Ad Anker schreef:Ik denk dat Wim bedoelt dat het weinig zin heeft om de emoties te koesteren van iets wat (inmiddels) tot het verre verleden behoort. Het is beter om stil te staan bij de grote nood van onze dagen. Drenkelingen, aardbeving. Het is een gevaar dat 4 mei ontaardt in een soort zingevingsbehoefte in een religie -arme samenleving.

Al bagatelliseer ik niet dat er nu mensen zijn die veel in de oorlog hebben meegemaakt en waarvoor herdenkingen juist bijzonder waardevol zijn.

Ik heb de oorlog niet meegemaakt, en mijn familie heeft geen bijzondere oorlogservaringen. Maar ik vind dat we op 4 mei de oorlogsslachtoffers van WOII moeten herdenken; volgens mij heeft dat niet zo zeer met emoties te maken, als wel met historisch besef.

Gisteren nog een preek gehoord over de lessen uit de historie van ons land, over Jes. 26:8. Waardevol!

Ad Anker schreef: En wat betreft heidenen versus christenen, daarin heb je wel een punt. Begraafplaatsen in dorpen waar weinig christenen wonen zijn vaak uiterst verzorgd en zeer bloemrijk.

Werd de Heere Jezus zomaar in de grond gestopt, op een anonieme plek?
En zei Jakob niet: en daar heb ik Lea begraven.?

Het is sowieso goed om éénparig op een moment stil te staan, letterlijk, dat gebeurt niet zo vaak, we hollen maar door.
Dood = dood voor veel mensen.
En als je dan de boeken leest, de portretten ziet van hen die hun leven voor onze vrijheid hebben gegeven, zijn die 2 minuten dan teveel gevraagd?
Ik heb niets met bloemen op een graf, geef ze liever als iemand nog leeft.
Als je de prijzen van een krans of rouwbloemstuk hoort, schrik je hoeveel geld mensen ervoor hebben.

Een kranslegging is nu eenmaal een symbool.
Ik vind het nog heel positief te noemen dat iedereen in het zwart gekleed is tijdens de dodenherdenking!
Kom daar maar eens om bij veel begrafenissen. Zelfs christelijke!

En als je die dodenherdenking niets vindt, kun je daar i.i.g. wel op respectvolle wijze - en dat betekent zonder cynisme of sarcasme - iets over zeggen toch?

En al een aantal jaren gedenken we niet alleen de gevallenen van de 2e W.O., maar ook die hen daarna gesneuveld zijn.
En daar zou ook zomaar een familielid van een forummer bij kunnen zijn, dus probeer rekening te houden met die gevoelens!

eilander schreef:

Ad Anker schreef:Ik denk dat Wim bedoelt dat het weinig zin heeft om de emoties te koesteren van iets wat (inmiddels) tot het verre verleden behoort. Het is beter om stil te staan bij de grote nood van onze dagen. Drenkelingen, aardbeving. Het is een gevaar dat 4 mei ontaardt in een soort zingevingsbehoefte in een religie -arme samenleving.

Al bagatelliseer ik niet dat er nu mensen zijn die veel in de oorlog hebben meegemaakt en waarvoor herdenkingen juist bijzonder waardevol zijn.

Ik heb de oorlog niet meegemaakt, en mijn familie heeft geen bijzondere oorlogservaringen. Maar ik vind dat we op 4 mei de oorlogsslachtoffers van WOII moeten herdenken; volgens mij heeft dat niet zo zeer met emoties te maken, als wel met historisch besef.

Gisteren nog een preek gehoord over de lessen uit de historie van ons land, over Jes. 26:8. Waardevol!

Ter aanvulling: de vraag van Ad is het wel waard om te overdenken. Een paar dingen:
- het is zeer Bijbels om de bevrijding te herdenken; dat zijn de wonderen van God in onze historie. Zie b.v. Psalm 78
- het is ook Bijbels om de wonderen van God aan het navolgende geslacht door te geven. Dit is ook de insteek van b.v. Groen van Prinsterer, of Abr. van de Velden, etc.
- de doden herdenken is misschien lastiger te onderbouwen, maar dit ligt wel in het verlengde daarvan zeker als het gaat om de mensen die gevallen zijn in de strijd voor de vrijheid van ons land. In elk geval is het een oordeel als gesproken wordt over "de gedachtenis aan iemand doen vergaan".

Als je uit een cultuur stamt waar zelfs op begrafenissen niet over de overledene gesproken wordt is het wel begrijpelijk dat je niets om dodenherdenkingen geeft.

Een gelegenheid bij uitstek om je te realiseren dat vrijheid duur betaald is.
Belangrijk genoeg om bij stil te staan.

Mara schreef:

Ad Anker schreef: En wat betreft heidenen versus christenen, daarin heb je wel een punt. Begraafplaatsen in dorpen waar weinig christenen wonen zijn vaak uiterst verzorgd en zeer bloemrijk.

Werd de Heere Jezus zomaar in de grond gestopt, op een anonieme plek?
En zei Jakob niet: en daar heb ik Lea begraven.?

Het is sowieso goed om éénparig op een moment stil te staan, letterlijk, dat gebeurt niet zo vaak, we hollen maar door.
Dood = dood voor veel mensen.
En als je dan de boeken leest, de portretten ziet van hen die hun leven voor onze vrijheid hebben gegeven, zijn die 2 minuten dan teveel gevraagd?
Ik heb niets met bloemen op een graf, geef ze liever als iemand nog leeft.
Als je de prijzen van een krans of rouwbloemstuk hoort, schrik je hoeveel geld mensen ervoor hebben.

Een kranslegging is nu eenmaal een symbool.
Ik vind het nog heel positief te noemen dat iedereen in het zwart gekleed is tijdens de dodenherdenking!
Kom daar maar eens om bij veel begrafenissen. Zelfs christelijke!

En als je die dodenherdenking niets vindt, kun je daar i.i.g. wel op respectvolle wijze - en dat betekent zonder cynisme of sarcasme - iets over zeggen toch?

En al een aantal jaren gedenken we niet alleen de gevallenen van de 2e W.O., maar ook die hen daarna gesneuveld zijn.
En daar zou ook zomaar een familielid van een forummer bij kunnen zijn, dus probeer rekening te houden met die gevoelens!

Je moet me nu niet vereenzelvigen met mijn broer.
Ik heb geprobeerd zonder cynisme of sarcasme te melden hoe ik zelf met de dodenherdenking omga. Ik vind het ook belangrijk om te gedenken, zeker weten. Uit praktische overwegingen gebeurt dat de laatste tien jaar niet op 4 mei. Morgenavond hebben we als SGP-kiesvereniging in onze kerk een herdenkingsbijeenkomst belegd t.g.v. 70 jaar bevrijding. Ik heb daar als voorzitter van de PKV ter plaatse een rol in gehad. Ik vind dat ook belangrijk. Iedereen is welkom trouwens.

Het gedenken van de bevrijding als zijnde Gods zorgende hand over ons is inderdaad van groot belang. Die vrijheid is duur betaald, ook door de vele levens die er mee gemoeid zijn. Het bezoeken van herinneringscentra of plaatsen zoals Margraten, wat ik noemde, is een belangrijk onderdeel van de opvoeding.

Over herdenken in de kerk gesproken.
In verband met de renovatie van de kerk waar ik lid ben, worden de diensten voorlopig in 1 kerk gehouden.
Dat houdt andere kerktijden in. Zo ben ik nu 's morgens in staat om de morgendienst van de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland te beluisteren.
Gistermorgen werd er een 'herdenkingspreek' gelezen in deze gemeente. Een preek, uitgesproken in 1965, van ds. B. Toes, toen Nederland 20 jaar vrij was. Vooraf werd afgelezen dat het getal 20 door 70 zou worden vervangen.
Wat we goed merken: 1945 --> 1965 --> 2015 --> Doorgaand verval.

Anker vroeg naar een bijbelse grondslag voor dodenherdenking. Dat is een mijns inziens wat aparte vraag, omdat niet voor iedere goede gewoonte een bijbelse basis behoeft te zijn. maar in ieder geval is er de oproep om onze voorgangers te gedenken, en hun geloof na te wandelen.

Daarnaast is er een heel hoofdstuk van geloofsgetuigen, die ons als een wolk van getuigen worden voorgesteld.

Natuurlijk ziet dat op geestelijke voorbeelden, maar het lijkt me wel toe te passen.

Wel jammer dat, als je een Bijbeltekst citeert, je reactie vaak genegeerd wordt. Vooral als die niet in het straatje past.

Nog iemand een reactie op onderstaande tekst?

Vagari schreef:Natuurlijk belangrijk om te gedenken en overdenken hoe we die vrijheid (waar velen voor moesten vallen) gebruikt hebben. En dat zeker niet alleen één dag per jaar.

Maar de Heere Jezus wil op de eerste plaats staan.

Mattheüs 8:21-22 / STV
21 ‭‭En een ander uit Zijn discipelen zeide tot Hem: Heere! laat mij toe, dat ik eerst heenga, en mijn vader begrave.‭ 22 ‭‭Doch Jezus zeide tot hem: Volg Mij, en laat de doden hun doden begraven.‭²¹‭‭

Ik zie geen verband tussen deze tekst en deze discussie.

Het is ook overduidelijk geen gebod voor alle tijden en plaatsen, en ook geen gebod dat je letterlijk moet interpreteren.

DDD schreef:Ik zie geen verband tussen deze tekst en deze discussie.

Het is ook overduidelijk geen gebod voor alle tijden en plaatsen, en ook geen gebod dat je letterlijk moet interpreteren.

Oke, nou laat dan maar als je het verband niet ziet.

Op de voorpagina van het RD stond, in romantische stijl, o.a. de zinssnede "wij voor jullie, fluisteren de graven".

Wat een ontzettend gezwets waarbij zelfs het formulier voor het heilig avondmaal moet worden gebruikt om indruk te maken.

Wim Anker schreef:Op de voorpagina van het RD stond, in romantische stijl, o.a. de zinssnede "ik voor jullie, fluisteren de graven".

Wat een ontzettend gezwets waarbij zelfs het formulier voor het heilig avondmaal moet worden gebruikt om indruk te maken.

Eens.

Bonny schreef:

Wim Anker schreef:Als iedereen op 4 mei heel stil is kunnen we waarschijnlijk de verdrinkende drenkelingen in de Middellandse zee horen roepen om hulp.

Wat wil je daar mee zeggen?

Ik heb naar de Dam gekeken en mijn man is naar een bijeenkomst. Maar vanavond moest ik we aan jouw woorden denken.. Ergens, ergens heb je enigzins gelijk. Je hoort het huilen van kinderen die niet mochten leven omdat ze gehandicapt/niet gewenst zijn. Er is geen kransje met lieve bloemetjes voor ze gelegd en zelfs geen graf gegeven.. Gelukkig hebben we wel een genadig God, die het niet uit de hand loopt. Dat wil niet zeggen dat ik niet stil sta bij geliefde doden, maar wel bid met het verlangen dat het Koninkrijk van God mag komen.

Desiree schreef:

Bonny schreef:

Wim Anker schreef:Als iedereen op 4 mei heel stil is kunnen we waarschijnlijk de verdrinkende drenkelingen in de Middellandse zee horen roepen om hulp.

Wat wil je daar mee zeggen?

Ik heb naar de Dam gekeken en mijn man is naar een bijeenkomst. Maar vanavond moest ik we aan jouw woorden denken.. Ergens, ergens heb je enigzins gelijk. Je hoort het huilen van kinderen die niet mochten leven omdat ze gehandicapt/niet gewenst zijn. Er is geen kransje met lieve bloemetjes voor ze gelegd en zelfs geen graf gegeven.. Gelukkig hebben we wel een genadig God, die het niet uit de hand loopt. Dat wil niet zeggen dat ik niet stil sta bij geliefde doden, maar wel bid met het verlangen dat het Koninkrijk van God mag komen.

Ik moest vanavond ook aan het dubbele denken. Misschien kan je het zelfs wel hypocriet noemen. Stil zijn voor hen die stierven in concentratiekampen omdat ze niet gewenst waren. ( Joden, gehandicapten etc,) Tegelijkertijd is diezelfde maatschappij die nu zo stil is, voor abortus, omdat handicaps, vele kinderen etc niet gewenst zijn.
Herdenken we hen die gedood werden omdat ze dat niet wilden. En diezelfde maatschappij staat voor euthanasie nu. Hoe wrang, hoe dubbel.
Diezelfde maatschappij die zegt te staan voor vrijheid. Moet niets hebben van mensen die vast houden aan het huwelijk tussen man en vrouw alleen...
En ja, dan begrijp ik ook de aversie van WimA.

Wel denk ik dat het goed is om bij hen die vielen in de strijd stil te staan. Maar dat is voor mij niet afhankelijk van 4 mei. En eerlijk gezegd snap ik dus inderdaad niet dat men zo vast zit aan die ene datum.