• 100 jarig bestaan Gereformeerde Gemeenten

Gian schreef:
entiteitxx schreef:Ik ben ook tegen kerkelijke vereniging van de GG met wat voor kerk dan ook. Normale omgang met andere kerken ter linker of ter rechterzijde sta ik wel voor, en wat dat betreft moet er nog heel wat verbeteren
Hoe kijk je dan tegen het feit dat het Lichaam van Christus versnipperd is?
Er zijn 3000 soorten christendom te vinden...

Ik zou niet durven zeggen dat ik tegen elke kerkelijke vereniging van de GG ben. Het mooist zou inderdaad zijn dat er één algemene, christelijke kerk is. In de situatie zoals dat nu is, is dat onmogelijk. Er moet zeker naar gestreefd worden, maar niet koste wat kost. Anders komt er meer ellende van dan van de huidige verdeeldheid.

Zonderling schreef:
Auto schreef:Daarnaast wat zijn jouw argumenten dat de prediking van ds. Kok afweek van de Schrift?
Dat is een goede vraag die in 1950 niet is beantwoord en ook nu niet.
Ds. Kok leerde dat in de prediking de beloften worden aangeboden aan alle hoorders. Waarom zouden we hopen dat deze leer - die op dit punt niets anders is dan de leer van de Reformatie opnieuw wordt veroordeeld? Dat zou wel zeer droevig zijn. Net als het droevig is wat de heer Scholten op dit punt zegt.
Ik kan niet anders concluderen dat de onkunde in de GG + GGiN op dit punt zeer groot is.

Dit zegt Scholten hierover:

'Er was geen rapport over de opvattingen van ds. Kok.' Neen, maar de eigenlijke theologische discussie had al plaatsgevonden in de classis Barneveld op 1 juni 1948. De vrede die daar gesloten was, werd al gauw doorbroken door ds. Kok, doordat hij opnieuw uitdrukkingen ging gebruiken waarover hij op de classis schuld had beleden, zoals dat het voor hem vaststond, dat de beloften gelijk staan aan de aanbieding van het Evangelie. Daar was geen rapport voor nodig; dat hebben alle synodeleden ter vergadering uit zijn eigen mond kunnen horen. ... Compact staat er wel degelijk (in het synodeverslag): 'Met algemene stemmen wordt besloten ds. Kok te schorsen, omdat hij vasthoudt aan de reeds eerder gebleken leergeschillen, onder meer: de vereenzelviging van de beloften met het aanbod der genade.' Van onzorgvuldigheid was o.i. geen sprake. Hooguit kan men de aanmerking maken, dat de expliciete verwijzing naar de notulen van de classis Barneveld gemist wordt.

Heeft de Synode in de akta ook vastgelegd waarom dat zogenaamde vereenzelvigen schorsenswaardig was? Op grond van de taal zou je toch zeggen dat als je iets belooft, je tegelijk aanbiedt. En als je aanbiedt, je tegelijk belooft. Heeft de synode door de zogenaamde 'vereenzelviging' af te keuren niet gewoon gezegd: we beloven niets en we bieden ook niets aan.

We zitten namelijk nog steeds met de brokken. Sinds 1950 is alles alleen maar doodser geworden. Het verrechtsen gaat zo verschrikkelijk snel. Nu zitten de predikanten al met de GGiN te flirten. En ik zie nog gebeuren dat ze ds Kok gaan opofferen voor de lieve vrede. Dan zitten we echt in een moeras.

Erasmiaan schreef:Dit zegt Scholten hierover:

'Er was geen rapport over de opvattingen van ds. Kok.' Neen, maar de eigenlijke theologische discussie had al plaatsgevonden in de classis Barneveld op 1 juni 1948. De vrede die daar gesloten was, werd al gauw doorbroken door ds. Kok, doordat hij opnieuw uitdrukkingen ging gebruiken waarover hij op de classis schuld had beleden, zoals dat het voor hem vaststond, dat de beloften gelijk staan aan de aanbieding van het Evangelie. Daar was geen rapport voor nodig; dat hebben alle synodeleden ter vergadering uit zijn eigen mond kunnen horen. ... Compact staat er wel degelijk (in het synodeverslag): 'Met algemene stemmen wordt besloten ds. Kok te schorsen, omdat hij vasthoudt aan de reeds eerder gebleken leergeschillen, onder meer: de vereenzelviging van de beloften met het aanbod der genade.' Van onzorgvuldigheid was o.i. geen sprake. Hooguit kan men de aanmerking maken, dat de expliciete verwijzing naar de notulen van de classis Barneveld gemist wordt.

1. Op de Classis Barneveld was overeenstemming verkregen over een omschrijving van de aanbieding van het Evangelie. Tevens belooofde ds. Kok bepaalde onvoorzichtige uitdrukkingen niet meer te zullen gebruiken. Onder deze onvoorzichtige uitdrukkingen hoorde pertinent NIET dat de beloften algemeen worden aangeboden, want dat had ds. Kok ook in Barneveld staande gehouden.

2. Op de Classis Barneveld had ds. Kok onder meer voorgelezen uit Calvijn (Institutie III.24.17):

Calvijn schreef:Evenwel zult gij zeggen, indien dat zo is, zal men maar weinig kunnen vertrouwen op de beloften des Evangelies, die wanneer zij van Gods wil getuigen, bevestigen, dat Hij datgene wil wat strijdt tegen Zijn onschendbaar besluit. Dat is geenszins zo; want hoewel de beloften der zaligheid algemeen zijn, strijden ze toch in niets tegen de predestinatie der verworpenen, mits wij slechts onze geest richten op hun uitwerking. Wij weten dat de beloften eerst dan voor ons krachtdadig zijn, wanneer wij ze door het geloof aannemen; maar wanneer daarentegen het geloof verijdeld is, is tevens ook de belofte tenietgedaan.

Van een herroeping van de algemeenheid van de beloften door ds. Kok op de Classis Barneveld is dan ook geen sprake geweest. Alleen van een herroeping van enkele onvoorzichtige uitspraken.

3. Ds. Kok protesteerde reeds in 1948 tegen de notulen van de vergadering op de Classis Barneveld. Deze notulen waren zeer onvolledig en hij miste een verwoording van zijn betoog. Alleen dit feit al geeft aan dat ds. Kok de algemene aanbieding van de beloften niet heeft herroepen. Na discussie met ds. Kersten kwam ds. Kok ertoe de notulen wél te erkennen. Echter, ook in de notulen staat niet dat ds. Kok de algemene aanbieding van de beloften heeft herroepen.

4. Wel staat in de notulen dat "ds. Kok volmondig erkent dat de beloften alleen vermaakt zijn aan de uitverkorenen en in de dood des Testamentsmakers onherroepelijk zijn, en dat de beloften ter zaligheid niet geschonken zijn aan de verworpenen..."
Het gaat hier echter om de ene kant van de zaak, namelijk voor wie de beloften uiteindelijk bestemd zijn, en dat zijn de uitverkorenen. Dat kon ds. Kok dan ook volmondig erkennen. Wel geef ik toe dat de notulen van Barneveld ongelukkig geformuleerd zijn, omdat de leer van het aanbod van de beloften niet zijn recht komt en de tegenstanders van ds. Kok daaruit zouden hebben concluderen alsof ds. Kok die leer herroepen had. Ter wille van de vrede is ds. Kok in 1948 héél ver gegaan, maar niet zover dat hij afstand genomen had van het algemene aanbod van de beloften.

5. Een onderbouwing vanuit de Schrift dat de beloften niet algemeen zijn, is in 1948 niet gegeven en in 1950 ook niet. En het onderscheid tussen Evangeliebeloften en beloften van het Genadeverbond speelde in 1948 en 1950 géén rol. Dit onderscheid is pas ná 1950 naar voren gebracht om de schorsing en afzetting van ds. Kok te kunnen rechtvaardigen.
(En dit onderscheid is ook niet rechtzinnig. Hierover heb ik in topic over de beloften recent reeds geschreven. De beloften van het Evangelie vloeien allen voort uit het Genadeverbond en er is geen enkele belofte van het Genadeverbond die niet mede mét Christus in de Evangelieprediking wordt aangeboden.)

6. Tot zover de historie. (Zie het boek van ds. Harinck: De prediking van het Evangelie.) Maar DE ZAAK ZELF beslist uiteindelijk. Want hoe ook besloten is, primair is de vraag of de beloften in de aanbieding algemeen tot allen komen of niet. En alleen vanwege de rechtzinnige leer van de aanbieding van de beloften is ds. Kok uiteindelijk geschorst en afgezet. (En dit zou moeten worden erkend.)

Ebenezer en Ralph Erskine en James Fisher maken in hun boekje (in 1948 uitgegeven door ds. Kersten) anders wel onderscheid in de beloften:

Vraag 81. Aan wie was deze belofte des eeuwigen levens gedaan?
Allereerst aan Christus, en vervolgens aan de uitverkorenen in en door Hem, gelijk blijkt uit Titus 1:2 vergeleken met 1 Johannes 2:25.

Vraag 82. Tot wie worden de beloften des verbonds gericht?
Tot allen die het Evangelie horen en tot hun zaad, Handelingen 2:39 'U komt de belofte toe en uw kinderen.'

En hoe je het ook wilt noemen, zij onderscheiden duidelijk beloften alleen aan de uitverkorenen en algemene Evangeliebeloften.

De beloften des eeuwigen levens zijn onvoorwaardelijk en voor de uitverkorenen, de beloften des Evangelies zijn voorwaardelijk en gericht tot allen die onder het Evangelie zitten, en bevatten zaken die tot het wezen van het genadeverbond behoren.

De prediking van het Evangelie geeft grond om de Heere te vragen of we ook in die zaligheid mogen delen.

Erasmiaan schreef:Ebenezer en Ralph Erskine en James Fisher maken in hun boekje (in 1948 uitgegeven door ds. Kersten) anders wel onderscheid in de beloften:
Vraag 81. Aan wie was deze belofte des eeuwigen levens gedaan?
Allereerst aan Christus, en vervolgens aan de uitverkorenen in en door Hem, gelijk blijkt uit Titus 1:2 vergeleken met 1 Johannes 2:25.

Vraag 82. Tot wie worden de beloften des verbonds gericht?
Tot allen die het Evangelie horen en tot hun zaad, Handelingen 2:39 'U komt de belofte toe en uw kinderen.'
En hoe je het ook wilt noemen, zij onderscheiden duidelijk beloften alleen aan de uitverkorenen en algemene Evangeliebeloften.

De beloften des eeuwigen levens zijn onvoorwaardelijk en voor de uitverkorenen, de beloften des Evangelies zijn voorwaardelijk en gericht tot allen die onder het Evangelie zitten, en bevatten zaken die tot het wezen van het genadeverbond behoren.

De prediking van het Evangelie geeft grond om de Heere te vragen of we ook in die zaligheid mogen delen.

Dat onderscheid komt omdat mensen graag redeneren vanuit 'what you see is what you get'. We zien dat sommigen wel geloven, sommigen niet. Op basis van deze uitkomst redeneren we weer terug naar God en de eeuwigheid. Dan kom je tot de conclusie die de vragen 81 en 82 trekken. Maar nergens staat dat God het eeuwige leven belooft aan 'uitverkorenen'.

Titus:
1 Paulus, een dienstknecht Gods, en een apostel van Jezus Christus, naar het geloof der uitverkorenen Gods, en de kennis der waarheid, die naar de godzaligheid is; 2 In de hoop des eeuwigen levens, welke God, Die niet liegen kan, beloofd heeft, voor de tijden der eeuwen, maar geopenbaard heeft te Zijner tijd; 3 Namelijk Zijn Woord, door de prediking, die mij toebetrouwd is, naar het bevel van God, onze Zaligmaker;

1 johannes
25 En dit is de belofte, die Hij ons beloofd heeft, namelijk het eeuwige leven.

Merk op, dat de conclusie dat God 'beloofd heeft' steeds achteraf wirdt vastgesteld door beide briefschrijvers. In de aanbieding mag daar geen onderscheid gemaakt.

De posting van Zonderling van 7:31 kan ik helemaal onderschrijven.

De opvattingen van ds. Kok rondom de aanbieding van de beloften komt helemaal overeen met Calvijn, en OOK met de Erskines en Boston.

Het is onjuist om te stellen dat deze mannen een onderscheid maken tussen absolute verbondsbeloften voor de uitverkorenen en voorwaardelijke Evangeliebeloften voor alle hoorders.

Dit onderscheid is ook in de GG pas na 1950 naar voren gebracht om op deze wijze zowel de opvattingen van Steenblok (geen enkele belofte voor onbekeerden) als van Kok (beloften zijn algemeen) blijvend te kunnen afwijzen. Overigens spreekt ook '1931' er niet over. Daar wordt nog gesproken over 'een ernstige aanbieding van Christus en de verbondsweldaden in het Evangelie'.
Mijn vraag is dan: zijn de absolute beloften geen verbondsweldaden? Zo ja, dan worden ook deze beloften aangeboden. Dus Kok kon zich ook op '1931' beroepen.
Tenslotte; de belijdenis maakt helemaal nergens een onderscheid maar verbindt de belofte in de DL aan de verkondiging van het Evangelie aan alle hoorders. Wie gereformeerd wil zijn heeft genoeg aan de 3 Formulieren van Enigheid. Ik heb nog nooit iemand gehoord die kon aanwijzen waar ds. Koks opvattingen strijden met de 3 Formulieren. Kan en mag dan zijn schorsing wel voor Gods aangezicht gehandhaafd worden?

De Erskines en Boston spreken weliswaar over de beloften van het verbond, maar daar verstaan zij zowel de absolute als de voorwaardelijke beloften onder. In het kader van de prediking, de verbondsbediening, worden al deze beloften als verbondsbeloften genoemd.

Ik heb zelf onderzoek gedaan naar de opvattingen van Thomas Boston inzake deze kwestie. Een paar conclusies:
1. In de dogmatische werken van Thomas Boston is er nergens een dergelijk onderscheid te vinden. Juist de uitspraken in het tweede deel van Het genadeverbond staan geheel in de lijn die ook ds. Kok aanhield. Boston neemt bijvoorbeeld de absolute belofte aan het volk Israel als voorbeeld (En Ik zal u brengen in dat land waarover ik Mijn hand opgeheven heb), en zegt dan vervolgens dat deze belofte aan het gehele volk geschonken was.
Toch ontvingen alleen degenen die geloofden de inhoud van de belofte. De anderen verkregen ze niet. Niet omdat de belofte niet voor hen was, maar omdat ze niet geloofd hebben.
Zo sprak Boston, zo sprak al eerder Calvijn (zie citaat Zonderling), en in die lijn sprak ook ds. Kok.

In reactie op deze opvattingen komt dan de tegenwerping: maar dan is de vervulling van Gods beloften afhankelijk van het geloof van de mens!

Mijn tegenvraag is dan deze: ziet u het geloof van de mens dan als een werk wat hij zelf voortbrengt? Die gedachte ligt wel opgesloten in deze dwaze tegenwerping. En dat lijkt me niet Schriftuurlijk.
Nee, het geloof is een genadegave van God die Hij slechts aan de Zijn zal geven. En zo, op deze indirecte manier, wordt duidelijk dat de beloften alleen in de uitverkorenen vervuld worden omdat alleen zij ontvangen wat nodig is om deel aan de belofte te krijgen, het ware zaligmakende geloof.

Maar dat laat onverlet dat al de beloften wel degelijk onvoorwaardelijk en welmenend aan alle hoorders worden aangeboden, met bevel van geloof en bekering!
Opdat wij daar biddend werkzaam mee mogen zijn. Biddend: Heere, geef wat U van me eist: het ware geloof. Om daarmee amen te mogen zeggen op uw aanbieding van het Evangelie en uw beloften te mogen omhelzen. Want alleen wie de belofte door een waar geloof omhelst, zal de inhoud verkrijgen en zalig worden.
Wie de belofte niet gelooft gaat verloren om eigen schuld. Niet omdat er geen aangeboden belofte voor u was, maar omdat u niet wilde buigen en als een verloren doodschuldige zondaar amen zeggen op Gods belofte van genade in Zijn eeuwig en onvoorwaardelijk Evangelie.

2. Wat me temeer gesterkt heeft in deze conclusie inzake Boston is het feit dat hij in zijn preken over Ps 50 (zijn digitaal te lezen op theologienet.nl) expliciet door een tegenwerping de gedachte naar voren laat brengen dat de onvoorwaardelijke beloften niet voor alleen zijn, maar alleen de voorwaardelijke. Dat wijst Boston vervolgens duidelijk af! Lees de preken maar eens na.

Nee, de conclusie is dat de schorsing van ds. Kok inhoudelijke geen enkele grond heeft in de Schrift, in de belijdenis, en evenmin bij Calvijn of Boston en de Erskines. Juist die inhoudelijke kant van de zaak weegt nog veel zwaarder dan de juridische kant.

Overigens zag ik zaterdag in het RD een advertentie waarin gewezen wordt op een pas geopende website over ds. Kok:

http://www.webklik.nl/dsrkok

Laten we hopen en bidden dat de GG tot de erkenning mag komen onjuist gehandeld te hebben en de schorsing te herroepen. Tot eer van de HEERE, tot eerherstel voor Zijn dienaar, maar ook tot zegen van de Gereformeerde Gemeenten.

Op zichzelf leuk dat dogmatisch gemillimeter, daar gaat het in eerste instantie niet om. Het gaat om de uitwerking hier van in de preek. Van zowel ds Steenblok als ds Kok was er sprake van een te eenzijdige prediking. De uitwerking van ds Steenbloks prediking was dat er een enorme valse dodelijke lijdelijkheid teweeg werd gebracht, de uitwerking van ds Koks prediking was een te groot verbondsoptimisme (bijv pleiten ipv bidden). Ds Kok hoorde wat dat betreft idd beter thuis in de CGK. Zowel ds Steenblok als ds Kok zijn in die tijd veel onrecht/ laster aangedaan. Dat doet naar mijn mening niets af van het feit dat ze terecht zijn geschorst omdat ze qua prediking zich teveel verschansd hadden in deelwaarheden.

Tja, dat is een nieuwe manier van kijken. Ds. Kok had misschien wel gelijk, maar hij week af van de middenlijn van de GG en is daarom terecht geschorst. Is wel lekker duidelijk!

Geka schreef:Overigens zag ik zaterdag in het RD een advertentie waarin gewezen wordt op een pas geopende website over ds. Kok:

http://www.webklik.nl/dsrkok

Die doet het niet (meer?)
Is de censuur zo snel?

Geka schreef:2. Wat me temeer gesterkt heeft in deze conclusie inzake Boston is het feit dat hij in zijn preken over Ps 50 (zijn digitaal te lezen op theologienet.nl) expliciet door een tegenwerping de gedachte naar voren laat brengen dat de onvoorwaardelijke beloften niet voor alleen zijn, maar alleen de voorwaardelijke. Dat wijst Boston vervolgens duidelijk af! Lees de preken maar eens na.

Je bedoelt waarschijnlijk het volgende citaat van Boston uit een preek over Ps. 50:5 (zie deze link):

Thomas Boston schreef:Ten derde. Aan wie wordt het aangeboden? Christus' verbond der genade wordt onbepaald aangeboden aan zondaars uit het menselijk geslacht; dat is, het wordt hen aangeboden en aan een ieder van hen, wie het ook zij, zonder onderscheid. Het aanbod is vast in het geschreven Woord en zo moet het gedaan worden door de leraars. Dit is duidelijk uit verscheidene getuigenissen: "Tot u, o mannen! roep Ik en Mijn stem is tot de mensenkinderen", Spr. 8:4. "En Hij zeide tot hen: Gaat henen, in de gehele wereld, predikt het Evangelie allen creaturen", Markus 16:15. "Want alzó lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijnen eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe", Joh. 3:16. "O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja komt, koopt zonder geld en zonder prijs wijn en melk", Jes. 55:1. "Die "dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet", Openb. 22:17. Daarom wordt het u aangeboden, en aan een ieder van u, en u wordt toegestaan in te treden in het verbond.

1 Tegenwerping. Maar mogelijk was ik niet uitverkoren, en vertegenwoordigde Christus mij niet in dat verbond.
Antwoord. Uw volmacht om in te treden in Christus' verbond, hangt in het geheel niet af van uw verkiezing of verwerping, maar van de geopenbaarde wil van God, Die daarvan een wezenlijk aanbod aan u doet. "De verborgene dingen zijn voor den Heere onzen God, maar de geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen tot in eeuwigheid, om te doen de woorden dezer wet", Deut. 29:29. Dat u het niet hebt, en dat u het niet gelooft, dat is uw ongeloof van het Evangelie. "Wie heeft onze prediking geloofd, en aan wien is de arm des Heeren geopenbaard?" Jes. 53:1. U maakt God tot een leugenaar. "Die in den Zoon Gods gelooft, heeft de getuigenis in zichzelf; die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijnen Zoon", 1 Joh. 5:10. En daarom moet u omkomen. "Die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden", Markus 16:16. Waar vindt u dat ooit iemands verkiezing de grond was van zijn geloven of van zijn intreden in het verbond? Dat wordt niet aan de gelovigen geopenbaard om ze tot het geloof in Christus te brengen; maar zij geloven eerst, en dan, door dat middel, zien zij dat zij uitverkoren waren.
Daarenboven worden de beloften onbepaald voorgesteld. Zo was de eerste belofte: "Ik zal vijandschap zetten tussen u en deze vrouw, en tussen uw zaad en haar zaad: datzelve zal u de kop vermorzelen, en gij zult het de verzenen vermorzelen", Gen. 3:15. Zo zijn andere beloften van het verbond: "Neigt uw oor en komt tot Mij, hoort en uwe ziel zal leven; want Ik zal met u een eeuwig verbond maken, en u geven de gewisse weldadigheden Davids", Jes. 55:3. "Want dit is het verbond, dat Ik met het huis Israëls maken zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten in hun verstand geven, en in hun harten zal Ik die inschrijven; en Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn. En zij zullen niet leren een iegelijk zijn na aste en een iegelijk zijn broeder, zeggende: Ken den Heere, want zij zullen Mij allen kennen, van de kleine onder hen tot de grote onder hen; want Ik zal hun ongerechtigheden genadig zijn, en hun zonden en hun overtredingen zal Ik geenszins meer gedenken", Hebr. 8:10, 11 en 12. "Dan zal Ik .rein water op u sprengen, en gij zult rein worden: van alle uw onreinheden en van alle uw drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwe geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlezen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u, en Ik zal maken dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen en Mijn rechten zult bewaren en doen", Ezech. 36:25-27. Waar vindt gij hier enige beperking of onderscheiding van personen?

2. Tegenwerping. De voorwaardelijke beloften zijn inderdaad voor allen, doch niet de onvoorwaardelijke.
Antwoord. Er is in sommige beloften een verband van plicht en recht. Maar ik ken geen beloften, die eigenlijk `voorwaardelijk zijn, dan alleen voor Christus, Die de voorwaarden daarvan reeds vervuld heeft. "Nu, dengene die werkt, wordt het loon niet toegerekend naar genade, maar. naar schuld; doch dengene die niet werkt, maar gelooft in Hem, Die de Goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot rechtvaardigheid, gelijk ook David de mens zalig. spreekt, welken God de rechtvaardigheid toerekent zonder werken, zeggende: Zalig zijn zij welker ongerechtigheden, vergeven zijn, en welker zonden bedekt zijn, zalig is de man welken de Heere de zonden niet toerekent", Rom. 4 5-8. De beloften van het verbond, noem ze zoals gij wilt; voorwaardelijk of onvoorwaardelijk, zijn voor allen onbepaald. Waar de wet geen onderscheid maakt, moeten wij geen onderscheid maken. Daarom legt de apostel het tot een grond van geloof voor de moordenaars van den Heere der heerlijkheid: "Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in de naam van Jezus Christus tot vergeving der zonden, en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen. Want u komt de belofte toe en uwen kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe
roepen zal", Hand. 2:38, 39.

3. Tegenwerping. Indien deze beloften voor allen zijn, dan moeten zij ook vervuld worden aan allen.
Antwoord. Die gevolgtrekking is onjuist. Dit blijkt uit de woorden van de apostel Paulus: "Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan, nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn", Hebr. 4:1. Wel moeten de beloften vervuld worden aan allen, die ze aannemen door geloof. En dat zal zeker geschieden. Maar niet aan hen, die ze niet willen aannemen, geloven of er zich toe wenden. De Belover is nooit gebonden door een belofte, indien ze niet wordt aangenomen door de persoon aan wie ze gedaan is. Gods getrouwheid kan niet beschuldigd worden, omdat de beloften niet worden vervuld aan de ongelovigen.

Beseffen we nog wel dat schorsing van een predikant betere gronden nodig heeft dan een subjectief gevoel dat iemand zich te veel in deelwaarheden verschanst?

Als dat de reden van een schorsing kan zijn, vraag ik me af welke predikant niet schorsingswaardig is..

Het gaat niet dogmatisch gemillimeter, integendeel. Ik juist aangetoond dat ds. Koks schorsing op geen enkele manier uit de gereformeerde belijdenis te onderbouwen is. Ik hoop dat je de belijdenis niet ziet als dogmatisch gemillimeter.

Dat vervolgens de opvattingen van Boston en de Erskines aan de orde komen is niet meer dan logisch aangezien degenen die menen dat de schorsing terecht is zich voor hun opvattingen menen te kunnen beroepen op deze personen.

Vervolgens is duidelijk dat de dogmatische opvattingen van zowel Kok als Steenblok directe invloed hebben op de prediking. Wanneer je de oproep in de prediking om te pleiten op de beloften ziet als verbondsoptimisme, zul je waarschijnlijk ook moeite hebben met Calvijn, vraag en antwoord 74 van de HC en ook de Erskines en Boston.

Kortom; het gaat zeer zeker niet om dogmatisch geneuzel in de marge, maar om de kern van de prediking van het Evangelie!

Misschien even terzijde:
Ik citeer een stukje uit een preek van een GGiN-dominee. Ik las dit onlangs en moest er aan denken bij deze discussie:
Allereerst wilden we er in deze tijd wel even op wijzen, hoe men bezig is met de geschriften van Justus Vermeer en de Erskine's; en dat wel om toch wat voor de mens te hebben, waar hij enige houvast aan zou kunnen hebben. Nu zullen er velen zijn, die zeggen, maar zijn deze geschriften dan niet goed? Jawel, maar we hebben alles te bezien in het licht van hun tijd. In hun tijd waren er veel overtuigde zielen en werkte de Heere krachtig. Daar zijn ook hun toepassingen en onderrichtingen op ingesteld. maar de bedoeling in deze tijd is anders als hetgeen deze vaderen er mee bedoeld hebben. Men zweeft nu zo'n beetje tussen een algemeen, onvoorwaardelijk aanbod van genade en een voorwaardelijk aanbod. Het is een schipperen met een uitwendige- en inwendige roeping. Ik heb een hervormd predikant dit ook eens horen zeggen: de preken van o.a. de puriteinen zien in het licht van hun tijd. Misschien een relativering van dit dogmatische gemillimeter, zoals eerder genoemd.

Zonderling schreef:Dat is een goede vraag die in 1950 niet is beantwoord en ook nu niet.
Ds. Kok leerde dat in de prediking de beloften worden aangeboden aan alle hoorders. Waarom zouden we hopen dat deze leer - die op dit punt niets anders is dan de leer van de Reformatie opnieuw wordt veroordeeld? Dat zou wel zeer droevig zijn. Net als het droevig is wat de heer Scholten op dit punt zegt.
Ik kan niet anders concluderen dat de onkunde in de GG + GGiN op dit punt zeer groot is.

Daardoor wordt er in de GG ook zo mistig gesproken over wat geloven nu eigenlijk is.

Boston schreef:3. Tegenwerping. Indien deze beloften voor allen zijn, dan moeten zij ook vervuld worden aan allen.
Antwoord. Die gevolgtrekking is onjuist. Dit blijkt uit de woorden van de apostel Paulus: "Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan, nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn", Hebr. 4:1. Wel moeten de beloften vervuld worden aan allen, die ze aannemen door geloof. En dat zal zeker geschieden. Maar niet aan hen, die ze niet willen aannemen, geloven of er zich toe wenden. De Belover is nooit gebonden door een belofte, indien ze niet wordt aangenomen door de persoon aan wie ze gedaan is. Gods getrouwheid kan niet beschuldigd worden, omdat de beloften niet worden vervuld aan de ongelovigen.

Zie ook Rom. 9: 6.

entiteitxx schreef:Op zichzelf leuk dat dogmatisch gemillimeter, daar gaat het in eerste instantie niet om. Het gaat om de uitwerking hier van in de preek. Van zowel ds Steenblok als ds Kok was er sprake van een te eenzijdige prediking. De uitwerking van ds Steenbloks prediking was dat er een enorme valse dodelijke lijdelijkheid teweeg werd gebracht, de uitwerking van ds Koks prediking was een te groot verbondsoptimisme (bijv pleiten ipv bidden). Ds Kok hoorde wat dat betreft idd beter thuis in de CGK. Zowel ds Steenblok als ds Kok zijn in die tijd veel onrecht/ laster aangedaan. Dat doet naar mijn mening niets af van het feit dat ze terecht zijn geschorst omdat ze qua prediking zich teveel verschansd hadden in deelwaarheden.

Waar haal je dat vandaan? Waar basseer je dat op? Geen enkel argument noem je hier.