Uitspraak Kees van der Staaij

[boontje]

Het was een heel onverstandige uitspraak. Een ervaren politicus als v.d. Staaij had beter moeten weten. Als zelfs de republikeinse partij massaal afstand neemt van de uitspraken van Akin, dan weet je van te voren dat je ongelooflijk veel [over je heen] krijgt als je iets vergelijkbaars zegt in Nederland. Dat wordt geen derde zetel meer, denk ik.

[helma]

Denk om je taalgebruik please....

[eilander]

Denk om je taalgebruik please....

Eens, en daarom de bedoelde posting iets aangepast.

[parsifal]

Het was een heel onverstandige uitspraak. Een ervaren politicus als v.d. Staaij had beter moeten weten. Als zelfs de republikeinse partij massaal afstand neemt van de uitspraken van Akin, dan weet je van te voren dat je ongelooflijk veel [over je heen] krijgt als je iets vergelijkbaars zegt in Nederland. Dat wordt geen derde zetel meer, denk ik.

Maar wat vdStaaij zei is helemaal niet vergelijkbaar met wat Akin zei. Alleen mensen die niet luisteren of willen luisteren horen iets vergelijkbaars. Akin zegt iets doms over de biologie, hij heeft het over legimate rape (daar as de meeste opwinding over) en zegt dat het vrijwel onmogelijk is door verkrachting zwanger te worden. Dat zijn inderdaad heel domme dingen. vdStaaij doet dit soort uitspraken niet. Hij had iets duidelijker kunnen maken dat hij zich niet over de biologie wilde uitlaten, maar dat is een klein minpuntje. En ik kan me niet voorstellen dat deze uitspraken ook maar een SGP stemmer op andere gedachten brengt. En voor vrijwel alle mensen die nu hard roepen is het vrouwenstandpunt al een reden om niet op SGP te stemmen.

[tukkertje]

Gisteravond nog even gekeken naar Knevel & v/d Brink. Belachelijk hoe het vuurtje worrdt/werd opgestookt. Vooral die Catherine Dweil. Wat een walgelijk mens zeg. Eea is totaal uit zijn verband gerukt. Ze doen het voorkomen alsof christenen het goed vinden dat er mensen verkracht worden. Te zot voor woorden. Ver boven staan zou ik zeggen.

[tukkertje]

Lees net dat hij ernstig is bedreigt en nu bewaakt wordt. Te zot voor woorden toch.

[Erasmiaan]

Ondanks dat voert Post geen pleidooi om moderne media te negeren. „Accepteer dat de technologie er is, en dat het gebruikt wordt.” De kerk moet volgens hem niet de concurrentie willen aangaan met de wereld, maar anderzijds moet ze wel „in wijsheid en matigheid” gebruikmaken van de mogelijkheden die de digitale wereld biedt.

In de discussie na de lezing riep dat de vraag op of de aanbevelingen van Post niet te gematigd waren in het licht van zijn negatieve analyse van de digitale revolutie. „Zaken duiden in het kader van de eindtijd betekent nog niet dat je je tegen die dingen moet verzetten”, was de reactie van Post. „We leven in een situatie waarin deze technologie er is. Dat is de situatie waarin wij biddend om wijsheid te handelen hebben. De werkelijkheid is ook vaak complex. Het werk van God en van de duivel kun je niet altijd ontwarren.”

Ik vond dit eigenlijk juist een opmerking waar ik het mee eens ben, tegen de heersende trend in:

„Moet je als dominee op Facebook?” was de vraag van een predikant. Op zich is daar niets mis mee, is de reactie van Post. „Je moet alleen niet zeggen: ik wil op Facebook, want dan kan ik jongeren bereiken. Het idee dat je deel moet gaan uitmaken van de jongerenwereld om met jongeren te kunnen praten, is bespottelijk. Je moet vanuit het Woord en de gemeenschap met de Heere proberen de jongeren te trekken.”

Overigens zegt ds. Visscher ook weer dingen waar ik met mijn pet niet bij kan. Zoals deze uitspraak:

We leven niet in absoluut slechte tijden. Zeg dat ook niet tegen de catechisanten of gemeenteleden, want ze begrijpen niet waarover u het hebt.

Dan moet je toch uitleggen wat je bedoelt? Iedereen begrijpt toch wel dat we materieel in grote welvaart leven maar dat het op het geestelijke vlak grote armoede is, als je alleen maar kijkt naar wat het grootste gedeelte van Nederland op zondag doet.

Maar ook zijn artikel in het Reformatorisch Dagblad, dat we onvoldoende zien hoe slecht het ervoor staat gelet op de uitspraak over de SGP enz., hij signaleert dat we te weinig doen, maar met een oplossing komt hij ook niet. Wat moeten we doen? Kunnen we wat doen? En de geestelijke oplossing, die je van een geestelijk verzorger mag verwachten, lees ik ook al niet.

[denkertje21]

Wat ben ik dankbaar dat mensen als Kees van der Staaij nog iets in liefde hardop zeggen!
Het kan niet milder. Abortus is nooit mild.
En mensen grijpen dit maar al te graag aan om de SGP weg te zetten.

Aardige bijkomstigheid: dit zou nog wel eens de doorslag kunnen betekenen om de derde zetel te verkrijgen!

[tukkertje]

Trending is d SGP wel. Dat is een feit.

[Ad Anker]

Maar ook zijn artikel in het Reformatorisch Dagblad, dat we onvoldoende zien hoe slecht het ervoor staat gelet op de uitspraak over de SGP enz., hij signaleert dat we te weinig doen, maar met een oplossing komt hij ook niet. Wat moeten we doen? Kunnen we wat doen? En de geestelijke oplossing, die je van een geestelijk verzorger mag verwachten, lees ik ook al niet.

Signaleert hij dat we te weinig doen? Juist niet. Hij legt er de vinger bij dat we niet verontwaardigd moeten zijn of juist denken dat het allemaal wel losloopt. De tijd is aangebroken dat onze mening niet meer geaccepteerd wordt. Daar moeten we rekening mee houden. En dan komt het aan hoe we daar tegen opgewassen zijn. En dan houden we het niet met wel of niet op internet, of allerlei andere regeltjes/wetjes/gewoonten in onze gezindte. Dan is maar een ding belangrijk: heb ik de Heere Jezus lief. Ik vond de boodschap van ds. Visscher in de krant daarom wel heel goed.

[Erasmiaan]

Ik bedoel dit:

Wat opvalt, zijn de stilte en verbijstering in eigen kring. Eerst iets over de stilte. Er stond natuurlijk het een en ander in deze krant. Ook in kerkelijke bladen is er hier en daar wat over geschreven. Maar verder was er eigenlijk niet zo veel beroering te bespeuren. We horen over „objectieve homovoorlichting op de scholen”, het niet meer tolereren van „weigerambtenaren”, een verbod op ritueel slachten en op besnijdenis, en gedwongen gelijkheid van mannen en vrouwen. Allemaal zaken die de laatste tijd brandend in het nieuws zijn geweest en nog zijn. Er lijkt weinig ruimte meer voor de vrijheid van godsdienst in dit land.

Gevoel van urgentie

Rabbijn Van de Kamp schreef er een leerzaam boekje over, ”Dagboek van een verdoofd rabbijn”. Ik heb echter de indruk dat de gereformeerde gezindte rustig verder leeft. Een breed gedragen gevoel van urgentie valt eigenlijk niet te bespeuren. Hoe zou dat komen? Van de Kamp woont in de Randstad, gaat met zijn tegenstanders in gesprek en probeert uit te leggen wat hem drijft en waarover het gaat. Wellicht zit reformatorisch Nederland, ik zeg het bewust maar een beetje scherp, gewoon te veel op een kluitje in de Bijbelgordel en wordt de illusie gekoesterd dat het allemaal wel weer overgaat. Ik doe met deze constatering tekort aan de voortreffelijke bijdrage van mr. dr. J. T. van den Berg in deze krant, maar over het algemeen zijn de lauwheid en luiheid rond dit soort zaken tastbaar aanwezig.

Hoe dat te doorbreken? Ik zou het langzamerhand niet meer weten. Misschien moeten we maar wachten op het moment dat de eerste ‘objectieve’ voorlichters van het COC over homoseksualiteit aan de slag gaan in het reformatorisch onderwijs. Wellicht gaan dan de ogen open voor de situatie waarin we ons bevinden. En komt er dan breed gedeelde zorg over de ontwikkelingen in maatschappij, politiek en samenleving.

Ik heb even de stukken tekst onderstreept waar ik helemaal niets mee kan. Ik maak me zeer veel zorgen over hoe het verder moet en gaat. We worden naar de rand van de samenleving gedrukt. Onze ds. zegt weleens "de symptomen van een komende vervolging zijn er". Dat is wat kras, maar laten we ons niet vergissen door iets uit te sluiten (namelijk uitsluiten dat in de westerse wereld het christendom niet meer vervolgd zal worden). Maar ds. Visscher constateert dat er lauwheid is. Hoe komt hij daarbij? Ik en velen die om mij heen staan, dragen dit gevoel van urgentie heel de dag bij zich. We maken ons zeer ongerust. Wij wonen dan ook in de randstad, misschien is het dat? Nee, dat is ook weer zo'n onzin-onderscheiding want ik heb onlangs gesproken met kennissen uit Barneveld, die ditzelfde gevoel omdragen. Maar waar komt ds. Visscher hier met een oplossing? Wat moeten we doen? Ik zie geen praktische oplossing. Hoe brengen we ds. Visscher aan het verstand dat dit een levensgroot probleem voor ons is en dat hij dus medestanders heeft? Moeten we brieven gaan insturen naar seculiere kranten (dat doet hij ook niet) die nooit geplaatst worden (ervaring!). MOeten we het Malieveld op? Nee, zulk adviezen kun je ook weer niet van hem verwachten. Hij geeft helemaal geen advies. Ja, de oproep tot persoonlijke bekering. Maar wat dacht je van het gebed? Voor land en volk? Zuchters aan de troon des Heeren voor de breuk van land en volk? Nergens lees ik maar iets in die richting.

Dus samengevat drie bezwaren:
- een verwijt dat niet gebaseerd is op de werkelijkheid (ik vermoed dat zeer veel mensen zich grote zorgen maken en de tijden zeer donker inzien);
- geen praktische oplossing;
- nalaten om te wijzen op het gebed als krachtig middel in de hand van een rechtvaardige, juist ook voor land en volk.

Daarom heeft zijn bijdrage mij zeer teleurgesteld.

[Ad Anker]

Ik bedoel dit:

Wat opvalt, zijn de stilte en verbijstering in eigen kring. Eerst iets over de stilte. Er stond natuurlijk het een en ander in deze krant. Ook in kerkelijke bladen is er hier en daar wat over geschreven. Maar verder was er eigenlijk niet zo veel beroering te bespeuren. We horen over „objectieve homovoorlichting op de scholen”, het niet meer tolereren van „weigerambtenaren”, een verbod op ritueel slachten en op besnijdenis, en gedwongen gelijkheid van mannen en vrouwen. Allemaal zaken die de laatste tijd brandend in het nieuws zijn geweest en nog zijn. Er lijkt weinig ruimte meer voor de vrijheid van godsdienst in dit land.

Gevoel van urgentie

Rabbijn Van de Kamp schreef er een leerzaam boekje over, ”Dagboek van een verdoofd rabbijn”. Ik heb echter de indruk dat de gereformeerde gezindte rustig verder leeft. Een breed gedragen gevoel van urgentie valt eigenlijk niet te bespeuren. Hoe zou dat komen? Van de Kamp woont in de Randstad, gaat met zijn tegenstanders in gesprek en probeert uit te leggen wat hem drijft en waarover het gaat. Wellicht zit reformatorisch Nederland, ik zeg het bewust maar een beetje scherp, gewoon te veel op een kluitje in de Bijbelgordel en wordt de illusie gekoesterd dat het allemaal wel weer overgaat. Ik doe met deze constatering tekort aan de voortreffelijke bijdrage van mr. dr. J. T. van den Berg in deze krant, maar over het algemeen zijn de lauwheid en luiheid rond dit soort zaken tastbaar aanwezig.

Hoe dat te doorbreken? Ik zou het langzamerhand niet meer weten. Misschien moeten we maar wachten op het moment dat de eerste ‘objectieve’ voorlichters van het COC over homoseksualiteit aan de slag gaan in het reformatorisch onderwijs. Wellicht gaan dan de ogen open voor de situatie waarin we ons bevinden. En komt er dan breed gedeelde zorg over de ontwikkelingen in maatschappij, politiek en samenleving.

Ik heb even de stukken tekst onderstreept waar ik helemaal niets mee kan. Ik maak me zeer veel zorgen over hoe het verder moet en gaat. We worden naar de rand van de samenleving gedrukt. Onze ds. zegt weleens "de symptomen van een komende vervolging zijn er". Dat is wat kras, maar laten we ons niet vergissen door iets uit te sluiten (namelijk uitsluiten dat in de westerse wereld het christendom niet meer vervolgd zal worden). Maar ds. Visscher constateert dat er lauwheid is. Hoe komt hij daarbij? Ik en velen die om mij heen staan, dragen dit gevoel van urgentie heel de dag bij zich. We maken ons zeer ongerust. Wij wonen dan ook in de randstad, misschien is het dat? Nee, dat is ook weer zo'n onzin-onderscheiding want ik heb onlangs gesproken met kennissen uit Barneveld, die ditzelfde gevoel omdragen. Maar waar komt ds. Visscher hier met een oplossing? Wat moeten we doen? Ik zie geen praktische oplossing. Hoe brengen we ds. Visscher aan het verstand dat dit een levensgroot probleem voor ons is en dat hij dus medestanders heeft? Moeten we brieven gaan insturen naar seculiere kranten (dat doet hij ook niet) die nooit geplaatst worden (ervaring!). MOeten we het Malieveld op? Nee, zulk adviezen kun je ook weer niet van hem verwachten. Hij geeft helemaal geen advies. Ja, de oproep tot persoonlijke bekering. Maar wat dacht je van het gebed? Voor land en volk? Zuchters aan de troon des Heeren voor de breuk van land en volk? Nergens lees ik maar iets in die richting.

Dus samengevat drie bezwaren:
- een verwijt dat niet gebaseerd is op de werkelijkheid (ik vermoed dat zeer veel mensen zich grote zorgen maken en de tijden zeer donker inzien);
- geen praktische oplossing;
- nalaten om te wijzen op het gebed als krachtig middel in de hand van een rechtvaardige, juist ook voor land en volk.

Daarom heeft zijn bijdrage mij zeer teleurgesteld.

Ach Erasmiaan, 't is inderdaad verschillend wie je tegenkomt: onlangs hoorde ik ook de verzuchting van een zware refo: we zijn met z'n allen verder weg dan we denken. En vervolgens kan alles er mee door en is van Godsvreze en Godsvrucht niets te bespeuren. Waar vind je bewogenheid over de tijd waar in we leven. 't Wordt wel genoemd maar wordt het ook beleefd?
Pas was ik met mijn gezinnetje ergens en daar zat een ouder echtpaar wat te eten. Ze zagen aan ons dat we 'van de kerk' waren en er kwam een praatje. Die man zei op een gegeven moment, wijzend op onze kindertjes: zorg maar dat ze Heere Jezus vroeg liefhebben. En daar gaat het om. Maar wordt dat niet overschaduwd door van alles wat ons bezig houdt in deze tijd. net als zo'n ophef van gisteren: waar brengt het ons als SGP'ers? Twitter staat roodgloeiend vol verontwaardiging over hoeveel bagger v.d. Staaij over zich heen krijgt. En dat is wellicht wat ds. Visscher bedoelt: dat is onze tijd. Laten we daar een open oog voor hebben en ons bezighouden met wat echt belangrijk is.

[Tiberius]

Ik bedoel dit:

Wat opvalt, zijn de stilte en verbijstering in eigen kring. Eerst iets over de stilte. Er stond natuurlijk het een en ander in deze krant. Ook in kerkelijke bladen is er hier en daar wat over geschreven. Maar verder was er eigenlijk niet zo veel beroering te bespeuren. We horen over „objectieve homovoorlichting op de scholen”, het niet meer tolereren van „weigerambtenaren”, een verbod op ritueel slachten en op besnijdenis, en gedwongen gelijkheid van mannen en vrouwen. Allemaal zaken die de laatste tijd brandend in het nieuws zijn geweest en nog zijn. Er lijkt weinig ruimte meer voor de vrijheid van godsdienst in dit land.

Gevoel van urgentie

Rabbijn Van de Kamp schreef er een leerzaam boekje over, ”Dagboek van een verdoofd rabbijn”. Ik heb echter de indruk dat de gereformeerde gezindte rustig verder leeft. Een breed gedragen gevoel van urgentie valt eigenlijk niet te bespeuren. Hoe zou dat komen? Van de Kamp woont in de Randstad, gaat met zijn tegenstanders in gesprek en probeert uit te leggen wat hem drijft en waarover het gaat. Wellicht zit reformatorisch Nederland, ik zeg het bewust maar een beetje scherp, gewoon te veel op een kluitje in de Bijbelgordel en wordt de illusie gekoesterd dat het allemaal wel weer overgaat. Ik doe met deze constatering tekort aan de voortreffelijke bijdrage van mr. dr. J. T. van den Berg in deze krant, maar over het algemeen zijn de lauwheid en luiheid rond dit soort zaken tastbaar aanwezig.

Hoe dat te doorbreken? Ik zou het langzamerhand niet meer weten. Misschien moeten we maar wachten op het moment dat de eerste ‘objectieve’ voorlichters van het COC over homoseksualiteit aan de slag gaan in het reformatorisch onderwijs. Wellicht gaan dan de ogen open voor de situatie waarin we ons bevinden. En komt er dan breed gedeelde zorg over de ontwikkelingen in maatschappij, politiek en samenleving.

Ik heb even de stukken tekst onderstreept waar ik helemaal niets mee kan. Ik maak me zeer veel zorgen over hoe het verder moet en gaat. We worden naar de rand van de samenleving gedrukt. Onze ds. zegt weleens "de symptomen van een komende vervolging zijn er". Dat is wat kras, maar laten we ons niet vergissen door iets uit te sluiten (namelijk uitsluiten dat in de westerse wereld het christendom niet meer vervolgd zal worden). Maar ds. Visscher constateert dat er lauwheid is. Hoe komt hij daarbij? Ik en velen die om mij heen staan, dragen dit gevoel van urgentie heel de dag bij zich. We maken ons zeer ongerust. Wij wonen dan ook in de randstad, misschien is het dat? Nee, dat is ook weer zo'n onzin-onderscheiding want ik heb onlangs gesproken met kennissen uit Barneveld, die ditzelfde gevoel omdragen. Maar waar komt ds. Visscher hier met een oplossing? Wat moeten we doen? Ik zie geen praktische oplossing. Hoe brengen we ds. Visscher aan het verstand dat dit een levensgroot probleem voor ons is en dat hij dus medestanders heeft? Moeten we brieven gaan insturen naar seculiere kranten (dat doet hij ook niet) die nooit geplaatst worden (ervaring!). MOeten we het Malieveld op? Nee, zulk adviezen kun je ook weer niet van hem verwachten. Hij geeft helemaal geen advies. Ja, de oproep tot persoonlijke bekering. Maar wat dacht je van het gebed? Voor land en volk? Zuchters aan de troon des Heeren voor de breuk van land en volk? Nergens lees ik maar iets in die richting.

Dus samengevat drie bezwaren:
- een verwijt dat niet gebaseerd is op de werkelijkheid (ik vermoed dat zeer veel mensen zich grote zorgen maken en de tijden zeer donker inzien);
- geen praktische oplossing;
- nalaten om te wijzen op het gebed als krachtig middel in de hand van een rechtvaardige, juist ook voor land en volk.

Daarom heeft zijn bijdrage mij zeer teleurgesteld.

Het zou ook kunnen zijn, omdat ds. Visscher zelf inderdaad op dat kluitje in de Bijbelgordel zit.
Dat kan je hier in de Randstad niet zeggen.

[denkertje21]

Over wie gaat het hier nou eigenlijk?
Over Van der Staaij toch?

[Erasmiaan]

Ach Erasmiaan, 't is inderdaad verschillend wie je tegenkomt: onlangs hoorde ik ook de verzuchting van een zware refo: we zijn met z'n allen verder weg dan we denken. En vervolgens kan alles er mee door en is van Godsvreze en Godsvrucht niets te bespeuren. Waar vind je bewogenheid over de tijd waar in we leven. 't Wordt wel genoemd maar wordt het ook beleefd?
Pas was ik met mijn gezinnetje ergens en daar zat een ouder echtpaar wat te eten. Ze zagen aan ons dat we 'van de kerk' waren en er kwam een praatje. Die man zei op een gegeven moment, wijzend op onze kindertjes: zorg maar dat ze Heere Jezus vroeg liefhebben. En daar gaat het om. Maar wordt dat niet overschaduwd door van alles wat ons bezig houdt in deze tijd. net als zo'n ophef van gisteren: waar brengt het ons als SGP'ers? Twitter staat roodgloeiend vol verontwaardiging over hoeveel bagger v.d. Staaij over zich heen krijgt. En dat is wellicht wat ds. Visscher bedoelt: dat is onze tijd. Laten we daar een open oog voor hebben en ons bezighouden met wat echt belangrijk is.

Je gaat niet echt op mijn punt in. En zelfs het punt dat jij maakt, maakte ds. Visscher niet. Want het zou ons op de knieën moeten brengen, maar daar vraagt hij niet om en wijst hij niet op.