elbert schreef:Vaak is het zo dat hoe dichter we bij iemand staan die in zo'n worsteling zit, hoe minder grote woorden we gaan gebruiken. Soms is het zelfs beter om de hand maar even op de mond te doen, of nog beter: de handen te vouwen.

Wat moeten we dan doen? deze mensen op het ''rechte pad'' proberen te brengen?
Terwijl wij als gewone aardse stervelingen geen idee hebben van de innerlijke strijd en dramatiek van deze personen?
De juiste oplossing is enkel, bidden.
Zoals hierboven al duidelijk aangegeven.
Niet (ver) oordelen, niet de les lezen, het gaat onze beleving en ervaring zowel in aards en hemels opzicht toch te boven.
Bidden is de enige juiste correcte optie.

Bedenk dat het ook uw voordeur kan treffen.

Vagari schreef:Sorry hoor, maar ik dacht dat dit een reformatorisch forum is. In maatschappij probeert men het new age principe, ieder mens is gelijk, iedereen door de strot te duwen. Geen machten meer over je gesteld, wat een huwelijk is mag je zelf bedenken en of je een man of vrouw bent of iets er tussen in kan allemaal. Laat ons hun banden breken!

Kan dit topic opslot nadat er nog één goed onderbouwde Bijbelse reactie is geplaatst? Om alles recht te zetten?

Dit is anders nog de minst reformatorische reactie in het hele draadje. Ik kan er geen godsvreze in bespeuren, en ook geen liefde tot de naaste.

Ik zeg niet dat je uit liefde tot de naaste alles maar goed moet vinden. Misschien neig ik daar teveel naar. Daar zou ik dan graag een zorgvuldig onderbouwde reactie op krijgen. Maar jouw reactie stijgt niet boven het niveau uit van onze voorouders die alle mensen met een IQ van minder dan 25 als bezetenen beschouwden.

Punt 1
Waar ontken ik dat transgenders bestaan?
Punt 2
Waar zeg ik dat het in onze gezinte niet voor komt?
Punt 3
Waar zeg ik überhaupt iets over die mensen en hun gevoelens?
Punt 4
Ik zeg enkel en alleen iets over de reacties hier over de manier van denken en hoe om te gaan met zulke problemen.

Moeten we maar niet meer vertellen dat God niet alles goedkeurt wat wij goed, leuk en fijn achten? Heeft Hij Zijn Woord niet gegeven aan de mensen om Zijn wil duidelijk te maken? Moeten wij dat allemaal zelf bedenken? Of heb je een God Die wel alles goedkeurt en niet gruwelt van de zonde?
Die ons niet of van het mannelijke geslacht of van het vrouwelijke geslacht heeft geschapen? Kunnen wij vertellen dat God dat verkeerd heeft gedaan en dat het helemaal niet erg is om je geslacht te veranderen? En heeft Hij niet duidelijk kenbaar gemaakt wat het huwelijk is en waar het voor is bedoeld?

Het punt is inderdaad dat je niets zinnigs zei.

En nog steeds niet, trouwens. Want je kunt wel roepen dat God gruwelt van de zonde, maar dat heeft met deze discussie helemaal niets te maken.

DDD schreef:Het punt is inderdaad dat je niets zinnigs zei.

En nog steeds niet, trouwens. Want je kunt wel roepen dat God gruwelt van de zonde, maar dat heeft met deze discussie helemaal niets te maken.

Och nee, dat volgt ook helemaal niet uit het ombouwen en het zijn van 'twee' 'mannen' of 'vrouwen' in het huwelijk.

Deuteronomium 22:5 / STV
5 ‭‭Het kleed eens mans‭¹²‭ zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet, is den HEERE, uw God,‭¹³‭ een gruwel.‭

Travestie is van alle tijden. De mogelijkheid van het 'ombouwen' pas van de laatste jaren. In de kern hetzelfde probleem.

Maar ik voeg toch niets zinnigs toe dus ik wilde het hier maar bij laten.

Ik heb twee mensen gekend, (beide in de psychiatrie) omgebouwd tot vrouw, nog steeds ongelukkig, bij de ene was er echt wel een verklaring van scheefgroei in de jeugd, ik had diep medelijden met hen.

Voor de geslachtsverandering ongelukkig, erna nog steeds, ik weet dat dit niet altijd zo zal gaan, deze zaten niet voor niets in therapie.

Een van hen had een hoog IQ een goede baan gehad, was heel sterk in taal, ik had het echt met haar te doen, er waren geen oplossingen voor haar in deze wereld.

Laten we deze mensen niet veroordelen, maar wijzen op die Ene, wat er ook gebeurd is, wel ofniet van geslacht veranderd, God is nabij de ziel die tot Hem vlucht.

Vagari schreef: Travestie is van alle tijden. De mogelijkheid van het 'ombouwen' pas van de laatste jaren. In de kern hetzelfde probleem.

Maar ik voeg toch niets zinnigs toe dus ik wilde het hier maar bij laten.

Travestie is iets anders dan transseksualiteit. Je zou er inderdaad goed aan doen geen mening te geven over zaken waarover je niet de minste kennis hebt. In verhouding met jou ben ik haast een deskundige, maar ik weet er ook nauwelijks iets van.

Het onderliggende thema is m.i. de (mogelijke) tegenstelling tussen "jezelf ontplooien" en "je kruis dragen".

In onze cultuur is "jezelf ontplooien" het Grootste Gebod (het tweede, hieraan gelijk is: "je mag een ander geen schade toebrengen"). Voel jij je vrouw? Dan laat je je ombouwen. Val je op mannen? Doe het veilig maar leef je uit.

In de Christelijke traditie is "je kruis dragen" een belangrijke waarde. Iedereen heeft een kruis te dragen in het leven, de één een zwaarder kruis dan de ander. Waarom? Dat weet alleen God. Wel weten we dat Hij het belangrijker vind dat je heilig leeft dan dat het je lichamelijk/materieel goed gaat. Aan de andere kant: we plakken onze kinderen wel een pleister op, we mogen, nee moeten, wel proberen het lijden te verlichten. Is je kind laten ombouwen vergelijkbaar met die pleister?

Ds. H.H. Klomp houdt zich vanuit pastoral oogpunt met deze problematiek bezig: http://www.cip.nl/nieuws/oktober-2013/3 ... s-gemeente

Er zijn ook mensen die zowel het mannelijke als het vrouwelijke geslachtsdeel hebben: dit noemt men Hermafrodieten.
Al in 1860 maakte een medicus een fotographie van zoˊn persoon in Londen voor geneeskundige studie.
Het is dus niet iets van deze tijd.

Dat zijn geen transgenders. Dat zou een totaal ander topic zijn.

Curatorium schreef:Dat zijn geen transgenders. Dat zou een totaal ander topic zijn.

Dat houdt m.i. wel verband met elkaar. Mannen en vrouwen zijn niet alleen mannelijk en vrouwelijk vanwege de fysieke geslachtsdelen. Je zou alleen kunnen zeggen dat hermafrodieten in een nog sterkere mate 'scheefgroei' kennen.

Kortgeleden heeft iemand in mijn kennissenkring onthult dat zij zich een hij voelt en een traject van transitie ingaat. (Overigens een heel traject, met psychologische rapporten e.d.). Ik heb veel met die persoon gepraat. Hij is overigens geen christen en was vooral benieuwd wat ik ervan vond.
Er zit dus een verschil tussen wat zijn lichaam zegt (ik ben een vrouw) en wat zijn geest zegt (ik ben een man). Ik heb gevraagd: Nu geef jij de voorkeur aan je geest en zegt: Ja, ik wil een man zijn. Maar waarom luister je niet naar je lichaam en zeg je niet: ik ben echt een vrouw? John, zei hij, denk je dat ik dat niet al tien jaar lang geprobeerd heb?
Dan rijst bij mij de vaag: Je lichaam zegt A, je hoofd zegt B. Moet je dan naar je lichaam en niet naar je hoofd luisteren? Je zit hoe dan ook met een stuk gebrokenheid: er klopt iets niet en iets wordt er onderdrukt of veranderd.

"Je moet je kruis dragen" klinkt heel christelijk. Maarik heb nog een kennis: Hij heeft maar één been. Moet hij ook zijn kruis dragen, of mag hij daar iets aan doen? En zo ja, waarom in het ene geval wel en het andere neit?

en het hele traject moet NIET meer door de zorgverzekeraar vergoed worden. Ze zoeken idd maar andere oplossingen om hun onbehagen met lichaam of geest te behandelen.

emigrant schreef:en het hele traject moet NIET meer door de zorgverzekeraar vergoed worden. Ze zoeken idd maar andere oplossingen om hun onbehagen met lichaam of geest te behandelen.

Ik bedoel niet opereren dan maar, maar wat dan wel?