Re: EO maakt cabaret over Jezus
Geplaatst: 05 aug 2009, 14:32
Hmm ja, Guido Weijers zei ook:
Sommigen veroordelen het programma voordat het uit is. Daarom is in mijn show niet zozeer Jezus de pineut, maar richt ik mij op sommigen van zijn volgelingen".
Misschien is het programma daarom ook wel gestopt, als het gesprek, de dialoog, niet over Christus gaat maar over christenen sluit dat zeker niet bij de doelstelling aan.
Overigens, wat het artikel op de site van Refdag betreft, wat hopelijk gewoon een slordig foutje was waarbij men niet had gezien dat het al ruim een jaar geleden was, Arie Boomsma heeft die dag erna via zijn weblog op zijn eigen uitspraken gereageerd:
Gisteravond werd het programma 30 Hoog uitgezonden, waarin ik geinterviewd werd door Frenk van der Linden. Ik heb van dat gesprek een puinhoop gemaakt. Het beeld dat uiteindelijk opdoemde was niet positief. Dat neem ik mijzelf kwalijk. Toen we over mijn geloof praatten gaf ik aan daar regelmatig aan te twijfelen. Ik ben van mening dat twijfel resulteert in vraagstelling. Daardoor blijf ik actief bezig met mijn geloof, het proberen te doorgronden van God en de bijbel. In het gesprek heb ik onvoldoende benadrukt waarom ik toch altijd vasthoud aan mijn geloof, er enthousiast over blijf. Onvoldoende benadrukt ook waarom twijfel en vraagstelling zo belangrijk zijn voor geloofsgroei, een relatie met God. In het verlengde daarvan ligt de vraag over zekerheid en waarheden. Ik geloof in God en zijn zoon Jezus, gaf ik aan in het gesprek. Ik geloof dat dit de waarheid is, maar ik kan niet van anderen verwachten dat zij die waarheid erkennen. Dat betekent nog niet dat ik net zoveel waarheid zie in andere overtuigingen. Het bijzondere is juist dat je er voor kiest een waarheid, een geloof, te accepteren en van daaruit je leven te leiden. Mijn geloof biedt mij een structuur waarbinnen ik het leven onderzoek, probeer te begrijpen. Ik zoek God dagelijks op met mijn vragen, mijn twijfel, mijn vreugde, mijn teleurstelling, mijn onzekerheden.
Vervelend was ook het gevoel dat ik mijn goede kennis Andre Rouvoet afviel. Een man die ik zeer waardeer, als politicus maar vooral ook als persoon. Uiteraard ben ik het niet altijd eens met de dingen die hij zegt of doet, we verschillen op een aantal punten van mening, maar ik bewonder de wijze waarop hij zichzelf manifesteert als christen in de politiek. Mijn reactie in het programma, dat het dom is van anderen te verwachten dat ze binnen jouw religieuze kader leven, was algemeen bedoeld. Niet als aanval op de wijze waarop Andre Rouvoet in het leven staat. Ik vind dat christenen te vaak van anderen verwachten naar hun wetten en gewoonten te leven, hun moraal over te nemen. De christenunie heeft als partij juist een knappe balans gevonden tussen de christelijke moraal en een breder toegankelijke visie op de Nederlandse maatschappij. Dat de NCRV in haar communicatie over dit programma schrijft dat ik “mijn afkeer uitspreek over de religieuze ideeen van Andre Rouvoet” is onzorgvuldig en onterecht. Maar ik had dat zelf kunnen voorkomen door duidelijker uit te leggen wat ik bedoelde.
In de uitzending kwam ook het thema softdrugs aan bod. Frenk had mij gevraagd wanneer ik voor het laatst tegen mijn geloof in handelde. Ik gaf aan dat mijn geloof niet gaat om het wel of niet mogen doen van dingen. Als voorbeeld gaf ik aan dat als ik bijvoorbeeld ooit een jointje zou roken met een van mijn broers, ik mij daarover niet schuldig zou voelen. Geloven gaat niet om een schuldgevoel. Ik gaf aan dat het mooi zou zijn als je met Jezus een band had, zoals je die met vrienden hebt, waarmee je bijvoorbeeld een jointje zou roken. Hoewel ik achter die bewering sta, en inderdaad vind dat je God als vriend mag beschouwen, is het voorbeeld van de joint misschien niet zo gelukkig gekozen.
Samengevat zou je kunnen zeggen dat ik de dualiteit in thema’s te weinig heb benadrukt; tegenover twijfel hoort overtuiging te staan. Tegenover kritische geluiden ten opzichte van sommige EO-programma’s, enthousiasme over de maatschappelijke betrokkenheid van de omroep waar ik met zoveel plezier werk. In elk interview heb je zelf de mogelijkheid de koers te bepalen. Als geinterviewde kun je kiezen wat je wel en niet vertelt en welke voorbeelden je gebruikt om je beweringen te staven. In ben daarin deze keer tekort geschoten. Niet alert. Niet enthousiast. Niet sterk. Niet goed. Het is de hoogste tijd voor vakantie, al is dat geen excuus.
Blijkt wel dat hij zoekend is, vragen heeft, vaak zwak is. Hij wil zo graag maar in zijn enthousiasme maakt hij snel fouten. Beetje als de jonge Petrus, die vol enthousiasme is, zelfs over water loopt... maar zo makkelijk ook twijfelt en er dan doorheen zakt.... Ik hoop dat hij net zo wijs mag worden zonder zijn enthousiasme en vuur kwijt te raken. Bidden we daar ook om? Of houden we het bij veroordeling / afwijzing?
Sommigen veroordelen het programma voordat het uit is. Daarom is in mijn show niet zozeer Jezus de pineut, maar richt ik mij op sommigen van zijn volgelingen".
Misschien is het programma daarom ook wel gestopt, als het gesprek, de dialoog, niet over Christus gaat maar over christenen sluit dat zeker niet bij de doelstelling aan.
Overigens, wat het artikel op de site van Refdag betreft, wat hopelijk gewoon een slordig foutje was waarbij men niet had gezien dat het al ruim een jaar geleden was, Arie Boomsma heeft die dag erna via zijn weblog op zijn eigen uitspraken gereageerd:
Gisteravond werd het programma 30 Hoog uitgezonden, waarin ik geinterviewd werd door Frenk van der Linden. Ik heb van dat gesprek een puinhoop gemaakt. Het beeld dat uiteindelijk opdoemde was niet positief. Dat neem ik mijzelf kwalijk. Toen we over mijn geloof praatten gaf ik aan daar regelmatig aan te twijfelen. Ik ben van mening dat twijfel resulteert in vraagstelling. Daardoor blijf ik actief bezig met mijn geloof, het proberen te doorgronden van God en de bijbel. In het gesprek heb ik onvoldoende benadrukt waarom ik toch altijd vasthoud aan mijn geloof, er enthousiast over blijf. Onvoldoende benadrukt ook waarom twijfel en vraagstelling zo belangrijk zijn voor geloofsgroei, een relatie met God. In het verlengde daarvan ligt de vraag over zekerheid en waarheden. Ik geloof in God en zijn zoon Jezus, gaf ik aan in het gesprek. Ik geloof dat dit de waarheid is, maar ik kan niet van anderen verwachten dat zij die waarheid erkennen. Dat betekent nog niet dat ik net zoveel waarheid zie in andere overtuigingen. Het bijzondere is juist dat je er voor kiest een waarheid, een geloof, te accepteren en van daaruit je leven te leiden. Mijn geloof biedt mij een structuur waarbinnen ik het leven onderzoek, probeer te begrijpen. Ik zoek God dagelijks op met mijn vragen, mijn twijfel, mijn vreugde, mijn teleurstelling, mijn onzekerheden.
Vervelend was ook het gevoel dat ik mijn goede kennis Andre Rouvoet afviel. Een man die ik zeer waardeer, als politicus maar vooral ook als persoon. Uiteraard ben ik het niet altijd eens met de dingen die hij zegt of doet, we verschillen op een aantal punten van mening, maar ik bewonder de wijze waarop hij zichzelf manifesteert als christen in de politiek. Mijn reactie in het programma, dat het dom is van anderen te verwachten dat ze binnen jouw religieuze kader leven, was algemeen bedoeld. Niet als aanval op de wijze waarop Andre Rouvoet in het leven staat. Ik vind dat christenen te vaak van anderen verwachten naar hun wetten en gewoonten te leven, hun moraal over te nemen. De christenunie heeft als partij juist een knappe balans gevonden tussen de christelijke moraal en een breder toegankelijke visie op de Nederlandse maatschappij. Dat de NCRV in haar communicatie over dit programma schrijft dat ik “mijn afkeer uitspreek over de religieuze ideeen van Andre Rouvoet” is onzorgvuldig en onterecht. Maar ik had dat zelf kunnen voorkomen door duidelijker uit te leggen wat ik bedoelde.
In de uitzending kwam ook het thema softdrugs aan bod. Frenk had mij gevraagd wanneer ik voor het laatst tegen mijn geloof in handelde. Ik gaf aan dat mijn geloof niet gaat om het wel of niet mogen doen van dingen. Als voorbeeld gaf ik aan dat als ik bijvoorbeeld ooit een jointje zou roken met een van mijn broers, ik mij daarover niet schuldig zou voelen. Geloven gaat niet om een schuldgevoel. Ik gaf aan dat het mooi zou zijn als je met Jezus een band had, zoals je die met vrienden hebt, waarmee je bijvoorbeeld een jointje zou roken. Hoewel ik achter die bewering sta, en inderdaad vind dat je God als vriend mag beschouwen, is het voorbeeld van de joint misschien niet zo gelukkig gekozen.
Samengevat zou je kunnen zeggen dat ik de dualiteit in thema’s te weinig heb benadrukt; tegenover twijfel hoort overtuiging te staan. Tegenover kritische geluiden ten opzichte van sommige EO-programma’s, enthousiasme over de maatschappelijke betrokkenheid van de omroep waar ik met zoveel plezier werk. In elk interview heb je zelf de mogelijkheid de koers te bepalen. Als geinterviewde kun je kiezen wat je wel en niet vertelt en welke voorbeelden je gebruikt om je beweringen te staven. In ben daarin deze keer tekort geschoten. Niet alert. Niet enthousiast. Niet sterk. Niet goed. Het is de hoogste tijd voor vakantie, al is dat geen excuus.
Blijkt wel dat hij zoekend is, vragen heeft, vaak zwak is. Hij wil zo graag maar in zijn enthousiasme maakt hij snel fouten. Beetje als de jonge Petrus, die vol enthousiasme is, zelfs over water loopt... maar zo makkelijk ook twijfelt en er dan doorheen zakt.... Ik hoop dat hij net zo wijs mag worden zonder zijn enthousiasme en vuur kwijt te raken. Bidden we daar ook om? Of houden we het bij veroordeling / afwijzing?