Wilhelm schreef:

Zita schreef:Het is overigens niet de regering die investeert in vrouwen, maar de samenleving. En die vrouwen geven een heleboel terug aan de samenleving als zij zorgen voor een stabiele thuissituatie.

Juist. En dat wordt vaak vergeten.
Ik moet nog zien wat de generatie gaat kosten die vooral opgevoed is door anderen ipv door eigen ouders.
De problemen worden hier en daar al onderkend. Maar vanwege de emancipatiedrift snel weer weggestopt.

Een klein voorbeeld...

weliswaar in Canada, maar toch...

http://www.sunnewsnetwork.ca/sunnews/ca ... 53446.html

Wilhelm schreef:

Zita schreef:Het is overigens niet de regering die investeert in vrouwen, maar de samenleving. En die vrouwen geven een heleboel terug aan de samenleving als zij zorgen voor een stabiele thuissituatie.

Juist. En dat wordt vaak vergeten.
Ik moet nog zien wat de generatie gaat kosten die vooral opgevoed is door anderen ipv door eigen ouders.
De problemen worden hier en daar al onderkend. Maar vanwege de emancipatiedrift snel weer weggestopt.

Dat wordt niet vergeten.
Maar als pa wegloopt of moe zelf iets met de tennisleraar krijgt.
Daar gaat het over.

En kinderen die 'door anderen' zijn opgevoed leveren niet meer problemen op. Je moet jeugdzorg niet met kinderopvang verwarren.

refo schreef:

Wilhelm schreef:

Zita schreef:Het is overigens niet de regering die investeert in vrouwen, maar de samenleving. En die vrouwen geven een heleboel terug aan de samenleving als zij zorgen voor een stabiele thuissituatie.

Juist. En dat wordt vaak vergeten.
Ik moet nog zien wat de generatie gaat kosten die vooral opgevoed is door anderen ipv door eigen ouders.
De problemen worden hier en daar al onderkend. Maar vanwege de emancipatiedrift snel weer weggestopt.

Dat wordt niet vergeten.
Maar als pa wegloopt of moe zelf iets met de tennisleraar krijgt.
Daar gaat het over.
.

Dat zou onder ons al helemaal niet mogen voorkomen.

helma schreef:Dat zou onder ons al helemaal niet mogen voorkomen.

Klopt!
Maar het beroerde is dat de praktijk wel zo is. En daar gaat de minister van uit.

Luther schreef:

helma schreef:Dat zou onder ons al helemaal niet mogen voorkomen.

Klopt!
Maar het beroerde is dat de praktijk wel zo is. En daar gaat de minister van uit.

Met deze opvattingen bevorderd de minister het.

WimA schreef:

Luther schreef:

helma schreef:Dat zou onder ons al helemaal niet mogen voorkomen.

Klopt!
Maar het beroerde is dat de praktijk wel zo is. En daar gaat de minister van uit.

Met deze opvattingen bevorderd de minister het.

Hoe werkt die bevordering dan?

parsifal schreef:

WimA schreef:

Luther schreef:

helma schreef:Dat zou onder ons al helemaal niet mogen voorkomen.

Klopt!
Maar het beroerde is dat de praktijk wel zo is. En daar gaat de minister van uit.

Met deze opvattingen bevorderd de minister het.

Hoe werkt die bevordering dan?

Eigenlijk op tweerlei manier:

Principieel: Alles wat tegen de Schrift ingaat zal de manier zoals God het heeft bedoeld frustreren. Deze vergelijking invullen voor het huwelijk resulteert in: ondermijning van de huwelijksorde frustreert het huwelijk.
En praktisch ziet men in de praktijk dit ook wel zo uitwerken. als vrouw en man - in hun huwelijk - onafhankelijk (van elkaar!) kunnen leven (alle praktische belemmeringen als huisvesting, onderhoud, zorg voor kinderen etc. etc. zijn geen echte problemen meer en de "gevoelsmatige" afkeuring is bij hunzelf en bij de omgeving verdwenen) is de wil om tot het uiterste te gaan om het huwelijk goed te houden niet meer zo nadrukkelijk aanwezig. Met alle gevolgen vandien, want de mens is tot het kwade geneigd en dient - ook in het huwelijk - "in toom" gehouden te worden.

p.s. s.v.p. goed blijven lezen: Ik heb het niet zozeer over wel of niet werken, ik heb het expliciet over het woord van mw. Bussemaker "onafhankelijk". Dat gaat lijnrecht in tegen de scheppingsorde.

WimA schreef:

parsifal schreef:

WimA schreef:
Met deze opvattingen bevorderd de minister het.

Hoe werkt die bevordering dan?

Eigenlijk op tweerlei manier:

Principieel: Alles wat tegen de Schrift ingaat zal de manier zoals God het heeft bedoeld frustreren. Deze vergelijking invullen voor het huwelijk resulteert in: ondermijning van de huwelijksorde frustreert het huwelijk.
En praktisch ziet men in de praktijk dit ook wel zo uitwerken. als vrouw en man - in hun huwelijk - onafhankelijk (van elkaar!) kunnen leven (alle praktische belemmeringen als huisvesting, onderhoud, zorg voor kinderen etc. etc. zijn geen echte problemen meer en de "gevoelsmatige" afkeuring is bij hunzelf en bij de omgeving verdwenen) is de wil om tot het uiterste te gaan om het huwelijk goed te houden niet meer zo nadrukkelijk aanwezig. Met alle gevolgen vandien, want de mens is tot het kwade geneigd en dient - ook in het huwelijk - "in toom" gehouden te worden.

p.s. s.v.p. goed blijven lezen: Ik heb het niet zozeer over wel of niet werken, ik heb het expliciet over het woord van mw. Bussemaker "onafhankelijk". Dat gaat lijnrecht in tegen de scheppingsorde.

Maar dat is al zo he, AOW was vroeger een gezamenlijk inkomen, nu 2 x apart. Zo ook bij de belastingen, je wordt als man en vrouw apart aangeslagen.
Officiële post staat op mijn meisjesnaam geadresseerd.
Als je een baby krijgt, mag je kiezen welke achternaam je het geeft. Van de vader of van de moeder?
Dus in theorie kun je een gezin vormen, waarvan de kinderen een andere achternaam hebben.
Laatst belde ik een mevrouw, die ik nog ken van de moeders op de basisschool, ze nam de telefoon op met een andere achternaam.
Ik raakte een klein beetje verward, herkende haar stem wel.
Ja ik ben het hoor, maar ik gebruik tegenwoordig mijn eigen meisjesnaam weer.
Als je als moeder van een kind opbelt, mevrouw Jansen, is de vraag: is de naam van uw kind ook Jansen?
Alles is allang niet zo vanzelfsprekend meer.

WimA schreef:
Eigenlijk op tweerlei manier:

Principieel: Alles wat tegen de Schrift ingaat zal de manier zoals God het heeft bedoeld frustreren. Deze vergelijking invullen voor het huwelijk resulteert in: ondermijning van de huwelijksorde frustreert het huwelijk.
En praktisch ziet men in de praktijk dit ook wel zo uitwerken. als vrouw en man - in hun huwelijk - onafhankelijk (van elkaar!) kunnen leven (alle praktische belemmeringen als huisvesting, onderhoud, zorg voor kinderen etc. etc. zijn geen echte problemen meer en de "gevoelsmatige" afkeuring is bij hunzelf en bij de omgeving verdwenen) is de wil om tot het uiterste te gaan om het huwelijk goed te houden niet meer zo nadrukkelijk aanwezig. Met alle gevolgen vandien, want de mens is tot het kwade geneigd en dient - ook in het huwelijk - "in toom" gehouden te worden.

p.s. s.v.p. goed blijven lezen: Ik heb het niet zozeer over wel of niet werken, ik heb het expliciet over het woord van mw. Bussemaker "onafhankelijk". Dat gaat lijnrecht in tegen de scheppingsorde.

Okee, ik kan hier mee meevoelen. Al denk ik dat er wel wat goeds in zit om vrouwen ook te laten denken aan de toekomst waar de man er niet meer is (een vrouw kan ook weduwe worden of een man arbeidsongeschikt). Zeker als een vrouw een goede opleiding heeft, kan het goed zijn om dit bij te houden door werk.

Ik denk dat de statistieken je wel gelijk geven. Ik heb het idee dat Bussemaker een soort Zweeds model voor staat (al is Nederland vrij ver verwijderd van gratis kinderopvang) en in Zweden is het aantal scheidingen erg hoog en is er weinig oog voor de verschillen tussen man en vrouw.

Ik ken Islamitische dames die een universitaire opleiding volgen. Hoe zij dat doen met hun gezin? Rond hun 18e trouwen ze en zorgen ze een aantal jaar voor de kinderen. Dan gaan ze zo rond hun 25e, 26e studeren. Dan hebben ze later, als de kinderen groot zijn, nog kans op werk en kunnen ze zich in ieder geval ontplooiien. Waarom zouden Christenen dit niet kunnen?

sirdanilot schreef:Ik ken Islamitische dames die een universitaire opleiding volgen. Hoe zij dat doen met hun gezin? Rond hun 18e trouwen ze en zorgen ze een aantal jaar voor de kinderen. Dan gaan ze zo rond hun 25e, 26e studeren. Dan hebben ze later, als de kinderen groot zijn, nog kans op werk en kunnen ze zich in ieder geval ontplooiien. Waarom zouden Christenen dit niet kunnen?

De vraag die je zelf opwerpt, is nog niet beantwoord: "hoe zij dat doen met hun gezin?"
M.a.w.: wie zorgt er voor de kinderen van 5 jaar of nog jonger?

sirdanilot schreef:Ik ken Islamitische dames die een universitaire opleiding volgen. Hoe zij dat doen met hun gezin? Rond hun 18e trouwen ze en zorgen ze een aantal jaar voor de kinderen. Dan gaan ze zo rond hun 25e, 26e studeren. Dan hebben ze later, als de kinderen groot zijn, nog kans op werk en kunnen ze zich in ieder geval ontplooiien. Waarom zouden Christenen dit niet kunnen?

waarom zouden christenen dat na moeten doen?

Ik denk overigens dat in de islamitische cultuur de oma's een grote rol spelen in de opvoeding van de kinderen.


Onze kinderen worden ons door God tóevertrouwd; het zijn niet onze eigendommen; het zijn leenpanden. Dat belijden we tenminste. Dat betekent dan ook dat we aan Hém verantwoording schuldig zijn over de manier waarop we 'onze' kinderen opvoeden. Dat betekent ook dat we ze niet zomaar kunnen en mogen uitbesteden; zeker niet aan mensen die zelf niet met de Heere leven.
We 'hebben' ze maar zo'n korte tijd en het is zó belangrijk om die jaren goed te besteden.
Als je als moeder beseft hoe belangrijk de taak is die je opgelegd hebt gekregen en hóe waardevol die taak is; dan kan ik me niet zo goed voorstellen dat je je ook nog zou willen ontplooien. Kinderen moeten we zien als een zegen én als een taak; niet als een blok aan ons been of als een sta-in-de-weg in onze carrière.

helma schreef:
waarom zouden christenen dat na moeten doen?

Ik denk overigens dat in de islamitische cultuur de oma's een grote rol spelen in de opvoeding van de kinderen.


Onze kinderen worden ons door God tóevertrouwd; het zijn niet onze eigendommen; het zijn leenpanden. Dat belijden we tenminste. Dat betekent dan ook dat we aan Hém verantwoording schuldig zijn over de manier waarop we 'onze' kinderen opvoeden. Dat betekent ook dat we ze niet zomaar kunnen en mogen uitbesteden; zeker niet aan mensen die zelf niet met de Heere leven.
We 'hebben' ze maar zo'n korte tijd en het is zó belangrijk om die jaren goed te besteden.
Als je als moeder beseft hoe belangrijk de taak is die je opgelegd hebt gekregen en hóe waardevol die taak is; dan kan ik me niet zo goed voorstellen dat je je ook nog zou willen ontplooien. Kinderen moeten we zien als een zegen én als een taak; niet als een blok aan ons been of als een sta-in-de-weg in onze carrière.

precies!

we belijden dat onze kinderen leenpanden zijn.... er zal ongetwijfeld ergens een tekst in de Bijbel staan hierover, weet iemand waar?

Terri schreef:we belijden dat onze kinderen leenpanden zijn.... er zal ongetwijfeld ergens een tekst in de Bijbel staan hierover, weet iemand waar?

ik weet zo niet of er een letterlijke bijbeltekst over staat
Maar God spreekt wel over de kinderen van het verbond als 'Mijn kinderen' (vb Ezechiël 16)
dus ze zijn niet van ons; ze zijn ons 'uitgeleend' en wij mogen er voor zorgen