Kleding ambtsdragers

[boontje]

Er zijn plaatsen waar een christen niet altijd kan zijn. Zo is ook bekend hoe er mensen waarschuwden om het strand te mijden. Een kind wilde eens naar het strand, maar wist dat zijn vader daar veel moeite mee had. Toen het aan zijn vader vertelde waar hij naartoe wilde zei zijn vader slechts: Als je daar Gods volk tegenkomt doe ze dan de groeten. Het kind begreep het... Of voelde wat de vader bedoelde.

Vader was waarschijnlijk nog nooit op het strand geweest.
Want ik kan je uit ervaring vertellen dat je ook daar Gods volk kunt tegenkomen.
Dus dit zijn van die verhalen waar niemand wat aan heeft.

Een oordeel geven dat iemand niet tot het volk van God behoort levert - naast een tsunami aan m.i. pseudo verontwaardiging - een ban op. Een oordeel geven dat mensen die men ergens tegenkomt wel tot het volk van God behoren is blijkbaar toegestaan en mag ook gebruikt worden om bepaalde activiteiten te legitimeren.

Dat lijkt mij een terechte opmerking. Maar laten we dan ook niet al te zeer elkaar de maat nemen over de plaatsen waar men wel of niet heen behoort te gaan. Het gaat denk ik niet zozeer om de plek als wel om de gezindheid.

[albion]

Er zijn plaatsen waar een christen niet altijd kan zijn. Zo is ook bekend hoe er mensen waarschuwden om het strand te mijden. Een kind wilde eens naar het strand, maar wist dat zijn vader daar veel moeite mee had. Toen het aan zijn vader vertelde waar hij naartoe wilde zei zijn vader slechts: Als je daar Gods volk tegenkomt doe ze dan de groeten. Het kind begreep het... Of voelde wat de vader bedoelde.

Vader was waarschijnlijk nog nooit op het strand geweest.
Want ik kan je uit ervaring vertellen dat je ook daar Gods volk kunt tegenkomen.
Dus dit zijn van die verhalen waar niemand wat aan heeft.

Een oordeel geven dat iemand niet tot het volk van God behoort levert - naast een tsunami aan m.i. pseudo verontwaardiging - een ban op. Een oordeel geven dat mensen die men ergens tegenkomt wel tot het volk van God behoren is blijkbaar toegestaan en mag ook gebruikt worden om bepaalde activiteiten te legitimeren.

Het is een wonder dat er nog Gods kinderen gevonden worden op aarde, want er is er geen één die goed doet (Psalm 15) en ergens staat er in de Bijbel zou er nog geloof gevonden worden als God wederkomt op aarde. Dat is niet oordelen. Mijn oma zei eens tegen iemand die helemaal ondersteboven was dat er iemand gestorven was: je moet verbaast staan dat je nog leeft...

[Marnix]

Er zijn plaatsen waar een christen niet altijd kan zijn. Zo is ook bekend hoe er mensen waarschuwden om het strand te mijden. Een kind wilde eens naar het strand, maar wist dat zijn vader daar veel moeite mee had. Toen het aan zijn vader vertelde waar hij naartoe wilde zei zijn vader slechts: Als je daar Gods volk tegenkomt doe ze dan de groeten. Het kind begreep het... Of voelde wat de vader bedoelde.

Vader was waarschijnlijk nog nooit op het strand geweest.
Want ik kan je uit ervaring vertellen dat je ook daar Gods volk kunt tegenkomen.
Dus dit zijn van die verhalen waar niemand wat aan heeft.

Een oordeel geven dat iemand niet tot het volk van God behoort levert - naast een tsunami aan m.i. pseudo verontwaardiging - een ban op. Een oordeel geven dat mensen die men ergens tegenkomt wel tot het volk van God behoren is blijkbaar toegestaan en mag ook gebruikt worden om bepaalde activiteiten te legitimeren.

Volgens mij wordt er niets gelegitimeerd. Over of mensen tot Gods volk horen kunnen we vaak wel wat zeggen. De Bijbel geeft daar heldere richtlijnen voor. We kennen vast allemaal wel mensen waarvan we zeggen: Dat zijn kinderen van God. Kijk ook eens hoe mensen in de Bijbel zo aangesproken worden. En nee, je kan dan niet zomaar zeggen: Op het strand kom je geen kinderen van God tegen. Dat wilde Hendrikus aankaarten... en ik sluit me daarbij aan. Ik ben die daar wel degelijk tegengekomen. En of iemand dan zelf naar het strand gaat of liever niet is tussen hem en God.

(het is een denkfout die je meer tegenkomt. Zo zijn er in landen ook mensen die zeggen: Je kan geen kind van God zijn en tegelijkertijd alcohol drinken... om maar een voorbeeld te noemen. Dat heeft vooral te maken met cultuur)

[rekcor]

Ik begrijp het heel goed, al ben ik het niet met die vader eens, en ben ik bovendien volkomen immuun voor deze manier van redeneren.

Dat is erg !
Welke manier zou bij jou dan wel kunnen helpen ?

* Een valide bijbels argument noemen (bijv. dat op het strand lopen kan leiden tot overspelige gedachten)
* Mij vragen of dat bij mij ook het geval is.
* Zo ja, vragen hoe ik dat denk te kunnen verantwoorden.
* Zo nee, mij de vrijheid gunnen om tot andere conclusies te komen dan jij

:-)

[Mara]

Ik begrijp het heel goed, al ben ik het niet met die vader eens, en ben ik bovendien volkomen immuun voor deze manier van redeneren.

Dat is erg !
Welke manier zou bij jou dan wel kunnen helpen ?

* Een valide bijbels argument noemen (bijv. dat op het strand lopen kan leiden tot overspelige gedachten)
* Mij vragen of dat bij mij ook het geval is.
* Zo ja, vragen hoe ik dat denk te kunnen verantwoorden.
* Zo nee, mij de vrijheid gunnen om tot andere conclusies te komen dan jij

:-)

ZO zou ik het nooit tegen je zeggen, omdat het niet bij me past. Maar het past bijv wel bij DIA. DAT is het verschil. Mijn moeder zei dingen op andere wijze tegen mij dan ik doe tegen mijn kinderen. Maar ik begrijp het heel goed en kan daar enkel mee instemmen !
Er is op zich niks tegen het strand. Zeker voor kleine kindjes. Maar zoals op zoveel plaatsen en gelegenheden kunnen er zich situaties voordoen dat je daar als christen niet hoort. Wij gingen met onze puberzonen naar het strand, we waren de eerste, een uurtje later voegde zich een groot gezelschap naast ons, met ouders, dochters en schoondochters, met hun vrienden, meiden allemaal topless, moeder ook
Wij zijn maar vertrokken, want het gevloek was bovendien ook niet van de lucht.
Als jij voor jezelf als man kunt verantwoorden naast zulke uitdagende uitlevingen van de zonde te kunnen blijven zitten en dan savonds thuis te kunnen bidden: Leid ons niet in verzoeking, ben je wel tegenstrijdig bezig.
Van mij krijg je alle vrijheid. Maar ik snap het niet !

[JolandaOudshoorn]

Zoals beloofd.

Bruiloftskleed (bron: Hervormde vrouw, geschreven door L van Wezel)
Een gouden zon kwam stralend op aan een wolkenloze hemel. De zachte zomerwind voerde kruidige geuren met zich mee. Een perfecte trouwdag. De bruid was al heel vroeg op, de kapster kwam om zeven uur aan huis en de uren daarna was de bruid druk met zich mooi te maken voor deze belangrijke dag. Het resultaat mocht er zijn, en toen de bruidegom halverwege de ochtend aanbelde en de voordeur openging, stond daar een stralende bruid. De bruidegom begroette haar, en het eerste wat ze zei was: “Hoe vind je mijn jurk?” Die vraag, een gewone vraag als hij een keer gesteld was, begon in de loop van de dag een bizar tintje te geven aan het feest. Want die jurk, dat was niet zomaar een jurk, de hele dag leek daar om te draaien. De bruid had meer aandacht voor de jurk dan voor de bruidegom. de jurk, daar draaide het om. Ze gaf afwezig antwoord op de vragen van haar man, beantwoordde zijn liefde soms helemaal niet, in de ban van haar kledij… Toen die avond bij het eten twee tafels verder een glas rode wijn omviel, sprong de bruid geschrokken op en rende ze naar een hoek van de ruimte, om toch vooral maar ver weg te blijven van alle ongerechtigheid. De gasten vonden het vreemd, en op het gezicht van de bruidegom begon zich in de loop van de dag een voorzichtige trek van verdriet af te tekenen…
Hieraan moest ik denken toen ik pas iemand sprak die vertelde wat hij in een willekeurige kledingwinkel had meegemaakt. Zijn vrouw was aan het passen en hij was in een zitje midden in de winkel gaan zitten, met nog een lotgenoot wiens echtgenote zich ook in de kleren aan het hijsen was. Een wildvreemde vrouw zag beide keurig geklede mannen duidelijk aan als “van de gezindte” en zei, terwijl ze veelbetekenend met een keurig kledingstuk naar de pasruimte liep: “Je kunt tocht niet zomaar aan het avondmaal gaan, in wereldse kleding.” De man was sprakeloos geweest bij deze opmerking. Ten eerste omdat de vrouw zo plompverloren in gaar eerste zin haar avondmaalsgang ter sprake bracht, ten tweede omdat dit in rechtstreeks verband tot haar kleding was.
Hoewel kleding ook respect en eerbied kan uitdrukken, soms merk je hoe sterk onze kringen gedomineerd kunnen worden door de macht van het uiterlijk. Dan is het alsof de bruidsjurk belangrijker is dan de Bruidegom. En dan is er aan avondmaalstafels soms meer aandacht voor hoe de ander er bij zit, dan voor de levende ontmoeting met Jezus. Jezus, die at met hoeren en tollenaars. Laten we niet naar een ander wijzen. Laten we zelf voor de spiegel gaan staan.
Maar pas op met pas-spiegels.

[henriët]

Zoals beloofd.

Bruiloftskleed (bron: Hervormde vrouw, geschreven door L van Wezel)
Een gouden zon kwam stralend op aan een wolkenloze hemel. De zachte zomerwind voerde kruidige geuren met zich mee. Een perfecte trouwdag. De bruid was al heel vroeg op, de kapster kwam om zeven uur aan huis en de uren daarna was de bruid druk met zich mooi te maken voor deze belangrijke dag. Het resultaat mocht er zijn, en toen de bruidegom halverwege de ochtend aanbelde en de voordeur openging, stond daar een stralende bruid. De bruidegom begroette haar, en het eerste wat ze zei was: “Hoe vind je mijn jurk?” Die vraag, een gewone vraag als hij een keer gesteld was, begon in de loop van de dag een bizar tintje te geven aan het feest. Want die jurk, dat was niet zomaar een jurk, de hele dag leek daar om te draaien. De bruid had meer aandacht voor de jurk dan voor de bruidegom. de jurk, daar draaide het om. Ze gaf afwezig antwoord op de vragen van haar man, beantwoordde zijn liefde soms helemaal niet, in de ban van haar kledij… Toen die avond bij het eten twee tafels verder een glas rode wijn omviel, sprong de bruid geschrokken op en rende ze naar een hoek van de ruimte, om toch vooral maar ver weg te blijven van alle ongerechtigheid. De gasten vonden het vreemd, en op het gezicht van de bruidegom begon zich in de loop van de dag een voorzichtige trek van verdriet af te tekenen…
Hieraan moest ik denken toen ik pas iemand sprak die vertelde wat hij in een willekeurige kledingwinkel had meegemaakt. Zijn vrouw was aan het passen en hij was in een zitje midden in de winkel gaan zitten, met nog een lotgenoot wiens echtgenote zich ook in de kleren aan het hijsen was. Een wildvreemde vrouw zag beide keurig geklede mannen duidelijk aan als “van de gezindte” en zei, terwijl ze veelbetekenend met een keurig kledingstuk naar de pasruimte liep: “Je kunt tocht niet zomaar aan het avondmaal gaan, in wereldse kleding.” De man was sprakeloos geweest bij deze opmerking. Ten eerste omdat de vrouw zo plompverloren in gaar eerste zin haar avondmaalsgang ter sprake bracht, ten tweede omdat dit in rechtstreeks verband tot haar kleding was.
Hoewel kleding ook respect en eerbied kan uitdrukken, soms merk je hoe sterk onze kringen gedomineerd kunnen worden door de macht van het uiterlijk. Dan is het alsof de bruidsjurk belangrijker is dan de Bruidegom. En dan is er aan avondmaalstafels soms meer aandacht voor hoe de ander er bij zit, dan voor de levende ontmoeting met Jezus. Jezus, die at met hoeren en tollenaars. Laten we niet naar een ander wijzen. Laten we zelf voor de spiegel gaan staan.
Maar pas op met pas-spiegels.

duidelijk!

[Willem]

Zoals beloofd.

Bruiloftskleed (bron: Hervormde vrouw, geschreven door L van Wezel)
Een gouden zon kwam stralend op aan een wolkenloze hemel. De zachte zomerwind voerde kruidige geuren met zich mee. Een perfecte trouwdag. De bruid was al heel vroeg op, de kapster kwam om zeven uur aan huis en de uren daarna was de bruid druk met zich mooi te maken voor deze belangrijke dag. Het resultaat mocht er zijn, en toen de bruidegom halverwege de ochtend aanbelde en de voordeur openging, stond daar een stralende bruid. De bruidegom begroette haar, en het eerste wat ze zei was: “Hoe vind je mijn jurk?” Die vraag, een gewone vraag als hij een keer gesteld was, begon in de loop van de dag een bizar tintje te geven aan het feest. Want die jurk, dat was niet zomaar een jurk, de hele dag leek daar om te draaien. De bruid had meer aandacht voor de jurk dan voor de bruidegom. de jurk, daar draaide het om. Ze gaf afwezig antwoord op de vragen van haar man, beantwoordde zijn liefde soms helemaal niet, in de ban van haar kledij… Toen die avond bij het eten twee tafels verder een glas rode wijn omviel, sprong de bruid geschrokken op en rende ze naar een hoek van de ruimte, om toch vooral maar ver weg te blijven van alle ongerechtigheid. De gasten vonden het vreemd, en op het gezicht van de bruidegom begon zich in de loop van de dag een voorzichtige trek van verdriet af te tekenen…
Hieraan moest ik denken toen ik pas iemand sprak die vertelde wat hij in een willekeurige kledingwinkel had meegemaakt. Zijn vrouw was aan het passen en hij was in een zitje midden in de winkel gaan zitten, met nog een lotgenoot wiens echtgenote zich ook in de kleren aan het hijsen was. Een wildvreemde vrouw zag beide keurig geklede mannen duidelijk aan als “van de gezindte” en zei, terwijl ze veelbetekenend met een keurig kledingstuk naar de pasruimte liep: “Je kunt tocht niet zomaar aan het avondmaal gaan, in wereldse kleding.” De man was sprakeloos geweest bij deze opmerking. Ten eerste omdat de vrouw zo plompverloren in gaar eerste zin haar avondmaalsgang ter sprake bracht, ten tweede omdat dit in rechtstreeks verband tot haar kleding was.
Hoewel kleding ook respect en eerbied kan uitdrukken, soms merk je hoe sterk onze kringen gedomineerd kunnen worden door de macht van het uiterlijk. Dan is het alsof de bruidsjurk belangrijker is dan de Bruidegom. En dan is er aan avondmaalstafels soms meer aandacht voor hoe de ander er bij zit, dan voor de levende ontmoeting met Jezus. Jezus, die at met hoeren en tollenaars. Laten we niet naar een ander wijzen. Laten we zelf voor de spiegel gaan staan.
Maar pas op met pas-spiegels.

idd, zeer duidelijk. Wat fijn dat wij forummers zo niet zijn!

[vlinder]

Er zijn plaatsen waar een christen niet altijd kan zijn. Zo is ook bekend hoe er mensen waarschuwden om het strand te mijden. Een kind wilde eens naar het strand, maar wist dat zijn vader daar veel moeite mee had. Toen het aan zijn vader vertelde waar hij naartoe wilde zei zijn vader slechts: Als je daar Gods volk tegenkomt doe ze dan de groeten. Het kind begreep het... Of voelde wat de vader bedoelde.

Vader was waarschijnlijk nog nooit op het strand geweest.
Want ik kan je uit ervaring vertellen dat je ook daar Gods volk kunt tegenkomen.
Dus dit zijn van die verhalen waar niemand wat aan heeft.

Een oordeel geven dat iemand niet tot het volk van God behoort levert - naast een tsunami aan m.i. pseudo verontwaardiging - een ban op. Een oordeel geven dat mensen die men ergens tegenkomt wel tot het volk van God behoren is blijkbaar toegestaan en mag ook gebruikt worden om bepaalde activiteiten te legitimeren.

Het is een wonder dat er nog Gods kinderen gevonden worden op aarde, want er is er geen één die goed doet (Psalm 15) en ergens staat er in de Bijbel zou er nog geloof gevonden worden als God wederkomt op aarde. Dat is niet oordelen. Mijn oma zei eens tegen iemand die helemaal ondersteboven was dat er iemand gestorven was: je moet verbaast staan dat je nog leeft...

Wat voor Bijbel lees jij? Het is psalm 14 of psalm 53.

[rekcor]

Als jij voor jezelf als man kunt verantwoorden naast zulke uitdagende uitlevingen van de zonde te kunnen blijven zitten en dan savonds thuis te kunnen bidden: Leid ons niet in verzoeking, ben je wel tegenstrijdig bezig. Van mij krijg je alle vrijheid. Maar ik snap het niet !

Als de situatie was zoals jij hier beschrijft, zou ik inderdaad ook een ander stuk strand opzoeken... Maar goed,

Wat staat er in de bijbel over de eigenschappen van ouderlingen? (sorry, kan even geen Nederlandse versie vinden)

1 Timothy 3:2-7
v.1 A Spirit-given heart for spiritual leadership
v.2 Above reproach (no sinful pattern or lifestyle)

Family life - Christ-centered marriage (a one-woman man) and parenting (children are well-managed - see
verses 4-5).
Habits - Lives a temperate, self-controlled lifestyle
Lives a life worthy of respect
A heart for the lost and guests (not cliquish)

v.3 Temperance - Is not mastered by any habit that would dishonor Christ

Peace-making (not argumentative)
Gentleness - Strength under control
Stewardship of life (minimum of a tither, not materialistic)

v.6 Spiritual maturity (not a baby Christian)
v.7 Solid reputation within community

Titus 1:6-9 (those qualities not covered in 1 Timothy 3)
v.7 Not overbearing - Does not "bully" others with beliefs and opinions

Not quick-tempered - Maintains self-control in volatile situations

v.8 Loves what is good - When facing evil, chooses good options

Just or upright - integrity
Holy - different in a good way in Christian behavior

Het puntje kleding komt m.i. alleen ter sprake bij 'Solid reputation within community' (= goede reputatie in de (kerkelijke) gemeente). Met andere woorden, als ik een slechte reputatie zou krijgen in mijn gemeente, omdat ik in mijn trainingsbroek ouderling wens te zijn, dan trek ik een pak aan. Dit - in positieve zin - om de lieve vrede wil, en niet omdat ik vind dat een trainingsbroek oneerbiediger zou zijn dan een zwarte pantalon.

[JolandaOudshoorn]

Zoals beloofd.

Bruiloftskleed (bron: Hervormde vrouw, geschreven door L van Wezel)
Een gouden zon kwam stralend op aan een wolkenloze hemel. De zachte zomerwind voerde kruidige geuren met zich mee. Een perfecte trouwdag. De bruid was al heel vroeg op, de kapster kwam om zeven uur aan huis en de uren daarna was de bruid druk met zich mooi te maken voor deze belangrijke dag. Het resultaat mocht er zijn, en toen de bruidegom halverwege de ochtend aanbelde en de voordeur openging, stond daar een stralende bruid. De bruidegom begroette haar, en het eerste wat ze zei was: “Hoe vind je mijn jurk?” Die vraag, een gewone vraag als hij een keer gesteld was, begon in de loop van de dag een bizar tintje te geven aan het feest. Want die jurk, dat was niet zomaar een jurk, de hele dag leek daar om te draaien. De bruid had meer aandacht voor de jurk dan voor de bruidegom. de jurk, daar draaide het om. Ze gaf afwezig antwoord op de vragen van haar man, beantwoordde zijn liefde soms helemaal niet, in de ban van haar kledij… Toen die avond bij het eten twee tafels verder een glas rode wijn omviel, sprong de bruid geschrokken op en rende ze naar een hoek van de ruimte, om toch vooral maar ver weg te blijven van alle ongerechtigheid. De gasten vonden het vreemd, en op het gezicht van de bruidegom begon zich in de loop van de dag een voorzichtige trek van verdriet af te tekenen…
Hieraan moest ik denken toen ik pas iemand sprak die vertelde wat hij in een willekeurige kledingwinkel had meegemaakt. Zijn vrouw was aan het passen en hij was in een zitje midden in de winkel gaan zitten, met nog een lotgenoot wiens echtgenote zich ook in de kleren aan het hijsen was. Een wildvreemde vrouw zag beide keurig geklede mannen duidelijk aan als “van de gezindte” en zei, terwijl ze veelbetekenend met een keurig kledingstuk naar de pasruimte liep: “Je kunt tocht niet zomaar aan het avondmaal gaan, in wereldse kleding.” De man was sprakeloos geweest bij deze opmerking. Ten eerste omdat de vrouw zo plompverloren in gaar eerste zin haar avondmaalsgang ter sprake bracht, ten tweede omdat dit in rechtstreeks verband tot haar kleding was.
Hoewel kleding ook respect en eerbied kan uitdrukken, soms merk je hoe sterk onze kringen gedomineerd kunnen worden door de macht van het uiterlijk. Dan is het alsof de bruidsjurk belangrijker is dan de Bruidegom. En dan is er aan avondmaalstafels soms meer aandacht voor hoe de ander er bij zit, dan voor de levende ontmoeting met Jezus. Jezus, die at met hoeren en tollenaars. Laten we niet naar een ander wijzen. Laten we zelf voor de spiegel gaan staan.
Maar pas op met pas-spiegels.

idd, zeer duidelijk. Wat fijn dat wij forummers zo niet zijn!

Ik snap even niet wat je met de laatste opmerkig bedoelt. Waarschijnlijk behoor ik dan niet tot de forummers, ik oordeel wel eens op uiterlijk. Ik weet ook dat dit niet goed is, en zo'n stukje zet me daar dan ook weer bij stil.
Maar misschien komt dat omdat dit stukje en ik vanuit GB-PKN kring komt en jij je dus daarin helemaal niet herkent.

[Tiberius]

Zoals beloofd.

Bruiloftskleed (bron: Hervormde vrouw, geschreven door L van Wezel)
Een gouden zon kwam stralend op aan een wolkenloze hemel. De zachte zomerwind voerde kruidige geuren met zich mee. Een perfecte trouwdag. De bruid was al heel vroeg op, de kapster kwam om zeven uur aan huis en de uren daarna was de bruid druk met zich mooi te maken voor deze belangrijke dag. Het resultaat mocht er zijn, en toen de bruidegom halverwege de ochtend aanbelde en de voordeur openging, stond daar een stralende bruid. De bruidegom begroette haar, en het eerste wat ze zei was: “Hoe vind je mijn jurk?” Die vraag, een gewone vraag als hij een keer gesteld was, begon in de loop van de dag een bizar tintje te geven aan het feest. Want die jurk, dat was niet zomaar een jurk, de hele dag leek daar om te draaien. De bruid had meer aandacht voor de jurk dan voor de bruidegom. de jurk, daar draaide het om. Ze gaf afwezig antwoord op de vragen van haar man, beantwoordde zijn liefde soms helemaal niet, in de ban van haar kledij… Toen die avond bij het eten twee tafels verder een glas rode wijn omviel, sprong de bruid geschrokken op en rende ze naar een hoek van de ruimte, om toch vooral maar ver weg te blijven van alle ongerechtigheid. De gasten vonden het vreemd, en op het gezicht van de bruidegom begon zich in de loop van de dag een voorzichtige trek van verdriet af te tekenen…
Hieraan moest ik denken toen ik pas iemand sprak die vertelde wat hij in een willekeurige kledingwinkel had meegemaakt. Zijn vrouw was aan het passen en hij was in een zitje midden in de winkel gaan zitten, met nog een lotgenoot wiens echtgenote zich ook in de kleren aan het hijsen was. Een wildvreemde vrouw zag beide keurig geklede mannen duidelijk aan als “van de gezindte” en zei, terwijl ze veelbetekenend met een keurig kledingstuk naar de pasruimte liep: “Je kunt tocht niet zomaar aan het avondmaal gaan, in wereldse kleding.” De man was sprakeloos geweest bij deze opmerking. Ten eerste omdat de vrouw zo plompverloren in gaar eerste zin haar avondmaalsgang ter sprake bracht, ten tweede omdat dit in rechtstreeks verband tot haar kleding was.
Hoewel kleding ook respect en eerbied kan uitdrukken, soms merk je hoe sterk onze kringen gedomineerd kunnen worden door de macht van het uiterlijk. Dan is het alsof de bruidsjurk belangrijker is dan de Bruidegom. En dan is er aan avondmaalstafels soms meer aandacht voor hoe de ander er bij zit, dan voor de levende ontmoeting met Jezus. Jezus, die at met hoeren en tollenaars. Laten we niet naar een ander wijzen. Laten we zelf voor de spiegel gaan staan.
Maar pas op met pas-spiegels.

idd, zeer duidelijk. Wat fijn dat wij forummers zo niet zijn!

Ik snap even niet wat je met de laatste opmerkig bedoelt. Waarschijnlijk behoor ik dan niet tot de forummers, ik oordeel wel eens op uiterlijk. Ik weet ook dat dit niet goed is, en zo'n stukje zet me daar dan ook weer bij stil.
Maar misschien komt dat omdat dit stukje en ik vanuit GB-PKN kring komt en jij je dus daarin helemaal niet herkent.

Hij bedoelt (waarschijnlijk) dat men in reformatorische kring niet op zo'n wijze over de avondmaalsgang praat. Alsof de kleding er alleen voor een avondmaalsgang toe doet.

[Mara]

Als jij voor jezelf als man kunt verantwoorden naast zulke uitdagende uitlevingen van de zonde te kunnen blijven zitten en dan savonds thuis te kunnen bidden: Leid ons niet in verzoeking, ben je wel tegenstrijdig bezig. Van mij krijg je alle vrijheid. Maar ik snap het niet !

Als de situatie was zoals jij hier beschrijft, zou ik inderdaad ook een ander stuk strand opzoeken... Maar goed,

Wat staat er in de bijbel over de eigenschappen van ouderlingen? (sorry, kan even geen Nederlandse versie vinden)

1 Timothy 3:2-7
v.1 A Spirit-given heart for spiritual leadership
v.2 Above reproach (no sinful pattern or lifestyle)

Family life - Christ-centered marriage (a one-woman man) and parenting (children are well-managed - see
verses 4-5).
Habits - Lives a temperate, self-controlled lifestyle
Lives a life worthy of respect
A heart for the lost and guests (not cliquish)

v.3 Temperance - Is not mastered by any habit that would dishonor Christ

Peace-making (not argumentative)
Gentleness - Strength under control
Stewardship of life (minimum of a tither, not materialistic)

v.6 Spiritual maturity (not a baby Christian)
v.7 Solid reputation within community

Titus 1:6-9 (those qualities not covered in 1 Timothy 3)
v.7 Not overbearing - Does not "bully" others with beliefs and opinions

Not quick-tempered - Maintains self-control in volatile situations

v.8 Loves what is good - When facing evil, chooses good options

Just or upright - integrity
Holy - different in a good way in Christian behavior

Het puntje kleding komt m.i. alleen ter sprake bij 'Solid reputation within community' (= goede reputatie in de (kerkelijke) gemeente). Met andere woorden, als ik een slechte reputatie zou krijgen in mijn gemeente, omdat ik in mijn trainingsbroek ouderling wens te zijn, dan trek ik een pak aan. Dit - in positieve zin - om de lieve vrede wil, en niet omdat ik vind dat een trainingsbroek oneerbiediger zou zijn dan een zwarte pantalon.

Als je een goede ouderling wilt zijn, moet je eerst jongeling worden

[Ander]

Wat voor Bijbel lees jij? Het is psalm 14 of psalm 53.

Oftewel: je vergist je denk ik Albion. Het is ps. 14 of 53. Dit klinkt erg onaardig.

[Willem]

Zoals beloofd.

Bruiloftskleed (bron: Hervormde vrouw, geschreven door L van Wezel)
Een gouden zon kwam stralend op aan een wolkenloze hemel. De zachte zomerwind voerde kruidige geuren met zich mee. Een perfecte trouwdag. De bruid was al heel vroeg op, de kapster kwam om zeven uur aan huis en de uren daarna was de bruid druk met zich mooi te maken voor deze belangrijke dag. Het resultaat mocht er zijn, en toen de bruidegom halverwege de ochtend aanbelde en de voordeur openging, stond daar een stralende bruid. De bruidegom begroette haar, en het eerste wat ze zei was: “Hoe vind je mijn jurk?” Die vraag, een gewone vraag als hij een keer gesteld was, begon in de loop van de dag een bizar tintje te geven aan het feest. Want die jurk, dat was niet zomaar een jurk, de hele dag leek daar om te draaien. De bruid had meer aandacht voor de jurk dan voor de bruidegom. de jurk, daar draaide het om. Ze gaf afwezig antwoord op de vragen van haar man, beantwoordde zijn liefde soms helemaal niet, in de ban van haar kledij… Toen die avond bij het eten twee tafels verder een glas rode wijn omviel, sprong de bruid geschrokken op en rende ze naar een hoek van de ruimte, om toch vooral maar ver weg te blijven van alle ongerechtigheid. De gasten vonden het vreemd, en op het gezicht van de bruidegom begon zich in de loop van de dag een voorzichtige trek van verdriet af te tekenen…
Hieraan moest ik denken toen ik pas iemand sprak die vertelde wat hij in een willekeurige kledingwinkel had meegemaakt. Zijn vrouw was aan het passen en hij was in een zitje midden in de winkel gaan zitten, met nog een lotgenoot wiens echtgenote zich ook in de kleren aan het hijsen was. Een wildvreemde vrouw zag beide keurig geklede mannen duidelijk aan als “van de gezindte” en zei, terwijl ze veelbetekenend met een keurig kledingstuk naar de pasruimte liep: “Je kunt tocht niet zomaar aan het avondmaal gaan, in wereldse kleding.” De man was sprakeloos geweest bij deze opmerking. Ten eerste omdat de vrouw zo plompverloren in gaar eerste zin haar avondmaalsgang ter sprake bracht, ten tweede omdat dit in rechtstreeks verband tot haar kleding was.
Hoewel kleding ook respect en eerbied kan uitdrukken, soms merk je hoe sterk onze kringen gedomineerd kunnen worden door de macht van het uiterlijk. Dan is het alsof de bruidsjurk belangrijker is dan de Bruidegom. En dan is er aan avondmaalstafels soms meer aandacht voor hoe de ander er bij zit, dan voor de levende ontmoeting met Jezus. Jezus, die at met hoeren en tollenaars. Laten we niet naar een ander wijzen. Laten we zelf voor de spiegel gaan staan.
Maar pas op met pas-spiegels.

idd, zeer duidelijk. Wat fijn dat wij forummers zo niet zijn!

Ik snap even niet wat je met de laatste opmerkig bedoelt. Waarschijnlijk behoor ik dan niet tot de forummers, ik oordeel wel eens op uiterlijk. Ik weet ook dat dit niet goed is, en zo'n stukje zet me daar dan ook weer bij stil.
Maar misschien komt dat omdat dit stukje en ik vanuit GB-PKN kring komt en jij je dus daarin helemaal niet herkent.

Wat ik bedoel is dat het onbijbels en zondig is - of het nu in columns of op fora gebeurd - om dit soort negatieve verhaaltjes te plaatsen. Blijkbaar is zogenaamde "annonimiteit" en het hebben van een verhaaltje uit de 3e hand een legitieme reden om de oproep in de HC - om des naasten eer en goed gerucht te bevorderen - te negeren.
En spiegelen dient men zich te doen aan goede dingen. (b.v. aan de wet Gods, die volmaakt is). Niet aan verkeerde dingen. Laat de 3 zeven van Socrates ook hierin leidraad zijn.

en daarom vind ik zo'n column zo schijnheilig. Nadat de schrijver zich heeft gelaafd aan het verhaaltje van een kennis en dit tot zijn blijdschap zodaning heeft onthouden dat het opgeschreven kon worden (lekker roddelen en klagen over een ander, t'is toch wat) eindigt de column met oproep: "Laten we niet naar een ander wijzen. Laten we zelf voor de spiegel gaan staan." Hoe waar. Als schrijver deze laatste zin zelf serieus zou nemen zouden alle voorgaande zinnen zijn geschrapt.