Volgens mij wordt het hier (te) juridisch ingestoken.
Dat is bij kerkrecht onjuist; dat is namelijk altijd medisch van aard, namelijk gericht op het behoud van de zondaar.

Dan is het inderdaad pastoraal niet juist om mensen die weigeren hun zonden te belijden toch een huwelijkszegen mee tegen. Die weg is tegen Gods Woord. Dat zegt juist, wie zijn zonden belijdt en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.

Tiberius schreef:Volgens mij wordt het hier (te) juridisch ingestoken.
Dat is bij kerkrecht onjuist; dat is namelijk altijd medisch van aard, namelijk gericht op het behoud van de zondaar.

Dan is het inderdaad pastoraal niet juist om mensen die weigeren hun zonden te belijden toch een huwelijkszegen mee tegen. Die weg is tegen Gods Woord. Dat zegt juist, wie zijn zonden belijdt en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.

De vraag is m.i. eerder of de kerkenraad mag "eisen" dat eventuele zonden beleden worden. Moet dat "belijden" niet op vrijwillige basis gebeuren?

WimA schreef:

Tiberius schreef:Volgens mij wordt het hier (te) juridisch ingestoken.
Dat is bij kerkrecht onjuist; dat is namelijk altijd medisch van aard, namelijk gericht op het behoud van de zondaar.

Dan is het inderdaad pastoraal niet juist om mensen die weigeren hun zonden te belijden toch een huwelijkszegen mee tegen. Die weg is tegen Gods Woord. Dat zegt juist, wie zijn zonden belijdt en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.

De vraag is m.i. eerder of de kerkenraad mag "eisen" dat eventuele zonden beleden worden. Moet dat "belijden" niet op vrijwillige basis gebeuren?

Zeker!

Waarom "zeker"?
Ik heb er geen in-beton-gegoten mening over, maar zoek argumenten.
Waarom zou een kerkenraad dat niet mogen eisen? Over waarom juist wel?

Tiberius schreef:Waarom "zeker"?
Ik heb er geen in-beton-gegoten mening over, maar zoek argumenten.
Waarom zou een kerkenraad dat niet mogen eisen? Over waarom juist wel?

Het oprecht belijden van zonden kan niemand afdwingen. En als het gedwongen gebeurt, is het geen belijden, me dunkt.

Luther schreef:

Tiberius schreef:Waarom "zeker"?
Ik heb er geen in-beton-gegoten mening over, maar zoek argumenten.
Waarom zou een kerkenraad dat niet mogen eisen? Over waarom juist wel?

Het oprecht belijden van zonden kan niemand afdwingen. En als het gedwongen gebeurt, is het geen belijden, me dunkt.

WimA zet het woord eisen tussen aanhalingstekens. Dwingen en eisen zijn inderdaad erg stevige uitdrukkingen.
Maar je kan als kerkenraad toch van je leden verwachten, dat ze een bepaalde levenswandel hebben, namelijk overeenkomstig de Bijbel. Wanneer ze in zonden leven, dien je daar tegen te waarschuwen. Zo niet, dan ben je een slechte herder.
Wanneer men dan je waarschuwingen stelselmatig negeert, is het toch Bijbels dat daar maatregelen op volgen? Zoals trappen van censuur. Die maatregelen zou ik wel als eisen willen classificeren.

De vraag is of je het als kerkenraad of predikant moet vragen.
Er wordt ook niet gevraagd of men wel eens gestolen heeft, of wel eens te hard heeft gereden, of meer van dien aard.
Waarom specifiek deze zaak vragen, waarom niet andere overtredingen tegen geboden?

Tiberius schreef:

Luther schreef:

Tiberius schreef:Waarom "zeker"?
Ik heb er geen in-beton-gegoten mening over, maar zoek argumenten.
Waarom zou een kerkenraad dat niet mogen eisen? Over waarom juist wel?

Het oprecht belijden van zonden kan niemand afdwingen. En als het gedwongen gebeurt, is het geen belijden, me dunkt.

WimA zet het woord eisen tussen aanhalingstekens. Dwingen en eisen zijn inderdaad erg stevige uitdrukkingen.
Maar je kan als kerkenraad toch van je leden verwachten, dat ze een bepaalde levenswandel hebben, namelijk overeenkomstig de Bijbel. Wanneer ze in zonden leven, dien je daar tegen te waarschuwen. Zo niet, dan ben je een slechte herder.
Wanneer men dan je waarschuwingen stelselmatig negeert, is het toch Bijbels dat daar maatregelen op volgen? Zoals trappen van censuur. Die maatregelen zou ik wel als eisen willen classificeren.

Dat kan zeker.
Maar dat geldt niet als zaken in de beslotenheid van een pastoraal gesprek gebeurt. Dan geldt dat mensen middels gesprekken op de rechte weg moeten komen.

ejvl schreef:De vraag is of je het als kerkenraad of predikant moet vragen.
Er wordt ook niet gevraagd of men wel eens gestolen heeft, of wel eens te hard heeft gereden, of meer van dien aard.
Waarom specifiek deze zaak vragen, waarom niet andere overtredingen tegen geboden?

Omdat het op een huwelijksgesprek niet gaat om het verkrijgen van een rijbewijs.

Luther schreef:

ejvl schreef:De vraag is of je het als kerkenraad of predikant moet vragen.
Er wordt ook niet gevraagd of men wel eens gestolen heeft, of wel eens te hard heeft gereden, of meer van dien aard.
Waarom specifiek deze zaak vragen, waarom niet andere overtredingen tegen geboden?

Omdat het op een huwelijksgesprek niet gaat om het verkrijgen van een rijbewijs.

Inderdaad.
Bovendien is dat niet zozeer de vraag, maar of de kerkenraad kan "eisen" of zonden beleden worden.

Tiberius schreef: Maar je kan als kerkenraad toch van je leden verwachten, dat ze een bepaalde levenswandel hebben, namelijk overeenkomstig de Bijbel.

Sorry dat ik één zin van jou uit de context haal, maar ik vind het toch wel een centraal punt.
Want zou het niet veel beter zijn om deze levenswandel niet bij je leden te verwachten? Daarmee bedoel ik niet automatisch dat je niet over de zonden moet praten. Maar wel dat je verwacht dat je leden geen zondevrij leven leiden.

@ejvl: Waarom? Omdat je een zegen gaat vragen over je huwelijk. Deze vragen raken de kern van het huwelijksleven. Een huwelijk met een onrein begin, dat wens je niemand toch toe? Dan is het juist zo mooi als de weg naar (besloten) schuldbelijdenis open wordt gelegd om zo voor het aangezicht van de Heere een nieuw begin te maken!

Marc_44 schreef:

Tiberius schreef: Maar je kan als kerkenraad toch van je leden verwachten, dat ze een bepaalde levenswandel hebben, namelijk overeenkomstig de Bijbel.

Sorry dat ik één zin van jou uit de context haal, maar ik vind het toch wel een centraal punt.
Want zou het niet veel beter zijn om deze levenswandel niet bij je leden te verwachten? Daarmee bedoel ik niet automatisch dat je niet over de zonden moet praten. Maar wel dat je verwacht dat je leden geen zondevrij leven leiden.

Omdat je er vanuit mag gaan dat ook in de kerkelijk gemeente mensen lid zijn die na Genesis 3 geboren zijn.

Wat willen we nu eigenlijk? Dat iedereen zonder zonde of met roomse absolutie het huwelijk ingaat?
Dat gaat niet lukken, mensen.

In het OT moesten allerlei mensen gedood worden die het met een ander gedaan hadden dan de eigen man of vrouw.
Maar waren ze beide ongehuwd: dan verplicht trouwen.
Zo heet dat nog steeds: ze moeten trouwen in sommige plaatsen. Dat is dan zo je wilt overeenkomstig de bijbel

Luther schreef:

ejvl schreef:De vraag is of je het als kerkenraad of predikant moet vragen.
Er wordt ook niet gevraagd of men wel eens gestolen heeft, of wel eens te hard heeft gereden, of meer van dien aard.
Waarom specifiek deze zaak vragen, waarom niet andere overtredingen tegen geboden?

Omdat het op een huwelijksgesprek niet gaat om het verkrijgen van een rijbewijs.

Dat bedoel ik natuurlijk ook niet.
Ik snap ook wel dat het met een huwelijksgesprek specifiek over het huwelijk gaat.
Maar bijvoorbeeld met een doopaangifte, kunnen toch ook specifieke zonden gevraagd worden?
Of het gesprek aangaande deelname aan het avondmaal?

We hebben het steeds over openbare zonden en verborgen zonden.
Ik heb niets tegen deze manier van handelen door predikant of kerkenraad, ik vraag mij alleen af waarom specifiek dit onderdeel eruit wordt gehaald en bevraagd.