JCRyle schreef: Mijn typering van jouw visie was dat je achter een muurtje op de fundamenten van D66 gaat zitten schieten. Je creeërt dan zo een hun-wij verhouding. Dat komt ook uit je visie op de werkelijkheid naar voren. Ik vraag mij af of je daarmee recht doet aan de Bijbelse visie van het Koninkrijk van God. Dat is namelijk geen Koninrijk van een aparte wereld, maar Gods Koninkrijk in deze wereld. Daarmee wil ik zeggen dat we naast het bezig te zijn met het toekomende een verantwoordelijkheid hebben voor het hier en nu. Ook in het kennis nemen van wat bij de buren (D66) gebeurt. Jij schrijft ze af omdat hun fundamenten verkeerd zijn. Ik denk - en dat betoog ik hier ook - dat je met een open houding hun moet benaderen. Ja, wij hebben ons te weerhouden van de wereld. Maar dat is niet dat we in een zuil terug moeten trekken en van daaruit de ander gaan beschieten. Nee, het weerhouden van de wereld heeft in Bijbels licht te maken met de zonde. Daar hebben wij afstand van te nemen. Het weerhouden van de wereld heeft dus niks te maken met het creëren van een hun-wij verhouding.
Dit bied aanknopingspunten om verder te praten. Allereerst ben ik van mening dat een helder onderscheid tussen het christendom en alles wat dat niet is, niet gelijk staat aan het opereren vanuit een gesloten zuil. Ik zie dat namelijk op een heel andere manier.
Hetgeen in de democratie en in de samenleving aan de hand is en al etterlijke decennia (zelfs van voor 1966) voortduurt, is het gelijkschakelen van het christendom als idealisme naast allerlei andere vormen van idealisme, zoals: kapitalisme, socialisme, libertinisme en ga zo nog een tijdje door. Volgens mij valt tussen deze idealismen en het christendom een fundamenteel onderscheid, wat niet noodzakelijk hoeft te betekenen dat je in praktische besluiten tot een zelfde keuze komt.
De bijbel benoemt de uitwerking van het christendom in de breedte van de samenleving het Koninkrijk der hemelen en daar sluit ik me zonder nadere toelichting voor dit moment bij aan. Het rijk van Christus stijgt boven alle aardse zaken en stromingen uit en heeft een geheel ander karakter. Het beoogt geen christelijk sociaal program. Het beoogt ook niet het kapitalisme en haar geldgierigheid te bevoordelen. Beiden staan onder kritiek van het Woord.
In casu D66 is het overduidelijk dat zij een andere visie hebben op de mens, op zelfbeschikking en van daaruit komen tot allerlei standpunten en politieke voorkeuren, die niet de mijne zijn. Persoonlijk heb ik dan behoefte aan duiding, het liefst theologisch, die me vertellen waarom hun gedachtegoed niet deugd. Gisteren of eergisteren las ik een tekst, dat je gerechtigheid echt niet moet verwachten van een flamboyante wereldleider die naar wereldvrede streeft, maar die tegelijkertijd niet in staat is om gerechtigheid aan zijn vrouw te bewijzen. Dit is circa 1955 opgeschreven, maar kan je zondermeer toepassen op Pechtold, Trump of wie dan ook.
Vanuit deze gedachte, namelijk dat de uiteindelijke gerechtigheid (die bij de nieuwe hemel en aarde gerealiseerd zal worden) alleen door Gods genade een plaats kan krijgen, kom ik tot de notie van het vreemdelingschap. Ik voel me niet prettig bij een discussie over poppetjes die al dan niet het lijden van een christen verergeren of verzachten. Ik ben zeer behoedzaam als het gaat om politieke constellaties en andere zaken die onmerkbaar je eigen gedrag corrumperen en je voor God onmachtig doet verlangen naar gerechtigheid. Wat als ik een gering inkomen hebt en dus van een in een lage lonenland geproduceerd hemd moet kopen dat onder kritiek staat van kinderarbeid? Hoe kan ik dan christelijke barmhartigheid bewijzen. Zomaar een fictief voorbeeld.
Nogmaals in casus D66. De wijze waarop het zelfbeschikkingsrecht van het leven wordt bepaald - tot aan orgaandonatie toe- kan niet anders dan tot totaal onbegrip leiden. We noemen dat een schreeuw naar de hemel en schreeuwt jouw hart dan mee? Een handje na het debat van Alexander of Pia of wie dan ook, lost niets op, want hun respect is in Gods ogen niets waard.
Nu weet ik je geboortejaar niet, maar ik ben van 1982 en heb dus de paarse kabinetten van 1994 en 1998 redelijk bewust meegemaakt en sindsdien heb ik een uiterst negatieve grondhouding ten opzichte van D66. Dat hoef je zeker niet op het persoonlijke door te trekken richting kamerleden, maar de argwaan gaat er bij mij niet uit.
Afijn. Hier wat meer achtergronden. Of je dit ziet als een gesloten wereldbeeld of niet, dat is mij om het even, maar dat beoog ik niet. Ik maak me ergens anders druk om.
