Jantje schreef:In een ander draadje is er een week geleden ook al over gesproken.

Het is inderdaad een heel ontroerend artikel. Heel persoonlijk ook. Toen ik dit las besefte ik me dat het eigenlijk erg is dat er zo makkelijk weer over wordt gegaan tot de orde van de dag. Het lijkt een gepasseerd station voor sommigen, wat zich ook vertaalde in de beroepen en tweetallen. Dat vind ik wel tekenend voor deze tijd. We staan even stil bij de indrukken en dan lijken we allemaal weer over te gaan tot de orde van de dag.

Echt meeleven duurt maar heel kort.
Zodra het bedankkaartje op de mat is gevallen - en is weggegooid, begrijp ik van sommige mensen, niet iedereen bewaart ze - is het medeleven ook in de kliko.

Mara schreef:

Jantje schreef:In een ander draadje is er een week geleden ook al over gesproken.

Het is inderdaad een heel ontroerend artikel. Heel persoonlijk ook. Toen ik dit las besefte ik me dat het eigenlijk erg is dat er zo makkelijk weer over wordt gegaan tot de orde van de dag. Het lijkt een gepasseerd station voor sommigen, wat zich ook vertaalde in de beroepen en tweetallen. Dat vind ik wel tekenend voor deze tijd. We staan even stil bij de indrukken en dan lijken we allemaal weer over te gaan tot de orde van de dag.

Echt meeleven duurt maar heel kort.
Zodra het bedankkaartje op de mat is gevallen - en is weggegooid, begrijp ik van sommige mensen, niet iedereen bewaart ze - is het medeleven ook in de kliko.

Dan is het geen echt medeleven Mara. Als het echt is blijf je af en toe vragen hoe het met mensen gaat. Gewoon af en toe een appje, een praatje, een vraag of er iets nodig is etc. Alleen 1 kaartje vind ik soms meer een aflaat. Wat op zich niet erg is, maar het doet weinig voor degenen die lijden. Wij kregen ook ooit bij operaties meer dan 250 kaartjes. En 8 keer de vraag: ‘kan ik iets voor je doen?’. Die laatste blijven uiteraard hangen.
Tevens vind ik ook een kaartje best kunnen verschillen. Sommigen schrijf er ‘Gr. Fam X’ op. Die gaan direct weg. Anderen schrijven er echt persoonlijke teksten op, die blijven lang.

@Zeeuw: waarom gooi je kaarten met gr. Fam. X. Meteen weg?

Zeeuw schreef: Dan is het geen echt medeleven Mara.

Als je goed naar mensen luistert, hoor je dit ook.
En ik zie dat er met groen ingegrepen is....
Blij dat ik dit niet gezien heb.

Mannetje schreef:@Zeeuw: waarom gooi je kaarten met gr. Fam. X. Meteen weg?

Dat was misschien een beetje cru uitgedrukt. Maar ik bedoel, als mensen in zware omstandigheden je niets meer dan gr (dus nog niet eens voluit ‘vriendelijke groet’) waard zijn, voelt dat voor mij als ontvanger niet als steunbetuiging. Iets van sterkte, een stukje bemoediging oid is dan toch wel het minste moeite wat je neer kan pennen?

Mara schreef:

Zeeuw schreef: Dan is het geen echt medeleven Mara.

Als je goed naar mensen luistert, hoor je dit ook.
En ik zie dat er met groen ingegrepen is....
Blij dat ik dit niet gezien heb.

Ik weet niet waarom het groene er staat. Niet gezien.

Kijk, er zijn ook mensen die het moeilijk vinden anderen in moeilijke omstandigheden aan te spreken. Ze weten niet goed wat ze moeten zeggen. Maar mijn ervaring, als je zegt ‘tsjonge, ik heb er geen woorden voor, sterkte hoor’, dan wordt dat toch echt als fijner ervaren dan mensen die zomaar doorlopen en niet weten wat ze moeten zeggen.

Zeeuw schreef:

Mannetje schreef:@Zeeuw: waarom gooi je kaarten met gr. Fam. X. Meteen weg?

Dat was misschien een beetje cru uitgedrukt. Maar ik bedoel, als mensen in zware omstandigheden je niets meer dan gr (dus nog niet eens voluit ‘vriendelijke groet’) waard zijn, voelt dat voor mij als ontvanger niet als steunbetuiging. Iets van sterkte, een stukje bemoediging oid is dan toch wel het minste moeite wat je neer kan pennen?

De groet niet voluit schrijven is inderdaad wel heel mager. Maar ik kan me ook voorstellen dat mensen werkelijk niet weten wat te schrijven. Een vraag die wij ons weleens stellen is: kun je iemand beterschap wensen of niet? Meestal proberen we er inderdaad één of twee zinnen bij te schrijven, maar soms weet je het gewoon niet.

Andersom hebben wij weinig ervaring met kaarten naar aanleiding van erge gebeurtenissen. Bij blijde gebeurtenissen, zoals de geboorten van onze zoons, vonden we een kaartje eigenlijk altijd wel leuk, ook als er weinig op staat.

Wat betreft het groens: goed dat dat er staat.

Mannetje schreef:

Zeeuw schreef:

Mannetje schreef:@Zeeuw: waarom gooi je kaarten met gr. Fam. X. Meteen weg?

Dat was misschien een beetje cru uitgedrukt. Maar ik bedoel, als mensen in zware omstandigheden je niets meer dan gr (dus nog niet eens voluit ‘vriendelijke groet’) waard zijn, voelt dat voor mij als ontvanger niet als steunbetuiging. Iets van sterkte, een stukje bemoediging oid is dan toch wel het minste moeite wat je neer kan pennen?

De groet niet voluit schrijven is inderdaad wel heel mager. Maar ik kan me ook voorstellen dat mensen werkelijk niet weten wat te schrijven. Een vraag die wij ons weleens stellen is: kun je iemand beterschap wensen of niet? Meestal proberen we er inderdaad één of twee zinnen bij te schrijven, maar soms weet je het gewoon niet.

Andersom hebben wij weinig ervaring met kaarten naar aanleiding van erge gebeurtenissen. Bij blijde gebeurtenissen, zoals de geboorten van onze zoons, vonden we een kaartje eigenlijk altijd wel leuk, ook als er weinig op staat.

Wat betreft het groens: goed dat dat er staat.

Dat begrijp ik. Wij hebben helaas wel wat ervaring. Als iemand voor een operatie gaat is ‘sterkte, we bidden dat de Heere voor je wil zorgen’ bv best een idee toch?

Het bericht dat 7 kinderen uit één gezin zijn omgekomen tijdens een woningbrand.

Een brand in een huis in Canada heeft aan zeven kinderen uit hetzelfde gezin het leven gekost. Hun ouders raakten gewond. Het gezin uit Syrië kwam twee jaar geleden naar Canada.

De kinderen zouden tussen de drie maanden en 17 jaar oud zijn geweest. Een man en een vrouw liggen nog in het ziekenhuis. De man is in levensgevaar, de vrouw zal het waarschijnlijk overleven, meldt persbureau AP.

Buurvrouw Danielle Burt zegt dat ze een harde knal hoorde en daarna een schreeuwende vrouw. Ze rende naar buiten en zag daar de ouders van het gezin. "De vrouw zat in het gras, het leek alsof ze aan het bidden was. Ze zei dat de kinderen nog binnen waren."
bron: RTLnieuws

Verschrikkelijk!

Mara schreef:Het bericht dat 7 kinderen uit één gezin zijn omgekomen tijdens een woningbrand.

Een brand in een huis in Canada heeft aan zeven kinderen uit hetzelfde gezin het leven gekost. Hun ouders raakten gewond. Het gezin uit Syrië kwam twee jaar geleden naar Canada.

De kinderen zouden tussen de drie maanden en 17 jaar oud zijn geweest. Een man en een vrouw liggen nog in het ziekenhuis. De man is in levensgevaar, de vrouw zal het waarschijnlijk overleven, meldt persbureau AP.

Buurvrouw Danielle Burt zegt dat ze een harde knal hoorde en daarna een schreeuwende vrouw. Ze rende naar buiten en zag daar de ouders van het gezin. "De vrouw zat in het gras, het leek alsof ze aan het bidden was. Ze zei dat de kinderen nog binnen waren."
bron: RTLnieuws

Verschrikkelijk!

Wat verschrikkelijk, toen ik een jaar of acht was is er een nichtje van met haar twee jarige zoontje omgekomen bij brand, dat heeft heel veel met me gedaan, het is zo erg en dan 7 kinderen op deze manier verliezen....

Er worden in reformatorische kring de laatste weken/maanden veel jonge kinderen ten grave gedragen, getuige de advertenties in het RD. Het gaat me er niet om of het er meer zijn dan anders, er zullen meer van zulke tijden geweest zijn, maar om het feit dat ik van allerlei kanten goede getuigenissen mag horen over veel van deze kinderen (en niet oppervlakkig). Een wonder. Daarboven juicht een steeds grotere schaar van kind'ren...

https://www.rd.nl/vandaag/buitenland/ma ... -1.1554310

Het is nauwelijks in het nieuws geweest, de afgelopen dag(en). Maar ik zeg toch niet teveel, dat dit minstens zo erg is als al het nieuws in eigen land.

Ik zet het maar onder "verdriet in de krant" :https://www.rd.nl/vandaag/binnenland/ra ... -1.1557002. Ik vind het heel eng wat dit stichtingsbestuur probeert te bewerkstelligen. Gelukkig wordt het tot op heden geblokkeerd. Maar de geest achter het idee voor deze nieuwe school vind ik verdrietig en schaamtevol.

Roeline schreef:Ik zet het maar onder "verdriet in de krant" :https://www.rd.nl/vandaag/binnenland/ra ... -1.1557002. Ik vind het heel eng wat dit stichtingsbestuur probeert te bewerkstelligen. Gelukkig wordt het tot op heden geblokkeerd. Maar de geest achter het idee voor deze nieuwe school vind ik verdrietig en schaamtevol.

Helemaal eens. Het is een zaak van vreugde dat het afgewezen is, een zaak van verdriet dat er pogingen toe ondernomen worden.