De wedergeboorte en het ware geloof

[Luther]

Dan maar even on-topic. Gisterenavond had ik een goed gesprek met een mede-RF'er. Daarin kwam ondermeer aan de orde dat iemand wel heeft mogen zien op Christus als de enige Weg tot zaligheid, maar die uitroept: Nu zijn mijn zonden nog niet vergeven.

Moet zo iemand horen: Dat is ook nog niet zo.
Of moet voor zo iemand de Christus uitgestald worden?

Zo iemand moet horen: Wie in Jezus Christus is, die is een nieuw schepsel, etc. Wie in Hem gelooft is niet verloren, maar heeft het eeuwige leven. Zijn zonden zijn hem vergeven. Etc.

En als het antwoord dat luidt: Ja, maar hoe voel ik dat dan? Hoe weet ik zeker dat dat voor mij is?

[memento]

En als het antwoord dat luidt: Ja, maar hoe voel ik dat dan? Hoe weet ik zeker dat dat voor mij is?

God is goedwillig tot onze zaligheid. Christus en Zijn weldaden zijn beschikbaar voor iedereen, ook voor jou. Zegt u er amen op, dat u in uzelf volkomen verloren bent, en zegt u er hartelijk amen op dat Christus en Zijn verdienste uw enige hoop en verwachting zijn? Vertrouwt u uzelf en uw zaligheid geheel aan Hem toe? Dan bent u zalig!

[huisman]

Dan maar even on-topic. Gisterenavond had ik een goed gesprek met een mede-RF'er. Daarin kwam ondermeer aan de orde dat iemand wel heeft mogen zien op Christus als de enige Weg tot zaligheid, maar die uitroept: Nu zijn mijn zonden nog niet vergeven.

Moet zo iemand horen: Dat is ook nog niet zo.
Of moet voor zo iemand de Christus uitgestald worden?

Zo iemand moet horen: Wie in Jezus Christus is, die is een nieuw schepsel, etc. Wie in Hem gelooft is niet verloren, maar heeft het eeuwige leven. Zijn zonden zijn hem vergeven. Etc.

En als het antwoord dat luidt: Ja, maar hoe voel ik dat dan? Hoe weet ik zeker dat dat voor mij is?

Dan ken je de Herder, de schapen horen naar Zijn stem en volgen Hem. En dat pad wat de Herder met Zijn schapen gaat is niet voor elk schaap hetzelfde. Een afdwalend schaap heeft een andere weg nodig dan een volgzaam schaap. Maar één ding hebben ze gemeen: Ze kennen de Herder persoonlijk.

[Marieke]

Het Woord des Evangelies wordt gezonden tot een iegelijk mens, die hetzelve hoort verkondigen en verzekert hen in de naam van een God der waarheid, Die niet liegen of bedriegen kan, dat Christus met al Zijn zaligheid en algenoegzaamheid, gewisselijk ook de zijne is, indien hij Hem met een oprecht geloof waarlijk begeert te ontvangen, zoals Hij ons geheel om niet aangeboden en geschonken wordt en ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid en heiligmaking, en verlossing.
Doch hoe wijd de weg tot Christus door God Zelf in het Evangelie voor een ieder ook worde opengezet en die dorst heeft "vrijelijk mag komen en die wil, het water des levens om niet voor zich mag nemen, zo zal toch nimmer enig zondaar om de Heere Jezus waarlijk verlegen zijn of Hem oprecht gelovig voor zijn Verlosser en Heere met volkomen verzaking van alles begeren te omhelzen, tenzij hij alvoerens zulk een levendig en geestelijk gevoel van zijn rampzalige en doemwaardige staat buiten Christus bekomen, als hem gans verloren en radeloos bij zichzelve doet nederzinken.
Hij zal anders nooit met een volkomen hart daartoe kunnen resolveren, om zich, als een vervloekt en onmachtig goddeloze uit enkele genade door Christus te laten zaligen en al zijn beminde boezemzonden en wereldse begeerlijkheden gans gewillig te verzaken, tenzij dan, dat de last zijner zonden en van Gods vloek en toorn, hem zo zwaar op het harte drukke, dat hij het daar onmogelijk langer onder kan stellen. (een oudvader die iedereen hier wel kent..)

[Tiberius]

En als het antwoord dat luidt: Ja, maar hoe voel ik dat dan? Hoe weet ik zeker dat dat voor mij is?

Niet het gevoel is de ankergrond van het geloof met het onfeilbare Woord van God.

[Afgewezen]

Dan maar even on-topic. Gisterenavond had ik een goed gesprek met een mede-RF'er. Daarin kwam ondermeer aan de orde dat iemand wel heeft mogen zien op Christus als de enige Weg tot zaligheid, maar die uitroept: Nu zijn mijn zonden nog niet vergeven.

Moet zo iemand horen: Dat is ook nog niet zo.
Of moet voor zo iemand de Christus uitgestald worden?

Dat is een lastige vraag. Want wat bedoelt die persoon met het 'zien op Christus'?
Verder denk ik niet dat je iemand iets moet opdringen, wat ingaat tegen wat zijn geweten hem zegt.

[Luther]

Dan maar even on-topic. Gisterenavond had ik een goed gesprek met een mede-RF'er. Daarin kwam ondermeer aan de orde dat iemand wel heeft mogen zien op Christus als de enige Weg tot zaligheid, maar die uitroept: Nu zijn mijn zonden nog niet vergeven.

Moet zo iemand horen: Dat is ook nog niet zo.
Of moet voor zo iemand de Christus uitgestald worden?

Dat is een lastige vraag. Want wat bedoelt die persoon met het 'zien op Christus'?
Verder denk ik niet dat je iemand iets moet opdringen, wat ingaat tegen wat zijn geweten hem zegt.

Wat bedoel je met die laatste zin?

[Luther]

Het Woord des Evangelies wordt gezonden tot een iegelijk mens, die hetzelve hoort verkondigen en verzekert hen in de naam van een God der waarheid, Die niet liegen of bedriegen kan, dat Christus met al Zijn zaligheid en algenoegzaamheid, gewisselijk ook de zijne is, indien hij Hem met een oprecht geloof waarlijk begeert te ontvangen, zoals Hij ons geheel om niet aangeboden en geschonken wordt en ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid en heiligmaking, en verlossing.
Doch hoe wijd de weg tot Christus door God Zelf in het Evangelie voor een ieder ook worde opengezet en die dorst heeft "vrijelijk mag komen en die wil, het water des levens om niet voor zich mag nemen, zo zal toch nimmer enig zondaar om de Heere Jezus waarlijk verlegen zijn of Hem oprecht gelovig voor zijn Verlosser en Heere met volkomen verzaking van alles begeren te omhelzen, tenzij hij alvoerens zulk een levendig en geestelijk gevoel van zijn rampzalige en doemwaardige staat buiten Christus bekomen, als hem gans verloren en radeloos bij zichzelve doet nederzinken.
Hij zal anders nooit met een volkomen hart daartoe kunnen resolveren, om zich, als een vervloekt en onmachtig goddeloze uit enkele genade door Christus te laten zaligen en al zijn beminde boezemzonden en wereldse begeerlijkheden gans gewillig te verzaken, tenzij dan, dat de last zijner zonden en van Gods vloek en toorn, hem zo zwaar op het harte drukke, dat hij het daar onmogelijk langer onder kan stellen. (een oudvader die iedereen hier wel kent..)

Het woordgebruik kan makkelijk tot verkeerde denkbeelden leiden. Het lijkt me niet de bedoeling dat deze oudvader iedereen aanspoort om eerst aan de rand van een ravijn in opperste wanhoop te gaan staan. (Sorry dat ik het even wat plastisch maak.) Juist het pompeuze woordgebruik kan ertoe leiden dat mensen heel lang hun ellendekennis voor 'te weinig' beschouwen. En laten zich daardoor weerhouden om te toevlucht tot Christus te nemen.
In eigenlijke zin van het woord is onze ellendekennis namelijk altijd tekort; maar dat staat de Heere ook niet in de weg.

[Afgewezen]

Dan maar even on-topic. Gisterenavond had ik een goed gesprek met een mede-RF'er. Daarin kwam ondermeer aan de orde dat iemand wel heeft mogen zien op Christus als de enige Weg tot zaligheid, maar die uitroept: Nu zijn mijn zonden nog niet vergeven.

Moet zo iemand horen: Dat is ook nog niet zo.
Of moet voor zo iemand de Christus uitgestald worden?

Dat is een lastige vraag. Want wat bedoelt die persoon met het 'zien op Christus'?
Verder denk ik niet dat je iemand iets moet opdringen, wat ingaat tegen wat zijn geweten hem zegt.

Wat bedoel je met die laatste zin?

Als je bijv. tegen iemand gaat zeggen: je bent verlost, terwijl die persoon 'voelt' dat hij dat nog niet is, dat het nog niet in orde is tussen God en hem.

[Luther]

Dan maar even on-topic. Gisterenavond had ik een goed gesprek met een mede-RF'er. Daarin kwam ondermeer aan de orde dat iemand wel heeft mogen zien op Christus als de enige Weg tot zaligheid, maar die uitroept: Nu zijn mijn zonden nog niet vergeven.

Moet zo iemand horen: Dat is ook nog niet zo.
Of moet voor zo iemand de Christus uitgestald worden?

Dat is een lastige vraag. Want wat bedoelt die persoon met het 'zien op Christus'?
Verder denk ik niet dat je iemand iets moet opdringen, wat ingaat tegen wat zijn geweten hem zegt.

Wat bedoel je met die laatste zin?

Als je bijv. tegen iemand gaat zeggen: je bent verlost, terwijl die persoon 'voelt' dat hij dat nog niet is, dat het nog niet in orde is tussen God en hem.

Helder!
Blijft wel staan dat je dan het gevoel als maatstaf neemt. Zo iemand kan ook verkeerde leiding ontvangen hebben.

[Afgewezen]

Helder!
Blijft wel staan dat je dan het gevoel als maatstaf neemt. Zo iemand kan ook verkeerde leiding ontvangen hebben.

Hier zijn geestelijke wijsheid en geestelijk onderscheidingsvermogen nodig.

[huisman]

Als je bijv. tegen iemand gaat zeggen: je bent verlost, terwijl die persoon 'voelt' dat hij dat nog niet is, dat het nog niet in orde is tussen God en hem.

Voelde de stokbewaarder zich verlost ? Denk het toch niet en juist dan moet het Evangelie klinken."Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis."

[Wilhelm]

Misschien dat iemand dat artikel hier wil plaatsen?

Hier het stukje uit de Saambinder van 1-12-2011

De toeleidende weg

Weet u wat daarmee bedoeld wordt?
Dat is de weg waarlangs de Heilige Geest een zondaar brengt tot de bevindelijke kennis van de Middelaar Dus eenvoudig gezegd, de weg die leidt naar Jezus.
Daarover wordt veel gesproken. En helaas zelfs gestreden. Maar wanneer de Heilige Geest levend maakt, dan leert een zondaar twee zaken heel goed:

1. dat het Geesteswerk niet begint met de kennis van de Zaligmaker, want Die is totaal voor hem verborgen. Hij moet geopenbaard worden. Er moet voor Hem plaats gemaakt worden.

2. dat het zonder enige kennis van deze Zaligmaker absoluut niet kan. Want ‘buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf ‘. Joh 3: 36.

Wanneer de Voorbidder van Sion bidt tot Zijn Vader, zegt Hij in Zijn gebed hoe dit gaat: ‘en dit is het eeuwige leven, dat ze U kennen, de enige, waarachtige God en Jezus Christus Dien Gij gezonden hebt.’
Hieruit kunnen we een paar dingen leren. Dat het eeuwige leven iets is dat hierin dit leven begint en niet pas straks bij het sterven van Gods kinderen.
Dat het eeuwige leven bestaat uit kennen, kennen met het hart, met heel je zijn, zielsbevindelijk.
Dit eeuwige leven begint met de kennis van God. En dus niet met de kennis van Jezus.
Deze enige en waarachtige God wordt waar voor ons en wij worden waar voor deze God.
In het licht van Gods deugden (HC vraag 3) leren we dan ook onszelf kennen en verfoeien. Dat doet hartelijk buigen onder God en hongeren en dorsten naar dé gerechtigheid.
Dit hongeren en dorsten gaat vooraf aan de kennis van de Middelaar.
Je wordt toch niet eerst verzadigd en daarna ga je pas hongeren en dorsten?
In DL 3\4 wordt helder de Schrift nagesproken als het gaat om de toeleidende weg: de weg naar Jezus. Zoals in elk hoofdstuk wordt eerst positief belijdend gesproken. Daarna het afwijkende gevoelen in de verwerping der dwalingen:’De onwedergeboren mens is eigenlijk niet geheellijk dood in de zonde of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar hij kan nog hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en verbroken geest die Gode aangenaam is’ (4).
Laat dit gevoelen eens goed tot u doordringen, want in allerlei vorm wordt het ons zo gepresenteerd, met grote woorden en verwijten in de richting van onze gemeenten.
Echter dit is het gevoelen van de remonstranten! Waarop onze Dordtse vaderen duidelijk reageren met:’want deze dingen strijden met de klare getuigenissen der Schrift: gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:5) en het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos te allen dage (Gen 6: 5 en 8: 21).
Daarentegen hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Psalm 51: 19 en Mat 5:6).
Kom, overdenk dit nu eens rustig en laat u gezeggen.
De remonstranten hadden ook een derde hoofdstuk der leer, waarvan het scheen dat er niets op aan te merken was. Ze gebruiken bekende woorden, maar ze vullen en beleven het zo wezenlijk anders. Eerst heimelijk en later openlijk. Zo gaat dat altijd, met alle gevolgen van dien. Dat we deze taal eenvoudig zouden blijven nazeggen en deze zaken ootmoedig doorleven!
We kunnen soms dichter bij de remonstranten zitten dan we zelf willen en denken.
Laten we ophouden over deze tere zaken te strijden, maar vragen in hartelijke verbondenheid aan Schrift en belijdenis om een kruimel ware beleving van deze pure genade die in Christus Jezus is! Genade, genade van het prilste begin tot het zalige einde. Van de levendmaking tot de heerlijkmaking.

Indirect een reactie op de beantwoording van een vraag door dr. vd Sluijs op RefoWeb : ( http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/181 ... dende-weg/ en http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/182 ... reacties-/ )

[Wilhelm]

Dan maar even on-topic. Gisterenavond had ik een goed gesprek met een mede-RF'er. Daarin kwam ondermeer aan de orde dat iemand wel heeft mogen zien op Christus als de enige Weg tot zaligheid, maar die uitroept: Nu zijn mijn zonden nog niet vergeven.

Moet zo iemand horen: Dat is ook nog niet zo.
Of moet voor zo iemand de Christus uitgestald worden?

Zo iemand moet horen: Wie in Jezus Christus is, die is een nieuw schepsel, etc. Wie in Hem gelooft is niet verloren, maar heeft het eeuwige leven. Zijn zonden zijn hem vergeven. Etc.

De prediking heeft de 2 wegen te schilderen. Of in Christus, of buiten Christus. Geen tussenweg. De identificatie van op welke weg de hoorder wandelt, is iets wat we aan de Geest en het geweten moeten overlaten.

Eens.
Pas las ik nog een in een blaadje een interview met een oude man. Hij verwoorde het zo: "Ik weet dat de Heere bij mij begonnen is. En dat Hij het ook zal voleinden. (...)" en dan staat er een zin later : "Ja, ik zie er naar uit dat Hij Zijn Zoon in mij zal openbaren" Och , hoe kan het toch...Waarschijnlijk heeft die man veel meer dan hij zelf beseft. Maar nu wordt het verwoord als een derde weg, en die is er echt niet.

[huisman]

Wanneer de Voorbidder van Sion bidt tot Zijn Vader, zegt Hij in Zijn gebed hoe dit gaat: ‘en dit is het eeuwige leven, dat ze U kennen, de enige, waarachtige God en Jezus Christus Dien Gij gezonden hebt.’
Hieruit kunnen we een paar dingen leren. Dat het eeuwige leven iets is dat hierin dit leven begint en niet pas straks bij het sterven van Gods kinderen.
Dat het eeuwige leven bestaat uit kennen, kennen met het hart, met heel je zijn, zielsbevindelijk.
Dit eeuwige leven begint met de kennis van God. En dus niet met de kennis van Jezus.

Mag je deze tekst (Joh 17:3) gebruiken om te zeggen dat je eerst God leert kennen en dan Jezus Christus?

3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

Ds van Aalst leest hier eigenlijk: God kennen en daarna Jezus Christus. Volgens mij staat er dat het eeuwige leven bestaat in het kennen van God en Jezus Christus.
Ook M Henry maakt hiet geen onderscheid.

De zekere weg, om tot dit doel te komen, welke is: de rechte kennis van God en Jezus Christus: Dit is het eeuwige leven: U te kennen, hetgeen op tweeërlei wijze opgevat kan worden. a.a. Het eeuwige leven ligt in de kennis van God en Jezus Christus; het tegenwoordige beginsel van dit leven is de gelovige kennis van God en Christus; de toekomstige volmaking van dat leven zal de kennis van God en Christus wezen door aanschouwing. Zij, die met Christus verenigd zijn en een leven leiden van gemeenschap met God in Christus, weten in zekere mate, door ervaring, wat het eeuwige leven is, en zullen zeggen: "Indien dit de hemel is, dan is de hemel lieflijk, zie Psalm 17:15

Hier een prachtige preek van Ds A.T. Vergunst over Joh 17:3
http://www.prekenweb.nl/index.php?optio ... serid=3070