Boetedag verdient navolging

[DDD]

Ik vind het eerlijk gezegd wel erg kwalijk dat nu uitgerekend Moederdag is gekozen voor zo'n boetedag. Dat is toch wel tamelijk dom, om het eens voorzichtig te zeggen. Hoe is het mogelijk dat niemand daaraan gedacht heeft. Dat krijg je met synodes waar geen vrouw in zit, kennelijk. Ik ben benieuwd of de pers daar nog een onderwerp van gaat maken, dat zou wel te verwachten zijn, in ieder geval.

Ik heb ook wel eens meegemaakt dat er avondmaal werd gevierd op Moederdag, dat vond ik al onnozel, maar dit is heel onpraktisch.

Wat zitten jullie onnodig moeilijk te doen over de moederdag.

In de eerste plaats vind ik moederdag een nogal secundair "feest". Je kunt dat ook prima eens een andere dag houden, of 364 andere dagen zo je wilt. In de tweede plaats - en dat vind ik nog belangrijker - waarom zouden moederdag en boetedag elkaar uitsluiten? Alsof we bij ware boete plotseling alle dingen om dankbaar over te zijn uit het oog zouden moeten verliezen. Dat geldt trouwens niet alleen hiervoor, maar voor het hele leven: ernst en dankbaarheid zouden hand in hand moeten kunnen gaan. Zelf lijkt het me geen teken van gezond geestelijk leven als we die dingen als conflict ervaren. Dan lijkt het meer alsof de boete en dank emoties worden die geen ruimte laten voor andere gevoelens. Het bijbelse evenwicht is bijv. te vinden in Filippensen: de begeerten door bidden en smeken, met dankzegging bekend maken bij God. En wat is er nu "onnozel" aan een avondmaalsviering op moederdag? In wat voor soort geestelijk klimaat sluit een avondmaalsviering het houden van moederdag uit? Ik begrijp dat niet goed.

Wat de vragen van Anker betreft: waarom zouden we stil blijven staan bij alle mogelijke bezwaren en verkeerde manieren om deze dag in te vullen? Waarom zou het ons iets moeten uitmaken of dit "opgelegd" is of niet? Ook de jaarlijkse bid- en dankdagen zijn 'opgelegd', maar kunnen (en moeten) desondanks dienen als middel om ons tot boete en dankzegging te bewegen. Ik ben het er inderdaad mee eens dat we dicht bij onszelf moeten blijven; maar hopelijk kan dat wel ín de gemeente. Dan moet de gemeente ook niet als los zand zijn, overigens.
Laten we er niet teveel over inzitten hoe het nu op de juiste manier gebeurt en of dat moeilijk zal zijn of niet - maar laat het ons eenvoudig brengen tot boete. En dat kunnen we bij onszelf niet 'aansteken', nee. Maar laat dát dan onze nood zijn van die dag.

Verder vind ik het wel jammer dat zo weinig kerken hieraan meedoen. Of ze dan een officiële brief hebben gehad kan me niet zoveel schelen. De mooie oproep van ds. de Groot in het RD zou voldoende moeten zijn.

Bij een boetedag past geen ontbijt op bed, maar vasten en soberheid. Bij moederdag past een feestelijke maaltijd.

Ik vind er bovendien niets secundairs aan.

[Fjodor]

Ik vind het eerlijk gezegd wel erg kwalijk dat nu uitgerekend Moederdag is gekozen voor zo'n boetedag. Dat is toch wel tamelijk dom, om het eens voorzichtig te zeggen. Hoe is het mogelijk dat niemand daaraan gedacht heeft. Dat krijg je met synodes waar geen vrouw in zit, kennelijk. Ik ben benieuwd of de pers daar nog een onderwerp van gaat maken, dat zou wel te verwachten zijn, in ieder geval.

Ik heb ook wel eens meegemaakt dat er avondmaal werd gevierd op Moederdag, dat vond ik al onnozel, maar dit is heel onpraktisch.

Wat zitten jullie onnodig moeilijk te doen over de moederdag.

In de eerste plaats vind ik moederdag een nogal secundair "feest". Je kunt dat ook prima eens een andere dag houden, of 364 andere dagen zo je wilt. In de tweede plaats - en dat vind ik nog belangrijker - waarom zouden moederdag en boetedag elkaar uitsluiten? Alsof we bij ware boete plotseling alle dingen om dankbaar over te zijn uit het oog zouden moeten verliezen. Dat geldt trouwens niet alleen hiervoor, maar voor het hele leven: ernst en dankbaarheid zouden hand in hand moeten kunnen gaan. Zelf lijkt het me geen teken van gezond geestelijk leven als we die dingen als conflict ervaren. Dan lijkt het meer alsof de boete en dank emoties worden die geen ruimte laten voor andere gevoelens. Het bijbelse evenwicht is bijv. te vinden in Filippensen: de begeerten door bidden en smeken, met dankzegging bekend maken bij God. En wat is er nu "onnozel" aan een avondmaalsviering op moederdag? In wat voor soort geestelijk klimaat sluit een avondmaalsviering het houden van moederdag uit? Ik begrijp dat niet goed.

Wat de vragen van Anker betreft: waarom zouden we stil blijven staan bij alle mogelijke bezwaren en verkeerde manieren om deze dag in te vullen? Waarom zou het ons iets moeten uitmaken of dit "opgelegd" is of niet? Ook de jaarlijkse bid- en dankdagen zijn 'opgelegd', maar kunnen (en moeten) desondanks dienen als middel om ons tot boete en dankzegging te bewegen. Ik ben het er inderdaad mee eens dat we dicht bij onszelf moeten blijven; maar hopelijk kan dat wel ín de gemeente. Dan moet de gemeente ook niet als los zand zijn, overigens.
Laten we er niet teveel over inzitten hoe het nu op de juiste manier gebeurt en of dat moeilijk zal zijn of niet - maar laat het ons eenvoudig brengen tot boete. En dat kunnen we bij onszelf niet 'aansteken', nee. Maar laat dát dan onze nood zijn van die dag.

Verder vind ik het wel jammer dat zo weinig kerken hieraan meedoen. Of ze dan een officiële brief hebben gehad kan me niet zoveel schelen. De mooie oproep van ds. de Groot in het RD zou voldoende moeten zijn.

Bij een boetedag past geen ontbijt op bed, maar vasten en soberheid. Bij moederdag past een feestelijke maaltijd.

Ik vind er bovendien niets secundairs aan.

Eens met het laatste gedeelte van Jongere's post. Maar wat betreft de rest ben ik het toch met DDD eens. Moederdag is inderdaad niet echt secundair, ik houd er ook niet zo van om christelijke en gewone feestdagen tegen elkaar uit te spelen. Moederdag is ook geestelijk.

En ik ben wel van mening dat moederdag en boetedag elkaar uitsluiten. De emotie die erbij hoort is heel anders. Boete is schuldgevoel en ernst en heeft in eerste instantie niet zoveel met dankbaarheid te maken. Moederdag heeft over het algemeen juist meer met dankbaarheid en vrolijkheid te maken.

[Luther]

Ik vind het eerlijk gezegd wel erg kwalijk dat nu uitgerekend Moederdag is gekozen voor zo'n boetedag. Dat is toch wel tamelijk dom, om het eens voorzichtig te zeggen. Hoe is het mogelijk dat niemand daaraan gedacht heeft. Dat krijg je met synodes waar geen vrouw in zit, kennelijk. Ik ben benieuwd of de pers daar nog een onderwerp van gaat maken, dat zou wel te verwachten zijn, in ieder geval.

Ik heb ook wel eens meegemaakt dat er avondmaal werd gevierd op Moederdag, dat vond ik al onnozel, maar dit is heel onpraktisch.

@DIA: zeker, dat is altijd de tweede zondag in Mei. Als klein kind gingen wij altijd cadeautjes geven en een ontbijt op bed maken.

Daarnaast ligt het voor de hand om je moeder/ oma op die dag te bezoeken. Dat past allemaal niet zo goed bij een boetedag. Eigenlijk past zo'n boetedag ook al niet bij een zondag, maar goed.

Waarom het niet op biddag kon weet ik eigenlijk ook niet. Heeft iemand enig idee?

Ik meende dat het in de gereformeerde gezindte gebruikelijk was om moederdag te vieren niet op de dag van de Heere, zoals de commercie voorschrijft, maar op de zaterdag ervoor. Ik ga ervan uit dat de Generale Synode daar ook van uit is gegaan.

Maar tegen opgelegde 'dagen' heb ik altijd al enige aversie gehad, zowel tegen moederdag, vaderdag, deze georganiseerde boetedag, mijn verjaardag, etc. Dus sorry als ik de antenne mis om je reactie goed te kunnen beoordelen.

[DDD]

Nooit van gehoord. Moederdag is sinds jaar en dag op zondag. Wat zou er voor reden zijn om zoiets op zaterdag te vieren? Het enige voordeel dat ik kan bedenken is dat je daarmee de feestelijkheden spreidt.

[Floppy]

Als de Synode dat werkelijk dacht (Moederdag op zaterdag) dan miste ze de link naar de praktijk. Ik geloof niet dat ik een gezin ben tegengekomen die het op zaterdag viert; misschien was dat vroeger?

[Wilhelm]

Ik zie ook niet in waarom Moederdag en boetedag niet samen zouden kunnen gaan.
Verjaardagen zullen op deze dag toch ook gewoon gevierd worden?
Laten we uitkijken voor een wettisch boetedoening met een Rooms karakter. Boetvaardigheid en dankbaarheid zijn elementen die bij elkaar horen en naast elkaar mogen bestaan.

[DDD]

Ik vind een verjaardag wel wat anders. Ik zou me goed kunnen voorstellen dat je die maar heel beperkt viert, vanwege de boetedag. Er zijn ook veel mensen in mijn omgeving die dat vanwege de rompslomp sowieso niet op zondag doen.

Maar met een verjaardag kun je ook geen rekening houden, daar zou ik dus wel begrip voor kunnen opbrengen.

[ejvl]

Als de Synode dat werkelijk dacht (Moederdag op zaterdag) dan miste ze de link naar de praktijk. Ik geloof niet dat ik een gezin ben tegengekomen die het op zaterdag viert; misschien was dat vroeger?

Bij ons is het nog steeds dat de kinderen op zaterdag langskomen bij de ouders omdat die liever niet hebben dat de kinderen op zondags langskomen.
En zeker in de wat conservatieve kerken is dit nog steeds zo.

Toen wij (kinderen) nog thuiswoonden was het wel op zondag trouwens.

[DDD]

Maar dat laatste vind ik wel anders.

Ik kan me er veel bij voorstellen dat het (zeker als de oma's ver weg wonen) niet mogelijk is twee maal kerkgang te combineren met een halve wereldreis, vooral niet als je dan ook wat extra's wilt doen op Moederdag met het eten. En dat er in de GG veel mensen zijn die verjaardagen etc. niet op zondag vieren buiten de kring van het gezin wist ik ook, en daar kan ik me best wat bij voorstellen. Maar ik had het idee dat het ook over het vieren van Moederdag in het gezin ging.

[Jongere]

Kan iemand me uitleggen waarom het blijkbaar heel moeilijk is om je moeder een keer op zaterdag te verwennen in plaats van de zondag erna?
Die vraag dan vooral aan de mensen die dat als conflict ervaren. Ik blijf dat maar moeilijk kunnen zien. Waarom je moederdag alleen met veel eten kunt vieren is me ook niet duidelijk. Persoonlijk geloof ik dat deze tegengestelde "emoties" van boete en dankbaarheid ook op één dag kunnen samengaan. Als het goed is hebben beide geestelijke gevoelens toch ook tegelijkertijd een plaats in het geestelijk leven?
We doen niet vandaag boete om morgen weer vrolijk te kunnen zijn. We doen vandaag boete vanwege de grote nood - maar naar de opdracht van Paulus gebeurt dat met dankzegging.

Maar tegen opgelegde 'dagen' heb ik altijd al enige aversie gehad, zowel tegen moederdag, vaderdag, deze georganiseerde boetedag, mijn verjaardag, etc. Dus sorry als ik de antenne mis om je reactie goed te kunnen beoordelen.

Wat mij betreft hoort deze boetedag niet in je rijtje thuis.
Zoiets als een boetedag is Bijbels, juist ook als dat in 'groter verband' gebeurt dan alleen het persoonlijke leven. Kun jij me uitleggen hoe jij het voor je ziet dat zoiets niet opgelegd plaatsvindt? Ik vind het een vreemde gedachte als je dingen blijkbaar alleen spontaan kunt waarderen.

[-DIA-]

Kan iemand me uitleggen waarom het blijkbaar heel moeilijk is om je moeder een keer op zaterdag te verwennen in plaats van de zondag erna?
Die vraag dan vooral aan de mensen die dat als conflict ervaren. Ik blijf dat maar moeilijk kunnen zien. Waarom je moederdag alleen met veel eten kunt vieren is me ook niet duidelijk. Persoonlijk geloof ik dat deze tegengestelde "emoties" van boete en dankbaarheid ook op één dag kunnen samengaan. Als het goed is hebben beide geestelijke gevoelens toch ook tegelijkertijd een plaats in het geestelijk leven?
We doen niet vandaag boete om morgen weer vrolijk te kunnen zijn. We doen vandaag boete vanwege de grote nood - maar naar de opdracht van Paulus gebeurt dat met dankzegging.

Maar tegen opgelegde 'dagen' heb ik altijd al enige aversie gehad, zowel tegen moederdag, vaderdag, deze georganiseerde boetedag, mijn verjaardag, etc. Dus sorry als ik de antenne mis om je reactie goed te kunnen beoordelen.

Wat mij betreft hoort deze boetedag niet in je rijtje thuis.
Zoiets als een boetedag is Bijbels, juist ook als dat in 'groter verband' gebeurt dan alleen het persoonlijke leven. Kun jij me uitleggen hoe jij het voor je ziet dat zoiets niet opgelegd plaatsvindt? Ik vind het een vreemde gedachte als je dingen blijkbaar alleen spontaan kunt waarderen.

In vroeger jaren werden boete- en bededagen door de overheid uitgeschreven... Je kunt je dan wel afvragen,
redenerend in de geest van deze tijd, was dat geen overheidsbemoeienis, betutteling?
Ik merk bij elke boetedag (die worden hier nog altijd 2x per jaar gehouden met de bid- en dankdagen)
dat er een zeker heimwee is bij de Kerk naar de tijd dat de overheid nog bede- en boetedagen uitschreef.

[Wilhelm]

Even voor de duidelijkheid ik doel vooral op moederdag thuis met kleine kinderen die er weken naar uitzien om hun zelfgemaakte en zelfgekochte cadeautjes met een stralend gezicht, veel te vroeg, aan hun nog halfslapende moeder te overhandigen. Al dan niet met een door de kinderen gemaakt ontbijtje waarvan, tot ergenis van vader, de helft in het bed beland.
Het bezoeken van ouders op die dag, zeker als ze wat verder weg wonen vind ik persoonlijk ook niet nodig op de zondag.

[SecorDabar]

Kan iemand me uitleggen waarom het blijkbaar heel moeilijk is om je moeder een keer op zaterdag te verwennen in plaats van de zondag erna?
Die vraag dan vooral aan de mensen die dat als conflict ervaren. Ik blijf dat maar moeilijk kunnen zien. Waarom je moederdag alleen met veel eten kunt vieren is me ook niet duidelijk. Persoonlijk geloof ik dat deze tegengestelde "emoties" van boete en dankbaarheid ook op één dag kunnen samengaan. Als het goed is hebben beide geestelijke gevoelens toch ook tegelijkertijd een plaats in het geestelijk leven?
We doen niet vandaag boete om morgen weer vrolijk te kunnen zijn. We doen vandaag boete vanwege de grote nood - maar naar de opdracht van Paulus gebeurt dat met dankzegging.

Maar tegen opgelegde 'dagen' heb ik altijd al enige aversie gehad, zowel tegen moederdag, vaderdag, deze georganiseerde boetedag, mijn verjaardag, etc. Dus sorry als ik de antenne mis om je reactie goed te kunnen beoordelen.

Wat mij betreft hoort deze boetedag niet in je rijtje thuis.
Zoiets als een boetedag is Bijbels, juist ook als dat in 'groter verband' gebeurt dan alleen het persoonlijke leven. Kun jij me uitleggen hoe jij het voor je ziet dat zoiets niet opgelegd plaatsvindt? Ik vind het een vreemde gedachte als je dingen blijkbaar alleen spontaan kunt waarderen.

In vroeger jaren werden boete- en bededagen door de overheid uitgeschreven... Je kunt je dan wel afvragen,
redenerend in de geest van deze tijd, was dat geen overheidsbemoeienis, betutteling?
Ik merk bij elke boetedag (die worden hier nog altijd 2x per jaar gehouden met de bid- en dankdagen)
dat er een zeker heimwee is bij de Kerk naar de tijd dat de overheid nog bede- en boetedagen uitschreef.

Ik denk dat het voldoende is dat de biddag ook een dag van verootmoediging is en ook als boetedag gehouden kan worden.
Een zekere soberheid behoort er bij die dag wat het eten betreft, maar om nu geheel die dag te vasten?
Een ieder zij in zijn eigen gemoed verzekerd, want je hebt mensen met een broos en zwak lichaam, en anderen zijn sterk en krachtig..
Ik zou meer benadrukken het geestelijke vasten, dan het in uitwendigheden , in vormen te gaan vasten.

[Bona Fide]

Van thuis uit meegekregen en wij doen het zelf ook zo:
De zondag kunnen we niet anders zien dan de dag des Heeren. De Heere en Zijn dienst horen dan in het middelpunt te staan en níet een vader (met vaderdag), een moeder (met moederdag), een jarige (verjaardag) of wie dan ook.
Aan vader-/moederdag besteden we wel wat aandacht (vanwege m.n. commerciële karakter niet eens zo veel), maar dan op de zaterdag ervóór. En verjaardagen met cadeautjes erná.
Zo zullen we het ook 11 mei doen (op die dag is tevens een van de gezinsleden jarig, bedenk ik me nu zelfs).

[MoesTuin]

Van thuis uit meegekregen en wij doen het zelf ook zo:
De zondag kunnen we niet anders zien dan de dag des Heeren. De Heere en Zijn dienst horen dan in het middelpunt te staan en níet een vader (met vaderdag), een moeder (met moederdag), een jarige (verjaardag) of wie dan ook.
Aan vader-/moederdag besteden we wel wat aandacht (vanwege m.n. commerciële karakter niet eens zo veel), maar dan op de zaterdag ervóór. En verjaardagen met cadeautjes erná.
Zo zullen we het ook 11 mei doen (op die dag is tevens een van de gezinsleden jarig, bedenk ik me nu zelfs).

Nou, dat is ook maar de vraag, want het schijnt in de Bijbel te staan dat we niet op Zondag, maar op de Zaterdag de Sabath, de dag des Heeren behoren te houden.....
Hoewel ik niet precies weet hoe dit zit, maar heb ik weleens vernomen, en in de bijbel staat inderdaad de sabbath en dat schijnt zaterdag te zijn.
Maar goed, hoe belangrijk is dit gegeven mocht het kloppen?
Het staat wel in de Bijbel ieder geval.