Jeremiah schreef:Van Ewijk zegt in zijn openingspost nergens dat hij belijdenis heeft gedaan. Mijns inziens moeten men zeer terughoudend zijn om "zoekenden" niet serieus te nemen.

Ik heb belijdenis gedaan op mijn moment van doop. om exact te zijn, een paar momenten daar voor.

Mara schreef:Loop jij vaak tegen onbegrip aan? Van je seculiere familie die niet begrijpt waarom jij bepaalde dingen niet meer doet en van kerkmensen, die niet begrijpen waarom jij iets nog niet doet?

Wel, wat mijn familie betreft, die heeft mij altijd ondersteund in welke keuze dan ook wat betreft godsdienst of politiek, mijn geloof werd daar dan ook geaccepteerd en begrepen, ik kreeg ook bijbels cadeau en verder is er geen vuiltje aan de lucht,
Er word niet raar opgekeken als ik naar de kerk ga of dat ik andere prioriteiten heb, het enige waar ik tegen aan loop is dat ik niets kan delen.
Er is totaal geen interesse in religie maar dat is al jaren zo.
Inmiddels zijn we het van beide kanten gewend.
Dit geld inmiddels ook voor collega's en vrienden, al werd religie hier doorgaans voor dwaasheid gehouden.
Men heeft het veel liever over voetbal en vrouwen.

Wat het verder betreft, zowel hier en onder medechristenen merk ik dat de communicatie veel anders is.
Zoals hier over de ''drie formulieren en verzekeringen'' was natuurlijk ironische beeldspraak om aan te duiden wat ik bedoelde, men neemt dit nogal letterlijk.
Kortom, een hele andere manier van communiceren dus.
In mijn eigen kerkgemeente heb ik daar niet zo heel erg veel last van, de doorsnee PKN is niet zo van de zware kant.
Ik merk bovenstaande echter aan andere activiteiten en bijeenkomsten die ik bezoek om mijn christelijke kennissenkring uit te breiden.
Onder deze kennismakingen tref ik echter ook late bekeerlingen die een brede kloof ervaren en het gevoel te hebben dat ze alleen staan.
Ze voelen zich buitengesloten en met argusogen bekeken.
ikzelf word wel eens raar aangekeken als ik vermeld christen te zijn terwijl ik bijvoorbeeld een (werk) shirt aan heb met een bepaalde print van er op van een embleem of een popgroep, (ik heb er verder dan niets mee)

Wat ik wel degelijk ervaar, wat hier al zo treffend werd opgemerkt, is dat zodra je toetreed tot welke gezindte dan ook, de eenvoud er inderdaad gelijk van af is.
Als zoekende thuislezer lees je gewoon de bijbel, je gelooft in de Heere of je gelooft niet, simpel.
Je bid, je gelooft..zodra je toetreed tot een gemeente , evangelisch, refo of rooms, komt er gelijk al veel meer op je af dan je had kunnen vermoeden.

Wat mijn aanwezigheid op dit forum betreft, ik ben mischien niet zo thuis in sommige termen en communicatie, ik moet soms wel wat huiswerk doen om dingen die ik lees te begrijpen maar feitelijk heb ik het hier wel naar mijn zin!
Sarcasme laat ik langs me heen gaan en reageer simpelweg niet als dingen grimmig lijken te worden, maar over het algemeen gesproken voel ik me hier best goed bejegend.

Verder heb ik dit topic niet geopend met het oogmerk op aandacht of medeleven, (waarvoor?) maar gewoon omdat ik het onderwerp wel eens behandeld wilde zien.
Daarvoor zitten we tenslotte hier op een forum...

Mara schreef:

eilander schreef: Maar toch: ik geloof zeker dat er ook hele grote veranderingen plaats vinden bij zo iemand. Als je uiterlijke levensstijl niet verandert en kermis- en cafébezoek blijft gewoon voortgaan, kan dat niet bestaan met de tere vreze Gods, ik kan het niet anders zeggen.

Dat ben ik met je eens. Toch is het zo dat de bioscoop voor mij - vanwege mijn opvoeding - een plaats van het verderf is en voor mijn man niet. Hij gaat er niet meer naar toe, dat niet, maar het is voor mij anders dan voor hem.
Als iets met de paplepel ingegoten is - wat is goed en wat is zonde? - raak je dat nooit meer kwijt, ook al keer je het geloof de rug toe.
Mensen weten nog haarfijn te benoemen dat ze dit niet mochten en dat moesten, alleen schroeit bij hen het geweten toe.

Dan kom je op het punt van zondekennis en geweten, ik zie dat hier net zo goed. Wat voor de één onoverkomelijk is, is voor de ander niet eens een drempeltje.
Hoe kan ik dan mijn man precies vertellen wat wel of niet zondig is en kwaad is in de ogen van de Heere als hij in mijn familie al die verschillen ziet?
Geloof is een persoonlijke zaak, ook voor mensen die later in hun leven pas in aanraking komen met God en de kerk.
Ik merk (in r.l.) eigenlijk 2 soorten reacties. De heel positieve (joh, wat bijzonder dat jij dan door je vrouw in de kerk terecht bent gekomen, dat is niet toevallig en heeft God een bedoeling mee) en de wat achterdochtige, "is het wel echt?"
Terwijl hij heel veel affiniteit heeft met en voorkeur heeft voor de rechts reformatorische prediking.

In een "gemengd" huwelijk is het dus zo dat je de ander vrijlaat in hetgeen er gezegd wordt, hoe het geloof beleefd wordt en wat zondekennis is.
In een refohuwelijk zijn die verschillen er niet of nauwelijks, zeker als partners uit dezelfde kerkelijke richting komen.

Ik heb een "refohuwelijk" maar toch waren de verschillen in onze verkeringstijd fors. (GG vs CGK ) ik ben daar altijd dankbaar voor geweest omdat dat ons dwong om over de meest wezenlijke zaken te spreken.

Verder kan ik niet zien waarom je met je man of vrouw als je samen belijdend lid van dezelfde gemeente bent niet kan spreken over hoe een waar geloof beleefd wordt, wat zondekennis is, dat wedergeboorte noodzakelijk is enz.
Deze zaken hebben toch niets met onze wel of niet refo afkomst te maken?
Je moet onkunde niet voeden maar bestrijden.

huisman schreef: Ik heb een "refohuwelijk" maar toch waren de verschillen in onze verkeringstijd fors. (GG vs CGK ) ik ben daar altijd dankbaar voor geweest omdat dat ons dwong om over de meest wezenlijke zaken te spreken.

Verder kan ik niet zien waarom je met je man of vrouw als je samen belijdend lid van dezelfde gemeente bent niet kan spreken over hoe een waar geloof beleefd wordt, wat zondekennis is, dat wedergeboorte noodzakelijk is enz.
Deze zaken hebben toch niets met onze wel of niet refo afkomst te maken?
Je moet onkunde niet voeden maar bestrijden.

Je begrijpt het niet, maar dat geeft niet.
Ik zal het je nog een keer uitleggen. Jullie hadden beide een solide basis(kennis) die mijn man volledig mist.
Dan kun je avonden praten als brugman, maar je haalt zomaar geen 18 jaren jeugd en aantal jaren volwassenheid in.
Het heeft zeker wel met afkomst te maken.
Onkunde kun je deels bestrijden door bijv. een bijbelcursus (alphacursus) te volgen, maar dan nog blijf je achterlopen.
In refoland zijn ze in het algemeen niet zo aardig voor nieuwkomers. Ik zeg dit met pijn!
Ik ben heel dankbaar dat mijn ouders daar een uitzondering op waren.

Van Ewijk schreef:Er word niet raar opgekeken als ik naar de kerk ga of dat ik andere prioriteiten heb, het enige waar ik tegen aan loop is dat ik niets kan delen.
Er is totaal geen interesse in religie maar dat is al jaren zo.

Vanuit de familie van mijn man is er geen vijandschap, zeker niet, als we hen uitnodigen voor een kerkdienst (trouw- doopdienst) komen ze. Maar daar blijft het bij, de zondag erna zitten ze in de Doelen voor een concert of zo.
Er is echt een bepaalde onkunde bij veel kerkmensen. Als je je heidense familieleden maar voorleeft, volgen ze jou wel na. Nee dus.

Mara schreef:Je begrijpt het niet, maar dat geeft niet.
Ik zal het je nog een keer uitleggen Jullie hadden beide een solide basis(kennis) die mijn man volledig mist.
Dan kun je avonden praten als brugman, maar je haalt zomaar geen 18 jaren jeugd en aantal jaren volwassenheid in.
Het heeft zeker wel met afkomst te maken.

Fijn maar jij hebt mijn post verkeerd gelezen. Ik zal het duidelijk(er) maken

Mara schreef:In een refohuwelijk zijn die verschillen er niet of nauwelijks, zeker als partners uit dezelfde kerkelijke richting komen.

Hier regeerde ik op toen ik schreef.

huisman schreef:Ik heb een "refohuwelijk" maar toch waren de verschillen in onze verkeringstijd fors. (GG vs CGK ) ik ben daar altijd dankbaar voor geweest omdat dat ons dwong om over de meest wezenlijke zaken te spreken.

De andere zin waar ik op reageerde was.

Mara schreef:In een "gemengd" huwelijk is het dus zo dat je de ander vrijlaat in hetgeen er gezegd wordt, hoe het geloof beleefd wordt en wat zondekennis is.

Hier reageerde ik op met het volgende:

huisman schreef:Verder kan ik niet zien waarom je met je man of vrouw als je samen belijdend lid van dezelfde gemeente bent niet kan spreken over hoe een waar geloof beleefd wordt, wat zondekennis is, dat wedergeboorte noodzakelijk is enz.
Deze zaken hebben toch niets met onze wel of niet refo afkomst te maken?
Je moet onkunde niet voeden maar bestrijden.

Ik ken mensen die uit de "wereld" zijn gekomen en nu een Bijbelkennis en een leven hebben die jaloers maakt.

huisman schreef: Ik ken mensen die uit de "wereld" zijn gekomen en nu een Bijbelkennis en een leven hebben die jaloers maakt.

Zeker, ik ken ook zo iemand, hij mag nu voor eeuwig God groot maken. Ik heb veel van hem geleerd.
Maar dat, Huisman, is niet iedereen gegeven.

Mara schreef:

eilander schreef: Maar toch: ik geloof zeker dat er ook hele grote veranderingen plaats vinden bij zo iemand. Als je uiterlijke levensstijl niet verandert en kermis- en cafébezoek blijft gewoon voortgaan, kan dat niet bestaan met de tere vreze Gods, ik kan het niet anders zeggen.

Dat ben ik met je eens. Toch is het zo dat de bioscoop voor mij - vanwege mijn opvoeding - een plaats van het verderf is en voor mijn man niet. Hij gaat er niet meer naar toe, dat niet, maar het is voor mij anders dan voor hem.
Als iets met de paplepel ingegoten is - wat is goed en wat is zonde? - raak je dat nooit meer kwijt, ook al keer je het geloof de rug toe.
Mensen weten nog haarfijn te benoemen dat ze dit niet mochten en dat moesten, alleen schroeit bij hen het geweten toe.

Dan kom je op het punt van zondekennis en geweten, ik zie dat hier net zo goed. Wat voor de één onoverkomelijk is, is voor de ander niet eens een drempeltje.
Hoe kan ik dan mijn man precies vertellen wat wel of niet zondig is en kwaad is in de ogen van de Heere als hij in mijn familie al die verschillen ziet?
Geloof is een persoonlijke zaak, ook voor mensen die later in hun leven pas in aanraking komen met God en de kerk.
Ik merk (in r.l.) eigenlijk 2 soorten reacties. De heel positieve (joh, wat bijzonder dat jij dan door je vrouw in de kerk terecht bent gekomen, dat is niet toevallig en heeft God een bedoeling mee) en de wat achterdochtige, "is het wel echt?"
Terwijl hij heel veel affiniteit heeft met en voorkeur heeft voor de rechts reformatorische prediking.

In een "gemengd" huwelijk is het dus zo dat je de ander vrijlaat in hetgeen er gezegd wordt, hoe het geloof beleefd wordt en wat zondekennis is.
In een refohuwelijk zijn die verschillen er niet of nauwelijks, zeker als partners uit dezelfde kerkelijke richting komen.

Toch zit me iets niet helemaal lekker na deze posting. Je zegt eerst "dat ben ik met je eens" en vervolgens wordt mijn posting toch (naar mijn mening althans) wat op losse schroeven gezet.

Het gaat mij niet om verschillen (verschilletjes is beter misschien) die er kunnen zijn in uiterlijke dingen, maar om belangrijker zaken in iemands levensstijl. En dan geloof ik vast dat de Heere iemand die midden uit de wereld komt, leert dat bepaalde zaken niet meer kunnen. Uit liefde tot God, Zijn Woord en wet, willen ze bepaalde dingen niet meer.
Dat is toch wezenlijk iets anders dan "Wat voor de één onoverkomelijk is, is voor de ander niet eens een drempeltje."?

Met een variant op de uitspraak van huisman zou ik willen zeggen: je moet schipperen met de zonde niet voeden maar bestrijden.

eilander schreef: Toch zit me iets niet helemaal lekker na deze posting. Je zegt eerst "dat ben ik met je eens" en vervolgens wordt mijn posting toch (naar mijn mening althans) wat op losse schroeven gezet.

Ik ben het met je eens, maar ik kan niet voor iemand anders spreken. (In dit geval voor mijn man)
Hij heeft veel los moeten laten, dat deed hij zelf. Maar er zijn ook dingen die ik als zonde zie, maar hij niet.
Daarentegen zie je soms ook (hebben we het wel eens eerder over gehad) dat er helemaal niets meer door kan en de "zwaarste" kerk wordt opgezocht.
Enerzijds is het eenvoudiger als je beiden uit een zelfde kerk komt, anderzijds bestaat het gevaar dat het allemaal traditie en gewoonte is slechts. Als de kinderen dan kritische vragen gaan stellen als ze ouder worden, hebben de ouders soms geen antwoord.
En iemand die op 45 jarige leeftijd wordt omgezet, beheerst niet die "geheimtaal". En wordt daarom niet altijd begrepen en wordt zelfs gewantrouwd. Want eerlijk is eerlijk, in bepaalde kringen moet je nu eenmaal aan voorwaarden voldoen, (praat, waad en gelaat).
En daar zou van Ewijk wel eens tegenaan kunnen lopen misschien.
Onderschat niet hoe ingewikkeld het kan zijn, enerzijds begrijp je je eigen familie dus niet meer en zij jou niet, anderzijds voel je je vaak ook onzeker of onwennig bij het christelijke gedeelte van de familie of bekenden.
Mijn man moest aan zijn ouders vertellen dat hij niet meer op de jaarlijkse zondagsbrunch kwam, die zij in een restaurant hadden.
Maar (een groot deel) van mijn familie begreep niet waarom hij een keer op zondagavond voor een zakenreis vertrok.
Het komt er op neer dat je je als "nieuwe bekeerling" eigenlijk moet verdedigen.
Tenminste, dat is wat ik hoor van diverse mensen die uit de wereld getrokken zijn.
Er is een man in onze kerk die in de eerste jaren niet eens aan het H.A. durfde.

Ik geloof niet dat ik het veel duidelijker kan zeggen dan zojuist, maar we hebben het niet helemaal over hetzelfde. Ik begrijp wel wat je zegt en ik heb ook wel oog voor de specifieke problemen in deze gevallen, ook van Van Ewijk.

Mijn man moest aan zijn ouders vertellen dat hij niet meer op de jaarlijkse zondagsbrunch kwam, die zij in een restaurant hadden.
Maar (een groot deel) van mijn familie begreep niet waarom hij een keer op zondagavond voor een zakenreis vertrok.

Dit is voor mij ook niet te vatten?
Wat is het verschil tussen een zondagsbrunch en een zakenreis?

Bij het 1 zit je op een stoel samen met mensen en bij het ander ben je misschien alleen.

eilander schreef:Het gaat mij niet om verschillen (verschilletjes is beter misschien) die er kunnen zijn in uiterlijke dingen, maar om belangrijker zaken in iemands levensstijl. En dan geloof ik vast dat de Heere iemand die midden uit de wereld komt, leert dat bepaalde zaken niet meer kunnen. Uit liefde tot God, Zijn Woord en wet, willen ze bepaalde dingen niet meer.
Dat is toch wezenlijk iets anders dan "Wat voor de één onoverkomelijk is, is voor de ander niet eens een drempeltje."?

Met een variant op de uitspraak van huisman zou ik willen zeggen: je moet schipperen met de zonde niet voeden maar bestrijden.

Toch vraag ik mij dit af.
Ik weet zeker dat er zaken zijn die door mensen op dit forum tot zonde worden gerekend, en door nieuwe bekeerlingen niet, en dan hoeft het niet over "verschilletjes" te gaan.
Uiteraard ben ik met je eens dat bepaalde zaken niet meer kunnen, ook niet bij nieuwe bekeerlingen, plaatsen waar Gods naam ijdel gebruikt wordt, waar de zonde hoogtij viert en dergelijken, maar ik denk dat de "verschilletjes" en "drempeltjes" toch een stuk groter kunnen zijn dan wij denken.
Alleen al omdat, zelfs binnen de doelgroep van dit forum, er al veel verschillen zijn aangaande bepaalde zaken en bepaalde zaken als essentieel of zondig worden gezien, en dezelfde zaken door anderen, anders bekeken worden.

CvdW schreef: Dit is voor mij ook niet te vatten?
Wat is het verschil tussen een zondagsbrunch en een zakenreis?

Die brunch was een jarenlange familietraditie. Mijn man kon dat niet meer, omdat hij dan beide kerkdiensten zou moeten verzuimen. Bovendien vond hij dat niet meer gepast op zondag. De zakenreis was geboekt door het bedrijf, vertrek zondagavond half 11.
Mijn man heeft nog gekeken of hij het om kon boeken naar een dag later, maar dat kon helaas niet.
Hij had er zelf geen probleem mee, omdat het echt niet anders kon, zijn keuze niet was en het op dat moment een werk van noodzakelijkheid was.
Een voorbeeld dat ongeveer gelijk staat (denk ik) er waren jongens die bij de dienstplicht toestemming vroegen om op maandagochtend pas zich te melden in de kazerne. Toch waren er ook jongens uit refogezinnen die wel op zondagavond aankwamen. Die ouders zagen het als bevel van hogerhand.
Ik hoop dat ik het zo goed uitgelegd heb?

Ik zie het verschil wel. Ik begrijp ook de spagaat. Veel dingen zijn niet met een schaartje recht te knippen. Soms maak je keuzes die je niet zelf gekozen zou hebben als de omstandigheden anders waren.
En zelfs onder Refo's zijn er al verschillen in wat (nog) wel en niet mag. Sommige dingen uit de Bijbel worden letterlijk nageleefd, andere dingen staan er wel maar laten we staan. Dat is voor mensen buiten onze gezindte niet altijd te volgen.

ejvl schreef:

eilander schreef:Het gaat mij niet om verschillen (verschilletjes is beter misschien) die er kunnen zijn in uiterlijke dingen, maar om belangrijker zaken in iemands levensstijl. En dan geloof ik vast dat de Heere iemand die midden uit de wereld komt, leert dat bepaalde zaken niet meer kunnen. Uit liefde tot God, Zijn Woord en wet, willen ze bepaalde dingen niet meer.
Dat is toch wezenlijk iets anders dan "Wat voor de één onoverkomelijk is, is voor de ander niet eens een drempeltje."?

Met een variant op de uitspraak van huisman zou ik willen zeggen: je moet schipperen met de zonde niet voeden maar bestrijden.

Toch vraag ik mij dit af.
Ik weet zeker dat er zaken zijn die door mensen op dit forum tot zonde worden gerekend, en door nieuwe bekeerlingen niet, en dan hoeft het niet over "verschilletjes" te gaan.
Uiteraard ben ik met je eens dat bepaalde zaken niet meer kunnen, ook niet bij nieuwe bekeerlingen, plaatsen waar Gods naam ijdel gebruikt wordt, waar de zonde hoogtij viert en dergelijken, maar ik denk dat de "verschilletjes" en "drempeltjes" toch een stuk groter kunnen zijn dan wij denken.
Alleen al omdat, zelfs binnen de doelgroep van dit forum, er al veel verschillen zijn aangaande bepaalde zaken en bepaalde zaken als essentieel of zondig worden gezien, en dezelfde zaken door anderen, anders bekeken worden.

Met alle respect, maar dit vind ik ook een onduidelijke posting. "Bepaalde zaken" kunnen inderdaad niet meer, maar "zaken die meer zijn dan verschilletjes" kunnen toch nog wel.
Ik reageer misschien een beetje fel, maar dat komt omdat ik op dit forum en elders zie dat de zonde kan samengaan met een geloofsbelijdenis, en dat kan echt niet.
Waarom altijd maar o zo veel begrip voor andersdenkenden en buitenstaanders, maar o zo weinig eens het "zo spreekt de Heere!" gehoord? Moeten we niet eerst en vooral eraan denken dat we voor Gods aangezicht leven?