Tiberius schreef:

freek schreef:

Tiberius schreef:

judith schreef:Hoe weet je wanneer Hij je trekt?
Ik denk, als hij je trekt- als je tot Hem wilt komen met je schuld, al je zonden. En je dat ook doet.
Ik denk dat Hij je dan trekt.

Want hij zegt:
Die tot Mij komt zal ik geenzinds uitwerpen.

Uit de mond der kinderen...

Ze heeft nog gelijk ook. Als je Hem volgt, kan het niet anders of Hij trekt je.

Dan is de tekst 'Niemand kan tot mij komen, tenzij' toch juist geen obstakel?

Dat niet, nee. Maar het is wel het antwoord op de vraag van Afgewezen ("Hoe weet je wanneer Hij trekt?")

Maar, waarom zou 'Niemand kan tot mij komen, tenzij' een obstakel zijn?

Als je tot de Here Jezus komt, en hem volgt dan trekt Hij je.
En in Johannes 6 44. Niemand kan tot mij komen tenzij, de Vader die Mij gezonden heeft, hem trekke. enz.
Dan zou'Niemand kan tot mij komen, tenzij....' geen obstakel moeten zijn, denk ik.

Of ik moet het natuurlijk verkeert begrijpen, kan ook nog.

artistiek schreef: Dit is een opstakel waar ik het over heb: Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke

Volgens mij is dit geen obstakel.
Draai het maar eens om: Iedereen kan tot Mij komen, mits de Vader, Die Mij gezonden heeft hem trekke.

Hoe trekt Hij.
Door de roeping in het Woord.
Wie roept Hij?
Zondaren, die op dat moment onder het Woord zijn/ het Woord lezen etc.

artistiek schreef:

Afgewezen schreef:

artistiek schreef: En hoe weet je dat Hij je trekt??

En Ik zal de blinden leiden door den weg, dien zij niet geweten hebben, Ik zal ze doen treden door de paden, die zij niet geweten hebben

Dat is geen antwoord. Hiermee herhaal je alleen maar wat je al zei.

We gaan pas tot Hem als Hij ons aan het eind brengt van onze werken. Als we als de verloren zoon er alles hebben doorgebracht. Als we met diezelfde zoon zeggen: ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen[/quote]

Dus stel, we zijn de verloren zoon en we zijn op weg met de erfenis naar een ver land. Dan moeten we die eerst gaan verkwisten, alles uitgeven... totdat we aller er door hebben gebracht?

Het klinkt mooi wat je zegt, maar maak het eens praktisch? Is het uberhaupt praktisch te maken?

Het lijkt zo nederig, we wachten tot we genoeg zondekennis hebben, tot we zekerheid ontvangen van boven, terwijl we niet kunnen of willen geloven.
Maar dat is allemaal menselijke hoogmoed. Toen ik tot geloof kwam en achterom keek, wist ik dat ik heel mijn leven het verlangen heb gehad om Gods kind te mogen zijn en naar Zijn wil te leven, maar toen ik geloof in mijn hart ontving, zag ik dat ik het kinderlijke eenvoudige steeds niet had willen geloven. Het leek te makkelijk:alleen in geloof op Hem vertrouwen, op Zijn woord en beloften alleen. Maar ook ik dacht dat ik maar moest wachten, want ik wilde wel, maar het gebeurde steeds maar niet. Later las ik in de bijbel steeds weer dat je mag geloven als een kind, dat je vertrouwen op God niet beschaamd zou worden. Nu is er ook het zeker weten dat dat waar is. Ook ervaar ik iedere dag Gods nabijheid en trouwe zorg.
Ik zie dat het is zoals in de bijbel staat over onbekeerden: 'Gijlieden hebt niet gewild!'

Gajus schreef:Het lijkt zo nederig, we wachten tot we genoeg zondekennis hebben, tot we zekerheid ontvangen van boven, terwijl we niet kunnen of willen geloven.
Maar dat is allemaal menselijke hoogmoed. Toen ik tot geloof kwam en achterom keek, wist ik dat ik heel mijn leven het verlangen heb gehad om Gods kind te mogen zijn en naar Zijn wil te leven, maar toen ik geloof in mijn hart ontving, zag ik dat ik het kinderlijke eenvoudige steeds niet had willen geloven. Het leek te makkelijk:alleen in geloof op Hem vertrouwen, op Zijn woord en beloften alleen. Maar ook ik dacht dat ik maar moest wachten, want ik wilde wel, maar het gebeurde steeds maar niet. Later las ik in de bijbel steeds weer dat je mag geloven als een kind, dat je vertrouwen op God niet beschaamd zou worden. Nu is er ook het zeker weten dat dat waar is. Ook ervaar ik iedere dag Gods nabijheid en trouwe zorg.
Ik zie dat het is zoals in de bijbel staat over onbekeerden: 'Gijlieden hebt niet gewild!'

Zo heb ik het ook ervaren Gajus. Goed dat je zo open hierover bent.
Lees dit is: Romeinen 8 : 35- tot 39.

Twee fijne reacties, die moed geven!

Marnix schreef: Dus stel, we zijn de verloren zoon en we zijn op weg met de erfenis naar een ver land. Dan moeten we die eerst gaan verkwisten, alles uitgeven... totdat we aller er door hebben gebracht?

Het klinkt mooi wat je zegt, maar maak het eens praktisch? Is het uberhaupt praktisch te maken?

Lees dit eens http://www.theologienet.nl/documenten/R ... enzoon.pdf Misschien wordt het je dan helder

artistiek schreef:

Marnix schreef: Dus stel, we zijn de verloren zoon en we zijn op weg met de erfenis naar een ver land. Dan moeten we die eerst gaan verkwisten, alles uitgeven... totdat we aller er door hebben gebracht?

Het klinkt mooi wat je zegt, maar maak het eens praktisch? Is het uberhaupt praktisch te maken?

Lees dit eens http://www.theologienet.nl/documenten/R ... enzoon.pdf Misschien wordt het je dan helder

Geef even concreet aan wat je bedoelt. Niet iedereen heeft uren de gelegenheid om zo'n doc te lezen.

Hier een stukje uit het referaat:

Dat is een van de gewone middelen, die de Heere
aanwendt om Zijn kinderen te lokken. Hij vrijt (sorry, staat er echt) hen als zij in de smeltkroes der ellende zijn,
wanneer zij zichzelf als het ware niet kunnen onderhouden of verhuren. Wanneer het met hen
is als met Manasse: (2 Kron. 33:11, 12) “Daarom bracht de Heere over hen de krijgsoversten
die de koning van Assyrië had, dewelke Manasse gevangen namen onder de doornen; en zij
bonden hem met twee koperen ketenen, en voerden hem naar Babel. En als hij hem benauwde,
bad hij het aangezicht des Heeren, zijns Gods, ernstig aan, en vernederde zich zeer voor het
aangezicht des Gods zijner vaderen”. Hij en het volk zondigden tegen de Heere, en daarom
zond de Heere vijanden tegen hen, en hij wordt gevangen genomen en gevankelijk
weggevoerd naar Babel. En toen hij daar zo geboeid was, dat hij niet kon wegkomen, toen in
zijn benauwdheid, toen vernederde hij zich en zocht de Heere. (Deut. 30:1-3) “Voorts zal het
geschieden, wanneer al deze dingen over u zullen gekomen zijn, deze zegen of deze vloek, die
ik u voorgesteld heb, zo zult gij het weer ter harte nemen, onder alle volken, waarheen u de
HEERE, uw God, gedreven heeft; en gij u zult bekeren tot de HEERE, uw God, en Zijner stem
gehoorzaam zijn, naar alles wat ik u heden gebied, gij en uw kinderen, met uw ganse hart en
met uw ganse ziel. En de HEERE, uw God, zal uw gevangenis wenden, en Zich uwer
ontfermen; en Hij zal u weder vergaderen uit al de volken waarheen u de HEERE, uw God,
verstrooid had”. (Hos. 2:13, 14) “Daarom, zie, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de
woestijn, en Ik zal naar haar hart spreken. En Ik zal haar geven haar wijngaarden vandaar
af, en het dal van Achor tot een deur der hoop;” dat is, te midden van grote benauwdheid zal
Ik naar hun hart spreken; dat is gewoonlijk de tijd, wanneer de Heere dat doet. Hiervoor wordt
een reden gegeven: (Spr. 29:15) “De roede en de bestraffing geeft wijsheid.” Als de mensen
ooit zullen welvaren, dan zullen zij welvaren, wanneer de hand Gods op hen is. Wat zal hen
vernederen, die niet vernederd worden door de bezoekingen des Heeren? Weliswaar gebruikt
het Woord van God deze spreekwijze, dat Zijn woord het hart vernedert, en soms zal het dat
ook doen; maar de verdraaidheid van onze natuur is zodanig, dat zij meestal niet tot de Heere
worden gebracht, zolang niet de ijzeren zenuwen van hun nek gebroken zijn, en Hij onze
hardnekkigheid buigzaam maakt.

/

Avi, als je iets citeert doe het dan wel correct, je laat nl. iets weg wat er toch zeker bij hoort:

Wat de grond betreft waarop hij (de verloren zoon) opstaat om naar huis te gaan, die blijkt duidelijk genoeg in de
voorafgaande woorden: Hij heeft gebrek en is op het punt van te vergaan en om te komen van
honger. Hij zag, dat hij in een ellendige staat verkeerde, en dat deed hem een besluit nemen.
En als hij dan thuis kwam, dan zou hij niet zoeken, dat zijn vader hem de plaats van een kind
in huis zou geven, maar dat hij hem als een van zijn huurlingen zou maken. De
beweegredenen, die de Heere gebruikte, om deze verloren zoon terug te brengen is zijn
gebrek en zijn verdrukking, zoals wij lezen in Hoséa 5:15: “Ik zal heengaan en keren weder
tot Mijn plaats, totdat zij zichzelven schuldig kennen, en Mijn aangezicht zoeken; als hun
bange zal zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken.”

Avi schreef: Dat is een van de gewone middelen, die de Heere
aanwendt om Zijn kinderen te lokken. Hij vrijt (sorry, staat er echt) hen als zij in de smeltkroes der ellende zijn,
wanneer zij zichzelf als het ware niet kunnen onderhouden of verhuren. Wanneer het met hen
is als met Manasse: (2 Kron. 33:11, 12) “Daarom bracht de Heere over hen de krijgsoversten
die de koning van Assyrië had, dewelke Manasse gevangen namen onder de doornen; en zij
bonden hem met twee koperen ketenen, en voerden hem naar Babel. En als hij hem benauwde,
bad hij het aangezicht des Heeren, zijns Gods, ernstig aan, en vernederde zich zeer voor het
aangezicht des Gods zijner vaderen”. Hij en het volk zondigden tegen de Heere, en daarom
zond de Heere vijanden tegen hen, en hij wordt gevangen genomen en gevankelijk
weggevoerd naar Babel. En toen hij daar zo geboeid was, dat hij niet kon wegkomen, toen in
zijn benauwdheid, toen vernederde hij zich en zocht de Heere. (Deut. 30:1-3) “Voorts zal het
geschieden, wanneer al deze dingen over u zullen gekomen zijn, deze zegen of deze vloek, die
ik u voorgesteld heb, zo zult gij het weer ter harte nemen, onder alle volken, waarheen u de
HEERE, uw God, gedreven heeft; en gij u zult bekeren tot de HEERE, uw God, en Zijner stem
gehoorzaam zijn, naar alles wat ik u heden gebied, gij en uw kinderen, met uw ganse hart en
met uw ganse ziel. En de HEERE, uw God, zal uw gevangenis wenden, en Zich uwer
ontfermen; en Hij zal u weder vergaderen uit al de volken waarheen u de HEERE, uw God,
verstrooid had”. (Hos. 2:13, 14) “Daarom, zie, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de
woestijn, en Ik zal naar haar hart spreken. En Ik zal haar geven haar wijngaarden vandaar
af, en het dal van Achor tot een deur der hoop;” dat is, te midden van grote benauwdheid zal
Ik naar hun hart spreken; dat is gewoonlijk de tijd, wanneer de Heere dat doet. Hiervoor wordt
een reden gegeven: (Spr. 29:15) “De roede en de bestraffing geeft wijsheid.” Als de mensen
ooit zullen welvaren, dan zullen zij welvaren, wanneer de hand Gods op hen is. Wat zal hen
vernederen, die niet vernederd worden door de bezoekingen des Heeren? Weliswaar gebruikt
het Woord van God deze spreekwijze, dat Zijn woord het hart vernedert, en soms zal het dat
ook doen; maar de verdraaidheid van onze natuur is zodanig, dat zij meestal niet tot de Heere
worden gebracht, zolang niet de ijzeren zenuwen van hun nek gebroken zijn, en Hij onze
hardnekkigheid buigzaam maakt.

Sorry, je hebt gelijk!

Ik heb dat stuk gecopieerd omdat ik mezelf zo in Manasse herken.
Het was niet opzettelijk, Artistiek.

Avi schreef:Sorry, je hebt gelijk!

Ik heb dat stuk gecopieerd omdat ik mezelf zo in Manasse herken.
Het was niet opzettelijk, Artistiek.

/

barjan schreef:als je die ellende niet gelooft ga je dus niet naar Christus. maar dan is het nog wel waar dat ieder mens in die ellende zit en direct naar Jezus moet voor de bekering en niet eerst bekering en dan Jezus. Dat is het belangrijkste
als je niet naar Jezus gaat dan wil je de ellende eigenlijk helemaal niet weten en doe je dus eigenlijk alsof je het weet met je verstand maar je wilt het niet weten.

De grootste ellende is dat we onze ellende niet zien