• Onbijbelse zaken in de leeruitspraken van 1931?

Misschien interessant hoe prof J.J. v.d. Schuit in 1929 reageerde op dit 6e artikel. Er was een PS geweest met ongeveer dezelfde uitspraken.

6. Dat de verantwoordelijkheid van de mens wortelt in de schepping, krachtens welke schepping God van de mens Zijn beeld terugvordert. Die verantwoor-delijkheid wordt te groter door de bemoeienissen, die God met de mens maakt, gelijk duidelijk blijkt o.a. uit Jesaja 5, Lukas 10:13 tot 15.

Ik kan begrijpen, dat dit alles voor de eenvoudige belijder der Gereformeerde waarheid niet aanstonds even duidelijk is, maar allen die wat aan de verbonds-theologie gedaan hebben, zullen verstaan, waar een dergelijk eenzijdig, idealistisch standpunt op uitloopt. De Heilige Schrift en de Gereformeerde belijdenis kiezen de historische orde in de verbondsleer.

Ongefundeerd is voor mij alles, wat ik niet met de Gereformeerde belijdenis kan staven. Natuurlijk leert de belijdenis het dat Christus Hoofd is, maar nergens dat Hij het Hoofd is van het genadeverbond. Zo ook leert de belijdenis de uitverkiezing, maar nergens , dat God alleen met de uitverkorenen het genadeverbond heeft opgericht. Ook leert de belijdenis, dat God krachtens schepping recht op de mens heeft, maar nergens vindt ge in de Gereformeerde confessie de slappe uitdrukking, dat de verantwoordelijkheid te groter wordt door de bemoeienissen Gods. Die uitdrukking: de bemoeienissen Gods, is wel heel lief, maar is bij de leer van het verbond der genade niet positief genoeg. De Gereformeerde confessie laat een ander geluid horen.

Ik wil hier een stukje afschrijven uit het boekje van mijn geachte collega Prof. Wisse, "Doe dat, totdat Hij komt". Daar hoort ge de zuivere, Gereformeerde, practische verbondsleer.

Hij schrijft op blz. 88-89: "En dat laat God u nu vooral horen in de eis: Bekeer u! Gij zijt wel veranderd, maar God daarom niet. Gods recht eist, dat niet één zondaar vrijheid gegeven wordt, om de zonde te dienen. Nooit komt God in verdrag met uw val, nooit komt Hij in enige conditie of akkoord met de zonde. Gevallen, dan heet het: Keer weder, bekeer u! Daar heeft God recht op. En dat nu juist moet de klem worden in onze consciëntie, dat dat moet worden het motief van het zoeken naar God. De overtuiging, God behield Zijn recht op mij!

Dat deed de profeet dan ook niet slechts antwoorden: "Och, Heere, ik kan mij niet bekeren". Neen, hij besefte en aanvaardde die eis volkomen, zo volkomen, dat hij God er in te hulp riep en antwoordde: "Bekeer Gij mij, dan zal ik bekeerd zijn."
Daar komt nu, levende onder de bedeling van het genadeverbond nog iets bij. Reeds als kind in onze prille jeugd heeft God in de Heilige Doop Zijn verbond ons bezegeld. In dubbele mate, èn uit kracht van schepping, èn uit kracht van dat genadeverbond heeft God nu recht van eisen. Wij zijn in dat opzicht onszelf niet meer. Krachtens onze doop zijn we daarom meer verplicht en geroepen, ons hart te geven aan de Drieënige God. Levende onder de bedeling van het genadeverbond moeten wij, met andere woorden, niet dat verbond met zijn Evangelie en ordinantiën omzetten naar ons zijn, onze staat, maar wij moeten ons schikken naar dat Verbond."

Dit woord van prof. Wisse vertolkt de aloude Gereformeerde verbondsleer in positieve taal en houdt de heilige verbondseis, steeds door de Gereformeerde kerk voorgestaan, tegenover het zaad des verbonds hoog.

Van deze verbondseis komt bij een verbondsleer, als door de Gereformeerde Gemeenten in genoemde Particuliere Synode gesteld, niets terecht! Immers, de uitverkorenen komen in het verbond in de ure der minne, en die andere groep, dat zijn de verworpenen, die komen dus nooit in het verbond. Op deze manier bestaat er geen eis des verbonds! Geen wonder, dat de Gereformeerde lijn zoek is geraakt in punt 6, toen het de praktische kant raakte, d.i. Gods recht op de bondeling krachtens het verbond der Genade. En was alleen in punt 6 de Gereformeerde lijn maar zoek.

Het is de factor tijd die me er van weerhoudt om te reageren en bovendien kan ik meestal vinden in de postings van Herman.

Toch wil ik nog even reageren. Ik lees in het stuk van Prof. Schuit over wat Christus nu is. Hij is niet het hoofd van het genadverbond, wel het hoofd van Zijn gemeente en Borg van het genadeverbond. Toch ik hier van de aanhangers van de leeruitspraken niets over. Is reageren niet mogelijk?

Groeten,

Oorspronkelijk gepost door Herman
...diegenen die ruimte willen laten voor verbondsautomatisme. Dat is zeer actueel want de CGK laten die ruimte met hun drie verbonden...
Mag ik hiervan een onderbouwing? Theologisch allereerst, dat drie verbonden altijd impliceert dat het verbond automatisch is. En ten tweede enkele (historische) voorbeelden dat de CGK verautomatiseert.

Dit heeft ds. J.M.J. Kievit zelf aangegeven in Bewaar het Pand dat de leer van drie verbonden veel makkelijker ruimte geeft voor een verbondsautomatisme door overgewicht te geven aan de doop: je bent dan immers al in het wezen van het verbond begrepen!

Deze dingen zijn overigens lang en breed in andere topics aan de orde geweest.

Wie is JMJ Kieviet? Het einde van alle tegenspraak?

Twee verbonden is nog makkelijker. Dan ben je er in of niet.

Oorspronkelijk gepost door refo
Wie is JMJ Kieviet? Het einde van alle tegenspraak?

Twee verbonden is nog makkelijker. Dan ben je er in of niet.

nee JMJ Kievit (ik heb hem verder hoog staan hoor) is niet het einde van alle tegenspraak. Want hij was nogal gematigd positief over het boek van VdZwaag...

Correctie Refo: Prof. Van der Schuit reageerde hier in De Wekker op de tekst van het 6e artikel wat door de PS was opgesteld.

Wanneer je dat naleest en vergelijkt met de uiteindelijke uitspraak van de GS zie je dat de GS het blijkbaar nodig gevonden heeft om hier expliciet het aanbod van genade in te noemen, wat de PS niet deed.

Dat geeft wel een ander beeld op de kritiek van Van der Schuit, met name op wat hij schrijft over de 'bemoeienissen'.

Even richting Herman: wat ds. Kok betreft; deze was mede verantwoordelijk voor de 6 uitspraken en stond er dan ook geheel achter. (ook Van der Schuit geeft dat in dezelfde artikelenserie aan).
Hij heeft zelf aangegeven geen moeite te hebben met '31, omdat '31 de ruimte bied om 'Christus en de verbondsweldaden' aan te bieden aan alle hoorders.

Verbondsweldaden is een breed woord: wie dus puur naar de letter van de uitspraak kijkt; kan zich (met ds. Kok) eveneens op '31 beroepen om alle beloften aan alle hoorders aan te bieden!
Of zijn dat geen verbondsweldaden ?
Daarnaast heeft iemand als ds. De Blois op persoonlijke titel in De Saambinder op laten nemen dat hij het er niet geheel mee eens was. Ook ds. Minderman heeft dit aangegeven. Deze (ex CGK) wilde slechts spreken over Christus als Hoofd van de Gemeente, en niet over Christus als Hoofd van het genadeverbond.
Ik vraag me nog steeds af wat nou de daadwerkelijke binding van deze uitspraken is, mede gezien deze feiten.

Ik ben het wel met Limosa eens dat de uitspraken passen in een tendens naar een steeds sterker benadrukken van de verkiezing. Dat heeft 1953 duidelijk gemaakt.

Beter was om de 3 FvE aan te houden; en enige pluriformiteit te erkennen. Die raad geld overigens ook AD 2004

"Over het algemeen kunnen we tot nu toe zeggen dat de leerstellingen, zij het eenzijdig en versmallend (is meestal met belijdenissen die als reactie zijn ontstaan, dat zie je ook bij de DL), geen onbijbelse zaken bevatten en daarom niet schadelijk zijn voor de zuivere gereformeerde prediking, noch een beletsel daarvoor hoeven te vormen? "

Ho ho RJ, dit tussenzinnetje lees ik nu pas; laten we de DLR aub zeker niet eenzijdig en versmallend gaan noemen. Dat is absoluut niet terecht.

Weliswaar dienden de DLR als verdediging, maar daarbij is het evenwicht wel degelijk bewaard gebleven. Ik weet geen ander belijdenisgeschrift waar aanbod en verkiezing zo evenwichtig naast elkaar staan.

We kunnen dus zeker geen = zetten tussen de DLR en '31.

Enkele vragen zijn aan mij gesteld: Versmallend en eenzijdig, is dat niet onbijbels?

- Ik zie de leerregels als een reactionair geschrift net als de DL. Ofwel: Ze expliciteren de leer tegenover de dwalingen van die tijd.
- De DL gaan in tegen het remonstrantisme, maar niet (expliciet) tegen het hypercalvinisme. Daar zie je toch een bepaalde eenzijdigheid zonder dat het onbijbels wordt. Een belijdenis is, als zij ingaat tegen een heersende dwaling, altijd eenzijdig omdat ze er eenvoudigweg tegenin moet gaan
- Versmalling noem ik kwalijk, waar ruimte is voor twee visies moet men die ruimte laten. Maar door voor een kant te kiezen uit reactie op de eventuele gevolgen van het kiezen van een andere kant is niet perse onbijbels. De DL versmalt niet, dat is waar, dat trek ik terug.
- Eenzijdigheid hoeft ook niet onbijbels te zijn. Het wordt pas onbijbels als wezenlijke elementen verzwegen worden zodat je van een halve waarheid een hele leugen krijgt (eenzijdig benadrukken van geloven als daad van de mens of als gave van God).

Oorspronkelijk gepost door Zeeuw
Correctie Refo: Prof. Van der Schuit reageerde hier in De Wekker op de tekst van het 6e artikel wat door de PS was opgesteld.

Dat klopt. Staat ook in mijn posting. Maar na 1931 reageerde vdS er niet meer op.

de zaken die verwoord zijn in de leeruitspraken kun je zonder veel moeite te doen terug vinden in de Schrift.

ik snap niet waarom mensen er over moeten vallen.

men moet gewoon overal een strijdpunt van maken...

Zeeuw, ik weet het niet meer precies, maar in de controverse was het niet Kok die problemen had met '31, maar zijn tegenstanders die naar '31 de vrijheid die Kok zich veroorloofde hem niet wilden geven.

Orckie, mag ik het betreffende nummer van BWP, waar Kieviet spreekt over de drieverbonden? Ik ben dat hele stuk namelijk vergeten.
Bovendien, en nu spreek ik uit ervaring, ik behoor namelijk tot dezelfde gemeente als waar hij predikant is, valt mij altijd en overal op dat er een brede ontwikkeling in de CGK te zien is, dat er gestreefd wordt naar het evenwichtig behandelen van zaken. Want Kieviets reactie op verbondsautomatisme zal -naar zeer grote waarschijnlijkheid- als tegenpool ook hebben datgene wat bijvoorbeeld Wisse zegt. (Zie de posting van Refo).
En Orckie, ik val dan niet zo erg over '31, als we er van uitgaan dat de geest ervan goed is, en dat wil ik best aannemen, maar alleen dat te hanteren zou niet eerlijk zijn, omdat er rondom '31 ook veel mis is gegaan. En dan plaats ik naar believen grote vraagtekens.

Refojongere,
het hellend vlak. Daar gaat het mij om. Op het ene moment wordt er een keuze gemaakt, en een aantal jaren later blijkt een vervolgkeuze gemaakt te zijn, die al meer en meer van een duidelijk en helder spreken naar de schrift afwijkt. De eerste keuze kan niet verkeerd hoeven te zijn, maar je weet nooit en te nimmer wat het uit werkt. Daarom pleit ik ook voor een zaak met twee kanten. Dat sluit een eenzijdige afbuiging uit. En noodzaakt komende generaties zich in datzelfde evenwicht zich met dezelfde problemen bezig te houden, en daarin biddend het evenwicht te laten staan. Maar met een keuze, maak je het de komende generatie makkelijk. Die hoeven dan niet meer te denken, met alle mogelijk kwalijke gevolgen van dien.

En wat, als de Heere vraagt om rekenschap: hoe heb je de mensen opgeroepen zich te bekeren, omdat ze gedoopt zijn? Je beroepen op dat je theologisch wat eenzijdig bent, maar niet onbijbels? Nee, RJ, duidelijk zegt Rhodé dat we niets toe of af moeten doen. En dat hierom!

Wisten jullie dat ds Kersten ooit gezegd heeft dat ambtsdragers niet verplicht kunnen worden deze regels (1931) te ondertekenen? Ik maakte dat op uit een classisverslag (n.a.v. kerkvisitatie) in de SB van een poosje terug.

Toch heb ik de indruk dat die ruimte in de gemeenten die ik ken niet gelaten wordt. Weten jullie hoe dat nou zit?