordt als de Herre Zokn volk iets wil leren of straffen.

Als een ouder zijn/haar kind zo slaat (tucht is onderwijzend) en het kind er blijvend schade van ondervindt mist de tucht haar doel, en is er geen juist gebruik van gemaakt. Het moet altijd met liefde, tot behoud en terechtwijzing van het kind.

Ja tucht is terug brengen op de goede weg...

[-DIA-]

Als we ons oor wat te luisteren leggen horen we dat leerkrachten lijden onder de tirannie van ouders die klagen dat hun kind wordt mishandeld en dat hun kind nooit zoiets zou doen... Men ziet het ook in gezinnen en samenlevingsvormen: De kinderen worden huns gelijke, en of erger de ouders gaan met de kinderen mee.

Ik weet heus wel dat er weinig opgevoed wordt, maar opvoeden en slaan is niet hetzelfde, je kunt opvoeden zonder slaan en ern kind door en doorbederven en toch op zijn tijd klappen geven.

Er is niet ene ouder die een perfecte opvoeding geeft, maar de roede niet sparen is beeldspraak, wat ook gebruikt wordt als de Herre Zokn volk iets wil leren of straffen.

Als een ouder zijn/haar kind zo slaat (tucht is onderwijzend) en het kind er blijvend schade van ondervindt mist de tucht haar doel, en is er geen juist gebruik van gemaakt. Het moet altijd met liefde, tot behoud en terechtwijzing van het kind.

Ja tucht is terug brengen op de goede weg...

Precies! Dat is de bedoeling. Wat geldt voor de kerkelijke tucht zou ook hier moeten gelden, dat ze medisch van aard is.

[Roos2018]

Slaan vind ik onmacht. Een straf niet maar dat hoeft geen slaag te zijn.
Liever een nuttige straf waar bij nagedacht wordt wat er verkeerd ging.
Zo heb ik de kinderen eens een tekening laten maken van een persoon met een mond vol rotte tanden omdat ze na tich waarschuwingen hun tanden nog steeds vergaten te poetsen in de ochtend. Sindsdien gaat het bijna altijd goed, natuurlijk afhankelijk van leeftijd.

Wel ben ik voorstander van de dienstplicht, een strenge, voor orde, regelmaat en discipline.

Van dat laatste moet ik dan niets van hebben.
Ik denk dat veel jongeren ook gewoon niet in het leger passen.
Er heerst een bepaalde cultuur dat niet voor iedereen bevorderlijk zal zijn.

In Isra´el gaat iedereen (tot nu toe uitgezonderd orthodoxen, maar dat houdt ook een keer op) in militaire dienst.
Jongens 3 jaar, meiden 2.
En dat is te merken in de maatschappij.
Geen nonsens, drillen, discipline bijbrengen, orde, regelmaat en verantwoordelijkheidsgevoel.
Niet luisteren? 100 x opdrukken in de woestijn bij 40 graden Celcius, enz.
Heel probaat voor verwende en vervelende pubers, die na diensttijd een metamorfose hebben ondergaan.
Lichamelijk en mentaal fit zijn.

Dat gepamper levert voornamelijk bijdehante prinsjes en prinsesjes op, die later hun hoofd (op de werkvloer, in de maatschappij) zullen stoten.
In Nederland heb ik dat wel eens als doorgeschoten ervaren.
Bijvoorbeeld het gedrag van een delict pleger net zolang verklaren tot er een zeker goed praten ontstaat, totdat de dader (van wat dan ook) zelf slachtoffer werd door een slechte jeugd, enz. Fout gedrag wordt dan goed gepraat. Hou op schei uit.

Wij kregen toen wij kinderen waren na fout gedrag ook wel eens een lel van onze ouders. En we beseften heel goed dat dat terecht was.

[samanthi]

@DIA klopt helemaal, ook wij als leden mogen dat voor elkaar betekenen, eerst onder vier ogen, dan met getuigen en zo verder.

Het is veel makkelijker om het direct bij de kerkenraad te gaan melden, wat moeten we veel leren...

[eilander]

Hoe je ook over dit onderwerp denkt, de stelling dat in de Bijbel alleen figuurlijke tucht werd bedoeld, en niet daadwerkelijk ook een lichamelijke afstraffing, lijkt me echt onhoudbaar.

[Ambtenaar]

Ik heb geen tijd (en zin) om hier verder op in te gaan. Het ging mij er om dat de Bijbel leert dat het gedrag van iemand ten goede verandert door lichamelijk te straffen.

Dat was het denken van destijds, tegenwoordig weten we beter.

[Ambtenaar]

Als een kind tucht nodig heeft.... en dat heeft ieder kind... Dan mag de roede niet ontbreken. Maar de liefde tot het kind moet sterker zijn dan de pijn die de roede veroorzaakt. Ds. zegt het wel eens zo: Dat als het goed ligt, de ouder meer pijn voelt dan het kind, omdat hij het kind moet tuchtigen, dan dat het kind zelf van de tucht voelt. Achter de tucht moet de liefde schuilgaan. En niet de hardheid van boos zijn of wraak.
Dan zal de tuchtiger (ouder of leraar die over het kind gesteld is) meer pijn voelen dan de getuchtigde. Zo werkt immers ook de kerkelijke tucht?

Wat een onzin.