WimA schreef:En is dat dan de "meewerkende" genade? Wij gaan aan de gang en dan kom je achter dingen en dat geeft nood en leert bidden en dan krijg je (meer) genade?
Nee, geen meewerkende genade. Maar MarthaMartha beschrijft hier wel wat er gebeurt als het evangelie zijn werk doet.
Dat komt omdat het evangelie niet zo maar één van de vele boodschappen is. Er zijn wel eens predikanten die dat denken - maar zulke predikanten preken dan alleen nog maar (ter linkerzijde) over allerlei morele verplichtingen waaraan de mens moet voldoen. Of (aan het andere uiterste) durven alleen nog maar te preken over wat er gebeurt als God een mens bekeert.
Maar dat is niet het evangelie. Het evangelie is een kracht Gods tot zaligheid. En ja, dat gaat zo ver dat we daarmee "aan de gang" mogen. Want God roept en nodigt niet tevergeefs.
En daarom durf ik de stelling wel aan dat het Bijbelser is om tegen de hele gemeente te zeggen: 'Bekeert u en gelooft het evangelie' dan wat je tegenwoordig vaak hoort noemen als boodschap voor iedereen: 'Bid en smeek erom'.
Waarom? Omdat die eerste boodschap het evangelie is, waarbij
in het Woord de opstandingskracht ligt. Die eerste boodschap, als imperatief, werd ook door de apostelen verkondigd.
Bovendien zullen we werkelijk bidden en smeken nooit uit onszelf gaan leren, maar ligt juist
in het komen tot Christus de levenskracht die ons leert bidden en smeken.
Spurgeon (ik noemde dit citaat inderdaad ook al in het HSV-J topic) heeft dat heel kernachtig verwoord:
Spurgeon schreef:"Jongeling," zei Hij, "sta op!" en Hij sprak alsof de man levend was geweest. Dit is de weg van het evangelie. Hij wachtte niet tot Hij tekenen van leven zag, voor Hij hem beval op te staan; maar tot de dode zei Hij: "Sta op!" Dit is het voorbeeld van het prediken van het evangelie; in de naam van de Heere Jezus spreken Zijn uitgezonden dienstknechten tot de doden alsof zij levend waren. Sommigen van mijn broederen maken daar aanmerking op, en zeggen, dat dit ongerijmd en dwaas is; maar het gehele Nieuwe Testament door wordt alzo gehandeld. Daar lezen wij: "Staat op van de doden, en Christus zal over u lichten." Ik doe geen pogingen om dit met elkaar overeen te brengen; het is meer dan genoeg voor mij, dat ik zo het Woord van God lees. Wij moeten de mensen uitnodigen om te geloven in de Heere Jezus Christus, ofschoon wij zeer wel weten, dat zij dood zijn in de zonde en dat het geloof het werk is van de Geest van God. Ons geloof stelt ons in staat in Gods naam aan dode mensen te bevelen, dat zij moeten leven, en zij leven werkelijk. Wij zeggen tot ongelovige mensen, dat zij moeten geloven in Jezus, het woord gaat met kracht vergezeld, en Gods uitverkorenen geloven. Het is door dit woord van het geloof, hetwelk wij prediken, dat de stem van Jezus door de mensen gehoord wordt.
(...) Ik vertrouw, dat terwijl ik spreek, de Heere in stilte in uw hart spreekt door Zijn Heilige Geest. Ik gevoel mij er zeker van, dat dit zo is. Indien het zo is, doet een zachte beweging van de Geest u overhellen tot berouw en wordt gij over gebogen om uw hart aan Jezus te geven. Deze dag zal een gezegende dag zijn voor de geestelijk dode jongeling, indien hij nu zijn Zaligmaker aanneemt en zich overgeeft om door genade vernieuwd te worden. Neen, mijn arme broeder, zij zullen u niet begraven! Ik weet dat gij zeer slecht geweest zijt en er is wel reden om aan u te wanhopen, maar zolang Jezus leeft, kunnen wij u niet opgeven.
Ik ben wel eens bang dat het zicht op dit werk van het evangelie (en het vertrouwen daarin!) verloren gaat. En dan durft een predikant inderdaad geen imperatief meer te gebruiken.
Dit is aan de andere kant niet hetzelfde als wat eerder werd gezegd, dat we "gewoon moeten doen wat Jezus zegt". Hier is niets gewoons aan; het evangelie wekt doden tot leven.
