freek schreef:

eilander schreef:

ejvl schreef:Dan moet ik me erin verdiepen, ik meende altijd dat het niets anders was als verklaren dat iemand zalig is en dus in de hemel is, wat ook op Wikipedia staat, wat houd het nog meer in dan?

Je moet even inzoomen op het woordje "verklaren". Dat betekent niet zo maar dat we er onze mening over geven, maar dat we ambtelijk meedelen: het is zo. Dat kan en mag een mens nooit doen.

Toch is het in bevindelijk-gereformeerde kring niet ongebruikelijk dat ambtsdragers een overledene zalig verklaren op basis van een ondersteunend wonder (meestal een Bijbeltekst waar men betrekking op kreeg).

Je kan je afvragen of dat gezond is...
En hier blijkt dus dat soms uiterste flanken het rk raken... Of zie ik dat verkeerd?

freek schreef:

eilander schreef:

ejvl schreef:Dan moet ik me erin verdiepen, ik meende altijd dat het niets anders was als verklaren dat iemand zalig is en dus in de hemel is, wat ook op Wikipedia staat, wat houd het nog meer in dan?

Je moet even inzoomen op het woordje "verklaren". Dat betekent niet zo maar dat we er onze mening over geven, maar dat we ambtelijk meedelen: het is zo. Dat kan en mag een mens nooit doen.

Toch is het in bevindelijk-gereformeerde kring niet ongebruikelijk dat ambtsdragers een overledene zalig verklaren op basis van een ondersteunend wonder (meestal een Bijbeltekst waar men betrekking op kreeg).

Ik weet het, en ik heb daar grote moeite mee.

eilander schreef:

freek schreef:

eilander schreef:

ejvl schreef:Dan moet ik me erin verdiepen, ik meende altijd dat het niets anders was als verklaren dat iemand zalig is en dus in de hemel is, wat ook op Wikipedia staat, wat houd het nog meer in dan?

Je moet even inzoomen op het woordje "verklaren". Dat betekent niet zo maar dat we er onze mening over geven, maar dat we ambtelijk meedelen: het is zo. Dat kan en mag een mens nooit doen.

Toch is het in bevindelijk-gereformeerde kring niet ongebruikelijk dat ambtsdragers een overledene zalig verklaren op basis van een ondersteunend wonder (meestal een Bijbeltekst waar men betrekking op kreeg).

Ik weet het, en ik heb daar grote moeite mee.

De gevolgen die dit heeft vind ik ook bezwaarlijk.
Iemand wordt zalig verklaard. Het gevolg is dat de overleden persoon als voorbeeld gaat fungeren. Maar dan zo'n autoriteit heeft alsof zij onfeilbaar waren. Geen zonden hadden. We zeggen van wel maar geloven we dat ook werkelijk? En dat zij geen dwalingen of misvattingen kenden. Dat mensen hun geestelijk leven afspiegelen aan die persoon ipv dat het Woord van God naast het leven wordt gelegd.

Verder vind ik het ook moeilijk om op tekstingevingen af te gaan. Kennen we dan ons bedorven denken wel goed?

En waar in de Bijbel kan je vinden dat mensen anderen zalig verklaren? Op welke manier dan ook? Het is wat anders als God het Zelf zegt...

eilander schreef:

freek schreef:

eilander schreef:

ejvl schreef:Dan moet ik me erin verdiepen, ik meende altijd dat het niets anders was als verklaren dat iemand zalig is en dus in de hemel is, wat ook op Wikipedia staat, wat houd het nog meer in dan?

Je moet even inzoomen op het woordje "verklaren". Dat betekent niet zo maar dat we er onze mening over geven, maar dat we ambtelijk meedelen: het is zo. Dat kan en mag een mens nooit doen.

Toch is het in bevindelijk-gereformeerde kring niet ongebruikelijk dat ambtsdragers een overledene zalig verklaren op basis van een ondersteunend wonder (meestal een Bijbeltekst waar men betrekking op kreeg).

Ik weet het, en ik heb daar grote moeite mee.

Ik ook. Temeer daar dat "ondersteunende wonder" vaak emotioneel getint of flinterdun is.

En het lijkt me erg pijnlijk voor nabestaanden die altijd een geloofsband met de overledene hebben gekend, maar waarvoor geen 'overname' door ambtsdragers is. Je moet dan, zeker in bevindelijk-gereformeerde kring, wel heel nuchter zijn om je dat níet aan te trekken.

Dat schijnt een labadistische gemeentevisie te zijn, las ik gisteren: benadrukken dat de christelijke gemeente bestaat uit ware gelovigen en de rest. Degenen die als ware gelovigen zijn gekenmerkt stellen vast wie wel en niet ware gelovige is. Desnoods posthuum.
Maar alzo is het van den beginne niet geweest.

Zo'n gebeurtenis/wonder is voor de kleine kring. Wat kan het dan mooi zijn. Niet als maat/standaard of wat dan ook, maar als een troost in verdriet.
Maar er moeten geen grote verhalen van gemaakt worden, of dat het tot een eis gemaakt wordt: het is pas echt als er bevestiging komt.

-DIA- schreef:

ejvl schreef:

-DIA- schreef:Mijn lieve jongen, luister nou eens, het gaat slechts om aan te tonen dat we niet Rooms moeten worden, want wat samenstemming heeft Christus met Belial,
of wat deel heeft de gelovige met den ongelovige?

Ik denk dat we op een andere frequentie zitten DIA.
Ik zal de vraag proberen duidelijk te stellen.
Wat voor verschil zit er tussen de rooms katholieke zaligverklaring en het geval dat jij zegt dat predikant X en predikant X en Paulus en nog meer vast en zeker in de hemel zijn?

We hebben niet te oordelen en kunnen dat ook niet. Er zijn vanzelf wel gevallen waar God Zelf getuigenis geeft, en dan kunnen en mogen we dat zeggen.
Ja, in die gevallen zelfs zeker weten.

Grotere flauwekul heb ik niet vaak gehoord. Je meet duidelijk met twee maten.

De zaligverklaring is immers niets anders dan een zorgvuldig kerkelijk onderzoek of God zelf getuigenis heeft gegeven. Wat je verder van de gebedspraktijk vindt, veel zorgvuldiger dan in de RKK kan dat toch niet geregeld worden. En dat heeft niets te maken met de vraag of je wel of niet Rooms moet worden.